|
|
|
|
|
|
|
|
|
 Ίσως μία πρώτη ρωγμή στο απόρθητο «Βίζεγκραντ»: η φιλοευρωπαϊκή κυβέρνηση της Τσεχίας αναλαμβάνει την προεδρία της ΕΕ και αξίζει να στηριχθεί, σχολιάζει ο Γιάννης Παπαδημητρίου.
Κι όμως, υπάρχουν Ανατολικοευρωπαίοι, που είναι ...φιλοευρωπαίοι. Και όχι μόνο υπάρχουν, αλλά και αναλαμβάνουν την εκ περιτροπής προεδρία της ΕΕ. «Η Ευρώπη ως καθήκον» είναι το σλόγκαν της τσεχικής προεδρίας για το δεύτερο εξάμηνο του 2022. Η ρήση παραπέμπει στον μεγάλο Ευρωπαίο Βάτσλαβ Χάβελ, τελευταίο πρόεδρο της ενιαίας Τσεχοσλοβακίας.
Εύλογοι και επίκαιροι οι συνειρμοί με την «’Ανοιξη της Πράγας», το πείραμα ενός «σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο» που κατέπνιξαν τα σοβιετικά τανκς μέσα σε λίγους μήνες. Με τη «Βελούδινη Επανάσταση» του 1989. Ακόμη και με το «βελούδινο διαζύγιο» Τσέχων και Σλοβάκων, μία σπάνια πράξη πολιτικού πολιτισμού σε εποχές εθνικστικών παροξυσμών, στις αρχές της δεκαετίας του ‘90.
Δείτε το άρθρο του Γιάννη Παπαδημητρίου στην DW...
 Τι ακριβώς θέλουμε στην Επίδαυρο; Μία θεατρική… τηλεόραση (νεότερο φρούτο κι αυτό, με την διά τηλεοπτικών σειρών επιδραστικότητα των πρωταγωνιστών), μια εικόνα, έναν «μοντερνισμό» για τον «μοντερνισμό» ή την ουσία του Λόγου; Εκείνου που δίπλα στο Ασκληπιείο της αργολικής γης θεωρούνταν, μέσα στο «ωραιότερο θέατρο του κόσμου», και ως ιαματικός;
«Πάμε, ρε συ, να δούμε την (τάδε) παράσταση, στην Επίδαυρο», με παρότρυνε πρόσφατα ένας φίλος. «Είδα τις εικόνες και νομίζω ότι εικαστικά θα είναι σούπερ. Και τίποτα να μην λέει η παράσταση, θα δούμε ωραίες εικόνες».
Έχει τα δίκια του κι αυτός. Στην εποχή της εικόνας μπορεί ακριβώς αυτή, η εικόνα, να είναι και το ζητούμενο και η ανταμοιβή του θεατή της.
Όμως, είναι αυτό, πραγματικά, η Επίδαυρος; Είναι αυτή η χρήση της; Έτσι ξεκίνησαν, πριν από 68 χρόνια, τα «Επιδαύρια»;
Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο Protagon.gr...
 Eνα ανθολόγιο κειμένων του Νίκου Πετρουλάκη, με τίτλο «Playback - 33 και 1/3 χρόνια κείμενα», αποκαλύπτει πολλά για τη βιωματική διάσταση της ποπ μουσικής και κουλτούρας στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης. Χρήσιμο εγχειρίδιο για «πιστούς», αλλά και για αμύητους.
Ποια είναι ακριβώς η ιδιαιτερότητα αυτού του φαινομένου που εδώ και σχεδόν έναν αιώνα ονομάζεται «ποπ μουσική» και κουλτούρα; Αν κάποιος πρέπει να το συνοψίσει σε ένα χαρακτηριστικό, είναι μάλλον το ότι κατορθώνει μέσα σε δύο-τρία λεπτά να απορροφήσει, να επεξεργαστεί και να μεταδώσει «μασημένο» το πνεύμα της εποχής, προκαλώντας συναίσθημα και την αίσθηση της αλληλεπίδρασης μεταξύ κοινού και καλλιτέχνη. [Εντάξει, υπάρχουν και κομμάτια που το καταφέρνουν σε λιγότερο από δύο λεπτά, όπως το Yakety Yak των Coasters, ή το (Let me be your) Teddy Bear) του Ελβις]. Υπό αυτήν την έννοια, η τέχνη αυτή είναι και μέρος της ιστορίας, αλλά και ερμηνευτικό της μέσο.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
 Η τέλεια καταιγίδα για την Ευρώπη
Απηυδισμένος από την «κυβέρνηση διχόνοιας» (αντί εθνικής ενότητας), όπως την αποκάλεσαν Ιταλοί αναλυτές, ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Μάριο Ντράγκι υπέβαλε στον πρόεδρο Σέρτζιο Ματαρέλα –οριστικά αυτήν τη φορά– την παραίτησή του, που είχε «παγώσει» από την περασμένη εβδομάδα.
Ο «σούπερ Μάριο» φάνηκε προς στιγμήν να αναθεωρεί μετά τις μαζικές εγχώριες και διεθνείς εκκλήσεις να μην εγκαταλείψει τη χώρα σε μια τόσο κρίσιμη χρονική στιγμή. Aν στην αρχή οι στασιαστές που τον εξώθησαν στο απονενοημένο διάβημα ήταν το αντισυστημικό Κίνημα των 5 Αστέρων, στη συνέχεια τον κυβερνητικό συνασπισμό εγκατέλειψαν και οι δεξιοί εταίροι του, η Λέγκα του Βορρά του Ματέο Σαλβίνι και η Φόρτσα Ιτάλια του πρώην πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
Το σπίτι στο Νεοχώρι του Μελιγαλά, στη Μεσσηνία, το πατρικό της ντίβας, είχε αρχίσει να ερειπώνεται από το 1952. Όμως, ό,τι είχε μείνει είναι σήμερα, πλέον, ένας σωρός από μπάζα! Την αποκάλυψη έκανε ο έγκριτος καθηγητής Αρχαιολογίας και περίφημος ανασκαφέας της Αρχαίας Μεσσήνης, Πέτρος Θέμελης.
«Ένιωσε βαθιά συγκίνηση μόλις αντίκρισε το ερειπωμένο σπίτι του Καλογερόπουλου στο Νεοχώρι του Μελιγαλά (σ.σ.: στη Μεσσηνία). «Ένα μπαούλο ανάμεσα στα χαλάσματα φούντωσε τη φαντασία του: ‘Να βρίσκονταν, αλήθεια, ακόμα εκεί τα ρουχαλάκια, τα παιχνίδια, τα διαβάσματα της μικρής Μαρίας Σοφίας Άννας Καικιλίας Καλογεροπούλου, της Μαρίας Κάλλας, στο σπίτι του πατέρα της, του φαρμακοποιού Γεώργιου Καλογερόπουλου, πριν αυτός μετακομίσει στο Μελιγαλά»;
Εκείνο το σπίτι, το πατρικό της ντίβας Μαρίας Κάλλας, είχε αρχίσει να ερειπώνεται από το 1952. Όμως, ό,τι είχε μείνει είναι σήμερα, πλέον, ένας σωρός από μπάζα!
Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr...
 Ο Γιάννης Αγρανιώτης συμμετέχει στο 10 Φεστβάλ Μουσικής Σαρωνικού που επιστρέφει μετά από δύο χρόνια υποχρεωτικής απουσίας.
Δείτε το Δελτίο Τύπου με τις λεπτομέρειες:
10 Φεστιβάλ Μουσικής Δωματίου Σαρωνικού
25 - 30 Αυγούστου 2022
Μέθανα - Γαλατάς - Ύδρα - Πόρος
Η διεθνής συνάντηση διακεκριμένων μουσικών στα νησιά του Σαρωνικού επιστρέφει!
Μετά από μια επιβεβλημένη απουσία δύο ετών, οι καλλιτεχνικοί διευθυντές Γιάννης Αγρανιώτης και Francis Kefford είναι στην ευχάριστη θέση να παρουσιάσουν την 10η διοργάνωση του Φεστιβάλ Μουσικής Δωματίου Σαρωνικού. Αυτός ο ξεχωριστός μουσικός θεσμός στο ελληνικό πολιτιστικό τοπίο προσκαλεί για άλλη μια φορά διακεκριμένους μουσικούς από όλο τον κόσμο που θα ερμηνεύσουν μερικά από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της φιλολογίας της μουσικής δωματίου.
Από τις 25 έως τις 30 Αυγούστου 2022, οι λάτρεις της μουσικής και όλοι όσοι ενδιαφέρονται να ανακαλύψουν το πλούσιο καλλιτεχνικό πρόσωπο της σύγχρονης Ελλάδας, θα έχουν μια μοναδική ευκαιρία να εκτιμήσουν ένα πρόγραμμα πέντε συναυλιών μουσικής δωματίου με αναγνωρισμένες ερμηνείες έργων των Μπραμς, Μότσαρτ, Σούμπερτ, Ντβόρζακ και Σούμαν. Το σύνολο σολίστ και διακεκριμένων μουσικών από όλη την Ευρώπη θα εμφανιστεί στην Ύδρα, τον Γαλατά, τον Πόρο και στο Θέατρο Καμένης Χώρας στα Μέθανα.
Περισσότερα...
Μια ενδιαφέρουσα έρευνα δημοσίευσε χθες το «Σημείο-για τη μελέτη και την αντιμετώπιση της Ακροδεξιάς, μια ανεξάρτητη πρωτοβουλία πολιτών που παρακολουθεί συστηματικά το ακροδεξιό φαινόμενο», όπως αυτοπεριγράφεται η οργάνωση. Στην ερώτηση κατά πόσον «η δικτατορία της 21ης Απριλίου δεν έκανε μόνο κακό στη χώρα και μήπως είχε καλές πλευρές», το 23,5% των ερωτηθέντων συμφωνεί με αυτήν την άποψη. Δεν αιφνιδιάζει το υψηλό ποσοστό. Απηχεί τη γνωστή αποστροφή «α ρε χούντα που σας χρειάζεται!» ή τη διαπίστωση «στη διάρκεια της δικτατορίας έγιναν και σημαντικά έργα…». Προφανώς η Χρυσή Αυγή δεν ξεπήδησε από παρθενογένεση, ούτε εξαφανίστηκε μόλις συνελήφθη και καταδικάστηκε η ηγεσία της.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
 Ο Τάσος Καβεδέλλας έστειλε ένα άρθρο που εντοπισε στην ιστοσελίδα της ΕΡΤ:
Με την κατασκευή των κύριων κτιρίων του Διεθνούς Θερμοπυρηνικού Πειραματικού Αντιδραστήρα (ITER) να έχει ολοκληρωθεί κατά 99,9%, ο χώρος στο Κανταράς στο Σεν Πολ λε Ντουράνς (Saint-Paul-lez-Durance) της νότιας Γαλλίας, μοιάζει με μια νέα βιομηχανική περιοχή. Εκεί, κατασκευάζεται το μεγαλύτερο έργο πυρηνικής σύντηξης στον κόσμο.
Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες πειραματικές προσπάθειες στην πυρηνική Φυσική, καθώς υπόσχεται άφθονη, φθηνή και πιο καθαρή πυρηνική ενέργεια με τον τρόπο που παράγεται στον Ήλιo. Οι υποστηρικτές του έργου πιστεύουν πως η πυρηνική σύντηξη θα μπορούσε να λύσει τη μεγαλύτερη υπαρξιακή κρίση στην ιστορία της ανθρωπότητας. Σκοπός του ITER, στο οποίο συμμετέχουν 35 χώρες, είναι να δείξει κατά πόσον η σύντηξη μπορεί να είναι οικονομικά και εμπορικά βιώσιμη.
Η σύντηξη υπόσχεται μια σχεδόν απεριόριστη μορφή ενέργειας που εκπέμπει μηδενικά αέρια του θερμοκηπίου, και σε αντίθεση με την πυρηνική σχάση που χρησιμοποιείται σήμερα, δεν παράγει ραδιενεργά απόβλητα μακράς διάρκειας ζωής. Η κατάκτησή της θα μπορούσε κυριολεκτικά να σώσει την ανθρωπότητα από την κλιματική αλλαγή.
Δείτε όλο το άρθρο...
Στο λιμάνι του Πειραιά ταξιτζήδες κάνουν ουρά έξω από τις πύλες, στις οποίες καταπλέουν πλοία και «δελφίνια». Ρωτούν τους επιβάτες πού πάνε. Επιλέγουν πελάτες. Προτιμούν ξένους και αδαείς για να αρχίσουν να τους αραδιάζουν πρόσθετες χρεώσεις στο τέλος και να φουσκώσουν τον λογαριασμό (τόσο το λιμάνι, τόσο η βαλίτσα, κ.λπ.). Ενίοτε βάζουν διπλή ταρίφα κι ας είναι μέρα μεσημέρι. Αν αντιδράσει κανείς τον πετούν έξω: «Εσένα, φίλε μου, δεν σε θέλω μέσα στο ταξί μου. Κατέβα τώρα».
Κι αν η (αληθινή αυτή) ιστορία είναι κάπως ακραία και άρα σπάνια, ο καθημερινός συγχρωτισμός επιβεβαιώνει τα εξής: τσαμπουκάς, αγένεια, χαμηλό επίπεδο παροχής υπηρεσιών. Μάσκα στο πιγούνι, δυνατή μουσική, θεωρίες συνωμοσίας πιο ευφάνταστες κι από του Μελ Γκίμπσον και απορίες όπως «μήπως μπορώ να καπνίσω ένα τσιγάρο γιατί είμαι χαρμάνης καμιά ώρα», «να σταματήσουμε ένα λεπτό να πάρω ένα καφέ γιατί δεν την παλεύω;».
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην Καθημερινή...
Ο αμερικανός μουσικολόγος που μάς έχει δώσει μια γερή γεύση από όλα εκείνα που έχουμε ξεχάσει για το ηπειρώτικο μοιρολόι και την – μοναδική - ιαματική μουσική της Ηπείρου, μόλις πολιτογραφήθηκε Ελληνας.
Ηταν, που λέτε, κάπου 2.000 χρόνια πριν, μια γυναίκα που ζούσε στα παράλια της Μικράς Ασίας. Η Ευτέρπη. Οταν άφησε την τελευταία της πνοή, ο σύζυγός της, Σείκιλος, έστησε στον τάφο της μια επιτύμβια στήλη με εγχάρακτη την «διαχρονική» αφιέρωσή του στην αγαπημένη του, αλλά και έναν επιτάφιο θρήνο, με μουσική στίξη. Το πρώτο πλήρες μουσικά και σωζόμενο μοιρολόι ή μία από τις αρχαιότερες καταγεγραμμένες αφιερωματικές μουσικές. Το μουσικά τονισμένο μοιρολόι τοποθετείται χρονολογικά στον 2ο αιώνα π.Χ. έως τον 1ο αιώνα μ.Χ.: «Όσο ζεις, να λάμπεις. Μη λυπάσαι καθόλου. Η ζωή είναι σύντομη. Ο χρόνος οδηγεί στο τέλος» (Όσον ζής φαίνου. Μηδέν όλως σύ λυπού. Προς ολίγον εστί το ζήν. Το τέλος ο χρόνος απαιτεί).
Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr...
Είμαστε στο 1985 και εκείνη έχει οραματιστεί την «Αθήνα Πολιτιστική Πρωτεύουσα», με παγκόσμια ακτινοβολία. Έχει μάθει για το νέο μεγάλο σχέδιο του Μπρουκ, την θρυλική «Μαχαμπαράτα» και θέλει να την φέρει στην Αθήνα. Την θυμούνται αυτή την ατάκα της οι παρόντες στο τηλεφώνημά της. Τελικά, εκείνος ανταποκρίθηκε.
«Αν δεν έρθεις, θα πεθάνω!». Την θυμούνται αυτή την ατάκα της Μελίνας Μερκούρη όσοι ήταν παρόντες στο τηλεφώνημα της υπουργού Πολιτισμού (τότε) με τον φίλο της Πίτερ Μπρουκ.
Δείτε το κέιμενο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr...
Aρνητική είναι η απάντηση του Athens Pride στο αίτημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης ΛΟΑΤΚΙ Αστυνομικών να συμμετάσχει στο Φεστιβάλ Υπερηφάνειας με περίπτερο, χαιρετισμό και μπλοκ στην παρέλαση του προσεχούς Σαββάτου. Στα επιχειρήματά του επικαλείται τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου και τα περιστατικά βίας από αστυνομικούς εις βάρος ατόμων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Διάβασα ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις, ότι το πρόβλημα δεν αφορά μεμονωμένες προσωπικότητες μέσα στο σώμα, αλλά την αστυνομία ως θεσμό. Υπενθυμίζει άλλωστε ότι η ιδέα της παρέλασης ξεκίνησε το 1970 με αφορμή την πρώτη επέτειο από την εξέγερση της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας και τις συγκρούσεις της με την αστυνομία στο Στόουνουολ Iν, στη γειτονιά Γκρίνουιτς Βίλατζ της Νέας Υόρκης. Καταλαβαίνω τη λογική· ωστόσο, αναρωτιέμαι για τις συνέπειες ενός τέτοιου αποκλεισμού.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
Γερμανός πολιτικός απείλησε δημοσιογράφο ότι «θα τον εξαφανίσει», αλλά τελικά εξαφανίστηκε ο ίδιος. Η ασυνήθιστη περίπτωση του οξύθυμου Στέφαν Μάγερ.
Στην παγκόσμια κατάταξη των «Ρεπόρτερ χωρίς Σύνορα» για την ελευθερία του τύπου η Γερμανία καταλαμβάνει την 18η θέση για το 2022. Αυτό σημαίνει ότι μάλλον υπάρχουν μεγαλύτεροι περιορισμοί στο έργο των δημοσιογράφων σε σχέση, για παράδειγμα, με τις σκανδιναβικές χώρες, που βρίσκονται στις πρώτες θέσεις της κατάταξης. Αλλά έστω και έτσι, οι ανοιχτές απειλές απέναντι σε εκπροσώπους του τύπου θεωρούνται αδιανόητες. Και όταν εκστομίζονται, υπάρχουν συνέπειες.
Δείτε το κείμενο του Γιάννη Παπαδημητρίου στην DW...
Kάποια στιγµή πρέπει να καθίσουμε να συμφωνήσουμε σε αυτή τη χώρα ποια θέματα ΔΕΝ προσφέρονται για κομματική αντιπαράθεση. Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα των τελευταίων ημερών: η πρωτόδικη καταδίκη του Δημήτρη Λιγνάδη για δύο βιασμούς αλλά και οι πυρκαγιές. Στην πρώτη περίπτωση ο δημόσιος διάλογος μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. έγινε κάπως έτσι:
– Εσείς τον βγάλατε με αναστολή ως την έφεση και τώρα κυκλοφορεί ελεύθερος.
– Δικός σας ήταν ο ποινικός κώδικας με τον οποίο έφαγε μόνο 12 χρόνια, με τον δικό μας, τον περσινό, θα καταδικαζόταν σε ισόβια.
– Η κυβέρνηση ξεπλένει βιαστές ανηλίκων.
