|
|
|
|
|
|
|
|
|
-
-
 Ο Ευγένιος Σαντορίνης (Genio Santorini) γεννήθηκε στην Αθήνα 1923. Από το 1929 (όταν ήταν 6 ετών) έως το 1940 φοίτησε στην Γερμανική Σχολή στην Αραχώβης. Η μητέρα του ήταν γερμανίδα, καθηγήτρια ξένων γλωσσών και ο πατέρας του διάσημος Έλληνας μηχανικός, φυσικός και σπουδαίος εφευρέτης με σπουδές στην Ελβετία, που έγινε καθηγητής στο ΕΜΠ (δείτε μερικά αφιερώματα στο τέλος του βιογραφικού για τον Παύλο Σαντορίνη).
Μεταξύ 1942 και 1948 φοίτησε στο Ε.Μ.Πολυτεχνείο και πήρε το δίπλωμα του αρχιτέκτονα.
Υπηρέτησε την στρατιωτική τουθητεία στο Ναυτικό από το 1948 έως το 1950 και την επόμενη χρονιά το 1951 προσλήφθηκε στο γραφείο των Αθηνών της εταιρείας Knappen Tippetts Abbett McCarthy (ΚΤΑΜ), όπου παρέμεινε για τρία χρόνια.
Το 1954 απεφάσισε να μεταναστεύσει στον Καναδά και το 1955 στις ΗΠΑ και εγκαταστάθηκε αρχικά στο Columbus Ohio, έπειτα στο New Haven και το 1963 σε προάστειο της Ουάσινγκτον. Εργάσθηκε σε πολλές πόλεις των ΗΠΑ, και σε πολλές χώρες της Ασίας, Αφρικής και Ευρώπης.
Το 1990 συνταξιοδοτήθηκε και έζησε με την σύζυγό του και τις τρεις κόρες του στην Bethesda του Maryland.
Όπως αναφέρει το βιογραφικό του, που ακολουθεί στα αγγλικά, ήταν δεινός φωτογράφος και στις δουλειές του περιλαμβάνεται και η κάλυψη των ταραχών του 1968 στην Ουάσινγκτον που εμφανίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του '60 σε γερμανικά περιοδικά, ενώ του άρεσε πολύ το διάβασμα τόσο που να ξενυχτά με ένα βιβλίο στο χέρι.
Όταν συνταξιοδοτήθηκε αφοσιώθηκε στο να σχηματίσει το οικογενειακό του δέντρο, το οποίο έφθανε μέχρι τα μέσα του 17ου αιώνα και προκειμένου να εξεσφακκλίσει τις πληροφορίες που ζητούσε αναγκάστηκε να ταξιδεύει πολύ και να παίρνει συνεντεύξεις από μέλη της οικογένειάς του. Τέλος, όταν ολοκλήρωσε το έργο έγραψε μία έκθεση, η οποία δημοσιέυτηκε σε δύο μέρη στην International Herald Tribune και στην εφημερίδα Καθημερινή.
Πέθανε στις 29 Ιανουαρίου 2011.
Περισσότερα...
-
-
 Ο Αντώνης Κιτσίκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1924 και γιός του αρχιτέκτονα Κώστα Κιτσίκη. Ήταν συμμαθητής στην Αραχώβης με την Ροδούλα Κούμαρη, την Βεατρίκη Δημητριάδου, την Νίκη Γουλανδρή, την Έβη Τουλούπα κ.α. και αποφοίτησε το 1942. Έλαβε μέρος στις αντάρτικες επιχειρήσεις του Ναπ. Ζέρβα και διακρίθηκε παίρνοντας παράσημο ανδρείας. Σπούδασε στο ΕΜΠ (1943-1947) και στην συνέχεια στο Columbia στη Νέα Υόρκη (1947-1949). Υπηρέτησε πολυετή στρατιωτική θητεία (1949-1953) και αμέσως μετά εργάστηκε στο αρχιτεκτονικό γραφείο του πατέρα του.
Το 1957 αρχίζει να εκδίδει το περιοδικό "Αρχιτεκτονική" διατηρώντας παράλληλα και το δικό του αρχιτεκτονικό γραφείο. Το 1960 ιδρύει το "Δομικό Κέντρο Υλικών", μόνιμη έκθεση δειγμάτων οικοδομικών υλικών, κερδίζοντας διεθνή αναγνώριση. Το 1964 αναλαμβάνει την κατασκευή του Ελληνικού Περιπτέρου στην Διεθνή Έκθεση της Νέας Υόρκης, ενώ σε όλη αυτήν την περίοδο κατασκευάζει πολυκατοικίες, ξενοδοχεία ("Ομόνοια", "Ακάδημος" κ.α.), θέατρα - κινηματογράφους ("Διονύσια" κ.α.), βίλες, μουσεία (Ζάκυνθος), δημαρχεία (Ρέθυμνο) και τουριστικές εγκαταστάσεις στην Αθήνα και σε ολόκληρη την χώρα.
