montags 267 (31/2020)

Γεννήθηκε το 1905 στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας. Ολοκλήρωσε τη βασική του εκπαίδευση στον Αστακό και τη Λευκάδα και το 1922 εγγράφηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά από δύο χρόνια, το 1924, μετεγγράφηκε στη Θεολογική Σχολή του ιδίου Πανεπιστημίου από όπου αποφοίτησε το 1927. Λαμβάνοντας υποτροφία του Υπουργείου Παιδείας συνέχισε τις σπουδές του στη Βυζαντινολογία και την Εκκλησιαστική Φιλολογία στα Πανεπιστήμια των Βρυξελλών, του Μονάχου και του Βερολίνου.
Το 1937 αναγορεύθηκε διδάκτωρ φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Μονάχου, ενώ το 1938 διδάκτωρ θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. 
Δίδαξε σε σχολεία μέσης εκπαίδευσης, στην Κεφαλονιά και την Πάτρα αλλά και το Μαράσλειο Αθηνών, και στη συνέχεια υπήρξε γενικός επιθεωρητής και διευθυντής της Γερμανικής Σχολής Αθηνών έως το 1940. Την ίδια περίοδο ξεκίνησε να αρθρογραφεί στα περιοδικά «Θεολογία» και «Εκκλησία» της Εκκλησίας της Ελλάδος των οποίων υπήρξε διευθυντής την περίοδο 1968-1982, ενώ ασχολήθηκε και με τα αρχεία της Ιεράς Συνόδου.
Το 1938 εξελέγη υφηγητής της Θεολογικής Σχολής Αθηνών, και δίδαξε ως επίκουρος καθηγητής, ενώ το 1942 εξελέγη τακτικός καθηγητής στην έδρα της Γενικής Εκκλησιαστικής Γραμματολογίας στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το 1951 επέστρεψε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αντικαθιστώντας τον Δημήτριο Μπαλάνο στην έδρα της Πατρολογίας και της Ερμηνείας των Πατέρων. Υπήρξε κοσμήτορας στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, αλλά και σε αυτή του Πανεπιστημίου Αθηνών κατά τα ακαδημαϊκά έτη 1956-1957, 1964-1965 και 1969-1970. Αποχώρησε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1970, λόγω συνταξιοδότησης. 
Δίδαξε ακόμη, ως επισκέπτης καθηγητής στην Ελληνορθόδοξη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη των ΗΠΑ, ενώ για δύο χρόνια διετέλεσε γενικός διευθυντής Θρησκευμάτων στο Υπουργείο Παιδείας. Το 1938 εξελέγη μέλος του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός και το 1978 τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, ενώ το 1987 υπήρξε πρόεδρος αυτής. Απεβίωσε στις 7 Ιουνίου 1990 στην Αθήνα. Περισσότερα wikipedia...
Ο Χρήστος Μπαλόγλου εντόπισε ένα πολύ αναλυτικό άρθρο (εις μνημόσυνον) του καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Ηλία Δ. Μουτσούλα, το οποίο ε'ιχε δημοσιευτεί στα τεύχη Θεολογίας (Τόμος ΞΑ' - Τεύχος 3 - 1990). Δείτε το άρθρο...