– Ο ΣΥΡΙΖΑ εργαλειοποιεί ένα βαρύτατο έγκλημα για μικροκομματικό όφελος.
Στο ζήτημα των πυρκαγιών, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Δημοκρατία συζήτησαν ως εξής:
– Πρώτη φορά πέρασε η φωτιά στον αστικό ιστό. Και πριν από λίγες ημέρες η κυβέρνηση ισχυριζόταν ότι είναι πανέτοιμη.
– Σουτ. Μάτι.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην Καθημερινή...
Η σπουδαία ηθοποιός, που μόλις έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 65 ετών, ζωγράφισε με το ταλέντο της τις πιο λεπταίσθητες αποχρώσεις της θεατρικής πράξης. Και τις φώτισε, τους έβαλε φωτιά όσο να φωτίσουν το γύρω της θεατρικό σύμπαν.
«Μη μού φυσάς τον καπνό στη μούρη, σκκκκυλί!». Μνημειώδης εκφορά. Ανάμεσα στα δόντια. Με ένα γύρισμα στη γλώσσα. Το θυμάμαι αυτό το νούμερο της Ανέζας Παπαδοπούλου, εκεί κάτω, στο υπόγειο της Κ. Μελενίκου της Θεσσαλονίκης. Στο «Υψηλόν Βολτάζ» των Αγάμων Θυτών. Εκεί, που όλα ξεκίνησαν για την παρέα του Ιεροκλή Μιχαηλίδη, τον Οκτώβριο του 1980.
Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr...
Ηταν η γοητεία της αφοσίωσης; Η σαγήνη της αφομοιωμένης γνώσης; Η αγάπη της για το ίδιο το αντικείμενο, που γινόταν «κολλητική»; Οσοι είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν ξεναγήσεις της δύσκολα θα έβλεπαν με άλλο μάτι την ίδια την τέχνη που φιλοξενούσε η Εθνική Πινακοθήκη, αν δεν είχαν γίνει μάρτυρες των αφηγήσεών της. Μια άλλη Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα.
Αν κάτι, πολύτιμο, μας αφήνει κληρονομιά η Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, πέρα από την πολυετή δουλειά πάνω στο όραμα της Εθνικής Πινακοθήκης, είναι η γοητεία των ξεναγήσεών της.
Κάποτε έλεγαν, όσοι είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν ξεναγήσεις της, ότι δύσκολα θα έβλεπαν με άλλο μάτι την ίδια την τέχνη που φιλοξενούσε η Εθνική Πινακοθήκη, αν δεν είχαν γίνει μάρτυρες των αφηγήσεών της.
Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr...
«Αντί ιεραπόστολος του Χριστού, έγινα ιεραπόστολος της τέχνης της μουσικής» είχε πει ο κορυφαίος έλληνας αρχιμουσικός και δεν πρόκειται για σχήμα λόγου, καθώς μεγάλωσε και ανατράφηκε σε ένα βαθιά θρησκευόμενο περιβάλλον και ήρθε από μικρός σε επαφή με σημαντικά πρόσωπα του εκκλησιαστικού χώρου.
Ηταν, που λέτε, στον Βύρωνα ένα ξωκλήσι, με ένα πηγάδι και έναν κηπάκο. Η Ανάληψη. Είμαστε στις αρχές του 20ού αιώνα. Ο άνθρωπος που «έχει τα κλειδιά» και υπογράφει όλα τα έγγραφα είναι ένας ιδιοκτήτης μικρού καταστήματος με δερμάτινα είδη, στην οδό Αγίου Μάρκου 15-17, ονόματι Ιωάννης Μητρόπουλος. Με μια δρασκελιά στο χρόνο, βρισκόμαστε στο σήμερα. Στο πολύτιμο αρχείο της Μονής Σίμωνος Πέτρας στο Αγιον Ορος, ένας μοναχός, ο πατέρας Ελισαίος (κατά κόσμον Γούλας), σπουδαγμένος στην Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, περνάει κάθε ιστορικό έγγραφο για την Ανάληψη στο κομπιούτερ της μονής.
Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr...
 Μεταξύ 6 και 9 Απριλίου 2022 διοργανώθηκε στους Δελφούς το Delphi Economic Forum VII.
Κατά την διάρκεια των τεσσάρων αυτών ημερών:
- επτά απόφοιτοι μετείχαν στα πάνελ των ομιλητών (Παναγιώτης Πικραμμένος, Πάνος Λασκαρίδης, Μάρω Κακριδή, Ronald Meinardus, Βασίλης Ψάλτης, Έλενος Καραΐνδρος και Κωνσταντίνος Αραβώσης),
- τρεις ήσαν συντονιστές (Άγγελος Κωβαίος, Ξένια Κουναλάκη και Γιώργος Ευγενίδης),
ενώ η παρουσίαση γίνεται με σειρά αποφοίτησης:
-
-
«Σε εκπλήσσει η τήρηση ίσων αποστάσεων της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα και την Τουρκία;», ρώτησα Γερμανό συνάδελφο. «Οχι», μου απάντησε. «Ισχύει ό,τι ακριβώς και για τη Ρωσία και την Ουκρανία. Το Βερολίνο προσπαθεί πάντα να είναι συνομιλητής των πάντων και διαμεσολαβητής σε όλες τις περιπτώσεις, ακόμη και όταν η μία πλευρά είναι σύμμαχος. Το ερώτημα είναι όμως κατά πόσον αυτό μπορεί να λειτουργήσει και με δικτάτορες ή εκπροσώπους της macho πολιτικής κουλτούρας σαν τον Ερντογάν. Δεν το πιστεύω». Πάντως ο γερμανικός Τύπος καταγράφει τις εντάσεις μας με τη γειτονική χώρα και οι Γερμανοί ανταποκριτές μοιάζουν να υιοθετούν τις ελληνικές θέσεις: «Στην Αθήνα αυξάνονται οι ανησυχίες για ένα θερμό καλοκαίρι μετά τις συστηματικές παραβιάσεις του εναέριου χώρου της από τουρκικά αεροσκάφη… Ακόμη και η αντιπαράθεση για τις έρευνες και εξορύξεις στη Μεσόγειο θα μπορούσε να κλιμακωθεί τις επόμενες εβδομάδες», μετέδωσε ο ανταποκριτής της Handelsblatt και του γερμανικού δικτύου των συντακτών (RND), Γκερτ Χέλερ. «Η Τουρκία διεκδικεί θαλάσσιες περιοχές που με βάση το διεθνές δίκαιο ανήκουν στην Ελλάδα».
Περισσότερα...
Ενώ ακόμη δεν έχει ειπωθεί το οριστικό αντίο στον Vangelis στο Παρίσι, στα μέρη μας έχουν αρχίσει οι εικασίες (τι άλλο μπορεί να είναι, άραγε;) για την περιουσία του, που κάποιοι τη χρωματίζουν όχι μόνον με τη λέξη «αμύθητη», αλλά και με ποσά: 245 εκατ. ευρώ! Να μιλήσουμε, λοιπόν, για περιουσία; «Ο Βαγγέλης ποτέ δεν μάζευε χρήματα στις τράπεζες. Ζούσε απλά αυτό που ζούσε»...
Στο Παρίσι έχουν μπει μπροστά οι διαδικασίες για τον ύστατο αποχαιρετισμό στον παγκόσμιο Vangelis. Τον «δικό μας» Βαγγέλη Παπαθανασίου. Η καύση –σύμφωνα με τη δική του, τελευταία, επιθυμία– προγραμματίζεται μετά τη Δευτέρα 6 Ιουνίου 2022. Και όμως. Ενώ ακόμη δεν έχει γραφτεί η τελευταία πράξη, στα μέρη μας έχουν αρχίσει οι εικασίες (τι άλλο μπορεί να είναι, άραγε;) για την περιουσία του, που κάποιοι την χρωματίζουν όχι μόνον με τη λέξη «αμύθητη», αλλά και με συγκεκριμένα ποσά: 245 εκατομμύρια ευρώ!
Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr...
Eνα ανθολόγιο κειμένων του Νίκου Πετρουλάκη, με τίτλο «Playback - 33 και 1/3 χρόνια κείμενα», αποκαλύπτει πολλά για τη βιωματική διάσταση της ποπ μουσικής και κουλτούρας στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης. Χρήσιμο εγχειρίδιο για «πιστούς», αλλά και για αμύητους.
Ποια είναι ακριβώς η ιδιαιτερότητα αυτού του φαινομένου που εδώ και σχεδόν έναν αιώνα ονομάζεται «ποπ μουσική» και κουλτούρα; Αν κάποιος πρέπει να το συνοψίσει σε ένα χαρακτηριστικό, είναι μάλλον το ότι κατορθώνει μέσα σε δύο-τρία λεπτά να απορροφήσει, να επεξεργαστεί και να μεταδώσει «μασημένο» το πνεύμα της εποχής, προκαλώντας συναίσθημα και την αίσθηση της αλληλεπίδρασης μεταξύ κοινού και καλλιτέχνη. [Εντάξει, υπάρχουν και κομμάτια που το καταφέρνουν σε λιγότερο από δύο λεπτά, όπως το Yakety Yak των Coasters, ή το (Let me be your) Teddy Bear) του Ελβις]. Υπό αυτήν την έννοια, η τέχνη αυτή είναι και μέρος της ιστορίας, αλλά και ερμηνευτικό της μέσο.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο Protagon.gr...
 Στην εκπομπή Στο Κέντρο της ΕΡΤ, βρέθηκε καλεσμένη η Ντόρα Μπακογιάννη το βράδυ της Τρίτης, 31 Μαΐου. Από εκεί μίλησε στον Γιώργο Κουβαρά για τη μάχη που δίνει με τον καρκίνο και την πορεία της υγείας της. Παράλληλα εξήγησε για ποιο λόγο ένιωσε την ανάγκη να μιλήσει από την πρώτη στιγμή ανοιχτά για την κατάσταση της υγείας της. Επιπλέον, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της στο σύστημα υγείας και δήλωσε ευτυχής για την κάθε νέα μέρα της.
Η Ντόρα Μπακογιάννη ρωτήθηκε τι είναι αυτό που έχει αλλάξει στον τρόπο που βλέπει τη ζωή και την πολιτική μέσα από την περιπέτεια που βιώνει με την υγεία της. Όπως είπε, το πρώτο από τα πολλά πράγματα που έχουν αλλάξει, είναι «ο απόλυτος θαυμασμός» της για τους γιατρούς και τους νοσηλευτές του ΕΣΥ.
Δείτε το άρθρο της Λίας Παπαϊωάννου...
Τα 30χρονα του δραστήριου φεστιβάλ στο Λόφο της Σάνης, στη Χαλκιδική, κάνουν ακόμη και τα πιο «τρελά» όνειρα πραγματικότητα. Εντυπωσιακές all-star συμπράξεις από το ελληνικό τραγούδι, αφροκουβανέζικη μουσική, τζαζ ρυθμοί και θρυλικοί ερμηνευτές.
Σε τίνος, άραγε, τα «τρελά» όνειρα θα μπορούσαν να βρουν κοινό τόπο ο διάσημος τενόρος Αντρέα Μποτσέλι, ο Μπομπ Γκέλντοφ του θρυλικού Live Aid, ο εξπέρ κιθαρίστας (και των «Λάτιν» του Γιώργου Νταλάρα) Αλ Ντι Μέολα, ο Μανώλης Μητσιάς και ο νέος βρετανός σταρ Τζακ Σαβορέτι; Και όμως. Τα 30χρονα του δραστήριου φεστιβάλ στο Λόφο της Σάνης, στη Χαλκιδική, κάνουν ακόμη και τέτοια «τρελά» όνειρα πραγματικότητα. Με κοινό τόπο έναν πύργο του 14ου αιώνα και φόντο το Θερμαϊκό, τούτο το καλοκαίρι. Και όχι μόνον αυτά, αλλά αρκετά περισσότερα. Χτίζοντας ένα από τα πιο εντυπωσιακά, από τα πλέον απαστράπτοντα φεστιβάλ του 2022.
Περισσότερα...
Οι αντιδράσεις του Ερντογάν μετά το ταξίδι του Μητσοτάκη στις ΗΠΑ μπορεί να μοιάζουν γραφικές, όμως η ουσία είναι άλλη: η Τουρκία αναβαθμίζει μεθοδικά τις διεκδικήσεις της. Την ίδια στιγμή, η σχέση της Ελλάδας με τις ΗΠΑ είναι στενότερη από ποτέ και η απάθεια της Γερμανίας βγάζει μάτι. Πού οδηγούν αυτά; Αγνωστο, αλλά πάντως δεν τελειώνουν εν μιά νυκτί.
Οσο στο εσωτερικό απασχολεί –όσους απασχολεί– το μπάχαλο στο ΑΠΘ, ο ορισμός της Σβίγκου ως γραμματέως του ΣΥΡΙΖΑ και το πότε, πώς και γιατί θα γίνουν οι εκλογές, συμβαίνουν πολλά και σοβαρά. Το ταξίδι του Κυριάκου Μητσοτάκη στις ΗΠΑ είναι φανερό ότι έχει «ουρές» και σημασία πολύ ευρύτερη από ό,τι κάποιοι αρχικά θεώρησαν.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
Ο δημοφιλής αλεξανδρινός τραγουδιστής έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 79 ετών, έπειτα από μια λαμπρή καριέρα, πλούσια σε συνεργασίες με τους σημαντικότερους έλληνες δημιουργούς κι ερμηνευτές, καθώς και διεθνείς σταρ όπως ο Σαρλ Αζναβούρ, η Μίλβα, ο Τζο Ντασέν και η -επίσης Αλεξανδρινή- Δαλιδά.
Μια γλυκιά ανάμνηση, για αρχή. Από τις «Πόρτες» στο Νέο Ψυχικό. Μετά τα μεσάνυχτα. Ο αξέχαστος Δημήτρης Μητροπάνος έχει γυρίσει από το Παρίσι, όπου έκανε – λόγω πολυκυστικών νεφρών – μεταμόσχευση, χάρη στην (δότρια) αδελφή του, Σμαρώ. Δεν πίνει πλέον, ούτε σταγόνα. Δεν έχει καταφέρει να κόψει το τσιγάρο. Ομως, εκείνο που τού λείπει περισσότερο είναι το μικρόφωνο. Το τραγούδι. Πηγαίνει λοιπόν κάθε βράδυ στις «Πόρτες», αργά τη νύχτα. Οταν έχουν μείνει – αν έχουν μείνει – ελάχιστοι θαμώνες.
Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr...
 Europa war bisher stolz auf seine Geschlossenheit gegenüber Russland. Beim Treffen der Staats- und Regierungschefs am Montag werden allerdings die Bruchstellen sichtbar.
Bis zum letzten Moment ringen die Diplomaten. Nachdem die EU-Botschafter am Sonntag keinen Durchbruch beim geplanten gemeinsamen Ölembargo erzielen konnten, treffen sich die Diplomaten am Montag erneut, um doch noch eine gemeinsame Position zu erarbeiten. Die Wahrscheinlichkeit ist allerdings hoch, dass die Einigung ausbleibt.
Wenn dann am Nachmittag die Staats- und Regierungschefs in Brüssel zum Sondergipfel zusammenkommen, dürfte Ungarn seinen Widerstand aufrechterhalten. EU-Ratspräsident Charles Michel dürfte das geahnt haben, als er vergangene Woche anregte, das Thema Ölboykott beim EU-Sondergipfel gar nicht zu behandeln.
Δείτε το άρθρο της Silke Wettach στο WiWo...
Σε ηλικία τεσσάρων ετών έγραψε το πρώτο τραγούδι του και στα έξι έπαιξε ενώπιον 2.000 θεατών, στην πατρίδα του, τον Βόλο. Ο μικρός «Βάγγος» γρήγορα έγινε «Vangelis» και η μουσική του ταξίδεψε παντού. Ακόμη και στο Διάστημα. Αυτή είναι η ιστορία του...
«Ανάμεσα στις ευχάριστες εκπλήξεις που με περίμεναν στον Βόλο, είταν και ένα παιδάκι έξι ή εξήμισυ χρονώ, που ανακάλυψα προικισμένο με το θείο δώρο του ταλέντου. Ο μικρός αυτός με τις ποδίτσες της πρώτης δημοτικού και με τα γκρίζα γελαστά ματάκια του, είναι από τώρα ένας αυτοδίδαχτος μικροσκοπικός συνθέτης», έγραφε σε ένα ταξιδιωτικό του αφήγημα, στην έκδοση «Απ’ την Ελλάδα» ο πεζογράφος Στράτης Μυριβήλης. Πίσω, στο 1950, λοιπόν, με το μικρό Βάγγο. «Μου έπαιξε στο πιάνο δυο συνθέσεις του που με κατέπληξαν. Τη μια την έλεγε “Οι καμπάνες” και την άλλη “Ο χορός”.
Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr...
-
-
 Οι ακραία προσβλητικές εκρήξεις του Ερντογάν βρίσκουν όλη την Ελλάδα συσπειρωμένη απέναντί του. Προμηνύουν όμως ταυτόχρονα ένα ακόμη θερμότερο καλοκαίρι, ενώ κρίσιμη θα είναι και η αντίδραση σημαντικών τρίτων χωρών και της ΕΕ. Μετά την διεύρυνση των αμερικανικών βάσεων στη χώρα μας και την τιμητικότατη επίσκεψη του Πρωθυπουργού στις ΗΠΑ αναμενόταν από ορισμένους μια αντίστοιχη μετατόπιση της Ουάσιγκτον από την παραδοσιακή στρατηγική των ίσων αποστάσεων από Αθήνα και Άγκυρα —που όμως ως γνωστόν καταλήγει συνήθως υπέρ του θύτη και σε βάρος του θύματος. Η νέα έξαρση της τουρκικής επιθετικότητας συναντά προσώρας αμερικανική και ευρωπαική «αφωνία», ενώ η ηχηρή διακοπή της επικοινωνίας στο ανώτατο επίπεδο αυξάνει δυστυχώς ακόμη περισσότερο την ένταση.
Οι «εκρήξεις» του Ερντογάν είναι συνήθως καλοσχεδιασμένες και ενταγμένες σε ένα ολιστικό και μεσοπρόθεσμο σχέδιο.
Σημειώνουμε ανάμεσα σε άλλα ότι εξέφρασε την οργή του γιατί η Ελλάδα δεν αποδέχεται να «εναρμονιστεί/ευθυγραμμιστεί» με την Τουρκία(!). Μοναδικός με άλλα λόγια στόχος του «διαλόγου», και μάλιστα υπό τον «όρο» της μη παρεμβολής τρίτων (ΕΕ, ΗΠΑ) είναι …απλά η προσχώρησή μας στις τουρκικές απόψεις!
Δείτε το άρθρο του Γιάννη Βαληνάκη στην εφημερίδα "Τα Νέα" της 25.5.2022...
 Στην εκπομπή «Live News» στο Mega μίλησε η Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία αναγνώρισε ότι το ταξίδι του Κυριάκου Μητσοτάκη πυροδότησε τον εκνευρισμό του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ωστόσο εκτίμησε ότι το φετινό καλοκαίρι δεν θα δούμε να κορυφώνεται η ένταση. Επίσης, τόνισε πως η Ελλάδα είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση συγκριτικά με άλλες χώρες, καθώς ήδη το τουριστικό ρεύμα στη χώρα μας είναι αυξημένο.
