|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ο απόφοιτός μας γνωστός δημοσιογράφος Πάνος Λουκάκος σχολιάζει τα κεντρικά δεδομένα του Μακεδονικού ζητήματος στο άρθρο του "Τα θολά νερά του εθνολαϊκισμού" που δημοσιεύθηκε στις 13 Ιουνίου στην Athens Voice. Περισσότερα...
Ο υπουργός Επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος και η βουλευτής της ΝΔ Ντόρα Μπακογιάννη συζήτησαν εφ' όλης της ύλης με τον Πάνο Χαρίτο στην εκπομπή «FOCUS», την Πέμπτη 1η Φεβρουαρίου 2018 στην ΕΡΤ1.
Στο επίκεντρο της συζήτησης, η ονομασία της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, η στάση των κομμάτων και οι φήμες για εκλογές. Οι ζυμώσεις στη Βουλή, το επικείμενο συλλαλητήριο και τα αποτελέσματα της επίσκεψης του ειδικού διαμεσολαβητή του ΟΗΕ, Μάθιου Νίμιτς. Δείτε την συζήτηση...
Η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Ευάγγελος Βενιζέλος μετείχαν την Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2018 σε ανοικτή συζήτηση στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία για το ονοματολογικό της ΠΓΔΜ. Στη συζήτηση πήραν μέρος και οι Δημήτρης Καραϊτίδης, Πρέσβυς ε.τ., Γιώργος Σαββαΐδης, Πρέσβυς ε.τ., Βασίλης Κ. Γούναρης, Καθηγητής Ιστορίας Νεοτέρων Χρόνων, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Κωνσταντίνα Μπότσιου, Αναπλ. Καθηγήτρια Σύγχρονης Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Παρακολουθείστε το video της εκδήλωσης...
Ένα άρθρο της Ντόρας Μπακογιάννη δημοσιεύτηκε στην "Καθημερινή της Κυριακής" στις 28/1 με τίτλο "Βουκουρέστι, 10 χρόνια μετά":
Tο Σκοπιανό απασχολεί την ελληνική εξωτερική πολιτική από την εποχή της ίδρυσης του γειτονικού κράτους. Οι λόγοι της αντίδρασης της Ελλάδας στην ονομασία των Σκοπίων είναι ιστορικά τεκμηριωμένοι και δεν αφορούν στο παρελθόν αλλά στο μέλλον. Η ευαίσθητη περιοχή των Βαλκανίων ταλανίζεται εδώ και χρόνια από εθνικισμούς που πολλές φορές οδήγησαν σε περιφερειακή αποσταθεροποίηση. Ταυτόχρονα, ορισμένες μεγάλες δυνάμεις εκμεταλλεύτηκαν εθνικιστικές και αλυτρωτικές λογικές που υπήρχαν στην περιοχή, προς επίτευξη των δικών τους στόχων. Περισσότερα...
Η Ντόρα Μπακογιάννη έδωσε στις 31 Ιανουαρίου 2018 μία συνέντευξη για το Σκοπιανό στον Γιώργο Κουβαρά στην εkπομπή Evening Report στο κανάλι Action24. Παρακολουθείστε την συνέντευξη...