Το 1973 κλείνει το "Δομικό Κέντρο Υλικών" και αναστέλλει την έκδοση της Αρχιτεκτονικής.
Ο Αντώνης έκανε τρείς γάμους και δύο παιδιά. Ο πρώτος με την Αλίκη Ανδρέου, παρουσιάστρια του BBC και αδελφή του σκηνοθέτη Ερρίκου Ανδρέου, όπου έκανε έναν γιό τον Κώστα το 1954, ο δεύτερος γάμος με την Μαρλέν Καρρέρ, όπου απέκτησε τον Διονύση το 1960 και τρίτο γάμο με την Νερίνα Λυμπεροπούλου, ζωγράφο και σκιτσογράφο, αδελφή της ηθοποιού Μάγιας Λυμπεροπούλου.
Τα τελευταία χρόνια έζησε με την τρίτη σύζυγό του στην Κέρκυρα, αρχικά στην Μεσογγή και αργότερα στον Ύψο, αλλά επέστρεψε το 2002 στην Αθήνα όπου και πέθανε το 2004.
Εκτός της αρχιτεκτονικής του δραστηριότητας είχε σχεδιάσει και μερικά από τα διάσημα club στην Αθήνα, όπως την "Αρχιτεκτονική", τις "9 Μούσες" κ.α.
Περισσότερα...
 (*) αν είχε συνεχίσει την φοίτησή του στην σχολή θα είχε αποφοιτήσει το 1943
Ο Τάκης (Παναγιώτης) Ζενέτος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1926 και ήταν γόνος εύπορης οικογένειας κοσμηματοπωλών. Ήταν ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της μεταπολεμικής αρχιτεκτονικής γενιάς. Κατόπιν παρότρυνσης οικογενειακού φίλου προσανατολίστηκε στις αρχιτεκτονικές σπουδές στη Γαλλία. Με αυτήν την προοπτική μαθήτευσε στη σχολή αρχιτεκτονικού σχεδίου («Σχολή Αρχιτεκτονικών Μελετών») η οποία απευθυνόταν σε σπουδαστές του Ε.Μ.Π. το οποίο, όπως όλες οι σχολές, υπολειτουργούσε την περίοδο της κατοχής.
Το 1945 έφυγε απ’ την Ελλάδα με υποτροφία για να σπουδάσει αρχιτεκτονική στο Παρίσι, στην Ecole des Beaux Arts στο εργαστήριο του Otello Zavaroni. Το 1952 τελειώνει τον κύκλο σπουδών του στη σχολή και το 1953 παρουσιάζει τη διπλωματική του εργασία με θέμα «Μικρόπολις – Αυτόνομη οικιστική μονάδα».
Επέστρεψε στην Ελλάδα οριστικά το 1955 και άνοιξε σε συνεργασία με τον Μαργαρίτη Αποστολίδη γραφείο μελετών στην οδό Ακαδημίας 61. Τα πρώτα χρόνια της επαγγελματικής του δραστηριότητας είναι ιδιαίτερα γόνιμα. Τα πρώτα έργα μαζί με τον Μαργαρίτη Αποστολίδη (εξάδελφο του Νίκου Αποστολίδη, αποφοίτου της Αραχώβης και συνομήλικου του Ζενέτου) είναι τα εργοστάσια Φιξ και APCO, το μονόσπιτο στο Καβούρι και η πολυκατοικία στην Λ. Αμαλίας 34. Ακολούθησαν οι μονοκατοικίες στη Γλυφάδα, Ψυχικό και η πολυκατοικία στην οδό Ηρώδου Αττικού. Ωστόσο, μέχρι το 1962 παραμένει ουσιαστικά άγνωστος. Το έργο του δημοσιεύτηκε με τη βοήθεια του Ορέστη Δουμάνη, υπεύθυνου αρχιτεκτονικών θεμάτων στον «Ζυγό» ,αργότερα διευθυντή σύνταξης της «Αρχιτεκτονικής», ιδρυτή των «Αρχιτεκτονικών Θεμάτων» καθώς και υπεύθυνου συντάκτη για το ελληνικό τμήμα του «World Architecture». Επίσης έργα του δημοσιεύτηκαν σε πολλά ευρωπαϊκά αρχιτεκτονικά περιοδικά. Ο Ζενέτος ολοκλήρωσε συνολικά 120 έργα, ανάμεσα στα οποία είναι το χωροταξικό σχέδιο του Λεκανοπεδίου Αττικής, πολλά βιομηχανικά κτήρια καθώς και σημαντικές πολυκατοικίες και μονοκατοικίες.