«Θεωρώ ότι το ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ και η ομιλία του στο Κογκρέσο δημιούργησαν πάρα πολύ μεγάλη ενόχληση στην Τουρκία, γιατί ο Ερντογάν ήταν σε φάση διαπραγμάτευσης. Δοκίμαζε με την είσοδο της Φινλανδίας και της Σουηδίας να κερδίσει κάτι συγκεκριμένο στον τομέα των αμυντικών» δήλωσε, επισημαίνοντας πως «ο τρόπος με τον οποίο ο Ερντογάν πολιτεύτηκε τον τελευταίο μήνα είναι σαν να πριονίζει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται».
Δείτε όλο το άρθρο στο iefimerida...
Στην εποχή της απροσδιοριστίας και της μόνιμης αβεβαιότητας, ποιες δυνατότητες έχει κανείς να «δει» τι θα συμβαίνει σε 30 χρόνια; Τελικά, μήπως το φιλόδοξο ευρωπαϊκό Strategic Foresight δεν δίνει όση έμφαση θα έπρεπε στον μοναδικό κυβερνητικό σχεδιασμό που μπορεί και θα όφειλε να έχει μακροπρόθεσμο ορίζοντα;
Είναι ίσως περιττό να λέμε διαρκώς σε τι εποχή ζούμε και πώς η απροσδιοριστία και η αβεβαιότητα καθορίζουν τα πάντα. Αλλά μάλλον δεν έχει εμπεδωθεί η νέα συνθήκη. Αν δεν συμβεί αυτό, μάλλον θα έχουμε μπλεξίματα και μάλιστα πολλά. Κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά. Ως γνωστόν, η αβεβαιότητα και η ρευστότητα γεννούν τέρατα και η «υπνοβασία» των ηγεσιών και των κοινωνιών έχει πληρωθεί ακριβά στο (όχι και τόσο μακρινό) παρελθόν.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
"Πριν από λίγες ημέρες ένα 14χρονο αγόρι αυτοκτόνησε στον Κολωνό, σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις επειδή ήταν θύμα μπούλινγκ. Με βάση τις μαρτυρίες συμμαθητών, «του πέταγαν νεράντζια από το σχολείο μέχρι το σπίτι του, τον έφτυναν, του πετούσαν νερό», και όλα αυτά με την ανοχή των καθηγητών, που δεν έκαναν τίποτα. Ολοι άρχισαν αίφνης να αναρωτιούνται: ποια είναι τα σημάδια που δείχνουν ότι ένα παιδί θα μπορούσε να κάνει κακό στον εαυτό του; Τι πρέπει να κάνουν οι εκπαιδευτικοί; Υπάρχει έξαρση της βίας αλλά και των προβλημάτων ψυχικής υγείας στους εφήβους μετά την πανδημία; Είναι μια υγιής συζήτηση, απαντήσεις υπάρχουν, όπως και λύσεις: θεσμικές αλλά και πιο ιδιωτικές, πρωτοβουλίες που μπορεί να αναλάβει το κράτος, αλλά και ο καθένας μας όταν βλέπει ένα παιδί απομονωμένο από τα υπόλοιπα".
Δείτε το σχόλιο της Ξένιας Κουναλάκη στην "Καθημερινή" για τα πρόσφατα γεγονότα στο Texas...
 Στη χειρότερη θέση μεταξύ όλων των ευρωπαϊκών χωρών «κατρακύλησε» η Ελλάδα όσον αφορά την ελευθερία του Τύπου. Αυτό δείχνει η σχετική κατάταξη των «Ρεπόρτερ χωρίς σύνορα» για το 2022.
H αξιολόγηση δόθηκε στη δημοσιότητα στις 3 Μαίου, που είναι και η «Παγκόσμια Ημέρα της Ελευθερίας του Τύπου». Στη διεθνή κατάταξη η Ελλάδα έχει υποχωρήσει κατά 38 ολόκληρες θέσεις και βρίσκεται πλέον στην 108η θέση της παγκόσμιας κατάταξης, δηλαδή κάτω από χώρες όπως η Τυνησία, το Τόγκο, η Μποτσουάνα. Καλύτερη εικόνα όσον αφορά την ελευθερία του τύπου παρουσιάζουν, σύμφωνα με τους «Ρεπόρτερ χωρίς Σύνορα», η Σερβία, η Βουλγαρία, η Αλβανία και οι άλλες χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Σημειώνεται ότι εκτός από την Ελλάδα (-38 θέσεις) και την Κύπρο (-39 θέσεις) καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν καταγράφει τόσο μεγάλη υποχώρηση μέσα σε έναν χρόνο στη σχετική κατάταξη.
Δείτε το άρθρο του Γιάννη παπαδημητρίου στην Deutsche Welle...
Παρακολουθήσαμε με λύπη μας αυτό το εξαιρετικά δυσάρεστο γεγονός της σύλληψης της ηλικιωμένης κυρίας στο supermarket και την δημοσιότητα, που πήρε το γεγονός και μας ήρθε στο μυαλό μία μικρή ιστορία που είχε αναρτηθεί πριν από λίγο καιρό στο διαδίκτυο, την οποία αξίζει να διαβάσετε:
ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΕΓΙΝΑ ΔΑΣΚΑΛΟΣ
Περπατούσε στους δρόμους μιας μεγαλούπολης. Είδε στο βάθος έναν ηλικιωμένο να κινείται με δυσκολία και να ξαποσταίνει σε ένα παγκάκι. Τον πλησίασε.- Δεν με θυμάστε; Ήμουν μαθητής σας.- Ναι, σε θυμάμαι σε είχα μαθητή στις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Και τι κάνεις τώρα?- Διδάσκω. Με επηρεάσατε τόσο πολύ που ήθελα επίσης να σας μοιάσω.- Μα πως σε επηρέασα;- Μια μέρα ένας συμμαθητής μου ήρθε στην τάξη με ένα όμορφο ρολόι στο χέρι του.Το έβγαλε και το έβαλε στο συρτάρι του γραφείου. Πάντα ονειρευόμουν να έχω ένα ρολόι σαν αυτό.Το έκλεψα. Το αγόρι ήρθε με δάκρυα και παραπονέθηκε για κλοπή. Κοιτάξατε γύρω μας και είπατε:"Όποιος πήρε το ρολόι αυτού του αγοριού, παρακαλώ να το επιστρέψει" - Αισθάνθηκα πολύ ντροπιασμένος, αλλά δεν ομολόγησα. Πήγατε στην πόρτα, την κλειδώσατε και μας είπατε όλοι να ευθυγραμμιστούμε κατά μήκος του τοίχου λέγοντας:"Πρέπει να ελέγξω όλες τις τσέπες σας με μια προϋπόθεση ότι όλοι θα κλείσετε τα μάτια σας. "Υπακούσαμε και ένιωθα ότι αυτή ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της μέχρι τότε σύντομης ζωής μου.- Πήγατε από μαθητή σε μαθητή...Όταν βγάλατε το ρολόι από την τσέπη μου, συνεχίσατε να προχωράτε στο τέλος της σειράς.Τότε είπατε:«Παιδιά, όλα εντάξει. Μπορείτε να ανοίξετε τα μάτια σας και να επιστρέψετε στα θρανία σας". Επιστρέψατε το ρολόι στον συμμαθητή μου και δεν είπατε άλλη λέξη σχετικά με αυτό το περιστατικό.Έτσι, εκείνη την ημέρα σώσατε την τιμή και την ψυχή μου.Δεν με κρίνατε ως κλέφτη και ψεύτη.Δεν με ενοχλήσατε ούτε μου μιλήσατε για αυτό το επεισόδιο. Με την πάροδο του χρόνου, κατάλαβα γιατί. Διότι, ως αληθινός δάσκαλος, δεν θέλατε να αμαυρώσετε την αξιοπρέπεια ενός παιδιού. Να γιατί έγινα δάσκαλος. Για λίγο έμειναν σιωπηλοί.- Μάλλον δεν θυμόσαστε αυτό το επεισόδιο. Ο γέρος τον κοίταξε στα μάτια.- Μόλις τώρα μαθαίνω ότι ήσουν εσύ. Την ώρα που έψαχνα τις τσέπες σας είχα κι εγώ τα μάτια μου κλειστά...
Δείτε και την είδηση όπως αναρτήθηκε στην iefimerida...
 Η σύσταση της νέας Γενικής Γραμματείας Δασών στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, που υλοποιήθηκε με βάση την απόφαση του Πρωθυπουργού, αποτελεί μία εμβληματική και μεγάλης σημασίας μεταρρύθμιση.
Η νέα Γενική Γραμματεία έχει σημαντικές ομοιότητες στις δομικές με την αντίστοιχη πετυχημένη δομή, που είχε δημιουργηθεί το 1991 από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, που δυστυχώς καταργήθηκε το 1998 και το αποτέλεσμα φάνηκε τα επόμενα χρόνια με αρνητικές επιπτώσεις σε όλο το φάσμα της δασικής διαχείρισης.
Στη Γενική Γραμματεία Δασών ενσωματώνονται τα περίπου 3.000 στελέχη των περιφερειακών δασικών υπηρεσιών, που υπάγονται στις εκάστοτε αποκεντρωμένες διοικήσεις.
Ουσιαστικός στόχος της νέας Γενικής Γραμματείας είναι η προστασία, ανάδειξη και ανάπτυξη των δασικών οικοσυστημάτων, ώστε να γίνουν τα ελληνικά δάση «έξυπνα» και πραγματικά αειφόρα. Εφαρμόζοντας τη σύγχρονη επιστημονική γνώση και τα τεχνολογικά επιτεύγματα για την προστασία και την πιστοποιημένη αειφορική διαχείριση.
Περισσότερα...
 Ένα συναρπαστικό ταξίδι στο θαυμαστό κόσμο της νέας κινητικότητας, σε podcasts (στο site της Lifo), με οδηγό τον δημοσιογράφο Πέτρο Πιτσίνη (’74) και καταξιωμένους ειδικούς στη θέση του συνοδηγού (τα podcasts είναι άρθρα της LIFO με ήχο).
Μέχρι τώρα έχουν ανεβεί στο site της Lifo πολύ ενδιαφέροντα podcasts με τον Πέτρο Πιτσίνη και με πάντα εξαιρετικούς συνομιλητές, περίπου 30΄ το καθένα. Αναφέρουμε ενδεικτικά τα θέματα: Πώς επηρεάζει ο Homo sapiens τους οδηγούς μοτοσικλέτας; / Τα πιο επικίνδυνα σημεία για τους πεζούς στην Αθήνα / H ατμοσφαιρική ρύπανση είναι εξίσου θανατηφόρα με τον κορωνοϊό / Πώς θα ξαναβρούν οι ελληνικοί αγώνες αυτοκινήτου την αίγλη τους; / Μερικά τρικ για να μειώσουμε την κατανάλωση καυσίμων στην οδήγηση / Τα πιο επικίνδυνα λάθη που κάνουμε στην οδήγηση / Tι βιώνει ένας ποδηλάτης στην Αθήνα / Κλασικά αυτοκίνητα: Γιατί είναι τόσο συναρπαστικά; / Αν οι Έλληνες πολιτικοί ήταν αυτοκίνητο, τι αυτοκίνητο θα ήταν; / Γιατί χάνουμε καθημερινά τόσο χρόνο κατά τις μετακινήσεις μας στην Αθήνα; / Στο μυαλό του Έλληνα οδηγού / Πώς να αποφύγεις τις παγίδες στην αγορά μεταχειρισμένου αυτοκινήτου.
Μπορείτε όλα να τα παρακολουθήσετε στο lifo.gr...
Τη χαρακτήρισαν «πανηγυράκι», τη βάφτισαν «γκέι Χριστούγεννα», της απέδωσαν εκκεντρικότητα και υπερβολή και την είδαν σαν πεδίο για συμμαχίες και έχθρες. Αυτός ο σχεδόν παγκοσμιοποιημένος πλέον διαγωνισμός αντέχει ωστόσο και συνεχώς αναπτύσσεται.
Ο διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision, που κλείνει 66 χρόνια και έχει πλέον αγκαλιάσει μέχρι και τη μακρινή Αυστραλία, είναι πολύ περισσότερα από όσα βλέπει ο τηλεθεατής: Τερέν διεθνούς επιρροής, ιδανικό για να περάσει κάποιος πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα ή για να διορθώσει – εξωραΐσει μια χώρα τη διεθνή εικόνα της, τεράστια σε οικονομικά μεγέθη επιχείρηση, πλατφόρμα δοκιμών της κοινωνικής «απελευθέρωσης». Να μιλήσουμε για τις πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια τηλεθεατές;
Ο Παύλος Αγιαννίδης σχολιάζει την Eurovision μέσα από την ιστοσελίδα του protagon.gr...
«Είμαι θυµωµένη και αποφασισμένη», είπε η γερουσιαστής της Μασαχουσέτης, Ελίζαμπεθ Ουόρεν, αμέσως μετά τη διαρροή της γνωμοδότησης για ανάκληση της ιστορικής απόφασης στην υπόθεση Roe v Wade το 1973, με την οποία νομιμοποιήθηκαν οι αμβλώσεις στις ΗΠΑ. Η οργή της έκοβε την ανάσα. Εβλεπε κανείς μια γυναίκα αγανακτισμένη, η οποία σε ηλικία 72 ετών καλείται να (ξανα)διαδηλώσει για τα ίδια ζητήματα που πίστεψε πως διευθετήθηκαν όταν ήταν φοιτήτρια. Να διεκδικήσει πάλι τα αυτονόητα, τον έλεγχο κάθε γυναίκας στο σώμα της με τα ίδια «σέβεντις» συνθήματα («Το σώμα μου είναι επιλογή μου»), καταχωνιασμένα μέχρι προχθές στο χρονοντούλαπο της αμερικανικής ιστορίας. Πώς μπορεί ένα συντηρητικό 9μελές σώμα να αγνοήσει όχι μόνο την 50ετή νομολογία αλλά και τις διαθέσεις της κοινής γνώμης, που σε συντριπτικά ποσοστά (63%) υποστηρίζει την προηγούμενη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου;
Δείτε το σχόλιο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
 Τα φετινά βραβεία Οσκαρ θα μείνουν στην ιστορία. Όχι όμως για καλό λόγο. Η σφαλιάρα του Γουίλ Σμιθ στον παρουσιαστή και κωμικό Κρις Ροκ προκάλεσε αρχικά αμηχανία, μετά αίσθηση και στο τέλος έντονες συζητήσεις και διχασμό. Έπρεπε ή όχι να ρίξει σφαλιάρα;
Ας δούμε τι ακριβώς συνέβη: Ο Ροκ μεταξύ άλλων αστείων που έκανε, κακόγουστων για πολλούς, απευθύνθηκε στην γυναίκα του Γουίλ Σμιθ και της είπε:"Τζέιντα, σ' αγαπώ, "G.I. Jane 2".
Τι εννοούσε: Επειδή έχει ξυρισμένο κεφάλι, θα μπορούσε να γυρίσει το σίκουελ της ταινίας του 1997 με τη Ντέιμι Μουρ που ξυρίζει το κεφάλι της και υποδύεται μια στρατιωτικό.
Δεν το λες και αστείο, θυμίζει κάτι σε αποτυχημένο χιούμορ Σεφερλή ή Λαζόπουλου.
Σημειωτέον ότι η Τζέιντα Πίνκετ Σμιθ έχει μιλήσει ανοιχτά για το αυτοάνοσο νόσημα που την ταλαιπωρεί και την οδήγησε στο να ξυρίσει το κεφάλι της: Αλωπεκία, πιθανόν λόγω έντονου στρες. Δεν πρόκειται για καρκίνο ή για κάποια βαριά νόσο.
Δείτε όλο το σχόλιο του Χάρη Ιωάννου από το "the toc"...
Ο ιταλός πρωθυπουργός άνοιξε τη συζήτηση στην Ευρώπη για την άρση της αρχής της ομοφωνίας στη λήψη αποφάσεων. Μπορεί η χώρα μας να απεμπολήσει εύκολα το δικαίωμα ενός βέτο σε ευρωπαϊκές αποφάσεις; Προφανώς και όχι, μπορεί όμως να καταλήξει εγκαίρως και οργανωμένα στο τι θα μπορέσει να απαιτήσει ώστε να το κάνει.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται και θα διαρκέσει κι άλλο, η Ευρώπη ακόμη ψάχνεται για το πώς και αν θα αποφασίσει από κοινού κάποια μέτρα αντιμετώπισης της ενεργειακής κρίσης, ο Μητσοτάκης δεν μοιάζει να πολυνοιάζεται πλέον για αυτό, καθώς οργάνωσε και ανακοίνωσε την (διόλου ασήμαντη) εθνική αντίδραση στις ανατιμήσεις του ρεύματος, όμως κάτι άλλο, πολύ σημαντικότερο φαίνεται ότι εξελίσσεται στο ευρωπαϊκό παρασκήνιο.
Ο Άγγελος Κωβαίος σχολιάζει τις προτάσεις Ντράγκι στο protagon.gr...
 Το Ζonar’s, όπως το περιγράφει η Ζωρζ Σαρή στη διάρκεια της Κατοχής, έκλεισε, ξανάνοιξε και βαφτίστηκε Athénée, στη Δεξαμενή του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και του Κώστα Βάρναλη συχνάζει πλέον αποκλειστικά πιτσιρικαρία και στο πατάρι της Ωραίας Ελλάδας μάταια ψάχνουν οι τουρίστες μνήμες από τα μέσα του 19ου αιώνα και τη θρυλική επίσκεψη του Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν – το αυθεντικό καφενείο ήταν κοντά στο σημερινό, αλλά όχι στο ίδιο οίκημα. Το Φίλιον, που κλείνει φέτος τριάντα χρόνια λειτουργίας, συνεχίζοντας την παράδοση του προγενέστερου Dolce, πληροί τις προδιαγραφές: η ανθρωπογεωγραφία του έχει μόνιμο χαρακτήρα, που αλλοιώνεται μόνο από κάποιους αιφνίδιους θανάτους και μερικές νέες προσθήκες· οι συζητήσεις αφορούν βιβλία, ταινίες, τέχνη και πολιτική· οι εργαζόμενοι είναι τόσο φίλοι με τους πελάτες, που ξέρουν απέξω τις παραγγελίες και ενίοτε αρνούνται να παραλάβουν το πουρμπουάρ.
(*) Ορισμένοι εκ των πιστών του Φίλιον. Η εικόνα βρίσκεται καδραρισμένη σε τοίχο του καφέ. © ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΖΑΒΟΣ
Δείτε το άρθρο της Ξένια Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
Εξήντα δύο χρόνια μετά την αποδημία του, η δισκογραφική Sony συγκέντρωσε και κυκλοφορεί σε 69 CD, στην παγκόσμια αγορά, τις πολύτιμες ηχογραφήσεις του μεγάλου αυτού Ελληνα, για την RCA και την Columbia, με τις δύο αμερικανικές ορχήστρες «του», τη Συμφωνική της Μινεάπολης και την περίφημη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης.
