montags 270 (34/2020)

Δημοσιεύουμε από το βιβλίο του Απόστολου Πίτσου ένα μικρό απόσπασμα που αναφέρεται σε ένα επεισόδιο που έλαβε χώρα κατά την διάρκεια της Κατοχής, όταν το εργοστάσιο, η βιοτεχνία τότε, που ήταν στην οδό Έσλιν, στους Αμπελοκήπους, προσπαθούσε να "κρατηθεί" στα πόδια της έχοντας βέβαια περιορίσει την παραγωγή της. Ο νεαρός τότε Απόστολος, που είχε λατρεία στο βιολί του, ξέκλεβε χρόνο και έπαιζε μόνος του: 

...Το σπίτι μας ήταν δίπλα στο εργοστάσιο, όπως ανέφερα πριν, και από μίαν δίοδο μικρή που υπήρχε επικοινωνούσαμε με το εργοστάσιο.
Περνούσα την ημέρα μου με αυτά τα ολίγα που κατασκευάζανε οι εναπομείναντες εργάτες και καθάριζα και επισκεύαζα τις μηχανές μας και μουντζουρωμένος είχα την αίσθηση ότι συνεχίζω τη ζωή μου μέαα στο εργοαστάσιο. Γυρνώντας μία ημέρα έτσι μουντζουρωμένος έπαιζα πάλι το κοντσέρτο του Beethoven και είχα το γραμμόφωνο, το οποίο έπαιζε αυτή την ωραία εκτέλεση και εγώ προσπαθούσα να μιμιηθώ. Χτυπάει η πόρτα, ανοίγω και βρίσκομαι ενώπιον ενός Γερμανού αξιωματικού:
"Ξέρω τι άκουσα. Σε θέλουμε για την ορχήστρα του Συντάγματος μας."

Τα γερμανικά μου ήταν άριστα εφόσον είχα σχεδόν βγάλει τη Γερμανική Σχολή:

"Μα εγώ δεν είμαι μουσικός. Δε με βλέπετε;"

Ευτυχώς έπειζε η πλάκα και ακουγόταν η συνέχεια του κονσέρτου. Αυτός ήταν μουσικός, φαίνεται, άκουσε το γραμμόφωνο και νόμιζε ότι ήμουν εγώ ο εκτελεστής. Αυτό με γλίτωσε. Αλλιώς ποιός ξέρει τι θα γινότανε; Θα με παίρνανε σε καμιά ορχήστρα, όπως δυστυχώς είχε καταλήξει ο Ολλανδός δάσκαλος. Είχε απομείνει στην Ελλάδα, δεν πρόλαβε να φύγει για Ολλανδία και τον είχαν βάλει να παίζει τζαζ, αυτόν τον καταπληκτικό άνθρωπο, και ποιός ξέρει ποιό ήταν το μέλλον του.

Γλύτωσα λοιπόν από αυτό και μετά προσοσχής συνέχιζα τις προσπάθειες του βιολού στο υπόγειο του σπιτιού. 