Ταλαντούχος «συνθέτης», με άρτια επιστημονική κατάρτιση και ευρύτατες τεχνολογικές γνώσεις, αντιμετώπισε με την ίδια ευσυνειδησία, σοβαρότητα και συνέπεια όλα τα έργα που μελέτησε, έργα που χαρακτηρίζονται από τη λειτουργικότητα της οργάνωσης ,την καθαρότητα της μορφής, τη σαφήνεια της κατασκευής, την ευελιξία και τη δυνατότητα συμμετοχής του χρήστη στη διαμόρφωση του περιβάλλοντός του, τη χρήση προηγμένης τεχνολογίας και την ανάδειξη των λεπτομερειών, τον σεβασμό τού τοπίου ή τη δραστική επέμβαση στο περιβάλλον, ανάλογα με την περίπτωση.
 Δίνει έμφαση στη λειτουργία των κτηρίων αλλά και στην κατάργηση των συμβατικών όγκων. Δέχεται να ασχοληθεί με τις μορφολογικές επιπτώσεις της σύλληψής του αφού πρώτα εξασφαλίσει τις απαραίτητες τεχνικές προϋποθέσεις.
Τα μικρά έργα του, τα περισσότερα βίλες στην Αττική έχουν και τον πιό έντονα προσωπικό χαρακτήρα του. Το έργο τού Τάκη Ζενέτου εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από ένα μικρό κύκλο νέων αρχιτεκτόνων, πολλούς από τούς όποιους επηρέασε σημαντικά.
Αριστερά: Το "Μονόσπιτο στο Καβούρι" και η πηγή της εικόνας είναι: weekend-houses.blogspot.com. Το σπίτι ανήκε στον Γιάννη Κατσικόπουλο, γνωστό κοσμηματοπώλη της Αθήνας στις δεκαετίες '60 και '70 και σήμερα έχει κατεδαφιστεί και αναφέρουμε ότι ο πατέρας του Ζενέτου ήταν επίσης κοσμηματοπώλης.
Σε μία εποχή στην οποία κυριαρχούσε η μαζική, πρόχειρη δόμηση, ο Ζενέτος υποστήριζε ότι η ανθρώπινη κατοικία πρέπει να είναι το υψηλότερο και πλέον πολυτελές προϊόν του σύγχρονου πολιτισμού. Θεωρούσε απαραίτητη την κατάργηση του κύβου κουτιού της μοντέρνας κατοικίας και την ενσωμάτωσή της στο περιβάλλον. Την περίοδο εκείνη η Αθήνα ζούσε την εποχή της αλόγιστης καταστροφής των παλαιότερων κτηρίων και την ανέγερση κακότεχνων πολυκατοικιών που στέγασαν τους εσωτερικούς μετανάστες.
 Ο Ζενέτος όμως είχε ήδη οραματιστεί την εξέλιξη της πόλης, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη τη Δύση. Είχε προβλέψει τις τεχνολογικές εξελίξεις που θα επηρέαζαν τη ζωή και τις δραστηριότητες του ανθρώπου και τα επόμενα χρόνια θα προσπαθούσε να διατυπώσει τη δική του άποψη για την ιδανική μορφή της και να χτίσει κτήρια που θα την υπηρετούσαν. Η πεμπτουσία της πολεοδομικής και χωροταξικής φιλοσοφίας του Τάκη Ζενέτου περιέχεται στην έρευνά του, όπως διατυπώθηκε στην πρότασή του για την Ηλεκτρονική Πολεοδομία (1962), δηλαδή στην ένταξη των πιο πρόσφατων κατακτήσεων της ηλεκτρονικής επιστήμης και τεχνολογίας στην καθημερινή ζωή του ανθρώπου. Δίπλα: Το Θέατρο του Λυκαβηττού (1964-65). Πηγή εικόνας: www.culture2000.tee.gr
Τα κείμενά του ήταν πάντα γεμάτα με τεχνικά δεδομένα, διασταυρώσεις και πιστοποιήσεις για την δυνατότητα υλοποίησης, κείμενα που υπερασπίζονταν τη συμβατότητα των ιδεών του με τα προβλήματα του παρόντος κόσμου αλλά και ενός κόσμου που ο Ζενέτος οραματιζόταν.
 Αριστερά: Μία από τις δύο βίλες της οικογένειας Κατράντζου στην Γλυφάδα, στην οδό Ξάνθου 21, η οποία σήμερα έχει κατεδαφιστεί. Πηγή της εικόνας είναι το βιβλίο "Τάκης Χ.Ζενέτος: Ψηφιακά Οράματα και Αρχιτεκτονική" της Ελένης Καλαφάτη και του Δημήτρη Παπαλεξόπουλου
Εκεί που ίσως εκφράστηκε απελευθερωμένος από προστριβές με υπηρεσίες και πελάτες ήταν τα τέσσερα ρυθμιστικά που ανέλαβε το 1966. Η πίστη του σε μια ζωή εν εξελίξει που διαρκώς προσβλέπει στο μέλλον τον αποξένωσε από την παρούσα ζωή.