«Το όνομά μου είναι Δημήτρης Μητρόπουλος. Είμαι μαέστρος. Θα σας φανεί απίστευτο αν σας πω ότι και εγώ ο ίδιος εντυπωσιάζομαι που τελικά έγινα μουσικός. Κανείς από την οικογένειά μου δεν υπήρξε μουσικός. Προέρχομαι από οικογένεια κληρικών. » Όταν ήμουν παιδί και είχα σχολικές διακοπές, πήγαινα στο Άγιον Όρος. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένος από το περιβάλλον και όλη αυτή η ιδέα του ερημίτη άγγιζε πολύ την καρδιά μου. Έτσι εκείνα τα χρόνια ήμουν βέβαιος πως κάποια μέρα θα γινόμουν κι εγώ μοναχός. Ο πατέρας μου ήταν επιχειρηματίας και στο τέλος της ζωής του έγινε μοναχός. Βέβαια δεν ήμουν απολύτως σύμφωνος με την ιδέα αυτή του ασκητή. Ουσιαστικά ήθελα να γίνω ιεραπόστολος. Αυτό ήταν πράγματι το ιδανικό μου. Και δεν ξέρω πώς κατάφερε η μοίρα και, αντί ιεραπόστολος του Χριστού, έγινα ιεραπόστολος της τέχνης της μουσικής».
Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr...
Μπορεί οι εκλογές στη Γαλλία να έληξαν με μία προσωρινή αίσθηση ανακούφισης, όμως το παιχνίδι για τη Δύση παίζεται στις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου για το αμερικανικό Κογκρέσο. Το τοπίο είναι θολό, ο τραμπισμός ζωντανός και το Twitter ανήκει πλέον στον Μασκ…
Οι προεδρικές εκλογές στη Γαλλία ολοκληρώθηκαν, μία αίσθηση ανακούφισης απλώθηκε στην Ευρώπη, όμως το αποτέλεσμά τους αναλύεται και διυλίζεται και ούτως ή άλλως έπεται συνέχεια (βουλευτικές εκλογές σε λίγες εβδομάδες). Η ουσία είναι ότι προφανώς, ο Μακρόν είναι νικητής, όμως ο δρόμος είναι μακρύς και οι δυνάμεις που πλέον βρίσκονται απέναντί του κινούνται με καύσιμο την αντισυστημικότητα, την αντίδραση, την πραγματική φτώχεια και την παραπληροφόρηση.
Δείτε όλο το άρθρο του 'Αγγελου Κωβαίου στο potagon.gr...
Oι εκ γενετής αισιόδοξοι θεωρούν θετικό το γεγονός ότι αγόρασε το Twitter ο Ελον Μασκ. Ανθρωπος εφευρετικός με δραστηριότητες εξόχως καινοτόμες (από το Paypal και τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα ώς την Space X), έχει διακηρύξει ότι θα κάνει το χαοτικό μέσο κοινωνικής δικτύωσης πιο ανοιχτό και δημοκρατικό, συνώνυμο της ελευθερίας έκφρασης. Στις χειροπιαστές δεσμεύσεις του περιλαμβάνονται η δυνατότητα διόρθωσης ενός tweet, η καταπολέμηση των bots και των ανώνυμων τρολς και η παροχή βήματος ακόμη και στους μεγαλύτερους εχθρούς του. Οι πιο δύσπιστοι, και σε αυτούς συγκαταλέγομαι, αναρωτιούνται: πώς μπορεί ένας και μόνο ιδιώτης να εγγυηθεί τη βέλτιστη λειτουργία του μέσου;
Οι παλιότερες επιδόσεις του Μασκ στον τομέα της ελευθερίας έκφρασης ενισχύουν τις αμφιβολίες μας. Στο παρελθόν ο ιδρυτής της Tesla είχε αποκαλέσει «παιδόφιλο» τον Βρετανό σπηλαιολόγο Βέρνον Ανσγουορθ, ο οποίος είχε βοηθήσει στην επιχείρηση απεγκλωβισμού 12 αγοριών σε ορυχείο της Ταϊλάνδης. Στη συνέχεια μάλιστα πλήρωσε έναν ντετέκτιβ 50.000 ευρώ για να βγάλει τα άπλυτα του Βρετανού στη φόρα, όταν εκείνος τον κατηγόρησε ότι η προσπάθειά του να βοηθήσει την επιχείρηση απεγκλωβισμού είχε αποκλειστικό κίνητρο την προσωπική του προβολή.
Δείτε το άρθρο της Ξένια Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
Αυτός ο πολυπράγμων και πολυσχιδής άνθρωπος του Πολιτισμού, που προσέφερε όραμα και αγώνα, στον βωμό του Ανθρώπου, έφυγε από τη ζωή την 55η επέτειο του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967, της ημέρας που η ροή της πολιτιστικής αναγέννησης της Ελλάδας κόπηκε βίαια. Εκπρόσωπος αυτής της αναγεννησιακής έκρηξης υπήρξε ο ίδιος - καθόλου τυχαία...
Η Ιστορία ξέρει να γράφει μεγάλες, παράξενες, συμπτώσεις στα κιτάπια της. Ή, μήπως, δεν είναι συμπτώσεις και απλώς Εκείνη ξέρει καλύτερα; Το φευγιό του εμβληματικού (για πολλούς λόγους) Ροβήρου Μανθούλη συνέπεσε με την 55η επέτειο από την χούντα των συνταγματαρχών, την 21η Απριλίου 1967. Oμως, συνέπεσε και με την πρώτη αντιδικτατορική εκδήλωση στη Γαλλία. Ή, μάλλον, την πρώτη αντιδικτατορική εβδομάδα στη Γαλλία, στην πόλη Υέρ. Oπου προβλήθηκε από την 21η Απριλίου του 1967 η πιο εμβληματική (επίσης για πολλούς λόγους) ταινία του 37χρονου τότε σκηνοθέτη.
Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr
 Έχουμε φτάσει στον πέμπτο μήνα του 2022, της χρονιάς που μπήκε με τόσες προσδοκίες για ένα καλύτερο μέλλον μετά από τη διετή πανδημία που έβαλε στην κατάψυξη την κανονική ζωή μας.Όμως και φέτος, τα πράγματα δεν προκύπτουν καθόλου πιο εύκολα: ενώ είχαμε συνηθίσει πια να μιλάμε σχεδόν με απάθεια για εμβόλια mRNA και για την τέταρτη δόση εμβολίων, ο ιός συνεχίζει να κυκλοφορεί – και η συνεχιζόμενη φρίκη του πολέμου στη γειτονική μ ας Ουκρανία συσσωρεύει νέα προβλήματα, με άγνωστες εξελίξεις και επιπτώσεις που φοβίζουν δικαιολογημένα. Οι συζητήσεις για την κλιματική αλλαγή έχουν προσωρινά περάσει σε δεύτερη μοίρα....
Διαβάστε το σημείωμα της Αλεξάνδρας Βοβολίνη στο νέο τεύχος του Μαΐου της Οικονομικής Επιθεώρησης με θέμα "Εκπαίδευση 4.0"...
 Από τον Γιάννη Θεολογίτη λάβαμε την τελευταία έκθεση της IMTe: "East versus West - The End of Modern Monetary Order?" με την επισήμανση ότι "οι θέσεις και οι προβλέψεις μας δεν θέτουν καμία αξίωση ότι τα περιγραφόμενα γεγονότα και οι εξελίξεις θα υλοποιηθούν ή ότι οι εκτιμήσεις μας μπορεί να είναι πιο έγκυρες από άλλες αναλύσεις".
Δείτε την έκθεση όπως και όλες τις αναρτημένες εκθέσεις στην ιστοσελίδα www.imte.gr/reports.htm
Παρακολουθώ την ανακύκλωση των ερμηνευτικών εργαλείων για την άνοδο του λαϊκισμού. Οι ξεχασμένοι από την παγκοσμιοποίηση, η ανασφάλεια της μεσαίας τάξης, οι οικονομικές ανισότητες, η πολιτική ορθότητα παλαιότερα και πιο πρόσφατα η woke κουλτούρα, η εμμονή της Αριστεράς στην πολιτική των ταυτοτήτων, επιστρατεύονται διαρκώς ως επιχειρήματα για να εξηγήσουν την υπερψήφιση του Brexit στο δημοψήφισμα του 2016 στη Βρετανία, τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ την ίδια χρονιά και το γεγονός ότι η Ευρώπη καρδιοχτυπά μπροστά στο ενδεχόμενο να επικρατήσει η Μαρίν Λεπέν στον β΄ γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών, κάτι που το 2017 θεωρείτο αδιανόητο.
Είναι παράδοξο όμως πώς οι ψηφοφόροι πείθονται από πολιτικούς όπως ο Μπόρις Τζόνσον ή ο Ντόναλντ Τραμπ ή η Μαρίν Λεπέν ότι εκλέγοντάς τους ρίχνουν γροθιά στο σύστημα, στην οικογενειοκρατία, στις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες, στα άδικα προνόμια. Διότι οι πολιτικοί αυτοί είναι οι κατεξοχήν εκφραστές του συστήματος, του νεποτισμού, γόνοι τζακιών και ακριβών σχολείων, πανεπιστημίων, πλούσιοι κληρονόμοι με την αίσθηση ότι η υφήλιος τους χρωστάει ευγνωμοσύνη που υπάρχουν.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
Πέρα από τα τεχνικά, τα συνδικαλιστικά και τα προσωπικά, δεν μπορεί να μη συνυπολογιστεί και η «πολιτική» διαφωνία της πλειονότητας των μουσικών με τον «διεθνή» βιολονίστα και μαέστρο. Η οποία έπεσε εντόνως στο τραπέζι της… ψηφοφορίας, που κατέληξε σε αρνητική απάντηση.
Οσοι θυμούνται εκείνη την παλιά και θρυλική ταινία «Σας αρέσει ο Μπραμς;» («Goodbye Again», από το μυθιστόρημα της Φρανσουάζ Σαγκάν «Aimez-vous Brahms?»), να σηκώσουν το χέρι τους. Εντάξει, είχαν μείνει στην Ιστορία του σινεμά οι ρόλοι (σε ερωτικό τρίγωνο) της Ινγκριντ Μπέργκμαν, του Αντονι Πέρκινς και του Ιβ Μοντάν, στην ταινία του 1961. Που υπέγραφε ο γεννημένος στο Κίεβο (κοίτα, συμπτώσεις της Ιστορίας!) και πολιτογραφημένος αμερικανός σκηνοθέτης Ανατόλ(ι) Λίτβακ.
Δείτε το άρθρο του Πάυλου Αγιαννίδη στο protagon.gr...
Θυμάμαι στις συγκεντρώσεις των «Αγανακτισμένων» στο Σύνταγμα το 2011, όταν περνούσα τυχαία από μέσα για να δω τι γίνεται, άκουγα διαρκώς το σύνθημα «Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι». Το φώναζαν με πάθος οι παριστάμενοι κατευθείαν μέσα στα αυτιά μου, και με ενοχλούσε τρομερά η γενίκευση. Προσπαθούσα τότε να καταλάβω τι προκαλεί τέτοιο μένος για ένα επάγγελμα το οποίο χτυπήθηκε αδυσώπητα από την κρίση και δημιούργησε ένα μαζικό προλεταριάτο από νέους, άνεργους ή κακοπληρωμένους, ενίοτε ανασφάλιστους, εργαζομένους.
Οι τρεις συναπτές κρίσεις, η οικονομική, η υγειονομική και τώρα η ουκρανική, αποκατέστησαν εν μέρει το κύρος της δημοσιογραφίας. Νομίζω όμως ότι ειδικά ο πόλεμος που βρίσκεται σε εξέλιξη αποτέλεσε το έναυσμα να συνειδητοποιήσουν οι πολίτες τη σημασία της αποστολής ανταποκριτών στις εμπόλεμες ζώνες, της ψύχραιμης καταγραφής των γεγονότων, της ιστορικής αναπλαισίωσής τους και πάνω από όλα των ηρωικών εκφάνσεων της δουλειάς μας.
Δείτε όλο το άρθρο...
Πρόσφατα, η κόρη του, ενδυματολόγος - σκηνογράφος Κατερίνα Καμπανέλλη, ανακάλυψε «κρυμμένο» σε ένα μεταλλικό ντουλάπι, στη βεράντα του διαμερίσματος του πατέρα της, ένα σημείωμά του που ξεκινά με τη φράση: «Είμαι ένας από τους επιζήσαντες κρατούμενους στο SS στρατόπεδο συγκεντρώσεως και εξοντώσεως του Μαουτχάουζεν (...)»
Ο Παύλος Αγιαννίδης γράφει από τις "σελίδες" του protagon.gr για τον Ιάκωβο Καμπανέλλη με αφορμή το γεγονός ότι το υπουργείο Πολιτισμού ανακήρυξε το 2022 ως «Λογοτεχνικό Έτος Ιάκωβου Καμπανέλλη». Μάλιστα στις 30 Μαρτίου 2022, άνοιξε στο Μουσείο Μπενάκη – Πινακοθήκη Γκίκα (Κριεζώτου 3) η έκθεση «Στη Χώρα Καμπανέλλη: Νάξος, Μαουτχάουζεν, Αθήνα».
Δείτε το άρθρο στο protagon.gr...
 Οπως στην ιατρική, έτσι και στις διεθνείς σχέσεις, η ορθή διάγνωση και έγκαιρη πρόληψη διανοίγουν πολύ περισσότερες δυνατότητες επιτυχούς αντιμετώπισης των προβλημάτων. Στην περίπτωση της εισβολής στην Ουκρανία, ορισμένες χώρες προέβλεψαν ορθά τα γεγονότα, ενώ άλλες κατελήφθησαν εντελώς απροετοίμαστες, θεωρώντας ότι ο πόλεμος έχει εκλείψει για πάντα από την Ευρώπη. Βασικό λάθος των τελευταίων ήταν να υπολογίσουν τις κινήσεις του Πούτιν με βάση ευρωπαϊκά κριτήρια και αξίες. Αποδείχθηκε ότι η «ευσεβοποθική» ανάγνωση του αντιπάλου οδηγεί σε άκρως επικίνδυνα μονοπάτια. Μπορούμε άραγε να ελπίσουμε ότι το πάθημα θα γίνει μάθημα και θα προχωρήσουμε ως χώρα σε μια σοβαρή αναπροσαρμογή της στρατηγικής μας;
Δείτε το άρθρο του Γιάννη Βαληνάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή" της 10.4.2022...
 «Εάν η Μόσχα τελικά δεν τα καταφέρει, τότε θα έχει δοθεί ένα ισχυρό μήνυμα παγκοσμίως και προς τους υπόλοιπους επίδοξους επιτιθέμενους», επισημαίνει ο Ερνστ Ράιχελ.
Αισιόδοξος ότι η Ρωσία θα ηττηθεί στον πόλεμο στην Ουκρανία, επειδή «ο Πούτιν έχει κάνει λάθος υπολογισμούς», εμφανίζεται ο πρέσβης της Γερμανίας στην Ελλάδα, Ερνστ Ράιχελ, ο οποίος είχε διατελέσει στο παρελθόν πρέσβης της χώρας του στην Ουκρανία. Με αυτήν την ιδιότητα και μετά το πρόσφατο ταξίδι του στα σύνορα της χώρας με την Πολωνία, απάντησε σε ερωτήσεις της «Κ»
Δείτε την συνέντεξη του πρέσβη της Γερμανίας στην Ξένια Κουναλάκη...
Οταν τον Δεκέμβριο του 1996 η Αμερικανίδα δημοσιογράφος Λέσλι Σταλ ρώτησε την τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Μαντλίν Ολμπράιτ αν θεωρεί πως άξιζαν τον κόπο οι αμερικανικές κυρώσεις εις βάρος του Ιράκ με δεδομένο ότι μισό εκατομμύριο παιδιά πέθαναν, «περισσότερα και από ό,τι στη Χιροσίμα», η απάντησή της στην παρουσιάστρια της εκπομπής «60 Minutes» ήταν σοκαριστική: «Πιστεύω πως είναι δύσκολη επιλογή, αλλά το τίμημα πιστεύουμε ότι άξιζε τον κόπο». Το Ινστιτούτο Brookings κατέληξε πρόσφατα στο συμπέρασμα ότι οι κυρώσεις σε βάρος του Ιράν, που διατηρήθηκαν ακόμη και κατά τη χειρότερη στιγμή της πανδημίας στη χώρα, ευθύνονται για 13.000 πρόσθετους θανάτους.
Η Ξένια Κουναλάκη σχολιάζει τα γεγονότα στην Ουκρανία μέσα από την εφημερίδα Καθημερινή.
Δείτε όλο το άρθρο...
 Η Ξένια Κουναλάκη έθιξε με ένα άρθρο της στην εφημερίδα "Καθημερινή" ένα θέμα που αιφνιδίασε, απασχόλησε και προβλημάτισε όλη την Ευρώπη και όχι μόνον, διότι ανέτρεψε πλήρως το μεταπολεμικό αμυντικό δόγμα της χώρας.
Την ώρα που δεκάδες χιλιάδες Γερμανοί (η αστυνομία είπε 100.000, οι διοργανωτές μισό εκατομμύριο) διαδήλωναν με φόντο την Πύλη του Βρανδεμβούργου στο ηλιόλουστο Βερολίνο για να διαμαρτυρηθούν για την εισβολή στην Ουκρανία την περασμένη Κυριακή, λίγα μέτρα πιο πέρα στο κτίριο της γερμανικής Βουλής ο καγκελάριος Ολαφ Σολτς πραγματοποιούσε μια ιστορική ομιλία, με την οποία ανέτρεπε πλήρως το μεταπολεμικό αμυντικό δόγμα της χώρας. Η δέσμευσή του για έναν –διπλάσιο από τον τωρινό– αμυντικό προϋπολογισμό 100 δισ. ευρώ, ήτοι πάνω από 2% του ΑΕΠ –ένα πάγιο αίτημα του ΝΑΤΟ–, αλλά και την αποστολή πυραύλων και αντιαρματικών όπλων στην Ουκρανία παραβίασε όλες τις μέχρι πρότινος κόκκινες γραμμές του Βερολίνου.
Η απόφαση του Σολτς, σύμφωνα με μαρτυρίες στενών συνεργατών του, ελήφθη κάποια στιγμή στη διάρκεια των πτήσεων μεταξύ Κιέβου, Βερολίνου και Μόσχας. Τότε του ήρθε η σκέψη: μήπως πρέπει να πάρουμε κατά γράμμα όσα λέει ο Πούτιν για την παλινόρθωση της παλιάς μεγάλης Ρωσίας; Mόνος του, χωρίς να ενημερώσει κανέναν, πλην του υπουργού Οικονομικών Κρίστιαν Λίντνερ, σύμφωνα με τα σχετικά ρεπορτάζ του γερμανικού Τύπου, ο καγκελάριος αιφνιδίασε τους πάντες, συμπεριλαμβανομένων των εταίρων του αλλά και του δικού του κόμματος, όταν έκανε την ιστορική ομιλία στην Μπούντεσταγκ. Σε αδρές γραμμές είχαν ενημερωθεί όλα τα κόμματα για την αλλαγή πλεύσης. Το ποσό των 100 δισ. ευρώ, όμως, το άκουσαν πρώτη φορά στη ζωή τους την ώρα της ομιλίας, ακόμη και η υπουργός Εξωτερικών, Αναλένα Μπέρμποκ και ο αντικαγκελάριος, Ρόμπερτ Χάμπεκ.