-
-
Πολλές φορές αναρωτιόμαστε τι κρύβεται πίσω από την επιθυμία μας να συναντάμε συμμαθητές και συμμαθήτριες τόσα χρόνια μετά. Ποιά είναι η κινητήριος δύναμη που κάνει τους περισσότερους από εμάς να επιδιώκουμε την επαφή;
Ο Ισπανός συγγραφέας Javier Marias, κυκλοφόρησε το 1996 μία συλλογή διηγημάτων με τίτλο "Όταν ήμουν θνητός" ("Cuando fui mortal", 1996), όπου κάνει μία αναφορά στον δεσμό αυτόν με αφορμή το γεγονός ότι αναφέρεται αλλά και απευθύνεται στον συμμαθητή του χρησιμοποιώντας το επώνυμό του:
... στο σχολείο είσαι γνωστός με το το επώνυμό σου μέχρι την εφηβεία. Και, με τον ίδιο τρόπο που, αν διατηρηθεί η επαφή, βλέπει κανείς στον ενήλικο να προβάλλεται πάντα το πρόσωπο του παιδιού με το οποίο μοιράστηκε το ίδιο θρανίο, λες και οι μεταγενέστερες αλλαγές ή ο τονισμός κάποιων χαρακτηριστικών είναι μάσκα και παιχνίδι για να καλυφθεί η ουσία, έτσι και η επίτευξη ή η μη συμπλήρωση των ηλικιών του άλλου μοιάζουν εξωπραγματικές ή μάλλον πλασματικές, σαν σχέδια ή φαντασιώσεις ή αναπαραστάσεις ή φόβοι που αφθονούν στα παιδικά χρόνια , λες και ανάμεσα σ' αυτούς τους φίλους όλα όσα συμβαίνουν εξακολουθούν να φαίνονται και εξακολουθούν να βιώνονται ως αναμονή -η κύρια κατάσταση της παιδικής ηλικίας , δεν είναι καν επιθυμία-, τα παρόντα, τα παρελθόντα, ακόμα και τα πολύ μακρινά. Σ' αυτό το είδος των φίλων, κανένα ή λίγα πράγματα μπορούν να ληφθούν πολύ στα σοβαρά γιατί έχει συνηθίσει κανείς να είναι τα πάντα παιχνίδι, εκφρασμένο με σαφήνεια με εκείνες τις στερεότυπες φράσεις που κατόπιν τις εγκαταλείπει για να βγει στον κόσμο: "Έλα να παίξουμε αυτό", "Έλα να κάνουμε ότι", "Τώρα είμαι εγώ ο αρχηγός"...
-
-
Στη μνήμη όλων των θυμάτων των πολέμων και των καθεστώτων βίας, αλλά και σαν υπόμνηση της ειρήνης, πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2017 στο Γερμανικό Στρατιωτικό Κοιμητήριο στον Διόνυσο – Ραπεντόσα, τελετή μνήμης με κατάθεση στεφάνων. Ο πρέσβης Jens Plötner έκανε μία εξαιρετική ομιλία:
Εξοχότατοι, αξιότιμοι παρευρισκόμενοι!
Εδώ, στο γερμανικό στρατιωτικό κοιμητήριο στο Διόνυσο-Ραπεντώσα αναπαύονται σχεδόν 10.000 στρατιώτες, οι περισσότεροι από αυτούς πεσόντες κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στεκόμαστε σιωπηλοί μπροστά σε όλα αυτά τα μνήματα, μπροστά σε όλη αυτή την οδύνη. Και γνωρίζω από τις συζητήσεις μου, πόσο πολύ συνεχίζει να επιδρά η οδύνη που βίωσαν οι Ελληνίδες και οι Έλληνες κατά τη γερμανική κατοχή, πόσο ζωντανές είναι οι μνήμες των δικών τους θυμάτων.
Μνημονεύουμε σήμερα αυτούς τους νεαρούς στρατιώτες, τους οποίους έστειλε στον πόλεμο μία εγκληματική ηγεσία. Έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας της ψύχωσης λίγων. Μία ψύχωση, ωστόσο, την οποία συμμερίζονταν πολλοί στη Γερμανία της εποχής εκείνης. Υπήρξαν θύματα, αλλά -και δυστυχώς πρόκειται για μια ιδιαίτερα επώδυνη αλήθεια- πάρα πολλοί από αυτούς έφεραν μεγάλη ευθύνη.
Περισσότερα...
Ήταν Νοέμβριος του 2012, πριν πέντε χρόνια δηλαδή, όταν ο Χορστ Ράιχενμπαχ επισκέφθηκε τον Μανώλη Γλέζο στο σπίτι του. Πως και θυμηθήκαμε το γεγονός; Μας το θύμησε ο Πάνος Καρβούνης, Επικεφαλής της Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα από το 2010, που ολοκλήρωσε πριν λίγες μέρες την θητεία του και το γεγονός αυτό ήταν ένα από τα αξιοσημείωτα που περιέλαβε στην επετειακή έκδοση "1976-2016 - Η Αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα".