Ο Τάκης Ζενέτος αυτοκτόνησε το 1977 πηδώντας από το παράθυρο του γραφείου του στο Κολωνάκι.
Ένα μοναδικό ντοκιμαντέρ από την σειρά: Ταξίδι στον Πολιτισμό για το Υπουργείο Πολιτισμού Αρχιτεκτονική - ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ - Έλληνες Αρχιτέκτονες- ΤΑΚΗΣ ΖΕΝΕΤΟΣ...
"Όταν ο Τάκης Ζενέτος οραματιζόταν τις «έξυπνες πόλεις»" από το vima.gr...
"Το σύμπαν του Τάκη Ζενέτου" από την Καθημερινή…
Τάκης Ζενέτος: Πολυκατοικία στην Ηρώδου Αττικού 17...
Αφιέρωμα στο έργο του Τάκη Ζενέτου...
-
-
 (*) αν δεν είχε υποχρεωθεί να φύγει από την Σχολή θα αποφοιτούσε το 1946.
Ο Τίτσιαν Παπαχρήστου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928 και αποφοίτησε από την Σχολή το 1944. Αμέσως μετά πήγε στις ΗΠΑ και πήρε το πτυχίο του αλλά κι το Master of Fine Arts στην Αρχιτεκτονική από το Princeton University. Νυμφεύθηκε την Judith, που μόλις είχε αποφοιτήσει από το Barnard College και ο Τίτσιαν εξασφάλισε, μετά από την αποστολή βιογραφικού του, μία θέση στο γραφείο του αρχιτέκτονα James Hunter στην πόλη Μπόλνερ (Boulder) του Colorado.
Το ζεύγος μετακόμισε λοιπόν το 1954 προς δυσμάς με ένα λεωφορείο της εταιρείας Greyhound. Έως το 1956 άνοιξε το δικό του γραφείο. Ένα χρόνο μετά ο Charles Haertling προσλήφθηκε στο γραφείο του, που είχε έδρα στην 1245 Pearl Street.
Από το 1958 έως το 1962 δίδαξε σχέδιο στο University of Colorado και βοήθησε τον αρχιτέκτονα I.M. Pei (γνωστό και για την γυάλινη πυραμίδα του στο Μουσείο του Λούβρου) στην έρευνά του για το National Center for Atmospheric Research, αλλά και τον σχεδιασμό του.
Ο I.M. Pei τον συνέστησε στον Marcel Breuer (γνωστός και για τον σχεδιασμό της περίφημης Wassily chair) και έτσι το 1965 προσλήφθηκε στο γραφείο του και το 1974 έγινε συνέταιρός του, ενώ το 1970 έγραψε μαζί με τον Breuer το βιβλίο “Marcel Breuer: New Buildings and Projects, 1921-69”.
Περισσότερα...
-
-
 Ο Γεώργιος-Ηρακλής Κορφιάτης γεννήθηκε στην Αθήνα. Φοίτησε στη πρώτη μεταπολεμική γενιά της «Γερμανικής Σχολής Αθηνών» το διάστημα 1955 - 1961. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Ε.Μ.Π. από το 1962 ως το 1967.
Το διάστημα 1967 – 1969 υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό ως Έφεδρος Ανθυπολοχα-γός του Μηχανικού. Εργάσθηκε ως φοιτητής στα Αρχιτεκτονικά Γραφεία «Σπ. Μπονάνου» και «Τάκη Ζενέτου» στην Αθήνα, στην “Candilis-Josic-Woods” στο Παρίσι, στη “Bundesbaudirektion Berlin” (Δ/νση Οικοδομικών Έργων Βερολίνου) και στο «Statplanungsamt Krefeld” (Πολεοδομική Υπηρεσία Κρέφελντ).
Από το 1969 εργάστηκε ως Ελεύθερος Επαγγελματίας Μελετητής αρχικά στη Σάμο και κατόπιν στην Αθήνα.
Κατά την διάρκεια την επαγγελματικής του διαδρομής τον απασχόλησαν πολλά είδη κτη¬ρίων, τα οποία μελέτησε, επέβλεψε πάντοτε τη κατασκευή τους και συχνά ασχολήθηκε και με την εσωτερική κι εξωτερική διακόσμησή τους. Το μεγαλύτερο μέρος των μελετών με το οποίο ασχολήθηκε αφορούσε Τουριστικά Καταλύματα μικρής, μεσαίας, άλλα και μεγάλης Δυναμικότητας.