Δείτε το άρθρο...
Ο Γιάννης Θεολογίτης παρουσιαζει το το τελευταίο δοκίμιο της IMTe με τίτλο "A Turning Tide - The End of Modern History". Πρόκειται για μιαα σύντομη επισκόπηση των βασικών θεμάτων και παραμέτρων που συμβάλλουν στα παλιρροϊκά κύματα της αλλαγής που σαρώνουν τον πλανήτη μας και οδηγούν την ανθρωπότητα από τους επαναλαμβανόμενους κύκλους καταστροφής και ανανέωσης σε μια νέα εποχή.
Δείτε όλες τις δημοσιεύσεις όλων των IMTe Reports...
-
-
 Oλο και συχνότερα διαβάζω στον διεθνή και ελληνικό Τύπο εκτιμήσεις ειδικών για την ψυχική κατάσταση του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν. «Είναι ανισόρροπος;» αναρωτιούνται οι αναλυτές. Εχει αλλάξει από την τελευταία μας συνάντηση, φέρεται να εκμυστηρεύτηκε σε στενούς συνεργάτες του ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν. «Είναι πιο τραχύς, πιο απομονωμένος». «Εχω συναντηθεί πολλές φορές μαζί του στο παρελθόν. Κι αυτός είναι ένας διαφορετικός Πούτιν», είπε στο Fox News η Κοντολίζα Ράις, πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ. Η παρατεταμένη καραντίνα λόγω κορωνοϊού επέτεινε την παράνοιά του, έχει αποκτήσει νοοτροπία «μπούνκερ», λένε ψυχίατροι που μελετούν τη συμπεριφορά του. Στο πλαίσιο αυτής της ποπ ψυχανάλυσης, το μακρύ τραπέζι στο οποίο κάθισε ιδεολογικούς αντιπάλους και ημετέρους θεωρείται μια ακόμη έκφανση του νέου υποχόνδριου εαυτού του.
Δεν ξέρω αν όντως εξαιτίας της πανδημίας τού έχει βγει κάποια ιδιότυπη αρρωστοφοβία, αλλά στο ζήτημα της Ουκρανίας είναι συνεπής στη δική του λογική, που παραμένει αναλλοίωτη εδώ και μια 15ετία τουλάχιστον. Το 2008 ο Πούτιν είχε πει στον τότε Αμερικανό πρόεδρο Τζορτζ Μπους: «Πρέπει να καταλάβεις, Τζορτζ. Η Ουκρανία δεν είναι καν χώρα». Μόλις πέρυσι το καλοκαίρι συνέταξε ένα δοκίμιο 5.000 λέξεων, στο οποίο αμφισβητούσε το δικαίωμα ύπαρξης της Ουκρανίας, επαναλαμβάνοντας την πάγια πεποίθησή του ότι Ρώσοι και Ουκρανοί είναι ένας λαός.
Δείτε το άρθρο από την εφημερίδα "Καθημερινή"...
-
-
Oι φωτογραφίες και τα βίντεο που προέρχονται από την Ουκρανία και κατακλύζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γίνονται viral, μεταδίδονται δηλαδή από χρήστη σε χρήστη με την ταχύτητα ενός ιού. Η συγκίνηση που προκαλούν όμως δεν είναι ενιαία. Αλλος κλαίει με το κοριτσάκι που τραγουδάει στα ουκρανικά το «Frozen» και γύρω γύρω οι –συγκεντρωμένοι στο καταφύγιο– συγγενείς και φίλοι σταματούν να μιλούν και μαγνητοσκοπούν την καλλίφωνη πιτσιρίκα με τα κινητά τους, σαν να θέλουν να απαθανατίσουν τη στιγμιαία χαρά μέσα στον ζόφο του πολέμου. Ενα σπουργίτι που προβάλλει πίσω από την πλάτη ενός Ουκρανού στρατιώτη ή η απαγγελία των στίχων «Ποιος θα σου πει τα νέα του θανάτου μου» στα φαρσί από άλλον συμπατριώτη του εθελοντή προκαλούν ανατριχίλα σε κάποιους γιατί δεν είναι σαφές αν αποτελούν ξόρκια για την παγωμάρα του χιονιού ή χρονικά προαναγγελθέντων θανάτων. Οι ζωόφιλοι ταυτίζονται με όσους παίρνουν μαζί τους τα κατοικίδιά τους, παρά την αγωνία να φύγουν πριν φθάσουν στις πόλεις οι ρωσικές δυνάμεις. Μια μικροσκοπική ηλικιωμένη που απομακρύνεται από μια πόλη μέσα σε καρότσι σούπερ μάρκετ ή στην αγκαλιά ενός διασώστη που περνά μια κατεστραμμένη γέφυρα φέρνει δάκρυα στα μάτια όσων έχουν αναμνήσεις από τη γιαγιά τους.
Δείτε το άρθρο από την εφημερίδα "Καθημερινή"...
H ρωσική εισβολή στην Ουκρανία διανύει ήδη την τρίτη εβδομάδα της και οι δυνάμεις της Μόσχας ελέγχουν περιορισμένα μόνο εδάφη, το πολύ 10%, ενώ έχουν υποστεί βαριές απώλειες τόσο σε επίπεδο ανδρών όσο και εξοπλισμού. Ειδικότερα, οι Ρώσοι δεν ελέγχουν πλήρως την Ουκρανία από αέρος, παρόλο που διαθέτουν μία από τις πιο πρoηγμένες αεροπορίες στον κόσμο. Oι χερσαίες δυνάμεις τους προχωρούν με ρυθμούς χελώνας προς το Κίεβο και η συμπεριφορά του γιγάντιου κονβόι, που αρχικά τρομοκράτησε με την εμφάνισή του τους διεθνείς παρατηρητές δοκιμάζεται από προβλήματα ανεφοδιασμού. Μόλις προχθές εντοπίστηκαν κάποια στρατιωτικά οχήματα και τανκς να βρίσκουν καταφύγιο κάτω από προστατευμένα σημεία, όπως δέντρα, για να μη δίνουν στόχο, κάτι που έπρεπε να έχει συμβεί εξαρχής, σύμφωνα με τον Ντέιβις Πετρέους. Eίναι σοκαριστικό το γεγονός ότι το κονβόι ήταν εκτεθειμένο σε εχθρικά πυρά για τόσες ημέρες, σχολίασε ο πρώην διευθυντής της CIA στο CNN.
Δείτε το άρθρο από την εφημερίδα "Καθημερινή"...
Η Silke Wettach αρθρογραφεί στην WiWo (Wirtschafts Woche). Αυτήν την περίοδο τα κείμενά της ως επι το πλείστον αναφέρονται στην Ουκρανία σε σχέση με την Ευρώπη και έχουν μεγάλο ενδιαφέρον οι θέσεις της.
Ενδεικτικά παρουσιάζουμε μερικούς από τους πρόσφατους τίτλους των άρθρων της:
- Fahndung nach Putins Kriegskasse: 630 Milliarden Dollar gesucht
- „Wer Putin den Geldhahn nicht abdreht, zahlt Blutgeld“
- Westen macht bei der WTO Zollerhöhungen auf russische Importe möglich
- Ukraine braucht echte Optionen
- Die Oligarchen lachen über Deutschland
Δείτε την σελίδα με τα άρθρα της...
Ξένια Κουναλάκη: Δέκα διαδεδομένες παρεξηγήσεις γύρω από τη σημασία της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας
Δεν είναι η μέρα της γυναίκας, της μανούλας, της συντρόφου, της φίλης. Είναι η επέτειος των κινητοποιήσεων που ξεκίνησαν οι σουφραζέτες στη Νέα Υόρκη το 1909. Διεκδικούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας, μεγαλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου.
Δεν είναι η μέρα να πεις χρόνια πολλά και να προσφέρεις λουλούδια. Μην τουιτάρεις άσχετες μελό ευχές με εικονογράφηση τριαντάφυλλα, το έχει κάνει ο πρώην υπουργός Αμυνας Πάνος Καμμενος πριν από σένα.
Η πρώην υπουργός Εξωτερικών τόνισε ότι θα πρέπει να συνεχιστούν οι προσπάθειες για ειρήνη χωρίς δυτική αλαζονεία»
Δύο σημαντικά λάθη έκανε ο Πούτιν -κατά την άποψη της Ντόρας Μπακογιάννη– σε ότι αφορά στην εισβολή στην Ουκρανία.
Αφενός πίστευε ότι θα βρει μια Ευρώπη αδύναμη και διαλυμένη. Αφετέρου υποτίμησε τον Ζελένσκι, θεωρώντας τον «καραγκιόζη».
Τελικά, βρέθηκε αντιμέτωπος με μια ενωμένη Ευρώπη και ένα ζωντανό ΝΑΤΟ, ενώ ο Ζελένσκι απεδείχθη ότι είναι σκληρό καρύδι. Άρα ο στόχος που είχε, να ρίξει την κυβέρνηση δεν επετεύχθη.
Δείτε το άρθρο στο in.gr...
 Ο Ερντογάν και ο Πούτιν έδειξαν με τις πράξεις τους ότι δεν συμμερίζονται την πεποίθηση ότι οι πόλεμοι δεν πρέπει να έχουν θέση στην πολιτική.
«Οι συγκρίσεις κουτσαίνουν» λέμε στη γλώσσα μου. Στη Γερμανία, οι συγκρίσεις με τον Αντολφ Χίτλερ παραβιάζουν την «πολιτική ορθότητα».
Η θέση της ιστορικής μοναδικότητας των εγκλημάτων των Ναζί είναι μέρος της λογικής του κράτους (Staatsräson) της μεταπολεμικής Γερμανίας.
Ένα άρθρο του Ρόναλντ Μαϊνάρντους, απόφοιτου του 1974, πρώην διευθυντή του ελληνικού προγράμματος της Deutsche Welle και πρώην επικεφαλής του γραφείου του Ιδρύματος Friedrich Naumann για την Ελευθερία (FNF) στην Τουρκία δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ την 1η Μαρτίου. Δείτε το άρθρο...
 Το Κέντρο Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου-Athens PIL της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και το Ίδρυμα Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΙΜΔΑ) διοργάνωσε διαδικτυακή εκδήλωση με θέμα «Ο πόλεμος στην Ουκρανία, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και τα ανθρώπινα δικαιώματα», στην οποία ομιλητές ήταν η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Ευάγγελος Βενιζέλος και ο Γιώργος Κατρούγκαλος και συντονιστές ο Λίνος-Αλέξανδρος Σισιλιάνος και η Μαρία Γαβουνέλη
Δείτε την συζήτηση...
Ο Γιάννης Βαληνάκης έδωσε στον ΑΝΤ1 και τον Νίκο Χατζηνικολάου μία συνέντευξη με άξονα το ερώτημα "τι πρέπει να διδαχθούμε από τη ρώσικη εισβολή"
Δείτε την συνέντευξη...
 Ο Άγγελος Κωβαίος δημοσίευσε ένα άρθρο του στο protagon.gr στις 6 Μαρτίου, το οποίο συνοδεύεται και από μία πολύ ενδιαφέρουσα εικόνα, όπως άλλωστε είναι και όλες οι εικόνες που συνοδεύουν τα κείμενα του protagon:
Διέξοδος από τον πόλεμο στην Ουκρανία δεν είναι ορατή, όμως ήδη ο κόσμος έχει αναδιαταχθεί. Δεν είναι απίθανο να παρακολουθούμε τα πρώτα στάδια μιας βίαιης ανατροπής όλων όσων (νομίζαμε ότι) ξέραμε τις τελευταίες δεκαετίες για την οικονομία, τις μετακινήσεις, την παραγωγή και τις συναλλαγές.
Οσο διαρκεί και μαίνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία και όσο δεν φαίνεται πώς θα μπορούσε να τελειώσει και ποια θα είναι η διέξοδος (για όλους), πληθαίνουν και οι αναζητήσεις, αναλύσεις, εκτιμήσεις και σπέκουλες για τη νέα γεωπολιτική πραγματικότητα.
Δείτε το άρθρο...
Μπορούμε να παθαίνουμε υστερική τύφλωση όταν διαβάζουμε τη λέξη «επαναπροωθήσεις». Να παριστάνουμε ότι δεν ομιλούμε την αγγλική και δεν ξέρουμε τι σημαίνει «pushbacks». Να λέμε ότι τα δυτικά ΜΜΕ έχουν πάθει μαζική παράκρουση όταν μας κατηγορούν για παράνομες ενέργειες απώθησης των αιτούντων άσυλο. Οτι οι διεθνείς οργανισμοί παίζουν το παιχνίδι της Αγκυρας και του Ταγίπ Ερντογάν. Οτι το θέμα αφορά μόνο τους δικαιωματιστές, τις «αδιαφανώς χρηματοδοτούμενες» ΜΚΟ και τους ακτιβιστές.
Η Ξένια Κουναλάκη αρθρογραφεί στην εφημερίδα "Καθημερινή" για τις επαναπροωθήσεις.
Δείτε όλο το άρθρο της 24.02.2022...
Η Ελλάδα ακολουθεί τη διεθνή πρακτική, δεν κάνει ξεχωριστή πολιτική στον πολιτισμό
Ούτε ο Τσαϊκόφσκι κινδυνεύει να μην ξανακουστεί στη χώρα μας ούτε ο Ντοστογέφσκι πρόκειται να μείνει στα αζήτητα των βιβλιοπωλείων. Το διεθνές εμπάργκο αφορά οργανισμούς, ΜΜΕ και καλλιτέχνες που έχουν σχέσεις με τον Πούτιν, χρηματοδοτούνται από το ρωσικό κράτος ή είναι κομμάτι του μηχανισμού προπαγάνδας. Το Russia Today και το Sputnik είναι κρατικά μέσα, δεν προσφέρουν εναλλακτική ενημέρωση στα δυτικά ΜΜΕ. Αναπαράγουν την παραπληροφόρηση του καθεστώτος. Τα Μπολσόι επιζούν χάρη στην κρατική επιχορήγηση από τη Μόσχα. Συνεπώς η απώλεια εσόδων και ο αποκλεισμός των μπαλέτων από συμπράξεις και εμφανίσεις στο εξωτερικό είναι θεμιτά αντίποινα της διεθνούς κοινότητας για την πολιτική Πούτιν.
Η Αννα Νετρέμπκο έχει φωτογραφηθεί το 2014 με τον ηγέτη των φιλορώσων αυτονομιστών της Κριμαίας, κρατώντας τη σημαία της Νοβοροσίγια (Νέας Ρωσίας), της περιοχής πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα, που καμία χώρα της διεθνούς κοινότητας δεν αναγνωρίζει. Οταν τότε δεχόταν να παίξει πολιτικά παιχνίδια και να συμμετάσχει στην αλυτρωτική εκστρατεία των ρωσόφωνων αποσχιστών, δεν είναι δυνατόν τώρα να διαμαρτύρεται για την πίεση που της ασκείται να αποκηρύξει τον Βλαντιμίρ Πούτιν και την εισβολή στην Ουκρανία. Η απλή, ουδέτερη αποδοκιμασία του πολέμου δεν είναι αρκετή. Ο πόλεμος δεν ξεκίνησε από παρθενογένεση ούτε η ευθύνη βαραίνει εξίσου και τις δύο πλευρές.
Η Ξένια Κουναλάκη δημοσίευσε ένα άρθρο της στην εφημερίδα "Καθημερινή". Δείτε όλο το έρθρο...
 Την εκτίμηση πως η Ευρώπη με αφορμή την κρίση στην Ουκρανία πρέπει να χτίσει ένα σύστημα ασφαλείας το οποίο «οφείλει να λαμβάνει υπόψη και τη Ρωσία» εκφράζει η πρώην υπουργός Εξωτερικών, Ντόρα Μπακογιάννη, με συνέντευξή της στην «Κ». Παράλληλα εκφράζει την άποψη πως η Ευρώπη πρέπει να δει το ζήτημα της «μερικής απεξάρτησης από το ρωσικό αέριο».
"Ελπίζω ότι η νέα κατάσταση έτσι όπως διαμορφώνεται θα επιτρέψει στην Ευρώπη να συζητήσει πολύ σοβαρά ένα σύστημα ασφαλείας, το οποίο δεν θα αγνοεί τη Ρωσία."
Η Ντόρα Μπακογιάννη έδωσε συνένετυξη εφ όλης της ύλης στην εφημερίδα Καθημερινή.
Δείτε την συνέντευξη στον Σταύρο Παπαντωνίου...
 Ο ντράμερ των θρυλικών Socrates που έδειξε τη δεξιοτεχνία του στις πρωτοποριακές, για την εποχή, ενορχηστρώσεις του –από τον ιστορικό δίσκο των αδελφών Κατσιμίχα «Ζεστά ποτά» ως το άλμπουμ που μας σύστησε την Ελευθερία Αρβανιτάκη, και τόσα άλλα. Τι να πρωτοθυμηθεί κάποιος σε αυτή την πορεία που τελείωσε ξαφνικά...
Ναι, και Led Zeppelin και Queen και Μπι Μπι Κινγκ. Ομως θεωρούσε και τον Ακη Πάνου έναν από τους μεγαλύτερους μπλουζίστες όλων των εποχών. Από τους θρυλικούς για την ελληνική ροκ Socrates, από τα ντραμς, ξεκίνησε την πολυκύμαντη καριέρα του ο Νίκος Αντύπας. Μαζί με τον αξέχαστο κιθαρίστα Γιάννη Σπάθα και τον Αντώνη Τουρκογιώργη. Και ήταν εκείνος που έβαλε στον ρυθμό τής ροκ τους μια σφραγίδα, έναν άλλον ήχο «ελληνικότητας».
Ο Παύλος Αγγιανίδης αφιέρωσε αυτήν φορά το άρθρο του στον Νίκο Αντύπα. Δείτε το άρθρο...
Ο Γιάννης Βαληνάκης συμμετείχε σε ένα αφιέρωμα της εφημερίδας "Τα Νέα" με τίτλο "Η επόμενη ημέρα με την Τουρκία" στο οποίο συμμετείχαν έξι Υπουργοι Εξωτερικών και ανάμεσά τους και ο Τάσος Γιαννίτσης. Ο τίτλος του άρθρου είναι "Πόσο ρεαλιστική είναι μια τουρκική επίθεση;" και δημοσιεύτηκε στις 15 Ιανουαρίου 2022.
Το 2022 θα είναι λογικά μια ακόμη πιο δύσκολη χρονιά για τα ελληνο-τουρκικά και το Κυπριακό — τη ραχοκοκαλιά της εθνικής στρατηγικής. Η εκθετικά κλιμακούμενη επιθετικότητα της Τουρκίας αναπτύσσεται σε ένα ασταθές διεθνές περιβάλλον που συχνά αφήνει ατιμώρητες τις επεκτατικές τάσεις και υβριδικές επιθέσεις. Οι ΗΠΑ αποσύρονται από τον ρόλο του παγκόσμιου χωροφύλακα και η πολυφωνική ΕΕ παραλύει μέσα σε εσωτερικές διχόνοιες. Καίριες δυτικές αξίες απειλούνται από αυταρχικές μεγαλομεσαίες Δυνάμεις που διαβλέπουν παράθυρο ευκαιρίας για περιφερειακή ηγεμόνευση. Τι μπορούμε υπό αυτές τις συνθήκες να περιμένουμε στα λεγόμενα «εθνικά» μας θέματα το 2022;
Δείτε όλο το άρθρο...
Ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών και καθηγητής Διεθνών Σχέσεων σχολιάζει ότι αμερικανική απροθυμία / αδυναμία αποτροπής αλλά και αποτελεσματικής αντίδρασης απέναντι στη χρήση βίας είναι τόσο εμφανής, που η άσκηση στρατιωτικής βίας από μια αποφασισμένη Μόσχα να προκύπτει ως η πιθανότερη έκβαση. Εκτιμά ωστόσο ότι δεν οδεύουμε προς τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ωστόσο, ότι θα πρόκειται για έναν υπερσύγχρονο πόλεμο ο οποίος θα έχει μοιραία σοβαρότατες -ίσως και ιστορικές- επιπτώσεις διεθνώς.
Ο Γιάννης Βαληνάκης έδωσε συνέντεξη στο CNN Greece στις 20 Φεβρουαρίου 2022.
Δείτε το άρθρο του Γιάννη Μανδαλίδη...
Ο Γιάννης Θεολογίτης μας παρουσιάσει το τελευταίο δοκίμιο της imte με τίτλο "Geostrategy in a World in Turmoil - Early 2022 Flashpoints", με εστίαση στην ανάλυση των συνθηκών, πολιτικών θέσεων και παραμέτρων, προβλημάτων και ερωτημάτων, των κινδύνων και των πιθανών εκβάσεων της τρέχουσας κρίσης στην Ουκρανία, καθώς και τους ρόλους που διαδραματίζουν κυρίως η Ρωσία, η Ουκρανία, η ΕΕ ειδικότερα η Γερμανία, το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ. Συνοπτικά αναφερόμαστε και στην Κίνα. Οι θέσεις και οι προβλέψεις αυτές, όπως αναφέρει, δεν θέτουν καμία αξίωση ότι τα περιγραφόμενα γεγονότα και οι εξελίξεις θα υλοποιηθούν ή ότι οι εκτιμήσεις μπορεί να είναι πιο έγκυρες από άλλες αναλύσεις.
Οι δημοσιεύσεις της imte είναι ταυτόχρονα προσβάσιμες στην ιστοσελίδα της imte...
Eίναι γνωστό ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι ο δημοφιλέστερος ξένος ηγέτης στην Ελλάδα. Η (διακομματική) αποδοχή του άλλοτε φθίνει και άλλοτε αυξάνεται, ανάλογα με τη χρονική συγκυρία. Παραμένει όμως πάντα πρώτος στον κατάλογο των διεθνών προσωπικοτήτων που θαυμάζουν οι Ελληνες, και είμαι σίγουρη ότι στη διάρκεια της πρόσφατης ουκρανικής κρίσης το ποσοστό των οπαδών του διευρύνθηκε. Το αντιλαμβάνεται κανείς από τον ενθουσιασμό που προκαλούν στη χώρα μας οι ειρωνείες του για την ημερομηνία εισβολής των ρωσικών δυνάμεων, η σημειολογία των μακριών, χρυσοποίκιλτων τραπεζιών και οι σκηνοθετημένοι διάλογοι με τους υφισταμένους του.
Μην ξεχνάμε ότι μόλις πριν από τρία χρόνια είχε ανακηρυχθεί επίτιμος διδάκτωρ από το Τμήμα Ιστορίας Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, ως γνωστός λάτρης της ιστορικής ακρίβειας. Eνα από τα χαρακτηριστικότερα πρόσφατα επιτεύγματά του στον τομέα είναι το πόνημά του περί «Ιστορικής ενότητας Ρώσων και Ουκρανών» (2021), όπου ερμηνεύει κατά το δοκούν το παρελθόν για να αμφισβητήσει την εθνική ταυτότητα και κυριαρχία των Ουκρανών. Το γεγονός ότι ο Ρώσος πρόεδρος θεοποιείται από το υπερσυντηρητικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας είναι κατανοητό. Η πολιτική που ασκεί είναι αυταρχική, εθνικιστική και ιμπεριαλιστική έναντι της αντιπολίτευσης, των ΜΜΕ, των γειτόνων της χώρας του. Η ρητορική του είναι ομοφοβική και σεξιστική. Ακόμη και όταν μιλάει για την Ουκρανία και τη συμμόρφωσή της με τις συμφωνίες του Μινσκ, αναπαράγει όλα τα μισογυνικά κλισέ του περασμένου αιώνα: «Είτε σου αρέσει είτε όχι, είναι καθήκον σου, ομορφιά μου». Τι σχέση, όμως, μπορεί να έχουν τα αριστερά κόμματα με αυτήν την πολιτική κουλτούρα; Αρκεί ο παραδοσιακός αντιαμερικανισμός της ελληνικής Αριστεράς για να εξηγήσει το δέος που προκαλεί ο Πούτιν σε μεγάλο κομμάτι της;
Δείτε όλο άρθρο...
Λίγο πριν συμπληρωθούν τα 200 χρόνια από την κήρυξη της Επανάστασης του 1821 ο Άγγελος Κωβαίος δημοσίευσε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για τον Καποδίστρια:
Ποιος ήταν ο προεπαναστατικός ρόλος του πρώτου κυβερνήτη, πέραν όσων είναι γνωστά ή εικάζονται; Μήπως ήταν και ο συντάκτης της «βίβλου» των Φιλικών; Μία νέα εργασία πείθει με πολλούς τρόπους για αυτό το ενδεχόμενο.
Πρόκειται μέχρι σήμερα περί κειμένου «αγνώστου πατρός». Εξ ου και «ΠΑΡΑ ΑΝΟΝΊΜΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ». Το γιατί το έργο δεν αξιολογείται διαχρονικά όπως θα του άξιζε, μπορεί και να εξηγείται από το περιεχόμενο του, ίσως και από άλλες παραμέτρους. Περιλαμβάνει όχι και τόσο ευχάριστες αναφορές στη σχέση κράτους και κλήρου, προτάσεις για το πολίτευμα του νέου κράτους («καληωτέρα η Νομαρχική διοίκησις», η διακυβέρνηση με την ισχύ των νόμων), σχόλια για την ταξική διάρθρωση και το ρόλο των αρχόντων, κ.ά. Παρά ταύτα, ήταν το απόλυτο εγχειρίδιο των Φιλικών και ενδεχομένως, δίχως αυτό να μην υπήρχε καν η Επανάσταση, ή πάντως να είχε διαφορετικά χαρακτηριστικά και άλλη έκβαση.
Δείτε το άρθρο...
Ο Τάσος Γιαννίτσης συμμετείχε σε ένα αφιέρωμα της εφημερίδας "Τα Νέα" με τίτλο "Η επόμενη ημέρα με την Τουρκία" στο οποίο συμμετείχαν έξι Υπουργοι Εξωτερικών και ανάμεσά τους και ο Γιάννης Βαληνάκης. Ο τίτλος του άρθρου είναι "2022: οι προκλήσεις της ελληνικής διπλωματίας" και δημοσιεύτηκε στις 15 Ιανουαρίου 2022.
Η αναφορά στις προκλήσεις τις διπλωματίας σημαίνει συνήθως αναφορά στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και, κυρίως, στα ζητήματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Ομως, μια τέτοια μονοδιάστατη προσέγγιση είναι πολύ περιοριστική, ιδίως στο περιβάλλον της σημερινής διεθνούς πραγματικότητας. Η διπλωματία δεν ταυτίζεται με την εξωτερική πολιτική, ούτε με το υπουργείο Εξωτερικών. Αποτελεί κρίσιμο εργαλείο και άλλων πολιτικών, και, κυρίως, πολιτικών που έχουν να αντιμετωπίσουν κοινά παγκόσμια ή περιφερειακά προβλήματα, για τα οποία απαιτούνται συνεννοήσεις, διαπραγματεύσεις ή διαβουλεύσεις περισσότερων χωρών. Προφανώς υπάρχει ένας κρίσιμος σύνδεσμος μεταξύ όλων αυτών: ότι στοχεύουν στην ενίσχυση των εθνικών συμφερόντων.
Περισσότερα...
Ένα ενδιαφέρον άρθρο έγραψε προσφάτως (14.2.2022) στο site της DW ο δημοσιογράφος Γιάννης Παπαδημητρίου (’87) με τίτλο “Neue Gas-Pipelines sind keine Lösung“ το οποίο αναφέρεται στο φυσικό αέριο και εμμέσως συνδέεται με τα γεγονότα της Ουκρανίας.
Seit Jahren sucht der Südosten Europas nach Alternativen zu russischem Gas, etwa durch den Bau der israelisch-europäischen Pipeline Eastmed. Experten beurteilen die Vorhaben eher skeptisch.
Es war ein festlicher Moment. Im Januar 2020 unterzeichneten Griechenland, Israel und Zypern in Athen ein Grundsatzabkommen über den Bau der Mittelmeer-Gas-Pipeline Eastmed. Das Konzept: Ab 2025 liefert Israel aus dem östlichen Mittelmeer über eine 1900 Kilometer lange Unterwasser-Pipeline Erdgas nach Westeuropa. Italien ist Hauptabnehmer, sämtliche Staaten Südosteuropas kommen in den Genuss verbilligter Erdgas-Lieferungen.
Περισσότερα...
Με την έλευση του 2022 η Ελλάδα συμπλήρωσε 20 χρόνια συμμετοχής στην ΟΝΕ. Στον σκληρό πυρήνα της Ένωσης, στην ομάδα των κρατών που υιοθέτησαν το ενιαίο νόμισμα, με τις ιστορικές του διαστάσεις και την νέα συνθήκη που αυτό δημιούργησε στην παγκόσμια οικονομική ισορροπία.
Ωστόσο, τα μισά από τα χρόνια της συμμετοχής της στο εγχείρημα, η χώρα τα βίωσε σε συνθήκες κρίσης, πολιτικής αναταραχής και με κίνδυνο, σε δύο διαφορετικές περιστάσεις, να βρεθεί εκτός ευρωζώνης. Οι πολιτικοκοινωνικές επιπτώσεις αυτής της ανωμαλίας είναι ακόμη αισθητές, η αμφιθυμία πολλών έναντι του ενιαίου νομίσματος είναι υπαρκτή και υπό αυτό το πρίσμα, ίσως δεν είναι και τόσο παράξενο το γεγονός ότι μόνο ένα πρόσωπο θεώρησε σωστό και επιβεβλημένο να θυμίσει κάποια πράγματα: Ο Κώστας Σημίτης.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο reporter...
 Η Silke Wettach είναι γεννημένη το 1969 στην Καρλσρούη και φοίτησε Σχολή. Με έδρα τς Βρυξέλλες αρθρογραφεί από το 2002 στο WiWo (Wirtschafts Woche). Πρόσφατα, στις 18 Ιανουαρίου, δημοσίευσε ένα άρθρο της με τίτλο "Frau Metsola, räumen Sie auf im Europäischen Parlament!" σχολιάζοντας ένα σκάνδαλο που ξέσπασε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο:
Gerade erst wurde ein neuer Skandal bekannt. Rainer Wieland, Vizepräsident des Europäischen Parlaments (EP), hat sein Büro für 600.000 Euro auf Kosten des Steuerzahlers renoviert.
Δείτε τα άρθρα της Silke Wettach...
Ένα αφιέρωμα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ εν όψει των Γερμανικών Εκλογών φιλοξένησε ένα άρθρο της Ξενιας Κουναλάκη με τίτλο "Η κόρη του ιερέα που έγινε καγκελάριος". Στο ίδιο αφιέρωμα φιλοξενείται ένα άρθρο του Παναγιώτη Πικραμμένου με τίτλο "Μία καθοριστική Συνάντηση", αλλά και ενός φίλου από τα παλιά, του Peter Schoof, πρώην πρέσβη στην Αθήνα. Περισσότερα...
Προχτές έχασε την ζωή του ένας 43χρονος και κινδύνευσε σοβαρά και η ζωή της συνοδηγού.
Με ένα αυτοκίνητο που οι επιδόσεις του ξεπερνούν κατά πολύ την κατάσταση των δρόμων και τις ικανότητες πολλών οδηγών.
Η γοητεία αυτής της μηχανής;
Όλοι γνωρίζουμε: Να δώσει στον οδηγό μια αίσθηση υπέρτερης δύναμης, περιπέτειας, αθλητικής πρωτιάς.
Πράγματι; Η μήπως επιθυμία απόκτησης ιδιοτήτων του αυτοκινήτου;
Αν πεζοπορούσε στο βουνό, αν κολυμπούσε στις θάλασσές μας, αν ποδηλατούσε, θα ήταν μαζί μας σήμερα.
Εκεί έξω, κατάματα την φύση και τον εαυτό μας.
πεζοπόροι της DSA
«Παιδιά, ας είμαστε ειλικρινείς, όσοι δεν έχετε κολλήσει ακόμη δεν είναι γιατί προσέχετε, είναι γιατί δεν έχετε φίλους», λέει ένα νέο meme, που απηχεί κάπως και την ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζουμε πλέον τη μετάλλαξη «Ομικρον».
Το γεγονός ότι είναι εξόχως μεταδοτική, αλλά προκαλεί ήπια συμπτώματα (στους πλήρως εμβολιασμένους!), επιτρέπει τέτοιου είδους αναρτήσεις, πλακατζίδικες και άρα λυτρωτικές. Πληθαίνουν, άλλωστε, οι εκτιμήσεις ότι οδεύουμε προς το τέλος της πανδημίας, ότι δηλαδή το νέο στέλεχος είναι αυτό που θα καταστήσει τον νέο κορωνοϊό ενδημική νόσο.
Δείτε το άρθρο της Ξένια Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή" που δημοσιεύτηκε στις 7 Ιανουαρίου 2022...
 O σέρβος σούπερ σταρ έκανε λάθη και πιθανώς θα τα πληρώσει ακριβά. Αυτό όμως δεν τον κάνει «Μιλόσεβιτς», ούτε και επιτρέπει στον καθένα να λέει ό,τι του κατέβει. Διότι περισσότερο ίσως από οπουδήποτε αλλού, στην Ελλάδα ευδοκιμεί το σύνδρομο της ικανοποίησης από την έκπτωση των ειδώλων και των προτύπων.
Καθώς το σίριαλ με τον Τζόκοβιτς φαίνεται να τελειώνει με την τραγελαφική λήξη του επεισοδίου στην Αυστραλία και όλοι μοιάζουν να προετοιμάζονται για την συνέχεια, καλό θα είναι να κατανοήσουν διάφοροι τον ρόλο τους, τα μεγέθη τους και τις ικανότητες τους να επηρεάζουν εξελίξεις. Δεν χωρεί πολλή συζήτηση ως προς κάποια πράγματα. Ο Τζόκοβιτς έκανε λάθη. Όχι επειδή είναι ανεμβολίαστος, αυτό είναι δικαίωμα του. Κυρίως, επειδή προσπάθησε να κοροϊδέψει με τα πιστοποιητικά νόησης και τις ψευδείς δηλώσεις του. Αν το δει κανείς ψύχραιμα, κάπου εκεί η συζήτηση τελειώνει.
Ο Άγγελος Κωβαίος δημοσίευσε στις 18 Ιανουαρίου 2022 στο protagon.gr ένα άρθρο για τον Τζόκοβιτς, απόπου δανειστήκαμε και την πολύ έξυπνη φωτογραφία. Δείτε το άρθρο...
Με την τελευταία ανάσα του 84χρονου Ανδρέα Νομικού, γνωστού στο κέντρο της Αθήνας ως «η Φτερού», σε ιδιωτική κλινική όπου νοσηλευόταν τους τελευταίους μήνες, κλείνει ένα ακόμη κεφάλαιο στην ιστορία μιας Αθήνας που χάθηκε. Με μύθους, αλήθειες, 51 ταινίες και μια χαρακτηριστικά ψιλή φωνή που διαλαλούσε «Φτεραααααά» στο ιστορικό κέντρο.
Ταραγμένες ημέρες του Πολυτεχνείου. Νοέμβριος 1973. Στην Πατησίων, δίπλα σε ένα τεθωρακισμένο με φαντάρους. Ο Ανδρέας Νομικός πλησιάζει, με τις τσάντες του γεμάτες με φτερά για το ξεσκόνισμα. Και τις χαρακτηριστικές κραυγές του, με την επίσης χαρακτηριστικά ψιλή φωνή του: «Φτερουυυυυύ, φτεραααααά, καλέ φτεραααααά»! Σταματάει μπροστά στους φαντάρους. Τούς κοιτάει. Και αναφωνεί: «Καλέ, τι παίζετε εδώ; Τον “Αγνωστο Πόλεμο”;»
Δείτε το αφιέρωμα του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon τον Νοέμβριο του 2021...
 Είναι το τέλος μιας ολόκληρης εποχής. Ο Όλαφ Σολτς διαδέχθηκε στις 8 Δεκεμβρίου την Άγκελα Μέρκελ στην καγκελαρία. Η Μέρκελ παρέμεινε καγκελάριος επί 16 ολόκληρα χρόνια και άγγιξε το ρεκόρ του πολιτικού της μέντορα, Χέλμουτ Κολ, ο οποίος –μεταξύ άλλων- διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο στην επανένωση των δύο Γερμανιών και στην ευρωπαϊκή ενοποίηση. Για να τον ξεπερνούσε θα έπρεπε η να παραμείνει στη θέση της μέχρι τις 18 Δεκεμβρίου. Κάπως έτσι, η μαθήτρια δεν ξεπέρασε τον δάσκαλο! Με αφορμή αυτή την «σύγκριση», ανατρέξαμε στο αρχείο της Οικονομικής Επιθεώρησης (Τεύχος 577 / 578, Νοέμβριος – Δεκέμβριος 1982) για να δούμε τι έγραφε τότε το περιοδικό για τους στόχους και τα πρώτα μέτρα της κυβέρνησης του Χέλμουτ Κολ.
Δείτε όλο το άρθρο του τεύχους του Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου 1982 της Οικονομικής Επιθεώρησης που αναδημοσίευσε το site των εκδόσεων πριν από δύο εβδομάδες...
Εξαιρετική χαρακτήρισε την τοποθέτηση της Εκκλησίας σχετικά με την προτροπή για διενέργεια τεστ σε ανεμβολίαστους η βουλευτής της ΝΔ και πρώην υπουργός Ντόρα Μπακογιάννη μιλώντας το πρωί στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ και την εκπομπή «Σήμερα». «Μεγάλος και Πεφωτισμένος Ηγέτης ο Αρχιεπίσκοπος, είμαστε ευγνώμονες στην Εκκλησία», ανέφερε χαρακτηριστικά.
