|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ο Εμμανουήλ Καλιτσουνάκης γεννήθηκε το 1916 και φοίτησε στην Σχολή την χρονιά 1934-35. Ήταν γιός του Ιωάννη Καλιτσουνάκη, επίτιμου καθηγητή του Ελευθέρου Πανεπιστημίου του Βερολίνου και ανηψιός του Δημητρίου Καλιτσουνάκη, ενός από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της οικονομικής σκέψης στο μεσοπόλεμο και έπειτα. Τελείωσε το Δημοτικό στο Βερολίνο και ο πατέρας του, επιστρέφοντας στην Αθήνα, τον έστειλε στην Γερμανική, και μάλιστα, όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Hansen στην σελίδα 33 της ελληνικής έκδοσης (σελ. 35 της γερμανικής) με αφορμή τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου 1930, εκφώνησε στα ελληνικά τον λόγο παρουσία του Υπουργού Παιδείας, του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και άλλων.
Σπούδασε Γερμανική Φιλολογία και διετέλεσε για πολλά χρόνια Διευθυντής του Goethe στην Αθήνα
Η οικογένεια "Καλιτσουνάκη" και ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή...
-
-
 Η Έβη ("Παρασκευή", το οποίο η μητέρα της ως δημοτικίστρια έγραφε με "β") Στασινοπούλου γεννήθηκε στις 8.7.1924 στην Αθήνα και φοίτησε στη Γερμανική Σχολή από το 1936 έως το 1942. Συμμαθήτριές της ήταν η Βεατρίκη Δημητριάδου, η Δήμητρα Καρβελά, αλλά και η Νίκη Γουλανδρή, που παρακολουθούσε το γερμανικό τμήμα. Αμέσως μετά την αποφοίτησή της εργάστηκε στο νηπιαγωγείο της σχολής και παράλληλα οργάνωνε και πρόσφερε συσίτιο, αφού παρότι είχε γραφτεί στο Πανεπιστήμιο οι Ανώτατες Σχολές ήταν κλειστές. Σπούδασε αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου και το 1950, με το τέλος των σπουδών της εργάσθηκε ως καθηγήτρια στην ιδιωτική σχολή "Αθήναιον", αφού ο αρχαιολογικός κλάδος ήταν τότε κλειστός για τις γυναίκες. Από το 1953 έως το 1954 έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Ρώμη και το 1955 ξεκίνησε να εργάζεται ως επιστημονική βοηθός στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στον αποκιβωτισμό (επανέκθεση των αρχαιοτήτων) και ως επιμελήτρια της Συλλογής Χαλκών (1965-1973) έχοντας στο μεταξύ προσληφθεί από την Αρχαιολογική Υπηρεσία. Υπηρέτησε ως επιμελήτρια αρχαιοτήτων Ιονίων Νήσων στην Κέρκυρα και στη Βοιωτία, όπου ανέσκαψε το ανάκτορο του Κάδμου και οργάνωσε το Μουσείο στη Θήβα. Στην Εύβοια ανέσκαψε το Ηρώο στο Λευκαντί και αναδιοργάνωσε το Μουσείο της Σκύρου.
Το 1962 παντρεύτηκε τον Δημήτριο Τουλούπα, δικηγόρο και πολιτευτή από την Ευρυτανία, ο οποίος εκτοπίστηκε και φυλακίστηκε στην περίοδο της Δικτατορίας και σκοτώθηκε σε τροχαίο το 1978.
Περισσότερα...
-
-
 Η Ροδούλα Κούμαρη γεννήθηκε στην Κηφισιά στις 10 Φεβρουαρίου του 1925 και φοίτησε στη Σχολή πριν από τον Πόλεμο. Σπούδασε Γερμανική Φιλολογία και από το 1946 προσέφερε τις υπηρεσίες της ως Εθελόντρια Αδελφή Νοσοκόμος του Ε.Ε.Σ. Το 1952 αποφοίτησε από τη Σχολή Γραμματέων στη Βέρνη στην Ελβετία και το 1953 εγγράφηκε στο Τμήμα Μελισσοκομίας στη Γεωργική Σχολή στο Μαρούσι.
Μεταξύ 1955 και 1957 εργάστηκε στο Υπουργείο Προεδρίας Κυβερνήσεως και από το 1957 έως το 1959 στον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού, ενώ μεταξύ 1960-1962 ήταν ιδιαιτέρα γραμματεύς της Λαογράφου Αγγελικής Χατζημιχάλη.
Το 1962 φοίτησε στη Σχολή Ξεναγών στην Αθήνα και έως το 1988 έκανε ξεναγήσεις εντός και εκτός Ελλάδος.
Από το 1981 μέχρι σήμερα είναι Επιστημονικός Συνεργάτης του Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Ρεθύμνης, όπου ανέλαβε την τακτοποίηση των συλλογών του, ενώ από το 1974 μέχρι σήμερα είναι Επιστημονικός Συνεργάτης του Ναυτικού και Ιστορικού Μουσείου Γαλαξειδίου. Το 2000 μετά την αναδόμηση του κτιρίου του μουσείου ήταν υπεύθυνη της επανέκθεσης των Ναυτικών και Ιστορικών συλλογών.