"Η Αθήνα εκείνα τα χρόνια, τι νομίζεις, μία κουμπότρυπα ήτανε" συνηθίζει να λέει η Ροδούλα Κούμαρη - Σταθάκη. Όλοι γνωρίζονταν μεταξύ τους, και για του λόγου το αληθές μας έστειλε μία φωτογραφία της με τον Πολύβιο Μαρσάν. Θα θυμίσουμε ότι ο Πολύβιος Μαρσάν δεν ήταν απόφοιτος. Ήταν αδελφός της αποφοίτου Έμης (Αιμιλίας) Μαρσάν, αποφοίτου του '44, η οποία ήταν δύο χρόνια μικρότερη από την Ροδούλα. 
Ο Πολύβιος Μαρσάν ήταν βιογράφος της Ελένης Παπαδάκη, της ηθοποιού που δολοφονήθηκε στα Δεκεμβριανά, αλλά έγραψε και άλλη μία βιογραφία, αυτήν της Μαρίας Κάλλας.
Στο σχολείο η Ροδούλα και η Έμη δεν κάνανε παρέα, λόγω της διαφοράς ηλικίας. Μετά όμως συνεταιριστήκανε και φτιάξανε μελίσσια. Η Έμη Μαρσάν ήταν παθιασμένη κηπουρός και ελαιοπαραγωγός και αποφάσισε με την Ροδούλα να παρακολουθήσουν μαθήματα στην Γεωργική Σχολή στο Ζηρίνειο και να ξεκινήσουν μία επιχείρηση με δικά τους μελίσσια στο Μάτι μαζί και με την Ελένη Καμπά της οικογενείας των οινοπαραγωγών. Τα μελίσσια ήταν αρχικά δύο, που στην συνέχεια έγιναν δώδεκα, αλλά όταν η Έμη παντρέυτηκε τον Κωνσταντίνο Γούστη, ο οποίος ήταν οικονομικός σύμβουλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή και μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας που τον συνόδευσε στις ΗΠΑ το 1961, έχασε το ενδιαφέρον της για την μελισσουργία και το εγχείρημα έμεινε στη μέση.
Να αναφέρουμε εδώ ότι ο πατέρας του Πολύβιου και της Έμης Μαρσάν ήταν βιομήχανος και συνέταιρος του Βορρέ έχοντας από κοινού την εταιρεία ΜΑΡΒΟ, ενώ ο Ίων Βορρές, ιδρυτής του Μουσείου, που απεβίωσε τον Φεβρουάριο του 2015 ήταν συνομήλικος με τα δύο κορίτσια και συγγενής του συνέταιρου της οικογένειας Μαρσάν.

Ο Μάρκος Σιώτης (ή Σιώτος) γεννήθηκε την 3η Μαΐου 1912 στον Τριπόταμο Τήνου από γονείς γεωργούς και τέλειωσε το δημοτικό στο Σχολαρχείο Τριποτάμου και το γυμνάσιο στο τότε νεοσύστατο Γυμνάσιον της πόλεως της Τήνου, από όπου αποφοίτησε το 1930.
Το 1931 εισήλθε στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από όπου αποφοίτησε τον Νοέμβριο του 1935. Από τον Ιανουάριο έως τον Δεκέμβριο του 1937 υπηρέτησε ως μαθητής της Σχολής Εφέδρων Αξιωματικών Κερκύρας κι ακολούθως έως τον Μάρτιο του 1938 ως έφεδρος Ανθυπασπιστής Πεζικού. στα Χανιά.
Την ίδια χρονιά εκλήθη από τον Α. Μπερζάν, ιδιοκτήτη και διευθυντή του "Προτύπου Λυκείου Αθηνών" και δίδαξε μέχρι το 1942 και τον Σεπτέμβριο του 1940 εδίδαξε για λίγες μόνον εβδομάδες στην Γερμανική Σχολή της οδού Αραχώβης, όπυ αναγκάστηκε να διακόψει λόγω της κήρυξης του ελληνοϊταλικού Πολέμου.
Το 1942 εστάλη στην Γερμανία όπου σπούδασε μέχρι το 1947 στα Πανεπιστήμια του Βερολίνου, του Μαρβούργου της Έσσης και της Τυβίγγης της Βυτεμβέργης εξειδικεόμενος στους κλάδους της Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης, της αρχαίας ελληνικής Φιλολογίας και Φιλοσοφίας.
Στις 22 Φεβρουαρίου ανακηρύχθηκε διδάκτωρ της Φιλοσοφικής του Πανεπιστημίου του Μαρβούργου της Έσσης και τρία χρόνια αργότερα, την 8η Ιουνίου 1950, αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το 1951 εξελέγη παμψηφεί Τακτικός Καθηγητής της έδρας "Ιστορίας της Εποχής και της Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης", όπου έμεινε έως το 1959, όταν και μετακλήθηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στην έδρα της "Ερμηνευτικής και της Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης", όπου παρέμεινε έως το 1965. Εκείνη την χρονιά μετακινήθηκε στην πρώτη έδρα της Θεολογικής Σχολής, την έδρα "Εισαγωγής και Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης", όπου και παρέμεινε μέχρι τον Αύγουστο του 1979, όταν συμπλήρωσε το όριο ηλικίας του.

Ένα πλήρες βιογραφικό του Μάρκου Αντωνίου Σιώτη, που μας έστειλε ο Χρήστος Μπαλόγλου, θα βρείτε στην ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΠΕΤΗΡΙΔΑ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ του ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ στν Τόμο ΚΖ'  (1986), το οποίο έχει συγγράψει ο καθ. Χρήστος Βούλγαρης.