Αφηγείται λοιπόν ο Πάνος Καρβούνης:
Νοέμβριος 2012
Αν ήταν σκληρές ή δύσκολες οι περισσότερες μέρες, μία στιγμή έφτασε για να αισθανθώ ότι άξιζε να είμαι εδώ σε τόσο χαλεπούς καιρούς: Η στιγμή που ο "κακός" Γερμανός Χορστ Ράιχενμπαχ επισκέφθηκε τον αγωνιστή Μανόλη Γλέζο στο σπίτι του. Έκλαιγαν και οι δυο. Έμειναν αγκαλιασμένοι για πολλή ώρα.
Ο καλός φίλος μου Γιάννης Μηλιός και εγώ, οι μόνοι παρόντες, αισθανθήκαμε αμηχανία, αλλά και καμάρι γι' αυτούς τους δύο άνδρες που ξεπέρασαν κάθε προκατάληψη , στερεότυπο ή μισαλλοδοξία , και άφησαν τις καρδιές δυο Ευρωπαίων να μιλήσουν.
Η αφιέρωση του Ράιχενμπαχ στον Μανόλη Γλέζο τα λέει όλα, αφού τον χαρακτήρισε ως τον αδερφό που δεν είχε. Οι Γερμανοί κατακτητές είχαν εκτελέσει τον Νίκο, τον μοναδικό αδερφό του Μανόλη Γλέζου, τον Μάιο του 1944.
Dear Manolis,
My favorite piano-CD starts with the piece: "On the departure of a brother" and I think of your brother, I never had one.
Thank you for our encounter
Yours
Horst
(*) J.S. Bach Capriccio on the departure of a beloved brother BWV 992...
Η Ντόρα Μπακογιάννη μίλησε την Τετάρτη (22/11) στην τελετή λήξης του τριήμερου Φεστιβάλ Καινοτομίας και Επιχειρηματικότητας "Athens Innovation Festival", που πραγματοποιήθηκε στο Ζάππειο από τις 20 έως τις 22 Νοεμβρίου. Δείτε την ομιλία...
Η κρίση για την οποία μιλούν οι περισσότεροι, δεν υπάρχει στο Βερολίνο. Σε αντίθεση με ό,τι πιστεύεται η καγκελάριος βγαίνει ενισχυμένη από την κατάρρευση των διαπραγματεύσεων για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Το παιχνίδι ελέγχεται από εκείνην. Ιδού πώς..
Διαβάστε το άρθρο tου Άγγελου Κωβαίου στο protagon...
Η Ξένια Κουναλάκη με άρθρο της στην εφημερίδα Καθημερινή στις 16.11 σχολιάζει την "επίθεση" που δέχθηκε η Μιράντα Ξαφά. Διαβάστε το άρθρο...
Με αφορμή την θλιβερή επέτειο της 26ης Σεπτεμβρίου η Ντόρα Μπακογιάννη ανάρτησε ένα tweet τιμώντας την μνήμη του Παύλου Μπακογιάννη: "Πέρασαν 28 χρόνια σαν σήμερα. Ηταν πάλι μία Τρίτη. Και όμως, η μάχη σου ενάντια στο διχασμό, τη μισαλλοδοξία και το φανατισμό συνεχίζεται ΝΜ"
Ο Άγγελος Κωβαίος σχολιάζει μέσα από το protagon.gr τα αποτελέσματα των γερμανικών εκλογών θεωρώντας ότι πρόκειται για το "χειρότερο αποτέλεσμα για την Ελλάδα". Περισσότερα...
  Τη νύχτα της 30ής προς 31ης Μαΐου 1941, ο Μανώλης Γλέζος έδειχνε το δρόμο της πραγματικής αντίστασης, χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Αποκαθήλωνε το Ναζισμό κατεβάζοντας τη σβάστιγκα από την Ακρόπολη.
Σήμερα, 76 χρόνια μετά, ο ίδιος αυτός άνθρωπος διδάσκει και πάλι σε όλους μας αυτή τη φορά τη συμφιλίωση, αντιδρώντας σε όσους επιχείρησαν να εμποδίσουν το Γερμανό Πρέσβη Dr. Peter Schoof να καταθέσει στεφάνι στη μνήμη των θυμάτων του Διστόμου.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας, στάθηκε μπροστά στους επίσημους προσκεκλημένους και ανακοίνωσε στον Γερμανό πρέσβη ότι δεν έχει το δικαίωμα να καταθέσει στεφάνι λέγοντας του ότι πρέπει η χώρα του να καταβάλει τις γερμανικές αποζημιώσεις.