Έχει μεγάλη και πολυετή δραστηριότητα ως λαογράφος έχοντας δώσει επί σειρά ετών πολλές διαλέξεις στη Χ.Ε.Ν. Αθηνών με θέματα σχετικά με την Νεοελληνική Χειροτεχνία, αλλά και σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος και της Γερμανίας σχετικά με λαογραφικά θέματα.
Περισσότερα...
-
-
 Η Ελένη (Λένα) Γκλαβάνη Μίλλερ (Leyna Miller) γεννήθηκε στο Βόλο Μαγνησίας, στους πρόποδες του Πηλίου, στις 3 Μαρτίου του 1924, στους κόλπους μιας επιφανούς οικογένειας επιχειρηματιών και πολιτικών. Εγκαταστάθηκε με την οικογένεια της στην Αθήνα το 1935.
Αναφέρεται στα μαθητολόγια της Σχολής την χρονιά 1937-38 στην Β' Γυμνασίου και παραμένει έως την αποφοίτησή της το 1942, ενώ παράλληλα φοιτά και στην Γαλλική Ακαδημία (Academie Francais d'Athen).
Από το 1946 έως το 1951 έμεινε στην Ελβετία (Γενεύη και Λωζάνη) και φοίτησε στο Bon Secours, με αντικείμενο σπουδών τα άρρωστα και καθυστερημένα παιδιά. Παντρεύτηκε τον δημοσιογράφο και ειδικό οικονομικό αναλυτή σε θέματα πετρελαίου Kenneth W. Miller στο Παρίσι το 1956. Λόγω των επαγγελματικών του υποχρεώσεων έζησαν τα επόμενα χρόνια στη Βόννη, και μετά στη Βηρυττό του Λιβάνου και τη Λεόπολντβιλλ του Βελγικού Κονγκό. Ακολούθως έμειναν για επτά χρόνια στην Τρίπολη της Λιβύης, όπου η Λένα συγκρότησε τη συλλογή από λαϊκά κοσμήματα διαφόρων κοινοτήτων της Βορείου Αφρικής που πρόσφατα δώρισε στο Μουσείο Μπενάκη. Στη συνέχεια έζησαν για πολλά χρόνια στη Ρώμη, το Κουβέιτ και το Λονδίνο. Στο Λονδίνο μαθήτευσε στο ατελιέ της Margot Wissler (συντηρήτρια στο Victoria and Albert Museum), με αντικείμενο εργασίας την επισκευή και αποκατάσταση παλαιών κεραμικών και πορσελάνων.
Το 1981 επέστρεψαν στις Ηνωμένες Πολιτείες και εγκαταστάθηκαν στη Νέα Υόρκη επί μονίμου βάσεως. Η Ελένη Γκλαβάνη Miller, μια πραγματική φίλη του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης και του Μουσείου Μπενάκη, ζει σήμερα στη Νέα Υόρκη και επισκέπτεται κάθε χρόνο την Αθήνα.
(*) η φωτογραφία είναι τμήμα της φωτογραφίας των "Επτά Νάνων" του 1989, που μας έδωσε η Ροδούλα Κούμαρη Σταθάκη
Κοσμήματα από τα ορεινά χωριά της Λιβύης...
Περισσότερα...
Ο Γιοχάνες Παπαλέκας ήταν στην 6η Γυμνασίου το 1941 και με φοίτησε στην 7η (του γερμανικού τμήματος) λόγω Abitur to 1942
Papalekas machte 1942 sein Abitur an der deutschen Schule im besetzten Athen und studierte danach Staatswissenschaften an der Universität Wien, der Universität Greifswald und der Universität Innsbruck. Alle diese Hochschulen waren vom Nationalsozialistischen System gleichgeschaltet worden. In Innsbruck promovierte er 1946 mit einer Dissertation über Das Problem der politischen Massenparteien. Ebenfalls in Innsbruck habilitierte er sich 1953 mit der Schrift Dialektischer Materialismus und verstehende Soziologie. 1955 ging er als Abteilungsleiter an die Sozialforschungsstelle der Universität Münster in Dortmund, wo er sich mit Fragen der Stadtsoziologie und der Ökologie befasste. 1956 wurde er von den Staatswissenschaften zur Soziologie umhabilitiert und 1958 außerplanmäßiger Professor an der Westfälischen Wilhelms-Universität in Münster. Seit 1963 war Papalekas erster Soziologie-Professor an der neu gegründeten Ruhr-Universität Bochum. Er lehnte Rufe nach Athen und Innsbruck ab und lehrte bis zu seiner Emeritierung 1989 in Bochum.