Χαιρετισμό στο διεθνές μουσικό Φεστιβάλ Μολύβου απηύθυνε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου υπογραμμίζοντας πως «ο τρόπος που είναι οργανωμένο το φεστιβάλ αυτό υπογραμμίζει ακριβώς πόσο πολύ στηρίζεται η παραγωγή της μουσικής στα αισθήματα, ιδίως εκείνα της αλληλεγγύης και της συνέργειας».
Η κ. Σακελλαροπούλου πρόσθεσε ακόμη πως «χωρίς όρια, χωρίς σύνορα, η μουσική, από τη φύση της μια διεθνής γλώσσα, υπερβαίνει τον χρόνο και τον χώρο, κατακτά και ενσωματώνει τα πάντα».
Ο χαιρετισμός της Προέδρου της Δημοκρατίας:
«Είμαι χαρούμενη που βρίσκομαι απόψε εδώ, στον αγαπημένο μου Μόλυβο και στο τόσο ενδιαφέρον διεθνές μουσικό φεστιβάλ που διοργανώνεται με επιτυχία στον τόπο τα τελευταία πέντε χρόνια. Είναι κρίμα που η συμπλήρωση αυτής της πενταετίας συνέπεσε με το δύσκολο καλοκαίρι της πανδημίας και δεν μπορούμε να τη γιορτάσουμε πιο ελεύθερα. Ωστόσο, η τεχνολογία προσφέρει τη δυνατότητα για τη διεύρυνση της συμμετοχής και το μοίρασμα της ακουστικής εμπειρίας, αφού το πρόγραμμα θα μεταδοθεί ραδιοφωνικά, τηλεοπτικά και μέσω Live streaming από τα social media του Φεστιβάλ.
Το ίδιο το θέμα του φεστιβάλ, που είναι ο συγχρονισμός (η σύμπραξη δηλαδή και ο συντονισμός ελλήνων και ξένων μουσικών από τον Μόλυβο, τη Στουτγάρδη και το Βερολίνο για την ερμηνεία των έργων του προγράμματος), έρχεται να επικυρώσει αυτό το “άνευ ορίων” που αποτελεί και το πρόταγμα της τέχνης. Χωρίς όρια, χωρίς σύνορα, η μουσική, από τη φύση της μια διεθνής γλώσσα, υπερβαίνει τον χρόνο και τον χώρο, κατακτά και ενσωματώνει τα πάντα. “Επιστήμη των αισθημάτων” την είχε αποκαλέσει ο Τζορτζ Γκέρσουιν. Και ο τρόπος που είναι οργανωμένο το φεστιβάλ αυτό υπογραμμίζει ακριβώς πόσο πολύ στηρίζεται η παραγωγή της μουσικής στα αισθήματα, ιδίως εκείνα της αλληλεγγύης και της συνέργειας».
(το άρθρο είναι από την εφημερίδα "Καθημερινή"...)

Ο Πάνος Λασκαρίδης έδωσε μία συνέντευξη στον Άγγελο Κωβαίο στο Βήμα της Κυριακής (23.8.2020)

«Ο Πρωθυπουργός να οργανώσει μία "κίνηση των πλουσίων"»

Ο Παναγιώτης Λασκαρίδης είναι ένας από τους πλέον επιτυχημένους και δραστήριους Έλληνες εφοπλιστές και την ίδια στιγμή έχει αναπτύξει ένα σημαντικό κοινωφελές έργο, είτε αυτόνομα, είτε μέσω της Ένωσης Εφοπλιστών, είτε μέσω του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη. Με τις πρόσφατες δωρεές των πλοίων γενικής υποστήριξης «ΑΤΛΑΣ Ι» και «ΗΡΑΚΛΗΣ» στο ΠΝ, έχει δείξει εμπράκτως πώς αντιλαμβάνεται τον ρόλο της επιχειρηματικής και εφοπλιστικής ελίτ. Στην συνομιλία του με το «ΒΗΜΑ της Κυριακής» εξηγεί την σημασία της ευεργεσίας στην σημερινή συγκυρία, μιλάει για τον ρόλο, τις ευθύνες και τις παραλείψεις του κράτους και επιμένει εμφατικά στην σημασία και την αναγκαιότητα ενίσχυσης των ΕΔ.

«Η χρήση της λέξης του ευεργέτη και της ευεργεσίας, όπως πάρα πολλά πράγματα, έχουν λίγο φθαρεί. Αν πάρετε τους μεγάλους Ελληνες ευεργέτες πριν από 100-150 χρόνια, ήταν άνθρωποι που ξεκίνησαν πάμπτωχοι, έγιναν πάμπλουτοι και στο τέλος άφησαν όλη τους την περιουσία στο δημόσιο», λέει ο Π. Λασκαρίδης και εξηγεί τη διαφορά: «Σήμερα, σπανίως οι ευεργέτες αφήνουν όλη τους την περιουσία, ή σχεδόν ποτέ. Αφήνουν στα παιδιά τους, στην οικογένειά τους, στις επόμενες γενιές της οικογένειας κλπ. και δίνουν ενδεχομένως ένα ποσοστό, το οποίο συνήθως είναι μικρό. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά.

Δεύτερη μεγάλη διαφορά είναι ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει πραγματικά τόσο μεγάλη αναγνώριση του ότι “έβγαλα πολλά λεφτά, άρα πρέπει να επιστρέψω κάποια”. Υπήρχε ένα παλιό ρητό, το οποίο έλεγε: “εκ της κοινωνίας ελάβομεν και εις την κοινωνίαν θα αποδώσομεν”».