Όπως φαίνεται στο βίντεο που ακολουθεί πήρε από το χέρι τον Γερμανό πρέσβη, παρακάμπτοντας την κυρία Κωνσταντοπούλου και του έδωσε το στεφάνι για να το καταθέσει στο μνημείο των εκτελεσθέντων.
"Το παιδί του εγκληματία όσα εγκλήματα κι αν έχει κάνει ο πατέρας και η μάνα του δεν ευθύνεται για αυτά" εξήγησε το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς
Από όποια πλευρά και να δει κανείς τον Μανώλη Γλέζο, είτε συμφωνεί μαζί του είτε διαφωνεί, θα αναγνωρίσει την πρόθεσή του και την επιθυμία του να είναι δίκαιος. Μανώλη σε ευχαριστούμε!
(*) το άρθρο είχε αναρτηθεί στις 11/6/2017. Δείτε και το σχετικό video όπως το παρουσίασε ο Alpha...
Να θυμίσουμε ότι ο Μανώλης Γλεζος είχε μιλήσει το 2014 στην Aula για τις ελληνογερμανικές σχέσεις.
Δείτε το video και την είδηση όπως την δημοσιεύει η εφημερίδα "Το Πρώτο Θέμα"...
Από τον Μάκη Δριμαρόπουλο, απόφοιτο του 1973 και πρώην Πρόεδρο του Συλλόγου λάβαμε το παρακάτω μήνυμα:
Αγαπητό montags
Χτες το απόγευμα έφτασε στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο το χτεσινό montags.
Εκεί διάβασα την επιστολή του αποφοίτου μας κυρίου Δρόσου.
Δεν ειμαι νομικός αλλά ένας απλός αρχιτέκτονας καθώς επίσης και ενεργός πολίτης αυτής της χώρας.
Έχω παρακολουθήσει την συζήτηση για τις τηλεοπτικές άδειες. Πρέπει να πω οτι και η αναδημοσίευση του καθόλα αγαπητού και καθόλα άξιου Άγγελου Κωβαίου όπως και η επιστολή του κυρίου Δρόσου δεν είχαν θέση στο montags μιας και εδώ και πολλά χρόνια προσπαθούμε να κρατήσουμε την πολιτική εκτός Συλλόγου. Αλλά υπό την "ευρεία έννοια " οτι και οι δυο είναι απόφοιτοι ίσως καλώς δημοσιεύτηκαν. Αν διευρήνουμε την έννοια αυτή θα ήθελα να δημοσιευτεί και η δική μου παρέμβαση μιας και εγω είμαι απόφοιτος.
Περισσότερα...