Papalekas stand ideologisch in der Tradition der Leipziger Schule um Hans Freyer und der Konservativen Revolution, was er herausfordernd und scharf vertrat. An der Soziologischen Fakultät in Bochum gab es dagegen Protestaktionen der Studentenbewegung. Der Ruf an die Universität Athen zu Zeiten der griechischen Militärdiktatur (1970) führte erneut zu massiven studentischen Protesten.
Der Aufstieg und Fall des J.Chr.Papalekas...
Der Fall Papalekas...
Περισσότερα...
-
-
 Ο Χαρίτων Κοριζής γεννήθηκε το 1927 στην Αθήνα, ήταν γιος του μηχανολόγου μηχανικού Στυλιανού Κοριζή, ο οποίος ήταν αδερφός του πρωθυπουργού Αλέξανδρου Κοριζή.
Ο Χάρης, όπως τον αναφέρει στην συνέντευξή του ο Βασίλης Μαυρίδης, φοίτησε στην Πάντειο Πολιτικές Επιστήμες και ολοκλήρωσε τις σπουδές του ως Διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Βόννης.
Διετέλεσε καθηγητής Πολιτικής Ιστορίας και Πολιτικής Επιστήμης στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και δίδαξε Πολιτική Ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Νυρεμβέργης.
Η κατεύθυνση της έρευνάς του ήταν η παράλληλη μελέτη της ιστορίας και της κοινωνιολογίας ως μέσα για την ευρεία αντιμετώπιση των θεμάτων της πολιτικής επιστήμης υπό τους όρους του τότε σύγχρονου επιστημονικού προβληματισμού.
Έλαβε πολλές τιμητικές διακρίσεις για το έργο του και παρασημοφορήθηκε από το Ίδρυμα Αντενάουερ στη Γερμανία. Επιίσης διετέλεσε μέλος της Διεθνούς και της Αμερικάνικης Εταιρίας Πολιτικής Επιστήμης.
Ήταν μάρτυρας κατηγορίας κατά των πραξικοπηματιών, και στη δίκη του Πολυτεχνείου και στη δίκη της χούντας. Στο έργο του “Το αυταρχικό καθεστώς 1967 – 1974 καταβάλλεται προσπάθεια διερεύνησης της επταετούς διακυβέρνησης της χώρας από το δικτατορικό καθεστώς. Δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή στη διατύπωση διδαγμάτων από την επταετή διακυβέρνηση ενώ επιχειρήθηκε η ανάλυση του θέματος μέσα από την έννοια του αυταρχισμού.
Έχει γράψει στην Ελληνική και Γερμανική γλώσσα μεγάλο αριθμό βιβλίων και συγγραμμάτων. Η οικογένεια του δώρισε, μετά τον θάνατό του, σπάνια και σημαντικά βιβλία από την προσωπική του συλλογή στο Ίδρυμα Κ. Γ. Καραμανλή, και αποτέλεσαν στη βιβλιοθήκη του Ιδρύματος την Πτέρυγα Χαρίτωνος Κοριζή.
Περισσότερα...
-
-
 Ο Θάνος Καλπαξής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1944 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1962. Από το 1963 έως το 1967 σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο της Καρλσρούης και από το 1967 έως το 1971 Αρχαιολογία, με δευτερεύουσες κατευθύνσεις Αρχαία Ιστορία και Προϊστορική Αρχαιολογία, στο Πανεπιστήμιο Χαϊδελβέργης, από το οποίο έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα το 1971. Από το 1972 εργάστηκε στο ίδιο Πανεπιστήμιο ως Λέκτωρ. Το 1982 αναγορεύτηκε Υφηγητής του Πανεπιστημίου Χαϊδελβέργης. Το 1984 εξελέγη στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, αρχικά Αναπληρωτής Καθηγητής και, το 1990, Καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας.
Το 1993 εξελέγη για πρώτη, το 1998 για δεύτερη και το 2003 για τρίτη φορά στη θέση του Διευθυντή του Ινστιτούτου Μεσογειακών Σπουδών του Ι.Τ.Ε. Υπήρξε Πρόεδρος του Τμήματος Ιστορίας - Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης (1985-1987, 1988-1989 και 1990) και Πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου Αρχαιοτήτων Δυτικής Κρήτης (1988-1991). Έχει συμμετάσχει σε ανασκαφές στην Ελλάδα και την Ιταλία. Το 1985 έγινε συνδιευθυντής των ανασκαφών στην Αρχαία Ελεύθερνα και, το 1994, της ελληνογαλλικής ανασκαφής στην Αρχαία Ίτανο. Υπήρξε (1992) επισκέπτης ερευνητής του CNRS (Directeur associe), επισκέπτης καθηγητής στην Ecole des Hautes Etudes des Sciences Sociales στο Παρίσι (1995-97) και επισκέπτης καθηγητής στο πανεπιστήμιο Paris I- Sorbonne (1996-97). Είναι αντεπιστέλλον μέλος του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου. Το 1995 αναγορεύτηκε επίτιμος δημότης Ελεύθερνας. Το 2011 αναγορεύτηκε ομότιμος καθητητής του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Ο Θανάσης Καλπαξής απεβίωσε στις 6.10.2021...