Η Συμμορία τςη Τήλας, το μυθιστόρημα της Μαρίας Σούμπερτ, κυκολφορεί μαζί με "Πρώτο Θέμα¨της 23.8.2020. 
Δανειζόμαστε απο την βιβλιονέτ:
Ανάλαφρο και απολαυστικό "Η συμμορία της Τήλας" είναι ένα μυθιστόρημα για τη χαρά της ζωής και τη μελαγχολία του τέλους της. Καταστάσεις κωμικά σουρεαλιστικές αλλά και βγαλμένες μέσα από την καρδιά της πιο σκληρής νεοελληνικής πραγματικότητας, συνθέτουν μια απρόσμενη περιπέτεια με ήρωες μια συμμορία γιαγιάδων που δεν το βάζουν κάτω.Η συμμορία της Τήλας είναι η Μόρφω, με την κόρη στη Γερμανία, η Φωφώ, που παρά τα ενενήντα της χρόνια αποφασίζει να μάθει αγγλικά, η Ελένη, που φοράει μόνο παντελόνια και δεν παντρεύτηκε ποτέ, η Παναγιώτα, που έχει βαρεθεί τον άντρα της, η Μαρί, που εν μιά νυκτί έχασε άντρα, παιδί, κοινωνική θέση και γόητρο, και η Μαρίτσα, που εκτός από τη μνήμη της έχει χάσει και την Τήλα, τον έρωτα της ζωής της.
Έξι γυναίκες που δραστηριοποιούνται για να «σώσουν» τη φίλη τους Τήλα από τον εγκλεισμό σε γηροκομείο. Έξι γλυκές γιαγιάδες, που ανάμεσα στις απογευματινές τους συναντήσεις για τσάι και συμπάθεια, οργώνουν όπως μπορούν την πόλη, ραδιουργούν, διασκεδάζουν, τρομάζουν, σχεδιάζουν, απειλούν - αλλά κυρίως ανανεώνονται και ξανανιώνουν με ένα στόχο που πολλές φορές ξεπερνάει τη φιλία και αφορά την ίδια τους τη ζωή. Περισσότερα...

Ο δημοσιογράφος Παύλος Αγιαννίδης, στο τελευταίο άρθρο του (22/8/2020) στο protagon.gr με τίτλο “Αυτή τη Μονή – πολύτιμο πρότυπο εξισλαμίζει ο Ερντογάν“ αναφέρεται στα αδιανόητα σχέδια του Τούρκου προέδρου (μετά τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί) για την περίφημη και μοναδική Μονή της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη αλλά και για άλλα βυζαντινά μνημεία.

Είναι κοινό μυστικό. Οι μέχρι τώρα επισκέπτες της Κωνσταντινούπολης μπορεί να έσπευδαν πρώτα στο παγκόσμιο σύμβολο του Βυζαντίου και της Ορθοδοξίας, την Αγία Σοφία, αλλά εντυπωσιάζονταν από την περίφημη Μονή της Χώρας. Μιλάμε για τα δύο τεράστιας σημασίας μνημεία της παγκόσμιας κληρονομιάς που μετατρέπονται σε τζαμιά, χάνοντας τα χαρακτηριστικά της βυζαντινής χριστιανικής τέχνης, θύματα μιας μισαλλόδοξης μανίας εθνικιστικής επίδειξης από το καθεστώς Ερντογάν. Ειδικά για τη Μονή της Χώρας μιλάμε για το Καριγιέ Τζαμί.

Περισσότερα...

Η δημοσιογράφος και συγγραφέας Ξένια Κουναλάκη, στο τελευταίο της άρθρο στην Καθημερινή με τίτλο “Η νύχτα με τις μάσκες“, αναφέρεται στο εξαιρετικά επίκαιρο αυτό θέμα.

Δύο στιγμιότυπα από τη ζωή στις διακοπές. Θρησκευόμενη κυρία μού εξηγεί ότι στην είσοδο της εκκλησίας πριν από τη λειτουργία για τον «Αγιο» του νησιού, κάποιος επέμενε όλοι οι πιστοί να μπαίνουν μέσα φορώντας μάσκα-«καπίστρι» κάτι που αποκηρύσσει η ίδια. «Φυσικά με το που μπαίναμε μέσα όλοι τη βγάζαμε τη μάσκα. Σιγά μη φοβηθούμε έναν τόσο δα ιό».
Λίγες ώρες αργότερα, στο γραφικό λιμάνι, χωρίς ιδιαίτερο συνωστισμό, Ελληνας τουρίστας με μάσκα περπατάει ανάμεσα από τον κόσμο «γρυλίζοντας»: «Φορέστε και καμία μάσκα, ρε γύφτοι!».