Η Χριστίνα Ρούτνερ, απόφοιτος του 1992, Διευθύντρια του Ινστιτούτου ÖSD Ελλάδας-Σχολή Μωραΐτη και υπεύθυνη του Τμήματος Γερμανικών της Σχολής Μωραΐτη, τιμήθηκε την Τετάρτη 22 Ιουλίου από την Πρέσβη της Αυστρίας στην Ελλάδα, κα Χερμίνε Πόπελερ με το χρυσό παράσημο προσφοράς της Αυστριακής Δημοκρατίας, μετά από απόφαση του Ομοσπονδιακού Προέδρου της Αυστριακής Δημοκρατίας, κ. Dr. Αλεξάντερ Βαν ντερ Μπέλεν, για την προσφορά της στον πολιτισμό και την παιδεία της Αυστρίας και την προώθησή τους στην Ελλάδα. Η τελετή πραγματοποιήθηκε σε πολύ ζεστή ατμόσφαιρα στον κήπο της πρεσβευτικής κατοικίας, παρουσία λίγων και εκλεκτών προσκεκλημένων λόγω της υγειονομικής κατάστασης στη χώρα.
Στην ομιλία της η κ. Πρέσβης αναφέρθηκε στην παιδαγωγική και πολιτιστική συμβολή της κ. Ρούτνερ στη διάδοση του αυστριακού πολιτισμού, καθιστώντας την τιμώμενη ιδανική εκπρόσωπο της αυστριακής κουλτούρας στην Ελλάδα. Τόνισε επίσης την εξαιρετική συνεργασία του Ινστιτούτου με την πρεσβεία, η οποία συμβάλλει στη διατήρηση της καλής φήμης της Αυστρίας στην Ελλάδα.
Η κ. Ρούτνερ ευχαρίστησε την Πρέσβη και τη Σχολή Μωραΐτη για την υποστήριξή τους στη δημιουργία του Ινστιτούτου ÖSD Ελλάδας, καθώς και την ομάδα της για την άριστη συνεργασία.

Η ΕΡΤ δεν μας εκπλήσσει μόνον με το πλούτο του αρχείου που διαθέτει. Μας εκπλήσσει και με τις επιλογές τις στα θέματα κάποιων εκπομπών πολυ υψηλού επιπέδου. Μετά από τα δύο αφιερώματα για τις Σπέτσες είδαμε το Σάββατο (1.8.2020) ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στο Κουκλοθέατρο στην εκπομπή "Τα Στέκια".
Βεβαίως όταν μιλάμε για κουκλοθέατρο δεν είναι δυνατόν να λείπει και ο δικός μας Φαίδων Σοφιανός, απόφοιτος του 1970. Αλλάδεν ήταν μόνον αυτό. Είδαμε ένα παγκόσμιο ταξίδι στην ιστορία του κουκλοθέατρου. Είδαμε  καταπληκτικά στιγμιότυπα από παραστάσεις. Μπαίνουμε στον πειρασμό να αντιγράψουμε το μεγαλυτερο μέρος από τα εισαγωγικά σχόλια της εκπομπής:

Οι απαρχές του κουκλοθεάτρου, μιας σύνθετης τέχνης που αψηφά την αδράνεια και αγγίζει τη μαγεία, μπορούν να αναζητηθούν στα βάθη των αιώνων.

Με πάνω από 25.000 χρόνια διαπιστωμένης παρουσίας κοντά μας, οι κούκλες, ξεκινούν τη διαδρομή τους παίζοντας το ρόλο λατρευτικών αντικειμένων σε πανάρχαιες τελετουργίες, παιδικών παιχνιδιών και βέβαια θεατρικών αντικειμένων. Θα τις συναντήσουμε στην Κίνα, στην Ιαπωνία, στην Ινδονησία, στην Αίγυπτο, στην Ελλάδα και όπου αλλού αναπτύσσεται ο ανθρώπινος πολιτισμός. Στην αρχαία Αθήνα, παραστάσεις με νευρόσπαστα, αρθρωτές κούκλες δηλαδή, γίνονται στο ίδιο θέατρο όπου παρουσιάζονται έργα του Ευριπίδη.