«Η Εκκλησία με διαφορετικό λόγο και αξιοπιστία προς το δικό τη ποίμνιο μπήκε μπροστά σε συνεργάσια με την κυβέρνηση» πρόσθεσε η Ντόρα Μπακογιάννη, εξηγώντας ότι «οτιδήποτε είναι ανεφάρμοστο, αδυνατίζει την ίδια την απόφαση»
Σύμφωνα με την ίδια δεν μπορούσε να το επιβάλλει η κυβέρνηση και για λόγους πρακτικούς, ενώ εκτίμησε ότι με την πίεση που θα υπάρξει ένα κομμάτι των πιστών θα πειστεί.
«Από αυτούς που αρνούνται το εμβόλιο, το 50% δεν πλησιάζεται. Υπάρχει όμως και το 50% που φοβάται», επισήμανε η κ. Μπακογιάννη παρομοιάζοντας το φόβο που νιώθουν ορισμένοι με το φόβο που νιώθει η ίδια για το σεισμό και τις κατσαρίδες. «Υπάρχει ο λογικός (φόβος) και ο παράλογος», σημείωσε με νόημα.
Η Αγγελική Κανελλακοπούλου δημοσίευσε ένα άρθρο της την 16.10.21 στην "Καθημερινη":
Τα γεγονότα της Σταυρούπολης αναδεικνύουν εκ νέου το πρόβλημα με τα φασιστοειδή, νεοναζιστικά μορφώματα που δεν σταματούν να επωάζουν το «αβγό του φιδιού» στον τόπο μας. Τι κι αν πριν ένα χρόνο η δικαιοσύνη αποφάσισε ότι όντως η Χρυσή Αυγή αποτελεί εγκληματική οργάνωση και οι πρωτεργάτες της οδηγήθηκαν στη φυλακή; Παρά τα ευχολόγια για κατάλληλα εκπαιδευτικά προγράμματα και ευαισθητοποίηση των νέων το πρόβλημα συνεχίζει να είναι εδώ. Και δυστυχώς πολλοί ιθύνοντες του κλείνουν πονηρά το μάτι και εφευρίσκουν ψευτοδικαιολογίες για τα πρόσφατα γεγονότα. Ο φασισμός δυστυχώς δεν τελειώνει έτσι απλά, επειδή μπήκαν στη φυλακή κάποιοι φασίστες. Είναι ευθύνη του κράτους να επενδύσει στην καλλιέργεια συνειδητοποιημένων πολιτών και ορθά ενημερωμένων ψηφοφόρων. Και αυτό τελικά δεν είναι καθόλου δύσκολο, όπως αποδείχτηκε στον δικό μου μικρόκοσμο.
Περισσότερα...
Η ομιλία του Αντιπροέδρου της Ελληνικής Κυβέρνησης Π.Πικραμμένου στο Διεθνές Φόρουμ του Μάλμε:
Η λέξη Ολοκαύτωμα, μία καθαρά αρχαία ελληνική λέξη, χρησιμοποιήθηκε ήδη από τους χρόνους της Παλαιός Διαθήκης. Αιώνες αργότερα, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, χρησιμοποιήθηκε για να εκφράσει την άνευ προηγουμένου καταστροφή του εβραϊκού στοιχείου στην Ευρώπη με τη ναζιστική γενοκτονία εις βάρος των Εβραίων. Στις 12 και 13 Οκτωβρίου στο Malmo της Σουηδίας στη διάρκεια του Διεθνούς Φόρουμ για την Μνήμη του Ολοκαυτώματος και την καταπολέμηση του Αντισημιτισμού, η λέξη Ολοκαύτωμα ακούστηκε και αναγράφηκε εκατοντάδες φορές για να σηματοδοτήσει και να ενισχύσει τη βαρύτητα του μηνύματος κατά της ρητορικής μίσους και του αντισημιτισμού στη σύγχρονη εποχή. Ολοι δε οι συμμετέχοντες συμφώνησαν πως τα φαινόμενα αυτά όχι μόνο δεν ανήκουν στο παρελθόν, αλλά αποτελούν μια διαρκή απειλή που πρόσφατα εμφανίζεται να ενισχύεται-κυρίως στην ψηφιακή «κοινωνία» του Διαδικτύου. Η Ελλάδα συμμετείχε ενεργά στο Διεθνές Φόρουμ ως Προεδρεύουσα Χώρα του International Holocaust Remembrance Alliance (IHRA) το 2020- 2021. Οι συμμετοχές ήταν υψηλού επιπέδου. Παρέστησαν, μεταξύ άλλων, το βασιλικό ζεύγος της Σουηδίας, ο Πρωθυπουργός της Σουηδίας Stefan Lofven, ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Charles Michel, αρχηγοί κρατών κ.ά. Συμμετείχαν επίσης διαδικτυακά διεθνείς πολιτικές προσωπικότητες όπως οι Emmanuel Macron, Justin Trudeau, Antony Blinken, Antonio Guterres, Ursula von der Leyen κ.ά.
Περισσότερα...
Άρθρο Ντόρας Μπακογιάννη στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» για την Ελληνογαλλική Συμφωνία
Είναι ίσως λίγες οι στιγμές, οι πραγματικές, που μπορεί κανείς να τις χαρακτηρίσει ιστορικές για μία χώρα, ένα έθνος, μία κυβέρνηση. Η Ελλάδα έχει βιώσει τέτοιες ιστορικές στιγμές όπως ήταν η προσχώρηση στην ΕΟΚ το 1981. Στιγμές που καθόρισαν την πορεία μιας χώρας, και που ενδεχομένως χαρακτηρίζονται ιστορικές εκ των υστέρων, με μία σε βάθος χρόνου αξιολόγηση. Μία τέτοια ιστορική στιγμή θα τολμήσω να προικονομήσω ότι συντελείται με την υπογραφή της Ελληνογαλλικής συμφωνίας στρατηγικής εταιρικής σχέσης για τη συνεργασία στην άμυνα και ασφάλεια.
Περισσότερα...
-
-
«Πεντακόσιοι άνθρωποι τον χρόνο διαγιγνώσκονται με Πολλαπλό Μυέλωμα στην Ελλάδα.
Ένας από αυτούς είμαι πλέον κι εγώ.
Πολλαπλό Μυέλωμα σε πολύ αρχικό στάδιο και με την καλύτερη δυνατή πρόγνωση για την πορεία της νόσου.
Δεν είναι ποτέ εύκολο ν’ ακούς ότι έχεις καρκίνο.
Αυτό που δεν ελέγχεις, αυτό που σου ‘ρχεται ξαφνικά από το πουθενά, αυτό σε τρομάζει περισσότερο.
Και σε τρομάζει, όχι μόνο για σένα, αλλά για όσους αγαπάς και σ’ αγαπούν.
Ωστόσο η ασθένεια αυτή παλεύεται και νικιέται.
Κι αν ένα είναι σίγουρο, είναι πως δεν έχω κάνει ποτέ πίσω από καμία μάχη στη ζωή μου.
Θα συνεχίσω να δουλεύω κανονικά και να παλεύω γι’ αυτόν τον τόπο που τόσο αγαπώ, παράλληλα με τη θεραπεία μου.
Στους άλλους 499, ένα έχω να πω: αυτή είναι μια ασθένεια με την οποία μαθαίνεις να ζεις. Παράλληλα. Ταυτόχρονα.
Είναι άλλη μια συνθήκη, άλλο ένα θέμα στην καθημερινότητα.
Δεν είναι κάτι παραπάνω. Δεν θα λιποψυχήσουμε. Δεν θ’ αλλάξουμε.
Πιστεύω ότι σας χρωστούσα την αλήθεια.
Δεν είμαι άλλωστε το είδος του ανθρώπου που κρύβεται.
Είμαι στα χέρια εξαιρετικών γιατρών που έχει η χώρα μας και νιώθω αποφασισμένη για αυτή τη νίκη και πολύ αισιόδοξη για το μέλλον».
 Ο Κώστας Γαλάνης προσβλήθηκε από κορονοϊό, μπήκε στο "Σωτηρία" και διασωληνώθηκε για δύο μήνες, ενώ για ένα ακόμη μήνα παρέμεινε στην ΜΕΘ. Μετά από 6 μήνες παραμονής στα νοσοκομεία βγήκε σώος και αβλαβής και αποτύπωσε την περιπέτεια αυτή με ένα σύντομο μήνυμά του, το οποίο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ στις 20.9.2021:
100 «ΜΕΘ»υσμένες μέρες
Πάνε σχεδόν 6 μήνες από τότε που προσβλήθηκα από τον κορονοϊό και εισήλθα στο νοσοκομείο Σωτηρία, βέβαιος ότι σε δυο εβδομάδες θα είμαι και πάλι έξω.
Ξαφνικά, μέσα σε δύο ημέρες, με βαριά πνευμονία και χωρίς οξυγόνο κατέληξα στην Πανεπιστημιακή ΜΕΘ του νοσοκομείου όπου και διασωληνώθηκα και για δυο περίπου μήνες ήμουν σε καταστολή, στην πραγματικότητα σε κώμα.
Περισσότερα...
Είναι λίγα τα λόγια για να μπορέσουν να εκφράσουν την θλίψη και όλους τους αναστεναγμούς μας την μέρα της κηδείας του Μίκη Θεοδωράκη, του τελευταίου μεγάλου Έλληνα του 20ου αιώνα.
Υπήρξε ο άνθρωπος που ενέπνευσε έναν ολόκληρο λαό. Ο καλλιτέχνης που μίλησε στις ψυχές των Ελλήνων μελοποιώντας το πάθος και τις ελπίδες τους. Ο συνθέτης που έκανε την ποίηση καθημερινά λόγια πόνου, αγάπης και καημού που ήχησαν σε κάθε γειτονιά. Ενέπνευσε τα όνειρα και τους πόθους μας, κάνοντας τα αγώνες για την ελευθερία, την δημοκρατία, την ενότητα, για την πατρίδα τούτη που τόσο αγάπησε.
Στέκοντας στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στο Γαλατά Χανίων, στην αγαπημένη Κρήτη του Μίκη, θυμάμαι όλες τις στιγμές εκείνες με τον Μίκη, και η χαρά που φέρνουν αυτές οι αναμνήσεις μπλέκεται αμήχανα με την θλίψη της απώλειας του. Θυμάμαι τον Μίκη που γνώρισα στην εξορία, να μας τραγουδάει για πρώτη φορά τα «Λιανοτράγουδα», παρουσία του Καραμανλή, του Μητσοτάκη, της Μελίνας, του Πλωρίτη. Θυμάμαι τις ατελείωτες συζητήσεις για το πως θα πέσει η δικτατορία, την ελπίδα να λάμπει στα μάτια του. Την ίδια ελπίδα που είδα στο ταξίδι μας τότε στην Σοβιετική Ένωση επί Γκορμπατσόφ, για το αν ο λαός εκείνος θα κατάφερνε να αποκτήσει την πολυπόθητη δημοκρατία.
Ο Μίκης υπήρξε ένας άνθρωπος ιδεών, χωρίς παρωπίδες, ονειροπόλος και δημοκράτης. Έσπασε πολιτικά στερεότυπα, ξέφυγε από στενές συμβατικές γραμμές, που άλλωστε δεν τον χωρούσαν, και χάραξε τον δικό του μονοπάτι σε όλα, με μοναδικό γνώμονα την πίστη του στην πατρίδα. Στις φυλακίσεις και την εξορία της χούντας αντιμέτωπος με τόσο πόνο, η κρητική λεβεντιά του δεν υποτάχθηκε. Δεν λύγισε στις αβάσταχτες στιγμές της ζωής του, και δεν άφησε και εμάς να λυγίσουμε στις δικές μας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Μίκη και το πόσο μου στάθηκε όταν δολοφόνησαν τον Παύλο.
Νιώθω ένα απέραντο κενό. Η απώλεια του Μίκη σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής που σημάδεψε την γενιά μου, μα και πολλές γενιές έκτοτε. Μία εποχή που σφυρηλάτησε αγωνιστές της ελευθερίας και της δημοκρατίας, που γέννησε φυσιογνωμίες ανεξίτηλες. Νιώθω όμως και ελπίδα. Την ελπίδα εκείνη για την οποία ο Μίκης μας τραγουδούσε, και που ακόμα και σήμερα τα παιδιά και τα εγγόνια μας τραγουδούν. Με πόνο βαρύ σου ευχόμαστε καλό ταξίδι Μίκη, μα ξέρω πως θα ζεις για πάντα στις αναμνήσεις, στα όνειρα μας, και κάπως έτσι, σαν ένα βίωμα ψυχής, κληρονομιά αιώνια χαραγμένη στην ψυχοσύνθεση τούτου του λαού, θα συνεχίζεις να εμπνέεις και να καθοδηγείς τις επόμενες γενιές.
Άρθρο Ντόρας Μπακογιάννη στα «Νέα Σαββατοκύριακο»
-
-
Αποχαιρετίσαμε τον Μίκη Θεοδωράκη, παρακολουθώντας βήμα - βήμα την άφιξη στα Χανιά και μετά στον Γαλατά. Η Ντόρα Μπακογιάννη ήταν εκεί όπως και όλη η πολιτική ηγεσία του τόπου. Παρών και ο Βαγγέλης Μαρινάκης, στενός φίλος του Μίκη. Ο κόσμος, πολύς, συνόδευσε τον Μίκη με τραγούδια και λουλούδια.
Καμαρώσαμε τον δικό μας Γιώργο Ευγενίδη, σοβαρό, λιτό, εξαιρετικό φιλοξενώντας τον Γρηγόρη Ψαριανό για τέσσερις και πλέον ώρες από τον τηλεοπτικό σταθμό Star πλέον, και όχι από τον ΣΚΑΙ, που τον είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα.
Χείμαρος ο Γρηγόρης επανέλαβε αυτά που είχε δηλώσει λίγες ημέρες νωρίτερα: ήταν εξουσιολάγνος και αντιεξουσιαστής, αναρχικός με αρχές, ενώ σε μία παρέμβαση του ο Γιώργος Λιάνης σχολιάζοντας την συμμετοχή και την στάση του κόσμου ανέφερε την κουβέντα του Γιώργου Σεφέρη: ο λαός αναδεικνύεται κατά τι ανώτερος της ηγεσίας του.
Ο Δήμαρχος Χανίων Παναγιώτης Σημανδηράκης θύμισε τον χαρακτηρισμό "ουρανοΜίκης", που είχε δώσει ο Μητροπολίτης Κισάμου - Σελίνου Ειρηναίος Γαλανάκης.
Βουβάθηκαν οι παρευρισκόμενοι ακούγοντας την συγκλονιστική Μαργαρίτα, η οποία αντί επικήδειου τραγούδησε πάνω από το φέρετρο το "παλληκάρι" σε στίχους του πατέρα της, που πρωτοείχε τραγουδήσει ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης:
Κλαίνε τα δέντρα κλαίνε τα σύννεφα κι οι φίλοι σου κλαίνε.
παλικάρι στη δουλειά στο σπίτι παλικάρι
μίλαγες κι η γειτονιά μας γέμιζε πουλιά.
Άπλωνες το χέρι σου κι έκοβες το φεγγάρι
πως σ’ έκοψε σαν λούλουδο ο Χάρος μια νυχτιά.
Κλαίνε οι τράτες κλαίνε τα κύματα κι οι φίλοι σου κλαίνε.
παλικάρι στα κουπιά στο γλέντι παλικάρι
οι κοπελιές κεντούσανε για σένανε κρυφά
κεντούσανε τα όνειρα, τον ήλιο, το φεγγάρι
κεντούσαν την αγάπη τους, της βάζανε πανιά.
Κλαίνε οι ναύτες κλαίνε τα σήμαντρα κι οι φίλοι σου κλαίνε.
παλικάρι η μάνα σου τυλίχτηκε στα μαύρα
τους φίλους σου τους τύλιξε φουρτούνα, συννεφιά
το λιμανάκι ερήμωσε κι η θάλασσα ερημώθη
κι ο ήλιος εκαρφώθηκε και δε σαλεύει πια.
Τέλος με το ριζίτικο "τον αντρειωμένο μην τον κλαις" αποχαιρέτησαν 96 βρακοφόροι τον Μίκη ακουμπώντας στο φέρετρο, ένα κεφαλομάντηλο, το μαύρο μαντήλι με τα κρόσσια να συμβολίζουν ως σήμερα τα δάκρυα για την Άλωση.
Η πρώην πρόεδρος της ActionAid θυμάται τη συνάντησή της με τον πρέσβη καλής θέλησης Μίκη Θοδωράκη – Αλεξάνδρα Μητσοτάκη: τον Μίκη δεν μπορείς να τον αντικαταστήσεις.
Τον Μίκη τον ήξερα από την εποχή της εξορίας στο Παρίσι, από τις συναντήσεις του με τον πατέρα μου, αλλά πάνω από όλα από τις συναυλίες του τότε εκεί και αλλού στην Ευρώπη που ήταν για το μικρό κορίτσι που ήμουνα οι πιο δυνατές στιγμές συγκίνησης και νοσταλγίας για την χώρα μου. Περισσότερα...
Η προσωπικότητα του Μίκη σημάδεψε τη μεταπολεμική Ελλάδα
Είχε μια πορεία τεράστια, πρωτοποριακή πολλές φορές, γεμάτη από ελπίδες, αγωνίες, νίκες και ήττες, αντιφάσεις και ανατροπές. Όπως ήταν όλη η πορεία του 20ου αιώνα
Tο έργο του Μίκη προσλαμβάνεται διαφορετικά από την κάθε γενιά, παράγοντας διαφορετικά πολιτιστικά και αισθητικά αποτελέσματα
Από το 2008 ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός δεν έχει καταφέρει να βρει έναν κανονικό βηματισμό -όσο κανονικός μπορούμε να πούμε ότι ήταν ο βηματισμός του πριν.
Αμέσως μετά την υποχώρηση της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, ξέσπασε η κρίση του COVID, μια κατάσταση που δημιουργεί νέες προκλήσεις, νέες ανισότητες μεταξύ του ανεπτυγμένου και του αναπτυσσόμενου κόσμου και επομένως νέες προκλήσεις για την Αριστερά παγκοσμίως.
Περισσότερα...
 Άλλη μια χρονιά ολοκληρώθηκε. Όχι μια οποιαδήποτε χρονιά. Η πρώτη χρονιά του κοινού απολυτηρίου DIA. Η χρονιά που πάντα ονόμαζα "τα πειραματόζωά μας". Που μαζί με αυτά πειραματιστήκαμε και εμείς, οι εκπαιδευτικοί τους. Βρέθηκα τριάντα χρόνια μετά την έναρξη της επαγγελματικής σταδιοδρομίας μου να δουλεύω ασταμάτητα, για να καταφέρω να προετοιμάσω το μάθημα της ημέρας. Νέο περιεχόμενο, νέες απαιτήσεις, νέες προκλήσεις. Το πείσμα όμως και από τις δυο πλευρές τεράστιο. Θα τα καταφέρουμε, λέγαμε! Και τα χτεσινά αποτελέσματα μάς δικαίωσαν όλες και όλους.