Από το 2004 είναι συνταξιούχος.
Περισσότερα...
 Απόφοιτος το 67, σπούδασε αρχιτεκτονική και πολεοδομία 68 με 70 προδιπλωμα στην Καρλσρούη, δίπλωμα Νοέμβριο 73 στο Δυτ. Βερολίνο.
Μετά 36 χρόνια Ασφάλισης σύνταξη από το ΤΣΜΕΔΕ το 2014 σαν ελεύθερος επαγγελματίας.
Περισσότερα...
-
-
 Ο Δημήτρης Ποτηρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στην Technische Hochschule Darmstadt στη Γερμανία. Διετέλεσε επιστημονικός συνεργάτης στην έδρα Ελευθέρου Σχεδίου (1978-1980). Βραβεύεται με Ειδικό Έπαινο για την εργασία του «Οικιστική Πρόταση στο Ιστορικό Κέντρο του Reutlingen». Ειδικεύεται στην Αρχιτεκτονική Σύνθεση – Ειδικά Θέματα Κτιριολογίας. Ολοκληρώνει τις σπουδές του το 1981. Εργάζεται στα γραφεία «Κωνσταντίνος Καψαμπέλης και Συνεργάτες Αρχιτέκτονες», «F.G. Reihmer Architeken», «Prof. Helmut Striffler Architeken» και «Α.Ν. Τομπάζης και Συνεργάτες». Διατηρεί από το 1982 μέχρι το 1987 δικό του γραφείο ενώ συμμετέχει σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς. Από το 1989 μέχρι το 2014 διατηρεί το γραφείο «Potiropoulos D+L Architects» σε συνεργασία με την σύζυγό του Λιάνα Νέλλα-Ποτηροπούλου. Από το 2015 συμμετέχει στην εταιρεία ο γιός τους Ρήγας και το γραφείο μετονομάζεται σε «Potiropoulos+Partners». Ο Δημήτης Ποτηρόπουλος έχει τιμηθεί επανειλημμένα με βραβεία και διακρίσεις σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς. Διαλέξεις και άρθρα του αναφέρονται σε έργα και μελέτες του γραφείου και σε ζητήματα αρχιτεκτονικής θεωρίας. Έργα του έχουν δημοσιευτεί τόσο στον ελληνικό όσο και στον διεθνή τύπο, ενώ έχουν παρουσιαστεί σε εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 2008 κυκλοφορούν οι Εκδόσεις «Ποταμός» τη μονογραφία «Ποτηρόπουλος Δ+Λ Αρχιτέκτονες», με αντιπροσωπευτικά έργα του γραφείου της περιόδου 1989 – 2009, την οποία προλογίζουν οι Daniel Libeskind και Δημήτρης Φιλλιπίδης.
Περισσότερα...
-
-
 Ο Πέτρος Πετρακόπουλος γεννήθηκε το 1955 και αποφοίτησε από τη Γ.Σ.Α. το 1972. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Ανόβερο (Τechnische Universität Hannover) από το 1972 έως το 1976, όπου έκανε και μεταπτυχιακά πάνω στη νοσοκομειολογία έως το 1979 με θέμα: "Ein neues Gesundheitssystem fuer Griechenland -das Gesundheitszentrum als Kern des Systems- Nachsorgekliniken" (Nέο σύστημα υγείας για την Ελλάδα -το Κέντρο Υγείας ως πυρήνας του νέου συστήματος- Κλινικές after-care).
Μετά από σύντομο πέρασμα από το Υπουργείο Υγείας, με συμμετοχή στο πρόγραμμα των Κέντρων Υγείας, ασχολήθηκε στο ελεύθερο επάγγελμα ως μελετητής αρχιτέκτονας, επικεφαλής της εταιρείας ΜΕΑΣ Ε.Π.Ε. Γνωστότερα έργα του είναι το Ολυμπιακό Κέντρο Ιστιοπλοΐας, οι Μακεδονικοί Τάφοι στη Βεργίνα, το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού και το Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων στο Γκάζι.
Παντρεμένος με την απόφοιτο της Γ.Σ.Α. Τέμη Βώκου (76), κόρη του Σπετσιώτη αρχιτέκτονα Φίλιππου Βώκου, έχουν δύο γιους (ο δεύτερος είναι απόφοιτος Γ.Σ.Α.'04). Μέλος του Δ.Σ. του Σ.Α.Γ.Σ.Α. από την αφύπνισή του το 1982 (Πρόεδρος 1994-98 & 4 τετραετίες Αντιπρόεδρος), διετέλεσε και Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων της Γ.Σ.Α. (1998-2004). Για τη συνολική αυτή δράση του στη Γ.Σ.Α. τιμήθηκε τον Ιούνιο 2005 με το «Σταυρό της Τιμής» από τον Πρόεδρο της Γερμανικής Δημοκρατίας H. Koehler. Το 2004 πρωτοεξελέγη στο Δ.Σ. του Σ.Ε.Γ.Μ., όπου το 2006 αναδείχθηκε σε Αντιπρόεδρο και από την αρχή του επόμενου έτους σε Πρόεδρο, ενώ από το 2010 είναι Γενικός Γραμματέας του Ιδρύματος της Αναργυρείου & Κοργιαλενείου Σχολής Σπετσών.
 Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Απόφοιτος Γερμανικής Σχολής Αθηνών, Απόφοιτος της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πολυτεχνείου του Darmstadt Γερμανίας. Απόφοιτος του τμήματος μεταπτυχιακών σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών στην Φρανκφούρτη, (Staedelschule) , στον τομέα του Conceptional Design. Διατηρεί αρχιτεκτονικό γραφείο στην Βούλα με την ονομασία M&M architects. Διετέλεσε μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων της ΓΣΑ καθώς επίσης και μέλος του ΔΣ του ΣΑΓΣΑ για πολλά χρόνια, εκ των οποίων 4 ως Πρόεδρος. Παντρεμένος με την Μόνικα Γκραφ, έχει δυο παιδιά που ζουν και εργάζονται στην Γερμανία.
 Ο Μάνος Βονάτσος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στη Reinisch Westfaelische Technische Hochschule Aachen στη Γερμανία. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1981.
Από το 1982 ασχολείται σαν ελεύθερος επαγγελματίας με αντικείμενο τη μελέτη / επίβλεψη / κατασκευή ιδιωτικών έργων. Αρχικά εργάστηκε στο γραφείο "Θύμιος Παπαγιάννης & Συνεργάτες", ενώ επί 10 χρόνια ήταν στέλεχος της κατασκευαστικής εταιρείας "Philipp Holzmann AG".
Διετέλεσε τεχνικός σύμβουλος της "Zueblin AG". Υπήρξε τεχνικός σύμβουλος και ανώτερο στέλεχος της "Hochtief" για το σχεδιασμό και την κατασκευή του Νέου Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών "Ελευθέριος Βενιζέλος".
Εργάστηκε ως Διευθυντής-Συντονιστής Μελετών στην κοινοπραξία "ΤΕΡΝΑ-ΑΚΤΩΡ-J&P AVAX" για την κατασκευή-επέκταση του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών - Β' Φάση. Από το 2004 είναι Τεχνικός Διευθυντής-Σύμβουλος της εταιρείας "Ι. Δ. Παπαθανασίου Τεχνολογικός Εξοπλισμός Κτιρίων".
Η Άννυ Γαλανού αποφοίτησε από την Σχολή το 1976
 Η Λένα Δενδρινού γεννήθηκε στην Αθήνα και αποφοίτησε από την Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1976. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο του Αάχεν (RWTH Aachen) και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο ίδιο Πολυτεχνείοστα Οικονομικά γιά Μηχανικούς (Wirtschaftsaufbaustudium) .
Εργάστηκε σε αρχιτεκτονικά γραφεία στο Aachen και στην Κολωνία.
Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1986. Εργάστηκε στο γραφείο Βουρέκας-Πεταλάς με αντικείμενο τη μελέτη εφαρμογής του Μεγάρου Μουσικής και από το 1987 ασχολείται σαν ελεύθερος επαγγελματίας με κύριο αντικείμενο τη μελέτη / επίβλεψη / κατασκευή κατοικιών.
-
-
 Η Χριστίνα Θεολογίτη γεννήθηκε το 1958 και είναι αρχιτέκτων μηχανικός με σπουδές στο Παρίσι (ECOLE SPECIALE D’ARCHITECTURE), και μεταπτυχιακά στo UNIVERSITE DE PARIS IV, SORBONNE. Φοίτησε στην Σχολή έως το 1976. Εργάσθηκε στη ΔΕΠΑΝΟΜ Α.Ε. (Δημόσια Επιχείρηση Ανέγερσης Νοσηλευτικών Μονάδων) από το 1985 έως το 2014 με αντικείμενο τη διαχείριση και κατασκευή συγχρηματοδοτούμενων έργων και προμήθειων Υποδομών Υγείας, τον έλεγχο των μελετών και την παρακολούθηση εκτέλεσης της σύμβασης κατασκευής Περιφερειακών, Πανεπιστημιακών και Γενικών Νοσοκομείων στην Ελλάδα. Από το 2014 εργάζεται στις Κτιριακές Υποδομές ΑΕ (ΚΤΥΠ ΑΕ), εταιρεία του Δημοσίου, που δημιουργήθηκε μετά τη συγχώνευση των ΟΣΚ Α.Ε., ΔΕΠΑΝΟΜ Α.Ε. και ΘΕΜΙΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ Α.Ε. και είναι Προϊσταμένη της Διεύθυνσης Συμβάσεων Έργων & Προμηθειών. Εν μέσω της πανδημίας του 2021 σχεδίασε και επέβλεψε την κατασκευή της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) 50 κλινών, πλήρως εξοπλισμένων στο Γ.Ν.Ν.Θ.Α. «Η ΣΩΤΗΡΙΑ», που πραγματοποιήθηκε με δωρεά της Βουλής των Ελλήνων.
Όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε η επίβλεψη και μόνον ενός τέτοιου έργου, εν μέσω πανδημίας και lockdown, ήταν μία επικίνδυνη ιστορία για όλους τους εμπλεκομένους, αλλά ήταν κάτι απολύτως απαραίτητο, αφού η Αθήνα χρειαζόταν επειγόντως κρεβάτια σε θέσεις Εντατικής Θεραπείας.
Το έργο συντονίστηκε από δύο εξαιρετικούς γιατρούς, την Μίνα Γκάγκα, η οποία ήταν τότε διευθύντρια της 7ης Παθολογικής και σήμερα Υφυπουργός Υγείας και την Αντωνία Κουτσούκου, διευθύντρια της 2ης Παθολογικής.
Ακολουθεί το βιογραφικό:
Περισσότερα...
 Η Ειρήνη Φρεζάδου γεννήθηκε στην Αθήνα-Ελλάδα. και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1978. Είναι Αρχιτέκτονας και Πολεοδόμος, ειδικευμένη σε θέματα χωρικού και αστικού σχεδιασμού και συγκοινωνιακών υποδομών. Έχει κερδίσει επτά βραβεία σε Πανελλήνιους και Διεθνείς Αρχιτεκτονικούς Διαγωνισμούς. Η επιστημονική δραστηριότητά της την τελευταία πενταετία επικεντρώνεται στην οργάνωση και τον συντονισμό έργων χωρικού σχεδιασμού και συγκοινωνιακών υποδομών στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, κυρίως σε συνεργασία με το Πολυτεχνείο ΕΤΗ της Ζυρίχης
• Δίπλωμα Αρχιτέκτονος Μηχανικού από το Πολυτεχνείο του Darmstadt-THDarmstadt/ Γερμανία
• Μεταπτυχιακές Σπουδές Χωροταξίας-Πολεοδομίας ως υπότροφος του Ελβετικού κράτους στο Πολυτεχνείο ΕΤΗ της Ζυρίχης (ETH Zürich)
• Μέλος ΤΕΕ, ΣΑΔΑΣ, E.E.Σ., ΕΕΔΕ/ΤΟΓΜΕ, Ελληνική Εταιρία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού (ΕΛΛΕΤ)
Περισσότερα...
-
-
 Η Άσπα Τριανταφυλλίδου αποφοίτησε από την Σχολή στις 22.08.1964 στην Μυτιλήνη. Δημοτικό τέλειωσε στην Εράσμειο (1970-1976) και αμέσως μετά στην Σχολή όπου πήρε το Abitur το 1982.
Από το 1982 έως το 1991 σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο Καρλσρούης και τον Ιούλιο 1991 απέκτησε το δίπλωμά της. Μεταξύ 2001 και 2007 παρακολούθησε το πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών : “Περιβαλλοντικός Σχεδιασμός Πόλεων και Κτιρίων”, στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και το το 2007 απέκτησε master.
Η επαγγελματική της σταδιοδρομία ξεκινά στις αρχές της δεκαετίας του '90 με την συμμετοχή της ως μόνιμος ελεύθερος συνεργάτης του Μελετητικού Γραφείου Claus-Ullrich Munsky, Καρλσρούη Γερμανίας, με αντικείμενο μελέτες, κατασκευές, μονοκατοικιών και πολυκατοικιών, διαμόρφωση εσωτερικών χώρων καταστημάτων – κατοικιών, συντηρήσεις – αναστηλώσεις διατηρητέων κτιρίων. Μεταξύ 1995 και 1996 συμμετείχε ως μόνιμος ελεύθερος συνεργάτης του Μελετητικού Γραφείου Seling, Καρλσρούη Γερμανίας, με αντικείμενο μελέτες βιομηχανικών κτιρίων και την επόμενη χρονιά στην Ομάδα Αρχιτεκτονικών Μελετών ΟΑΜ, Θεσσαλονίκη, με την οποία συνεργάστηκε έως το 2004 με αντικείμενο διαδοχικά μελέτες τεχνικών έργων, μελέτες - προμετρήσεις - σύνταξη τευχών δημοπράτησης - επιβλέψεις - επιμετρήσεις - διαχείριση τεχνικών έργων.