Ο Γιάννης Δρόσος, συνταγματολόγος και απόφοιτος του 1969, έστειλε μία επιστολή απευθυνόμενος στον πρόεδρο του Συλλόγου απαντώντας στο σχόλιο του Άγγελου Κωβαίου σχετικά με το κείμενό του "Τηλεοπτικές άδειες: Ζητήματα...":
Αγαπητέ Kώστα διάβασα με το ενδιαφέρον που της αρμόζει την κριτική του Αντιπροέδρου μας κ. Κωβαίου για τις παρεμβάσεις μου στον Δικηγορικό Σύλλογο σε πρόσφατη ημερίδα σχετικά με το θέμα του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες σε συζήτηση με τους συναδέλφους Γεραπετρίτη και Βενιζέλο. Πρόκειται για μια κριτική που, για να δανεισθώ κάτι από το λεξιλόγιο του συντάκτη της, όπως αναρωτιούνται οι κακοπροαίρετοι ίσως να είναι και να είναι απολογητική των απόψεων των εργοδοτών του. Δεν σε απασχολώ με το αν συμφωνώ ή όχι με αυτήν, αλλά με το ότι χαρακτήρισε τις παρεμβάσεις μου αμιγώς πολιτικές ενώ, ιδιαίτερα την ομιλία του Βαγγέλη Βενιζέλου την βρήκε ιδιαίτερα νομική. Ευτυχώς όλη η εκδήλωση είναι αναρτημένη στο διαδίκτυο και όσοι καταλαβαίνουν νομικά καταλαβαίνουν. Μου κάνει εντύπωση πάντως, ότι για τον καλό αρθρογράφο το γεγονός το ότι σε είκοσι εννέα -29- αποφάσεις, έστω επί αιτημάτων προσωρινής προστασίας, όπου όμως προβλήθηκαν και τα συνταγματικά ζητήματα, στις οποίες αναφέρθηκα, δεν του φάνηκε νομικό ζήτημα (μήπως επειδή όλες τις κέρδισε το δημόσιο;), όπως ούτε οι αρκετές άλλες δικαστικές αποφάσεις στις οποίες, τα στήριξα το μεγαλύτερο μέρος των παρατηρήσεών μου. Αλλά όπως είπαμε, όποιος καταλαβαίνει νομικά καταλαβαίνει, για τους άλλους μένει η αγάπη μας. Και κάτι ακόμα: σε μία χώρα που επί επτά έτη σχοινοβατεί ανάμεσα στην χρεωκοπία και στην μέσω δανείων «διάσωσή» της, ναι 255 εκατομμύρια ευρώ που δεν μαζεύτηκαν από συνταξιούχους και μισθωτούς και από φόρους με κάνουν χαρούμενο. Εσένα;
Με αγάπη
Γιάννης Δρόσος
ΥΓ Η παρούσα απάντηση γίνεται από σεβασμό στο montags και στους αποφοίτους της Σχολής μας και αναγνώστες του. Δεν ενδιαφέρομαι ποσώς να ανοίξω συζήτηση με τον κ. Κωβαίο για το θέμα αυτό
Ο Άγγελος Κωβαίος παρακολούθησε την συζήτηση που έγινε το απόγευμα της Τετάρτης στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών, με θέμα «Τηλεοπτικές άδειες: Ζητήματα συνταγματικού και ευρωπαϊκού δικαίου». Αναδημοσιεύουμε το κείμενό του από το Protagon.gr
Επιστημονικός λόγος και πολιτικός ανορθολογισμός - Η αναζήτηση για την συνταγματικότητα του νόμου Παππά έδωσε αφορμή στους Βαγγέλη Βενιζέλο, Γιώργο Γεραπετρίτη και Γιάννη Δρόσο για ένα ιδιότυπο επιστημονικό debate
Σπανίως τα τελευταία χρόνια γίνεται κανείς μάρτυς τέτοιων σκηνών: ένα στην πλειονότητά του επιστημονικά καταρτισμένο ακροατήριο να αποδοκιμάζει δημοσίως και εντόνως έναν πανεπιστημιακό για τις καταφανώς πολιτικές και λιγότερο επιστημονικές θέσεις του σε μία δημόσια εκδήλωση.
Περισσότερα...
Η αναφορά μας στην "Παραγγελιά" του Παύλου Τάσιου στο προηγούμενο τεύχος δημιούργησε απορίες προκαλώντας συνάμα και κάποια σχόλια. Να ξεκαθαρίσουμε κατ΄αρχήν ότι ο λόγος που έγινε η αναφορά, ήταν η προβολή της ταινίας στην ΕΡΤ, που μας θύμισε τη συζήτηση που προκλήθηκε τις επόμενες μέρες στην τάξη στο μάθημα της Πολιτικής Αγωγής με τον καθηγητή μας Παναγιώτη Στάμο εν μέσω ...νυκτός. Τα σχόλια που ακούσαμε περιστράφηκαν γύρω από τρία θέματα:
1. Αγιοποίηση του πρωταγωνιστή του επεισοδίου
2. Χαρακτηρισμός της ταινίας ως αριστούργημα
3. Η σχέση της Κατερίνας Γώγου με την Γερμανική Σχολή
Θα ξεκινήσουμε απαντώντας και στα τρία με μία μικρή ιστορία:
Κάποτε έγραψε ο Δημήτρης Ψαθάς στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ", όπου σχολίαζε καθημερινά με διασκεδαστικό τρόπο τα της ελληνικής κοινωνίας, ότι η Κατίνα Παξινού κατέβαινε στην Επίδαυρο για να δώσει παράσταση στο αρχαίο θέατρο. Λίγο πριν φτάσει, επειδή έτρεχε τη σταμάτησε ο ενωμοτάρχης του Λυγουριού για να της "κόψει" κλήση. Όταν αυτή του δήλωσε ότι είναι η Κατίνα Παξινού και ότι έχει αργήσει και πρέπει να προλάβει την παράσταση, της απάντησε: «Δεν με ενδιαφέρει κυρία μου, δεν πα νάσαι και η Μάγια Μελάγια…».