Δείτε το άρθρο...

Μετά το ενθουσιώδες 3ήμερο της πρεμιέρας με 11.000 θεατές στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, η Λυσιστράτη του Εθνικού Θεάτρου συνεχίζεται μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου σε περιοδεία σε άλλα θέατρα, τα περισσότερα στην Αττική. Συμμετέχει η Βίκυ Βολιώτη στο ρόλο της Σπαρτιάτισσας Λαμπιτώς.
Αναλυτικά η περιοδεία:
- 9 Αυγούστου - Αρχαίο Θέατρο Δωδώνης
- 21 Αυγούστου - Ανοιχτό Θέατρο Ολυμπίας (Φλόκα)
- 26 Αυγούστου - Θερμοπύλες
- 29 Αυγούστου - Θέατρο Πέτρας
- 3 Σεπτεμβρίου - Παλαιό Ελαιουργείο, Παραλία Ελευσίνας
- 5 & 6 Σεπτεμβρίου – «Σχολείον της Αθήνας - Ειρήνη Παπά»
- 16 έως 27 Σεπτεμβρίου (Τετάρτη με Κυριακή) «Σχολείον της Αθήνας - Ειρήνη Παπά»
Περισσότερα...

Μια από τις τελευταίες δουλειές της δημοσιογράφου – επικοινωνιολόγου Δήμητρας Κουζή (’89), το πολύ καλό ντοκιμαντέρ “Liebe mit Hindernissen - Die Geschichte der Deutschen und Griechen”, μεταδόθηκε από το κανάλι ARTE στις 30 Ιουνίου και έχει ανέβει στο σχετικό site. Η ταινία έχει ως θέμα την ιστορία της αγάπης μετ’ εμποδίων Γερμανών και Ελλήνων (γιατί Γερμανοί και Έλληνες αγαπούν και μισούν ο ένας τον άλλον;) και προέκυψε από τη συνεργασία της Δήμητρας Κουζή ως co-author με τον επίσης συγγραφέα, και σκηνοθέτη της ταινίας, Ingo Helm. Θα είναι διαθέσιμη μέχρι τις 27/09/2020...

Η Ρόδος φιλοξενεί το 1o Canto Human Voice Festival που θα διεξαχθεί μεταξύ 5 – 12 Σεπτεμβρίου 2020. 
Η συνιδρύτρια του Φεστιβάλ και πρόεδρος του World Human Forum, Αλεξάνδρα Μητσοτάκη, αναφέρει πως
«σήμερα, σε αυτή την κρίσιμη περίοδο που διανύει ο πλανήτης, ο ρόλος του πολιτισμού και της τέχνης είναι ακόμη πιο σημαντικός για την ευαισθητοποίηση γύρω από τα θέματα περιβάλλοντος και την προώθηση των 17 στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών. Το Canto Human Voice Festival είναι μια γιορτή με επίκεντρο τον άνθρωπο και τη φωνή του, και μπορεί να λειτουργήσει ως πρότυπη διοργάνωση και για άλλα φεστιβάλ της Μεσογείου. Προτείνει τις Τέχνες ως μέσο για την αυτοβελτίωση και τη βιωσιμότητα, προβάλλοντας μία διαφορετική μορφή ανάπτυξης για την περιφέρεια του Νοτιοανατολικού Αιγαίου αλλά και της χώρας.»
Συνδιοργανωτές του Canto Human Voice Festival είναι το Υπουργείο Πολιτισμού- Εφορεία Αρχαιοτήτων Δωδεκανήσου, η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου και ο Δήμος Ρόδου μέσω του ΔΟΠΑΡ. Στρατηγικός Συνεργάτης της διοργάνωσης είναι το Προξενείο της Γαλλίας στη Ρόδο, ενώ το Φεστιβάλ τελεί υπό την Αιγίδα του ΕΟΤ. Η AEGEAN είναι ο επίσημος αερομεταφορέας του 1ου Canto Human Voice Festival.
Ο Στάθης Μητρόπουλος έχει σχεδιάσει την εικαστική ταυτότητα του 1ου Canto Human Voice Festival. Ο Στεφάν Ταλνώ έχει σκηνοθετήσει το τρέιλερ.

Δείτε τις αγγελίες στην ενότητα "Ανακοινώσεις / Προσφέρουν Εργασία...