Περισσότερα...
 Η Μυρτώ Κωσταροπούλου γεννήθηκε το 1976 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1994. Είναι Αρχιτέκτων Μηχανικός ΕΜΠ (2000) και Διδάκτωρ της Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (2007), με MSc in Design and Digital Media (2003) από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Σήμερα ασχολείται με την θεωρητική μελέτη της αρχιτεκτονικής. Το βιβλίο της με τίτλο "Αισθητική θεώρηση της αρχιτεκτονικής δημιουργίας: από το δράμα στην αρχιτεκτονική"(ΕΚΚΡΕΜΕΣ, 2008) είναι μια συστηματική διερεύνηση της διαδικασίας του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού υπό το πρίσμα της αισθητικής."
 Γεννήθηκε το 1978 στην Αθήνα και τελείωσε τη Σχολή το 1996. Αποφοίτησε από την Αρχιτεκτονική Σχολή του ΕΜΠ το 2005. Μεταπτυχιακό δίπλωμα MAS Urban Design στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης ETH. (2006-2007). Εργάστηκε στο γραφείο των "Herzog and de Meuron" στο έργο "Elbphilharmonie" (Φιλαρμονική) στην πόλη του Αμβούργου. Είναι υποψήφια διδάκτωρ στο ΔΠΘ και υπότροφος του ΙΚΥ στο Πρόγραμμα Αριστείας-Siemens.
Έχει συμμετάσχει σε διεθνείς εκθέσεις, εργαστήρια και συνέδρια, ενώ έχει διακριθεί σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς, όπως στην "Ανάπλαση και επέκταση δικτύου πεζοδρόμων στην περιοχή της πλατείας Καπνεργάτη στην Καβάλα", όπου απέσπασε το πρώτο βραβείο, και ανατέθηκε από το Δήμο στην ομάδα η μελέτη για το παραπάνω έργο. Εργάζεται στην εταιρεία ΑΙΑ (Athens International Airport).
-
-
 Η Κατερίνα - Ολυμπία Δασκαλάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1987 και αποφοίτησε το 2005 από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (Ε.Μ.Π), απ' όπου αποφοίτησε το 2011. Τον ίδιο χρόνο έλαβε διάκριση για τη διπλωματική της εργασία.
Από το 2012 ασκεί το επάγγελμα του Αρχιτέκτονα Μηχανικού ως ελεύθερος επαγγελματίας σε ιδιωτικές αρχιτεκτονικές μελέτες και με συμμετοχές σε Διεθνείς Αρχιτεκτονικούς Διαγωνισμούς. Παράλληλα έχει συνεργαστεί με πολλά αρχιτεκτονικά γραφεία για μελέτες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 2012 τιμήθηκε με έπαινο στον Πανευρωπαϊκό Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό για την ανάπλαση της περιοχής Παλλουρόκαμπος στα Λατσιά της Κύπρου, το 2013 με το 1ο βραβείο στον Πανελλήνιο Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό «ΗράκλειοΧ4» στην Κρήτη, ενώ το 2014 έλαβε τιμητική διάκριση στο Διεθνή Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό «Δημιουργία Μουσείου για την Αξιοποίηση της Αργούς» στο Βόλο. Οι δύο μελέτες επιλέχτηκαν και παρουσιάστηκαν στην 8η Μπιενάλλε Νέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων το Σεπτέμβριο του 2015. Η συμμετοχή της στο Διεθνή Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό «Bauhaus Museum in Dessau» βραβεύτηκε με έπαινο στα «Βραβεία ΔΟΜΕΣ 2016».
Η εργασία της έχει παρουσιαστεί σε Εκθέσεις Αρχιτεκτονικής και έχει δημοσιευτεί σε Αρχιτεκτονικά περιοδικά.
Είναι αδερφή της Μυρσίνης Δασκαλάκη (απόφοιτος 2002).
Η Κατερίνα Δασκαλάκη ανέλαβε την γενική ανακαίνιση των υπαίθριων χώρων της DSA...
 Η Μαρία Ξενάκη γεννήθηκε στην Αθήνα και αποφοίτησε από την Σχολή το 2005. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ τα έτη 2005-2011 και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο πρόγραμμα Energieeffizientes und Nachhaltiges Bauen του Πολυτεχνείου Μονάχου (TUM) από το 2012 μέχρι το 2014.
Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι κόρη της απόφοιτου Κορίννας Παχνά Ξενάκη (απόφοιτος 1973) και αδερφή του απόφοιτου Μάρκου Ξενάκη (απόφοιτος 2004).
|
|
|
|
 |
|
|
|
Από τη δεκαετία του '60 μέχρι σήμερα
Με την υποστήριξη:
|