Την άλλη μέρα έγινε στην εφημερίδα ...χαμός. Δεν καταλαβαίνουμε, επειδή είναι η Παξινού, έχει δικαίωμα να μην εφαρμόζει κανόνες; Πως τα λέτε αυτά κύριε Ψαθά; Και όπως ήταν φυσικό ο Ψαθάς απάντησε: "Προφανώς και πρέπει να πληρώσει η Παξινού, όμως το κείμενο αναφερόταν στον ενωμοτάρχη, που θεωρούσε οτι η Μάγια Μελάγια ήταν ανώτερη από την Παξινού".
Περισσότερα...
-
-
Χθες Κυριακή 17 Ιουλίου πρόβαλε η ΕΡΤ την ταινία του Παύλου Τάσιου "Παραγγελιά", που αναπαριστά ένα βίαιο γεγονός σε ένα σκυλάδικο τη νύχτα του Σαββάτου 24 Φεβρουαρίου 1973, μέσα στη χούντα, με πρωταγωνιστή τον Νίκο Κοεμτζή. Η τάξη του 1974 ήταν τότε στην 5η Γυμνασίου και πολλοί θυμήθηκαν τον Παναγιώτη Στάμο, τον φιλόλογό μας, που σχολίασε το γεγονός, όπως μόνον εκείνος τολμούσε και μάλιστα εποχές, που η λέξη "σχόλιο" ήταν απαγορευμένη. Οι "βεργούλες" του Μάρκου Βαμβακάρη, που ήταν η παραγγελιά του Δήμου του μικρού αδελφού του Νίκου, το σκυλάδικο, η νύχτα, οι χαφιέδες, τα απόνερα του Εμφυλίου φάνταζαν στον δικό μας τότε κόσμο σαν από αλλού. Σήμερα βέβαια, μαζί με τον καθηγητή μας, που μας άφησε πριν από τρεις μήνες, έχουν φύγει όλοι σχεδόν οι τότε πρωταγωνιστές του γεγονότος αλλά και κάποιοι της ταινίας. Ο Νίκος Κοεμτζής έφυγε στις 23 Σεπτεμβρίου του 2011, ο Παύλος Τάσιος έφυγε λίγες μέρες μετά, στις 2 Οκτωβρίου 2011, ακριβώς 18 χρόνια μετά την αυτοκτονία της πρώην συζύγου του Κατερίνας Γώγου (3 Οκτωβρίου 1993), η οποία συνοδεύει στην ταινία την αφήγησή της απαγγέλοντας με συγκλονιστικό τρόπο ποιήματά της «η ζωή μας είναι σουγιαδιές σε βρώμικα αδιέξοδα / σάπια δόντια / ξεθωριασμένα συνθήματα / μπάσο βεστιάριο / ...».