Από τις/τους 99 τελειοφοίτους/αποφοίτους οι 80 υπήρξαν μαθήτριες και μαθητές μου. Κάποιες και κάποιοι από αυτούς για πέντε χρόνια. Άλλες πάλι για λιγότερα. Αλλά δεν παίζει ρόλο. Γιατί χτες, τελευταία ημέρα των εξετάσεων, ημέρα που τα παιδιά έμαθαν την βαθμολογία τους σε γραπτά και προφορικά, ήταν όλα τους παιδιά μου και παιδιά μας. Παιδιά όλων των εκπαιδευτικών της DSA που τα συντροφέψαμε στα δύσκολα χρόνια της εφηβείας, που ακουμπήσαμε τις ανησυχίες τους την τελευταία δύσκολη και απαιτητική διετία.
Δεκαοκτώ παιδιά μου επέλεξαν τα μαθήματά μου (Ιστορία και Κοινωνιολογία) ως προφορικά εξεταζόμενα. Η αγωνία τους είχε γίνει αγωνία μου. Πώς μπορώ να τα βοηθήσω να προετοιμαστούν καλύτερα; Είμαι επαρκής; Τελικά, όμως, οι κουβέντες που μου είπαν χτες αρκετές και αρκετοί από αυτά τα παιδιά που είναι έτοιμα να ζήσουν πλέον την ενήλικη ζωή τους, ξέφευγαν από το γνωστικό επίπεδο. Τα λόγια τους βάλσαμο και η μεγαλύτερη επιβράβευση για μια δασκάλα. Γιατί οι γνώσεις μπορεί θεωρητικά να κερδηθούν σχετικά εύκολα. Οι στρατηγικές όμως εκείνες που θα κάνουν την κατάκτησή τους να φαίνεται παιχνιδάκι, και πάνω από όλα η στάση ζωής που επιλέγεις, το αν θα πολεμάς ή θα συμβιβάζεσαι, αν θα σηκώνεις το ανάστημά σου για το δίκιο, αν θα τολμάς να ονειρευτείς κάτι διαφορετικό και μετά να κυνηγήσεις το όνειρό σου, χωρίς να αφήνεις κανέναν να σε φρενάρει, αυτά είναι τα εφόδια που συνάδελφοι της μεγάλης οικογένειας της DSA δώσαμε απλόχερα σε αυτούς τους νέους ανθρώπους. Έκλαψα χτες. Και την ημέρα της αποφοίτησης θα κλάψω ακόμη περισσότερο. Κλάμα περηφάνειας και χαράς.
ΥΓ: στη φωτό το γαρύφαλλο που συνόδευσε την παρουσίαση (νέο πέμπτο μάθημα στην προφορική εξέταση) του ενός παιδιού μου με θέμα την καλλιέργεια της ιστορικής μνήμης μέσω της ζωγραφικής με παράδειγμα την χούντα των Ελλήνων συνταγματαρχών.
Η Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας εορτάζεται στις 8 Μαρτίου κάθε χρόνο ως ημέρα μνήμης των αγώνων του κινήματος για τα δικαιώματα των γυναικών.
Ενώ η πρώτη τήρηση της Ημέρας της Γυναίκας πραγματοποιήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1909 στη Νέα Υόρκη, η 8η Μαρτίου προτάθηκε από τη Διεθνή Διάσκεψη Γυναικών του 1910 ώστε να καθιερωθεί μια «Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας». Αφού οι γυναίκες κέρδισαν το δικαίωμα ψήφου στη Σοβιετική Ρωσία το 1917, η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως εθνική αργία εκεί. Την εποχή εκείνη εορταζόταν κατά κύριο λόγο από το σοσιαλιστικό κίνημα και τις κομμουνιστικές χώρες μέχρι την υιοθέτησή της το 1975 από τα Ηνωμένα Έθνη.
Το 1914 έλαβε χώρα η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας στις 8 Μαρτίου, πιθανόν επειδή η ημέρα αυτή ήταν Κυριακή και έκτοτε πραγματοποιείται πάντα αυτήν την ημερομηνία σε όλες τις χώρες.
Η τήρηση της Ημέρας στη Γερμανία το 1914 ήταν αφιερωμένη στο δικαίωμα ψήφου των γυναικών, το οποίο οι Γερμανίδες απέκτησαν τελικά το 1918. Περισσότερα στην wikipedia...
-
-
Είχα πει πως πλέον δύσκολα ξαφνιάζομαι με κάτι στην πολιτική. Διαψεύστηκα οικτρά ακούγοντας τα όσα ανατριχιαστικά ανέφερε χθες ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Θοδωρής Δρίτσας.
Με αφορμή τις δηλώσεις του και όχι μόνο, ήρθε η ώρα σε αυτή τη χώρα να μιλήσουμε επιτέλους για ποια Δημοκρατία θέλουμε, ποιες είναι οι αρχές και οι αξίες της, και να πούμε κάποιες σκληρές αλήθειες.
Ο κ. Δρίτσας επανέλαβε ανερυθρίαστα τη ρητορική των τρομοκρατών ακολουθώντας κατά γράμμα τη προσέγγισή τους. Χρωμάτισε πολιτικά τα θύματα υιοθετώντας την φασιστική αντίληψη ότι η αξία της ανθρώπινης ζωής μετριέται με βάση τα πολιτικά τους πιστεύω. Και προσέβαλλε τους νεκρούς ακολουθώντας την πάγια τακτική των τρομοκρατών που συκοφαντούσαν τα θύματά τους προκειμένου να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους. Σκοτώνοντάς τα έτσι δυο φορές.
Διαχώρισε, βέβαια, τον Παύλο Μπακογιάννη από όλους τους υπόλοιπους, επειδή, λέει, δεν ήταν δεξιός. Άρα τι; Ο Μπακογιάννης ήταν ένα λάθος και οι άλλοι ήταν σωστό; Και ο Αξαρλιάν; Ξέρετε τα πολιτικά πιστεύω αυτού του 20χρονου παιδιού για να τον κατατάξετε; Φρίκη.
Δείτε το άρθρο στην εφημερίδα «TA NEA»...
«Σ’ ένα κάρο δεμένο για την αγορά υπάρχει ένα μοσχάρι με θλιμμένα μάτια. Ψηλά από πάνω του φτερουγίζει ένα χελιδόνι στον ουρανό.
Πως γελούν οι άνεμοι. Γελούν με όλη τους τη δύναμη. Γελούν και γελούν όλη την ημέρα και τη μισή καλοκαιρινή νύχτα.
Ντόνα, Ντόνα, Ντόνα…
«Σταμάτα να παραπονιέσαι» είπε ο αγρότης. «Ποιος σου είπε να είσαι μοσχάρι; Γιατί δεν έχεις φτερά να πετάξεις όπως το χελιδόνι τόσο περήφανο κι ελεύθερο;».
Τα μοσχάρια εύκολα δένονται και σφάζονται χωρίς ποτέ να γνωρίζουν γιατί. Αλλά όποιος θεωρεί πολύτιμη την ελευθερία, σαν το χελιδόνι έχει μάθει να πετά».
Οι περισσότεροι γνωρίζουν το τραγούδι "Dona, Dona", που έγινε γνωστό το 1960 από την Joan Baez. Είχε κυκλοφορήσει σε μικρό δίσκο 45 στροφών στην πίσω πλευρά, όπου στην πρώτη πλευρά ήταν το "The house of the rising sun", σε εκτέλεση της Joan Baez, ένα χρόνο πριν την εκτέλεση του Bob Dylan και 4 χρόνια πριν από την εκτέλεση των Animals. Λίγοι όμως γνωρίζουν ότι πρόκειται για ένα εβραϊκό τραγούδι, το οποίο έγραψαν το 1940 οι Sholom Secunda και Aaron Zeitlin και στο οποίο πρόσθεσαν αγγλικούς στίχους οι Arthur Kevess και Teddi Schwartz.
Ο πρωτότυπος εβραϊκός τίτλος του τραγουδιού είναι «Ντάνα-Ντάνα» και αποτελεί παραλλαγή του ονόματος Adonai, που είναι ένα από τα εβραϊκά ονόματα για τον Θεό (κάτι αντίστοιχο με το ελληνικό «Κύριος»).
Το «Ντάνα-Ντάνα» γράφτηκε για το εβραϊκό θεατρικό έργο «Esterke», παραγωγής του Aaron Zeitlin, με μουσική, που συνέθεσε ο Sholom Secunda. Οι στίχοι, η μουσική, τα διάφορα μέρη και το σχετικό υλικό είναι διαθέσιμα στο Ψηφιακό Αρχείο του Γινιδικού Θεάτρου. Το κείμενο με τους στίχους είναι γραμμένο στη γερμανοεβραϊκή γλώσσα (Γίντις), ενώ οι στίχοι που εμφανίζονται στο μουσικό αρχείο είναι εκρωμαϊσμένοι σε μία φωνητική μεταγραφή που φαίνεται προσανατολισμένη στη γερμανική σκηνή. Το τυποποιημένο σύστημα μεταγλώττισης του Γινιδικού Επιστημονικού Ινστιτούτου δεν ήταν τότε ευρέως διαδεδομένο και πολλές μεταγραφές μοιάζουν με γερμανικά, με τα οποία είναι στενά συνδεδεμένη η γίντις.
Το άρθρο είναι δανεισμένο από το Music Heaven, και αναφέρει ότι "Κάποιοι είδαν σ’ αυτό το υπέροχο τραγούδι μία αλληγορία της μοίρας που προοριζόταν για τους Εβραίους που μεταφέρθηκαν στα «στρατόπεδα θανάτου» κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Προφανώς αυτό δεν μπορεί να ισχύει γιατί οι στίχοι γράφτηκαν το 1940".
Δείτε το έξαιρετικό άρθρο του Κωνσταντίνου Παυλικιάνη, που αναρτήθηκε τον Μάρτιο του 2020...
Ακούστε και το τραγούδι με την Joan Baez...
Δείτε και την καταχώρηση της wikipedia...
-
Ο Φεβρουάριος και η σπάνια (;) συγκυρία του 2021
-
Ξένια Κουναλάκη: Mπορεί μια σοκολάτα να διαμορφώσει συνειδήσεις;
-
Η Ντόρα Μπακογιάννη στο Action 24 και ο Ιδομενέας Παπαδάκης
-
Γιάννης Παπαδημητρίου: “Der griechische Patient - zehn Jahre danach“
-
17η Νοεμβρίου 2020
-
Τρία επίκαιρα άρθρα του Γιάννη Παπαδημητρίου
-
Αργύρης Στριγγάρης: Η πανδημία φέρνει περισσότερη βία στην κοινωνία
-
Απεβίωσε ο Πέτρος Κουναλάκης
-
Η Ξένια Κουναλάκη για τον πατέρα της Πέτρο
-
Αλεξάνδρα Βοβολίνη «Ακινησία σημαίνει θάνατος»
-
31 χρόνια από την δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη.
-
Πάνος Λασκαρίδης: «Ο Πρωθυπουργός να οργανώσει μία "κίνηση των πλουσίων"»
-
NZZ am Sonntag: Die Griechen sind Europas neue Helden
-
Α. Κωβαίος: "Το ναυάγιο της γερμανικής διπλωματίας στο Αιγαίο"
-
Η καταγγελία της Δέσπως Διαμαντίδου
-
"Έφυγε" ο Ντίνος Χριστανόπουλος
-
Άγγελος Κωβαίος: «Ένα άλλο είδος πολιτικής»
-
Αντιπαράθεση Ντόρας Μπακογιάννη - Έντι Ράμα στο συνέδριο του Economist
-
Γιάννης Παπαδημητρίου στην DW: Άρθρο για την Κύπρο
-
Ντόρα Μπακογιάννη: "Να μην πέσουμε στην παγίδα της ποδοσφαιροποίησης"
-
Μαρία Θερμού: "Δεν κάηκαν τα …μάρμαρα στις Μυκήνες"
-
Ντόρα Μπακογιάννη: Η πρότασή μου θα μπορούσε να είναι το διάδοχο σχήμα του Ελσίνκι
-
Νίκος Αποστολίδης: "Ήταν ληστρικά τα δάνεια που λάβαμε από την Αγγλία;"
-
Η Ντόρα Μπακογιάννη στο Mega για τον Μίκη
-
Γιάννης Παπαδημητρίου:«Διαγραφή χρέους στην ευρωζώνη;»
-
Τάσος Γιαννίτσης: «Ασφαλιστικό, Ανάπτυξη, Μακροοικονομία.Οι κρίσιμες διασυνδέσεις»
-
Ο Τανέρ Ακσάμ για την Αγία Σοφία
-
Τάσος Γιαννίτσης: «Ας μην γίνουμε "ιδανικοί αυτόχειρες"»
-
Η Ντόρα Μπακογιάννη στο "Evening Report"
-
Τάσος Γιαννίτσης: "Θεωρία και πράξη στο κενό των επενδύσεων"
-
Γιάννης Παπαδημητρίου: “Kommentar: Moria, die Hölle auf Erden“
-
Λίλα Ασωνίτου: "Αισθήματα ντροπής"
-
Μανώλης Γλέζος: "Ein Unrecht muß gesühnt werden"
-
Επιστολή του Μάκη Δριμαρόπουλου
-
Ο Παύλος Αγιαννίδης για τις ακυρώσεις παραστάσεων
-
Ο Μιχάλης Μαΐλλης παραιτήθηκε από Πρόεδρος του Ελληνογερμανικού Επιμελητηρίου
-
Η επανάσταση των ...φουρό
-
Μένουμε σπίτι και ...Μεσολογγίτικα Χριστούγεννα
-
Ντόρα Μπακογιάννη - Δημήτρης Τζανακόπουλος για το μεταναστευτικό
-
Βασίλης Ψάλτης: "Alpha Bank: Αρωγός στην οικονομική ανάπτυξη"
-
Ντόρα Μπακογιάννη: "Να απελευθερώσουμε τον κρυµµένο πλούτο της πατρίδας µας"
-
Τάσος Γιαννίτσης: "Η Ελλάδα μετά την κρίση"
-
Ο Παύλος Αγιαννίδης για τη Μονή της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη
-
Σπύρος Αρταβάνης-Τσάκωνας: Η γραφειοκρατία πνίγει την έρευνα
-
Το "μαύρο κουτί" του ΥΕΘΑ
-
Ο Μίκης Θεοδωράκης κλείνει τα 96. Τι λένε γι αυτόν οι Γερμανοί; Ποιο το αποτύπωμά του στη μουσική;
-
Η Ντόρα Μπακογιάννη στην εκπομπή "Σήμερα"
-
Ο Στέφαν Μίτμαν στο Κανάλι της Βουλής για το Τείχος
-
Στέφανος Μίτμαν: «Selbstschussanlagen»
-
Η Ντόρα Μπακογιάννη για το συμβάν στα Διαβατά
-
Η μαθητική παρέλαση για την 28η Οκτωβρίου
-
Ορεινές Συμφωνίες
-
Η Ντόρα για τον Παύλο Μπακογιάννη
-
Σωτήρης Τσόγκας: "Η Κάθαρση"
-
Καταιγίδα συγχαρητηρίων για το αποτέλεσμα
-
Τα διαφορετικά πρόσωπα του «Επιστημονικού Λαϊκισμού»
-
Καταιγίδα διαμαρτυριών για νέο Logo / Domain name
-
Ο Κώστας Γαλάνης για τα σημαντικά του Συλλόγου
-
O Δημήτρης Κατρίνης, απόφοιτος 1993, για το Logo
-
Ο Παύλος Αγιαννίδης για την Κάθριν Χάντερ
-
Ο Ευάγγελος Αντώναρος για το νέο Logo
-
Η Ξένια Κουναλάκη για τη Γκρέτα
-
Νίκος Κυριαζής: "Μύθοι και Αλήθειες"
-
Ιωάννης Ρόκας: Πέρα και από τη Δημοκρατία
-
Ο Παύλος Αγιαννίδης για τον Μάνο Χατζιδάκι
-
Ξένια Κουναλάκη: 200 χρόνια και Γιάννα
-
Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων
-
Ντόρα Μπακογιάννη - Δημήτρης Τζανακόπουλος στο OPEN
-
Η Ξένια Κουναλάκη στη συζήτηση για «To θερμό καλοκαίρι του Ερντογάν»
-
Ο Πάνος Λουκάκος για τις εξελίξεις στο ΚΙΝΑΛ
-
Συνέντευξη του Peter Limbourg στο ΒΗΜΑ
-
Ο Πάνος Λουκάκος στην Athens Voice
-
Ξένια Κουναλάκη: «Προπαγάνδα και ενημέρωση»
-
Ο Γιώργος Ευγενίδης σχολιάζει στο facebook
-
Peter Limbourg: «Οι ευρωεκλογές και το φάσμα του λαϊκισμού»
-
Στέφανος Μίτμαν: "Αν ο ήλιος ανέτειλε με υπουργική απόφαση θα είχαμε πάντα σκοτάδι"
-
Τάσος Γιαννίτσης: Σοσιαλδημοκρατία, Αριστερά, Νεοφιλελευθερισμός και Εμείς
-
To «κλειδί» για τη μείωση της ανεργίας των νέων
-
Δρ. Αθανάσιος Κελέμης: Οι πραγματικές προκλήσεις για την ελληνική οικονομία
-
Η πρωταπριλιάτικη φάρσα της Κομισιόν με στόχο τα fake news
-
Γιατί πρέπει να αποδεσμευθεί η Εκκλησία από το Κράτος
-
Απαιτείται δικαιοσύνη για να ανοίξει το ΕΜΣΤ
-
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Πολιτική με κεφαλαίο Π
-
Ο Πάνος Λασκαρίδης για την υποχρηματοδότηση των Ενόπλων Δυνάμεων
-
Ξένια Κουναλάκη: Ο αντισημιτισμός στην Ελλάδα
-
Ο Παύλος Αγιαννίδης γράφει για δυο ενδιαφέρουσες εκθέσεις
-
Η Μέρκελ, τα κίτρινα γιλέκα, η κόπωση από τα μνημόνια - Τι είπε στην Γερμανική Σχολή
-
Έφυγε ο Μίνως Ζομπανάκης
-
Ξένια Κουναλάκη: Ανακούφιση σε Βερολίνο και Αθήνα
-
Η Ξένια Κουναλάκη σχολιάζει τα πρόσφατα τραγικά γεγονότα
-
Τα εγκλήματα της Βέρμαχτ στο Δίστομο δεν πρέπει να ξεχαστούν ποτέ
-
Η ομιλία του Τάκη Πικραμμένου στη Βουλή
-
Γιατί τα Γερμανικά θεωρούνται σημαντική γλώσσα;
-
Πέθανε ο Μάνος Ελευθερίου
-
Πάνος Λουκάκος: “Τα θολά νερά του εθνολαϊκισμού“
-
1968, η χρονιά που άλλαξε (και) την Τέχνη
-
Δημήτρης Τζανακόπουλος - Ντόρα Μπακογιάννη στην ΕΡΤ1
-
e-κύκλος: το video της εκδήλωσης για το Σκοπιανό
-
Ντόρα Μπακογιάννη: "Βουκουρέστι, 10 χρόνια μετά"
-
Η Ντόρα Μπακογιάννη στον Γιώργο Κουβαρά
|
|
|
|
 |
|
|
|
Από τη δεκαετία του '60 μέχρι σήμερα
Με την υποστήριξη:
|