«Έφυγε» από τη ζωή ο Θανάσης Καλπαξής...
-
-
 Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1944 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1962, ως εκ τούτου ανήκε στην πρώτη «αμιγώς» μεταπολεμική γενιά των αποφοίτων. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας και πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης.
Από το 1967 δίδαξε ως υφηγητής και αργότερα ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Goettingen. Στη συνέχεια επέστρεψε στην Ελλάδα ως καθηγητής στο Πάντειο και αργότερα στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας.
Από τη δεκαετία του 1960 εντάχθηκε στην Αριστερά, την οποία υπηρέτησε κατά κύριο λόγο στον χώρο της θεωρίας και της φιλοσοφίας, στοχεύοντας αδιάλειπτα στη συγκρότηση μιας «φιλοσοφίας θεμελιωμένης στην ιδέα της κριτικής όσων σχέσεων συγκροτούνται υπό όρους εξουσιαστικούς, άδικους και εκμεταλλευτικούς». Με συνέπεια υπηρέτησε τη θέση ότι «οι έννοιες δεν είναι αθώες, αλλά φορτισμένες με συμφέροντα, ως προς τα οποία και ενέχονται όσοι τις κατασκευάζουν ή τις χρησιμοποιούν». Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Πολιτικού Προβληματισμού Νίκος Πουλαντζάς.
Ανάμεσα στα έργα του είναι: «Kants Theorie der politischen Institutionen» (1979), «Ο Ά. Σμιθ και η μέθοδος της πολιτικής οικονομίας» (1990), «Ο Μαξ Βέμπερ και η κατασκευή εννοιών στις κοινωνικές επιστήμες» (1993), «Ο φιλόσοφος, ο πολιτικός και ο τύραννος. Για την πολιτική σκέψη του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη» (1999), «Χέγκελ, Από τα πολιτικά κείμενα στη Φαινομενολογία του Πνεύματος (2003).
Ήταν παντρεμένος με την μουσικολόγο Όλυ Ψυχοπαίδη-Φράγκου και αδελφός του ζωγράφου Γιάννη Ψυχοπαίδη, επίσης απόφοιτου.
"Έφυγε" από καρδιακή προσβολή στην Αθήνα, στις 13 Δεκεμβρίου 2004, κατά τη διάρκεια παρουσίασης βιβλίου.
-
-
 Ο Χρήστος Χατζηιωσήφ γεννήθηκε το 1947 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1965.
Από το 1973 έως το 1975 υπήρξε επιστημονικός βοηθός στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης (Alfred-Weber Institut), δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής στην Ε.Η.Ε.S.S. στην E.N.S στο Παρίσι καθώς και στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης.
Το 1981 έλαβε το Δίπλωμα Διδάκτορα Ιστορίας από την Ecole Pratique des Hautes Etudes - Paris IV με θέμα της διατριβής, «H ελληνική κοινότητα της Αιγύπτου (19ος αι.)».
Από το 1983 εργάζεται στο Πανεπιστήμιο Κρήτης όπου έγινε Καθηγητής Ιστορίας & Αρχαιολογίας με τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα να εκτείνονται στα πεδία της Οικονομικής & Κοινωνικής Ιστορίας του μεσογειακού και ελλαδικού χώρου (18ος-19ος αι.), της Ελληνικής Ναυτιλίας και του Εμπορίου, της Ιστορίας της Βιομηχανίας και των Πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων στο μεσοπόλεμο, την περίοδο της Κατοχής και την μεταπολεμική περίοδο στην Ελλάδα.
Έχει πλούσιο συγγραφικό έργο με αυτοτελείς δημοσιεύσεις όπως: «Η γηραιά Σελήνη. Η βιομηχανία στην ελληνική οικονομία, 1830-1940», Αθήνα, Θεμέλιο, 1993, «Συνασός: Ιστορία ενός τόπου χωρίς ιστορία» Ηράκλειο, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2005. «Ιστορία της Ελλάδας του 20ού αιώνα», επιστ. επιμέλεια, Αθήνα, Εκδόσεις Βιβλιόραμα, 1999, 2002, 2003, αλλά και πολλές συμμετοχές σε συλλογικά έργα όπως «Η δημοκρατία της Βαϊμάρης και οι σημερινές "αναβιώσεις" της» Εκδόσεις Πατάκη, «Μελέτες για τον Εμφύλιο Πόλεμο 1945-49» Εκδόσεις Ολκός, «Ψηφίδες», Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, κ.α.
 Ο Νικόλαος Αποστολόπουλος γεννήθηκε το 1948 στην Αθήνα. Μεταξύ 1961 και 1966 φοίτησε στη Γερμανική Σχολή Αθηνών. Άφησε την Αθήνα το 1967 λίγο πριν τη Δικτατορία και πήγε στο Βερολίνο για σπουδες όπου και μένει μέχρι τώρα. Είναι παντρεμένος και έχει ένα γιό. Στην Ελλάδα έρχεται τακτκά.
Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Freie Universität Berlin και Πληροφορική στο Technische Universität Berlin. Το 1983 έλαβε τον διδακτορικό του τίτλο στο τομέα Πληροφορικής Επιχειρήσεων του Freie Universität Berlin (FU). Το 2008 ανακηρύχθηκε επίτιμος καθηγητής στον Τομέα της Παιδαγωγικής και Διδακτικής των Μέσων στη Σχολή Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Freie Universität.
Ίδρυσε το πρωτοποριακό Center für Digitale Systeme (Κέντρο Ψηφιακών Συστημάτων - CeDiS), το Κέντρο για την Ψηφιακή Εκπαίδευση, την Ψηφιακή Έρευνα και τα Ψηφιακά Πολυμέσα του Freie Universität Berlin, διατέλεσε δε διευθυντής του από το 1998 μέχρι τη σύνταξή του το 2017. Με την ιδιότητά του αυτή εκκίνησε από το 2003 την εισαγωγή και εφαρμογή της ψηφιακής μάθησης στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση του FU και καθιέρωσε τη χρήση της ψηφιακής διδασκαλίας. Υπό τη διεύθυνσή του δημιουργήθηκαν στο Freie Universität Berlin κεντρικές υπηρεσίες και εφαρμογές γύρω από την Ψηφιακή Διδασκαλία, την Ψηφιακή Έρευνα (με επίκεντρο τις ψηφιακές ανθρωπιστικές επιστήμες), τα Οπτικοακουστικά Μέσα και τις Ψηφιακές Εκδόσεις. Μέσω της εισαγωγής νέων ψηφιακών τεχνολογιών συνέβαλε ουσιαστικά στην δημιουργία και καθιέρωση της Ψηφιακής Διακυβέρνησης του Freie Universität.
Περισσότερα...
-
-
 Η Ναννώ (Ουρανία) Μαρινάτου είναι τακτική καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις από το 2001.
Γεννήθηκε στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1968. Σπούδασε Κλασσική Φιλολογία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο του Colorado, από όπου πήρε το διδακτορικό της το 1979. Έχει διδάξει σε πολλά αμερικανικά και ευρωπαϊκά πανεπιστήμια, όπως στο Oberlin College του Ohio, στο Bergen της Νορβηγίας και στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης στην Ελβετία.
Έχει πάρει μέρος στις ανασκαφές Ακρωτηρίου με τον πατέρα της Σπυρίδωνα Μαρινάτο (1974) και στις ανασκαφές του Manfred Bietak στην Tell el Dab'a της Αιγύπτου (1993 – 1997). Ειδικεύεται στην ιστορία της θρησκείας και ασχολείται με τις αρχαίες θρησκείες του Αιγαίου και της Αιγύπτου. Επίσης μελετά τις θρησκευτικές αντιλήψεις του Ομήρου, του Ηροδότου και του Θουκυδίδη.
Έχει γράψει περίπου 100 άρθρα και πάνω από 7 βιβλία. Ακολουθούν εδώ τα κυριότερα: Thucydides and Religion (1981), Art and Religion in Thera (1984), Minoan Religion (1993), The Goddess and the Warrior (2000), Minoan Kingship and the Solar Goddess (2010), Sir Arthur Evans and Minoan Crete (2014) και το πλούσια εικονογραφημένο βιβλίο της στα ελληνικά : Ακρωτήρι – Σαντορίνη – Η Βιογραφία μιας Χαμένης Πολιτείας (2014, εκδόσεις Μίλητος).
Το 2018 έδωσε μία διάλεξη στο Σουηδικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Αθήνας με τίτλο: "The New Minoan Religion: Was Evans or Nilsson Right?"...
 Η Μελίτα Εμμανουήλ αποφοιτησε από την Σχολή το 1968. Είναι καθηγήτρια της Ιστορίας της Τέχνης στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ. Πτυχιούχος του Τμήματος Κλασικής Φιλολογίας και του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει παρακολουθήσει μεταπτυχιακά μαθήματα και σεμινάρια στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και έλαβε το διδακτορικό της δίπλωμα από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Οι μελέτες της αφορούν στη βυζαντινή τέχνη, καθώς και στην ελληνική και ευρωπαϊκή ζωγραφική και γλυπτική του 19ου και του 20ού αιώνα. Έχει ασχοληθεί ειδικότερα με τα βυζαντινά μνημεία της Εύβοιας και του Μυστρά, καθώς και με το έργο σύγχρονων ελλήνων δημιουργών.
Περισσότερα...