Με αφορμή ένα σχετικά με το περιεχόμενο της αναφοράς στο φιλμ του Παύλου Τάσιου "Παραγγελιά" στο montags (28/2016) θα ήθελα να διευκρινίσω ορισμένα σημεία του κειμένου του montags, αλλά και να διατυπώσω την απορία μου για όλα όσα "καταμαρτυρεί" ο φίλος αναγνώστςη χωρίς να έχει γίνει η παραμικρή αναφορά σε όσα επικαλείται:
Κάποτε έγραψε ο Δημήτρης Ψαθάς στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ", όπου σχολίαζε καθημερινά με διασκεδαστικό τρόπο τα της ελληνικής κοινωνίας, ότι η Κατίνα Παξινού κατέβαινε στην Επίδαυρο για να δώσει παράσταση στο αρχαίο θέατρο. Λίγο πριν φτάσει, επειδή έτρεχε τη σταμάτησε ο ενωμοτάρχης του Λυγουριού για να της "κόψει" κλήση. Όταν αυτή του δήλωσε ότι είναι η Κατίνα Παξινού και ότι έχει αργήσει και πρέπει να προλάβει την παράσταση, της απάντησε: «Δεν με ενδιαφέρει κυρία μου, δεν πα νάσαι και η Μάγια Μελάγια…».
Την άλλη μέρα έγινε στην εφημερίδα "...χαμός". Δεν καταλαβαίνουμε, επειδή είναι η Παξινού, έχει δικαίωμα να μην εφαρμόζει κανόνες; Πως τα λέτε αυτά κύριε Ψαθά; Και όπως ήταν φυσικό ο Ψαθάς απάντησε: Προφανώς και πρέπει να πληρώσει η Παξινού, όμως το κείμενο αναφερόταν στον ενωμοτάρχη που θεωρούσε οτι η Μάγια Μελάγια ήταν ανώτερη από την Παξινού.
Αγαπητέ φίλε,
μάλλον θεωρώ ότι δεν κατάλαβες τι διάβασες. Το κείμενο των 10-11 γραμμών αναφέρεται σε ένα γεγονός μέσα στην τάξη από ένα καθηγητή της Γερμανικής, τον Παναγιώτη Στάμο, που τολμά να σχολιάσει ένα "βίαιο γεγονός" της επικαιρότητας (τι δουλειά έχουν οι Αρμένιοι σε όλα αυτά; λες και πρόκειται για τρομοκρατική ενέργεια, που την πληρώνουν αθώοι και την βαφτίζουμε "βίαιο γεγονός";).
Στο κείμενο αναφέρεται σαφέστατα ότι:
Οι "βεργούλες" του Μάρκου Βαμβακάρη, που ήταν η παραγγελιά του Δήμου του μικρού αδελφού του Νίκου, το σκυλάδικο, η νύχτα, οι χαφιέδες, τα απόνερα του Εμφυλίου φάνταζαν στον δικό μας τότε κόσμο σαν από αλλού.
Έχεις αντίρρηση στο ότι τα βουτυρόπαιδα της Γερμανικής δεν είχαν ιδέα από όλα αυτά; Δεν αντιλαμβάνομαι που βλέπεις την ωραιοποίηση του Εμφυλίου και την ωραιοποίηση του Κοεμτζή. Αυτά αναφέρονται ως ότι είναι "...από αλλού", μήπως δεν το πρόσεξες; Τα άλλα λυπάμαι αλλά είναι κουβέντες δικές σου και μάλλον εκδηλώνεις μία αγωνία να τις κοινοποιήσεις.
Τέλος σε ότι αφορά τον όρο "αριστούργημα" έχω να πω ότι είναι δικός σου. Πουθενά δεν αναφέρεται στο κείμενό μας ο όρος αυτός. Σε κάθε περίπτωση θεωρώ ότι ο τρόπος που φιλμάρεται το σκυλάδικο είναι εξαιρετικός: ο τρόπος που εναλλάσσεται η λαϊκή μουσική με την ψυχεδέλεια, ο ζεϊμπέκικος με την παραγγελιά, το απωθημένο του καταπιεσμένου να γίνει το δικό του, κάτι που τότε θεωρείτο "ιερό", η μαγκιά των αστυνομικών απέναντι στον σεσημασμένο, και η Γώγου που σχολιάζει. Προφανώς δεν είναι απόφοιτος της Γερμανικής η Κατερίνα Γώγου. Προφανώς "εμείς" δεν χαραμιστήκαμε σε "φονικούς τσακωμούς", σε "νταβατζήδες και πουτάνες". Είπαμε ότι αυτά είναι "...από αλλού", εμείς είμαστε βουτυρόπαιδα. Και κάτι άλλο, το ποίημα είναι από την συλλογή "τρία κλικ αριστερά" και γράφτηκε το 1978, αρκετά πριν γυριστεί το φιλμ το 1980.