Ο Φασουλής, το αλλόκοσμο πλάσμα με την ανθρώπινη μορφή, ένας λαϊκός ήρωας – τρισδιάστατος ομόλογος του Καραγκιόζη, ακολουθώντας τα βήματα των Ιταλών ηρώων του κουκλοθεάτρου Fagiolino και Pulcinella, σαν γελωτοποιός και απόγονος της Commedia dell’Arte, πρωτοεμφανίζεται στη Ελλάδα τον 19ο αιώνα. Ο χαρακτήρας αυτός θα βρεθεί ακόμα στην Αγγλία με το όνομα Punch, στην Ρωσία ως Petrushka, στην Πορτογαλία ως Dom Roberto, στην Κεντρική Ευρώπη ως Kasper και σε πολλούς άλλους τόπους με διαφορετικά ονόματα, αλλά πάντα με την ίδια παιγνιώδη διάθεση.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, ο χαρισματικός Χρήστος Κονιτσιώτης, αντικαθιστά τον Φασουλή με τον ευπρεπέστερο, δικής του επινόησης «Πασχάλη» και μαζί μ’ έναν μεγάλο θίασο από ξύλινα ανδρείκελα, ανεβάζει ακόμη και έργα κλασικού ρεπερτορίου.

Τη δεκαετία του 1930 η Ελένη Θεοχάρη – Περάκη επιστρέφει στην Ελλάδα από τις σπουδές της στο Παρίσι και διδάσκει εικαστικά στην Σχολή Αηδονοπούλου, όπου ασχολείται και με το κουκλοθέατρο. Στα χρόνια της Κατοχής, μια οικεία μορφή για τα παιδιά της τραυματισμένης Ελλάδας έχει εμφανιστεί: Η κούκλα που δημιούργησε η Ελένη Θεοχάρη – Περάκη, ο καλός θείος Μπαρμπα – Μυτούσης, που μαζί με τα δύο ανιψάκια του, Κλούβιο και Σουβλίτσα, θα αγαπηθούν από πολλές γενιές παιδιών.
Στη νέα εποχή που θα ξεκινήσει με τη Μεταπολίτευση, ο αμιγώς διδακτικός χαρακτήρας, με τον οποίο ήταν συνυφασμένο το κουκλοθέατρο, θα χαθεί και στους κόλπους του πλέον, εκτός από παιδαγωγούς, θα βρούμε ανήσυχους καλλιτέχνες, που θα ασχοληθούν με σύγχρονες έννοιες, χρησιμοποιώντας νέες τεχνικές και μέσα.

Το 1975, η Ευγενία Φακίνου δημιουργεί την «Ντενεκεδούπολη», ένα πρωτοποριακό έργο, που θα συνεχίσει την επιτυχημένη πορεία του για 45 χρόνια.
Ο Δήμος και η Μπριγκίτε Σοφιανού, ξεκινάνε την ενασχόλησή τους με το κουκλοθέατρο ήδη από το 1954 στην Κωνσταντινούπολη και συνεχίζουν στην Αθήνα, μαζί με τα παιδιά τους Φαίδωνα και Ήβη. Δημιουργούν έτσι, επιτυχημένες παραγωγές με κούκλες για την ελληνική, αλλά και τη γερμανική τηλεόραση, που θα αφήσουν εποχή, όπως η «Φρουτοπία» και «Του κουτιού τα παραμύθια».
Το 1990 ιδρύεται και η Unima Hellas, το Ελληνικό Κέντρο Κουκλοθεάτρου, τμήμα της Διεθνούς Ένωσης Κούκλας, η οποία θα αποτελέσει κοινό τόπο για τους κουκλοπαίκτες και θα αποκτήσει πολύπλευρη δραστηριότητα τα τελευταία 30 χρόνια.

Δείτε την εκπομπή που πραγματικά αξίζει... 

Κυκλοφόρησε το τεύχος του Αυγούστου της Οικονομικής Επιθεώρησης με κύριο θέμα μία συνέντευξη της Ντόρας Μπακογιάννη με τίτλο «Το ότι συνομιλώ δεν σημαίνει ότι παραδίνομαι»!
Συναντήσαμε την Ντόρα Μπακογιάννη στο γραφείο της, με την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις να έχει «χτυπήσει κόκκινο». Η πρώην υπουργός Εξωτερικών μας μίλησε αναλυτικά για τον Ερντογάν, την τρέχουσα κρίση στις διμερείς σχέσεις, το παρελθόν αλλά και την μέλλον των ισορροπιών στην ευρύτερη περιοχή. Θεωρεί αυτονόητο ότι «στην εξωτερική πολιτική ούτε υπήρξε ούτε υπάρχει η λογική ‘δεν συνομιλώ με κάποιον’» και προτείνει μια… μετάλλαξη της στρατηγικής του Ελσίνκι, με την ΕΕ και την Τουρκία να αναζητούν ‘λύση-πακέτο’. Ξεκαθαρίζει, όμως, ότι «δεν υπάρχει κανένας ο οποίος να μπορεί εκ προοιμίου να πει ότι δεν θα υπάρξει ποτέ ανάγκη στρατιωτικής λύσης».
Περισσότερα...