 Η Αλίκη Μουστάκα γεννήθηκε το 1952 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1970. Αμέσως μετά και μέχρι το 1978 έκανε προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης (Ruprecht-Karl-Universität Heidelberg) στην Κλασική Αρχαιολογία, την Προϊστορική Αρχαιολογία και την Αιγυπτιολογία. Το 1978 απέκτησε το διδακτορικό της δίπλωμα και η διδακτορική της εργασία είχε θέμα: "Kulte und Mythen auf thessalische Münzen".
Το διάστημα 1978-1983 ήταν Επιστημονικός συνεργάτης του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου για τις ανασκαφές της Ολυμπίας (υπό τη διεύθυνση του Dr. A. Mallwitz) και το 1986 εξελέγη σε θέση λέκτορα του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ., και είχε παράλληλη απασχόληση στην Ακαδημία Αθηνών. Το 1990 εξελέγη στην θέση του Επίκουρου Καθηγητή, το 1996 του Αναπληρωτή και το 2005 του Καθηγητή.
Είναι μέλος της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας και του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου του Βερολίνου και διδάσκει Αρχαϊκή και κλασική πλαστική, Τοπογραφία ιερών, Αρχιτεκτονική και πολεοδομία κλασικών χρόνων, Νομισματική, Ερμηνευτική, Μεταλλοτεχνία.
Το ανασκαφικό της έργο πρωτοξεκίνησε το 1975 στην Βαυαρία και ακολούθησαν η Τίρυνθα, η Αρχαία Ολυμπία, η Μίλητος και το Ηραίον Σάμου. Από το 2006 βρίσκεται πολύ συχνά στην περιοχή της Ναυπακτίας λόγω των ανασκαφών στο Ιερό στη θέση Ελληνικά Βελβίνας.
 Η Μάρω Κακριδή γεννήθηκε στη Αθήνα το 1955 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1973. Σπούδασε φιλολογία και γλωσσολογία στην Αθήνα, συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές γλωσσολογίας στη Σορβόννη και από το 1982 διδάσκει στον Τομέα Γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα και οι δημοσιεύσεις της κινούνται κυρίως στον χώρο της σχέσης γλώσσας-κοινωνίας και του γλωσσικού σχεδιασμού, ενώ έχει συμμετάσχει σε διάφορα συνέδρια, ερευνητικά προγράμματα, επιστημονικές εταιρείες κλπ.
-
-
 Η Φρειδερίκη Μπατσαλιά γεννήθηκε στο Αμβούργο στις 9 Μαρτίου 1956 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1974. Σπούδασε Γερμανική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου, όπου και συνέγραψε την Διδακτορική της Διατριβή στον κλάδο της Γλωσσολογίας.
Δίδαξε επί σειρά ετών στο ΚΕ.ΜΕ.ΔΙ. (Κέντρο Μετάφρασης και Διερμηνείας) στην Κέρκυρα και στο Τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου και από το 1986 διδάσκει στο Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου από το 2003 υπηρετεί στη βαθμίδα της Καθηγήτριας με γνωστικό αντικείμενο την Γερμανική Γλωσσολογία.
Το συγγραφικό της έργο περιλαμβάνει 5 μονογραφίες και 43 δημοσιεύσεις που αφορούν σε ζητήματα Διγλωσσίας, Εκμάθησης και Διδασκαλίας Ξένων Γλωσσών, Πραγματολογίας, Συγκριτικής Γλωσσολογίας και Θεωρίας και Διδακτικής της Μετάφρασης.
Διετέλεσε διαδοχικά Αντιπρόεδρος (1999-2001), Πρόεδρος (2001-2005), Αντιπρόεδρος (2009-2011) και ξανά Πρόεδρος από το 2011 του Τμήματος Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Διευθύντρια του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών του Τμήματος Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας (2006-2007) και του Διατμηματικού Π.Μ.Σ. «Μετάφραση – Μεταφρασεολογία» του Πανεπιστημίου Αθηνών (2006-2008), μέλος της Επιτροπής Αναγνώρισης Τίτλων Σπουδών του ΔΙ.Κ.Α.Τ.Σ.Α. όπως και του Κυπριακού Συμβουλίου Αναγνώρισης Τίτλων Σπουδών (ΚΥ.Σ.Α.Τ.Σ.) από το 2007.
Επίσης εκπροσώπησε το Πανεπιστήμιο Αθηνών στα ακόλουθα Δια-πανεπιστημιακά Προγράμματα: «Δημιουργία Κέντρου Γερμανικής Γλώσσας στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Ρωστόβ της Ρωσίας» (1995) και «Ανάπτυξη ενός δίγλωσσου Γερμανοελληνικού και Ελληνογερμανικού ηλεκτρονικού λεξικού τεχνικών όρων» (1994).
-
-
Η Παυλίνα Καραναστάση γεννήθηκε το 1956 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1974.Έκανε προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Xαϊδελβέργης, και το 1984 απέκτησε το διδακτορικό της διπλώματος (DrPhil, 1984) μετά από εκπόνηση διδακτορικής διατριβής με θέμα: «Untersuchungen zur kaiserzeitlichen Plastik in Griechenland. Kopien, Varianten und Umbildungen nach Aphrodite- und Athena-Typen des 5. Jhs. v. Chr.».
Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της το 1986 με εξάμηνη απασχόληση στη B' Eφορεία Προϊστορικών και Kλασικών Aρχαιοτήτων και το 1987, συμμετείχε στο πρόγραμμα της Aκαδημίας Aθηνών Tabula Imperii Romani. Από το 1987 έως το 1995 δίδασκε Kλασικής Aρχαιολογίας ως συμβασιούχος στο Tμήμα Iστορίας του Iονίου Πανεπιστημίου, και από το 1995 έως το 2005 ως Επίκουρος Καθηγήτρια στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Το 2005 εξελέγη Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Kλασικής Aρχαιολογίας στο Tμήμα Iστορίας και Aρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Kρήτης στο Pέθυμνο.Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στην Aρχαία Ελληνική και Ρωμαϊκή Γλυπτική Eικονογραφία των Pωμαίων αυτοκρατόρων, στα ζητήματα ιστορικής ερμηνείας και στον «εκρωμαϊσμό» των ανατολικών επαρχιών της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
-
-
 Η Κατερίνα Μητραλέξη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1974. Σπούδασε Γερμανική Φιλολογία, Κλασική Αρχαιολογία και Αρχαία Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Albert-Ludwigs του Freiburg i. Br. (Μ.Α. 1980, διδακτορικό 1983). Είναι Καθηγήτρια στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας). Στα ερευνητικά της ενδιαφέροντα συγκαταλέγονται η γερμανική λογοτεχνία του 18ου και του 19ου αιώνα (ιστορία και αισθητική θεωρία), ζητήματα πρόσληψης και διακειμενικότητας, οι ελληνογερμανικές λογοτεχνικές σχέσεις, η θεωρία λογοτεχνικών ειδών, η αφηγηματολογία.
Έχει δημοσιεύσει μεταξύ άλλων τις μονογραφίες: «Η πρόσληψη του Heinrich Heine στην Ελλάδα» (2012), «Antiker Mythos und moderne Subjektproblematik in Kleists Lustspiel „Amphitryon"», (2006), «Ανάμνηση, αφήγηση και επεξεργασία του μύθου στο διήγημα της Christa Wolf „Kassandra"» (1995), αλλά και πολλά άρθρα και μελέτες όπως «Ο Georg Trakl στην Ελλάδα. Πρόσληψη και επίδραση» (2007), «Το διήγημα του Γεωργίου Βιζυηνού και ο γερμανικός ποιητικός ρεαλισμός (2009), «Weibliche Autoren der griechischen Romantik» (2006), «Die Dichtung der ionischen Inseln» (2001) κ.ά. Τον Νοέμβριο του 2017 εξελέγη Πρόεδρος του Τμήματος Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας.
Είναι παντρεμένη με τον Γιώργο Γεωργακάκο και έχει ένα γιό, τον Σωτήρη Μητραλέξη-Γεωργακάκο, επίσης απόφοιτο της Γερμανικής Σχολής (2006). Περισσότερα...
-
-
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1975. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Freiburg im Breisgau της Γερμανίας Κλασική Φιλολογία, Αρχαία Ιστορία και Αρχαιολογία. Το 1982 αναγορεύθηκε διδάκτωρ και το 1992 υφηγητής Κλασικής Φιλολογίας στο ίδιο Πανεπιστήμιο.
Δίδαξε στα Πανεπιστήμια του Freiburg (1992-1996) και της Βιέννης (1994-1995) και από το 1997 είναι καθηγητής της Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Έχει διατελέσει Διευθυντής του Τομέα Κλασικών σπουδών του Τμήματος Φιλολογίας από το 1999 έως το 2003 και Πρόεδρος του Τμήματος Φιλολογίας του Α.Π.Θ. από το 2005 έως το 2009. Από το 2006 είναι μέλος του Δ.Σ. και Διευθυντής του Τμήματος Λεξικογραφίας του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας στη Θεσσαλονίκη.
Μαζί με τον Καθηγητή Franco Montanari (Genova) είναι γενικός εκδότης των σειρών Trends in Classics Supplementary Volumes, Τrends in Classics Pathways for Reception και Trends in Classics Key Perspectives, καθώς και του εξαμηνιαίου αρχαιογνωστικού περιοδικού Trends in Classics (όλα στον εκδοτικό οίκο De Gruyter, Βερολίνο). Ανήκει επίσης στην επιστημονική επιτροπή πολυάριθμων διεθνών επιστημονικών περιοδικών.
Περισσότερα...