Προφανώς ο Παναγιώτης Στάμος θα μπορούσε να το προσπεράσει κάνοντας πως δεν κατάλαβε και απλώς να μας επαναφέρει εις την τάξιν.
Και για να σου επιβεβαιώσω την υποψία: Ναι, εγώ τόγραψα το κείμενο.
Κώστας Γαλάνης
Το Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ), με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του Τάσου Γιαννίτση
«Ασφαλιστικό, Aνάπτυξη, Μακροοικονομία» (Εκδόσεις Πατάκη, 2020), διοργανώνει δημόσια διαδικτυακή συζήτηση με θέμα:
«Το ασφαλιστικό στον ορίζοντα εσωτερικών και ευρωπαϊκών ανακατατάξεων»
Στόχος της συζήτησης είναι να δείξει για ποιο λόγο και σε ποιο βαθμό το ασφαλιστικό έχει εξελιχθεί σε κρίσιμο συστημικό παράγοντα της αναπτυξιακής και οικονομικής λειτουργίας της χώρας. Να δείξει, ειδικότερα, πώς το ασφαλιστικό εξακολουθεί, πιο έντονα από το παρελθόν, να προκαλεί υπερδανεισμό και υπερχρέωση, και, κυρίως, γιατί πλέον κάνει αναγκαίο ένα νέο πολιτικό σχεδιασμό για τη διαχείριση ταυτόχρονων, πολλαπλών κινδύνων (ασφαλιστικό, γήρανση, ανεργία, κλιματική αλλαγή, μετανάστευση, γεωπολιτικά). Στόχος, συνεπώς, της συζήτησης είναι να ανοίξει ένα διάλογο για ‘ενοχλητικά’ κεντρικά ζητήματα, που σχετίζονται με το αναπτυξιακό τέλμα, την επενδυτική καθίζηση, την ανεργία και τη φυγή στο εξωτερικό, την υπερφορολόγηση και την αδυναμία επιστροφής σε ομαλές οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες. Ένα ερώτημα που, επίσης, θα τεθεί, είναι αν η χώρα με τα χαρακτηριστικά αυτά θα έχει τις δυνάμεις να ανταποκριθεί στις αυξανόμενες απαιτήσεις εξέλιξης της Ε.Ε. ή αν κινδυνεύει να περιέλθει ξανά σε συνθήκες αδιεξόδου και νέων μνημονίων.
Περισσότερα...
Ένα άρθρο της Ντόρας Μπακογιάννη δημοσι'έυτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" Σαββατοκύριακο, λίγο πριν τελειώσε το 2020:
Λίγες μέρες πριν το τέλος του χρόνου είναι σύνηθες όλοι να κάνουμε έναν απολογισμό. Κάτι τέτοιο φαίνεται ιδιαιτέρως επιτακτικό φέτος καθώς, πέραν του δύσκολου έτους που αφήνουμε πίσω μας, το 2021 σηματοδοτεί μια χρονιά με ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα. Συμπληρώνουμε 200 χρόνια ανεξαρτησίας, όπου η χώρα μας κατάφερε να μεταμορφωθεί από μια καθημαγμένη χώρα υπό οθωμανικό ζυγό στην ευρωπαϊκή Ελλάδα του σήμερα.
Στην κορυφή της λίστα αποτίμησης είναι αναμφίβολα και οι σχέσεις μας με την Τουρκία. Στην Τουρκία τα τελευταία χρόνια έχει συντελεστεί μια εκ βάθρων αλλαγή στην πολιτική αντίληψη και την κατεύθυνση της χώρας. Κυριαρχεί ένας αναθεωρητισμός που αντικατοπτρίζει τα πολλά εσωτερικά προβλήματα της χώρας, όχι μόνο της κοινωνία της, αλλά πρωτίστως της ηγεσία της. Πρόκειται για μια κρίση ταυτότητας.
Δείτε το άρθρο...
|
|
|
|
 |
|
|
|
Από τη δεκαετία του '60 μέχρι σήμερα
Με την υποστήριξη:
|