Μια από τις τελευταίες δουλειές της δημοσιογράφου – επικοινωνιολόγου Δήμητρας Κουζή (’89), το πολύ καλό ντοκιμαντέρ “Liebe mit Hindernissen - Die Geschichte der Deutschen und Griechen”, μεταδόθηκε από το κανάλι ARTE στις 30 Ιουνίου και έχει ανέβει στο σχετικό site. Η ταινία έχει ως θέμα την ιστορία της αγάπης μετ’ εμποδίων Γερμανών και Ελλήνων (γιατί Γερμανοί και Έλληνες αγαπούν και μισούν ο ένας τον άλλον;) και προέκυψε από τη συνεργασία της Δήμητρας Κουζή ως co-author με τον επίσης συγγραφέα, και σκηνοθέτη της ταινίας, Ingo Helm. Θα είναι διαθέσιμη μέχρι τις 27/09/2020...

Ο παλαιός φιλόλογος καθηγητής μας κ. Werner Ricken ευχαριστεί θερμά όσους αποφοίτους μας τον ευχήθηκαν για τα γενέθλιά του. Μέσω της κόρης του, Cornelia Ricken – Θέμελη, στέλνει το ακόλουθο μήνυμα:
"Am 9.6. habe ich meinen 95. Geburtstag begangen und aus diesem Anlass auch von ehemaligen Schülerinnen und Schülern meiner Deutschkurse und Klassen an der Deutschen Schule Athen und dem Wilhelm-Gymnasium Hamburg Glückwünsche erhalten.
Besonders gefreut hat es mich, wenn ich erkennen konnte, dass die Vermittlung des grundständigen Wissens sich in Ihrer weiteren persönlichen und beruflichen Entwicklung ausgewirkt hat.
Ihnen allen meinen herzlichen Dank!"
Η Cornelia ευχαριστεί και η ίδια για τη χαρά που έδωσαν οι απόφοιτοι στον πατέρα της και στέλνει τις συνημμένες φωτογραφίες από τη γιορτή.

Ο Δημήτρης Δημόπουλος ξεκινά νέα περιοδεία με την «Καφρόκρεμα», η οποία καταφθάνει στον Πειραιά για μία πρώτη παράσταση τη Δευτέρα 20 Ιουλίου στο Cine Βοτσαλάκια, Πλαζ Βοτσαλάκια - Δημοτικό Κολυμβητήριο Πειραιά (μετά τις σολντ-άουτ παρουσιάσεις της σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις). Θα ακολουθήσουν άλλες 3 παραστάσεις σε πόλεις της Κρήτης και 1 τελευταία στον θερινό κινηματογράφο Άνεσις στην Αθήνα. Πληροφορίες – εισιτήρια...

Μετά από την πιο παράξενη άνοιξη των τελευταίων ετών, στην καρδιά ενός καλοκαιριού που περιμέναμε πιο πολύ από ποτέ και μέσα σε ένα κλίμα γεμάτο ερωτηματικά, το Μουσικό Φεστιβάλ Χίου επιστρέφει και φέτος, πιστό στο ραντεβού του με το κοινό και τους κατοίκους του νησιού. 

Πότε θα επιστρέψουμε στην “κανονικότητα”; Πότε θα βρεθούμε όλοι μαζί ξανά, χωρίς φόβο και ανησυχία;
“Επειδή ο ρυθμός και η μελωδία εισχωρούν στα τρίσβαθα της ψυχής κι αδράχνοντάς την με δύναμη μεγάλη φέρνουν μέσα της ευπρέπεια και της δίνουν ομορφιά...” (Πλάτων, Πολιτεία) επιλέγουμε να αφήσουμε τη μουσική να μας οδηγήσει ξανά. Με αναδιαμορφωμένο καλλιτεχνικό πρόγραμμα το φεστιβάλ ανακοινώνει και φέτος τον καλοκαιρινό κύκλο εκδηλώσεων, εστιάζοντας αυτή τη φορά σε Έλληνες καλλιτέχνες και προσφέροντας παράλληλα το πεδίο και τις προϋποθέσεις για νέες και πρωτότυπες δημιουργικές συμπράξεις.
Έτσι, ο Σωκράτης Σινόπουλος θα συμπράξει με τη Μάρθα Μαυροειδή που τιμά με τη συμμετοχή της για δεύτερη χρονιά το φεστιβάλ, ενώ τρία διαφορετικά κουαρτέτα, το φωνητικό Κουαρτέτο Γιασεμί, το Giocoso String Quartet και το κουαρτέτο του Σωκράτη Σινόπουλου θα δημιουργήσουν μια μουσική γέφυρα από την κλασική ως την παραδοσιακή και την τζαζ μουσική. Επιπλέον, με την αφορμή της συμπλήρωσης των 50 χρόνων από τον θάνατο του Γιάννη Χρήστου, το φεστιβάλ τιμά τον πρωτοπόρο συνθέτη προβάλλοντας το ντοκιμαντέρ του Κωστή Ζουλιάτη με τίτλο: «Anaparastasis: Η ζωή και το έργο του Γιάννη Χρήστου (1926-1970)». Τέλος, όπως κάθε φορά, παράλληλα με τις συναυλίες θα πραγματοποιούνται επί μία ολόκληρη εβδομάδα εργαστήρια για παιδιά πρόσφυγες αλλά και masterclass για τους μαθητές του Μουσικού Σχολείου Χίου με τον τραγουδιστή Ghays Mansour από τη Συρία.

Η Ρόδος φιλοξενεί το 1o Canto Human Voice Festival που θα διεξαχθεί μεταξύ 5 – 12 Σεπτεμβρίου 2020. 
Η συνιδρύτρια του Φεστιβάλ και πρόεδρος του World Human Forum, Αλεξάνδρα Μητσοτάκη, αναφέρει πως
«σήμερα, σε αυτή την κρίσιμη περίοδο που διανύει ο πλανήτης, ο ρόλος του πολιτισμού και της τέχνης είναι ακόμη πιο σημαντικός για την ευαισθητοποίηση γύρω από τα θέματα περιβάλλοντος και την προώθηση των 17 στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών. Το Canto Human Voice Festival είναι μια γιορτή με επίκεντρο τον άνθρωπο και τη φωνή του, και μπορεί να λειτουργήσει ως πρότυπη διοργάνωση και για άλλα φεστιβάλ της Μεσογείου. Προτείνει τις Τέχνες ως μέσο για την αυτοβελτίωση και τη βιωσιμότητα, προβάλλοντας μία διαφορετική μορφή ανάπτυξης για την περιφέρεια του Νοτιοανατολικού Αιγαίου αλλά και της χώρας.»
Συνδιοργανωτές του Canto Human Voice Festival είναι το Υπουργείο Πολιτισμού- Εφορεία Αρχαιοτήτων Δωδεκανήσου, η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου και ο Δήμος Ρόδου μέσω του ΔΟΠΑΡ. Στρατηγικός Συνεργάτης της διοργάνωσης είναι το Προξενείο της Γαλλίας στη Ρόδο, ενώ το Φεστιβάλ τελεί υπό την Αιγίδα του ΕΟΤ. Η AEGEAN είναι ο επίσημος αερομεταφορέας του 1ου Canto Human Voice Festival.
Ο Στάθης Μητρόπουλος έχει σχεδιάσει την εικαστική ταυτότητα του 1ου Canto Human Voice Festival. Ο Στεφάν Ταλνώ έχει σκηνοθετήσει το τρέιλερ.

To Διεθνές Φεστιβάλ Μουσικής Μολύβου που οργανώνει η απόφοιτός μας Λητώ Ντάκου, φέτος θα έχει ως θέμα το Συγχρονισμό και θα πραγματοποιηθεί στη Γερμανία και στην Ελλάδα. 

Φέτος, το Διεθνές Φεστιβάλ Μουσικής Μύβου θα είναι ξεχωριστό! Για την οργανωτική επιτροπή του Φεστιβάλ οι περιορισμοί της πρωτόγνωρης συγκυρίας που διανύουμε λειτούργησαν ως πρόκληση. Και έτσι, έρχεται να παρουσιάσει ένα πρόγραμμα διαφορετικό από των προηγούμενων ετών, που όμως καταδεικνύει περισσότερο από ποτέ το διεθνή του χαρακτήρα, τους στενούς δεσμούς που έχει αναπτύξει με τους σημαντικότερους σολίστες της εποχής μας, τη σημαντική θέση που έχει δίπλα στα σημαντικότερα φεστιβάλ κλασικής μουσικής της Ευρώπης αλλά και στην κοινωνία της Λέσβου.

Δείτε τις αγγελίες στην ενότητα "Ανακοινώσεις / Προσφέρουν Εργασία...