-
-
 Η Αναστασία Δασκαρόλη γεννήθηκε το 1957 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1975. Σπούδασε Γερμανική Φιλολογία, Γαλλική Φιλολογία και Πολιτικές Επιστήμες στα Πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης, Στρασβούργου, Χαϊδελβέργης και Αθηνών. Eργάσθηκε ως υπάλληλος μεταφράστρια στην Ecole Française d' Athènes-Γαλλική Aρχαιολογική Σχολή Aθηνών και στο Eυρωπαϊκό Kοινοβούλιο στο Λουξεμβούργο, ως επιστημονική βοηθός στο Πανεπιστήμιο της Xαϊδελβέργης-Germanistisches Seminar, όπου εκπόνησε και υπέβαλε τη διδακτορική της διατριβή. Δίδαξε γερμανική γλώσσα στα τμήματα αλλοδαπών φοιτητών του Πανεπιστημίου Xαϊδελβέργης, στο Διδασκαλείο Ξένων Γλωσσών του Πανεπιστημίου Aθηνών και γερμανική οικονομική ορολογία στο Oικονομικό Πανεπιστήμιο Aθηνών. Την περίοδο 1993-2003 υπηρέτησε ως εμπειρογνώμων στη Γενική Διεύθυνση Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Υπουργείου Εξωτερικών. Από το 2003 διδάσκει Μετάφραση και Συγκριτική Γραμματολογία στο Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Eθνικού και Kαποδιστριακού Πανεπιστημίου Aθηνών, όπου και έχει εκλεγεί Επίκουρη Καθηγήτρια.
-
-
Η Όλγα Λασκαρίδου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1976. Σπούδασε Γερμανική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης από το 1976 έως το 1980 και πήρε Magister Artium στη Γερμανική Φιλολογία και Ιστορία από το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου (1980-84) και ακολούθως Διδακτορικό Δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1990.
Από το 1986 έως το 1993 δίδαξε στο Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών ως Ε.Ε.Π., από το 1993 έως το 2001 ως Λέκτορας με γνωστικό αντικείμενο τη "Γερμανική Λογοτεχνία του 20ου αιώνα" και από το 2001 ως Επίκουρη Καθηγήτρια. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιστρέφονται γύρω από τη γερμανική λογοτεχνία με έμφαση στο 18ο και 20ο αιώνα, στη "θεωρία των λογοτεχνικών ειδών" και στη "λογοτεχνία και φωτογραφία".
Έχει δημοσιεύσει μονογραφίες ("Ο μύθος του Προμηθέα στην ποίηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας", διδ.διατριβή 1990, "Λευκό κενό και φανταστική σιωπή"), άρθρα γύρω από τα έργα του Χάινερ Μύλλερ, του Κλάιστ, του Μπρεχτ, του Ρολλάν Μπάρτ κ.α. Έχει μεταφράσει Τόμας Μάν, Γίοαχιμ Τάισεν, Χάινερ Μύλλερ κ.α.
-
-
Ο Παναγιώτης Αγαπητός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959 και αποφοίτησε από την Γερμανική Σχολή το 1977. Σπούδασε Βυζαντινολογία και Μουσικολογία στο Μόναχο και, στη συνέχεια, Βυζαντινή Φιλολογία στη Βοστόνη το 1990.
Από το 1985 έως το 1989 δίδαξε Βυζαντινή και Νεοελληνική Φιλολογία στο Harvard University. Το 1992 έγινε επίκουρος καθηγητής της Βυζαντινής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και από το 2001 τακτικός.
Έχει δημοσιεύσει δύο μονογραφίες για τα βυζαντινά ερωτικά μυθιστορήματα, την κριτική έκδοση του δημώδους μυθιστορήματος Λίβιστρος και Ροδάμνη, όπως και σειρά άρθρων σχετικά με ερμηνευτικές προσεγγίσεις της βυζαντινής λογοτεχνίας, τη θεωρία της ρητορικής και τα λογοτεχνικά είδη στο Βυζάντιο, την ιστορία των χειρογράφων και τα προβλήματα κριτικής έκδοσης των μεσαιωνικών ελληνικών κειμένων. Η βυζαντινή ιστορία μυστηρίου "Το εβένινο λαούτο" είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.
Είναι πρόεδρος της Byzantinist Society of Cyprus και ήταν επισκέπτης καθηγητής στο Freie Universitaet Berlin (1998), στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales (1999), και στο Stanford University (2009).
 Ο Νίκος Ψαρρός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959 και αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή το 1977. Κατόπιν πήγε στην Γερμανία όπου σπούδασε Χημεία και Φιλοσοφία στα Πανεπιστήμια του Würzburg και του Marburg. Το 1988 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ των Φυσικών Επιστημών και το 1997 υφηγητής της Φιλοσοφίας με εργασία για την Φιλοσοφική Θεώρηση της Χημείας. Την περίοδο 1998-2004 ήταν υπότροφος Heisenberg στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας και από το 2005 εργάζεται εκεί ως καθηγητής της Φιλοσοφίας. Ζει στη Λειψία με την οικογένειά του.
Περισσότερα για το βιογραφικό του σημείωμα (Kurzprofil, Curriculum Vitae, Forschungsprojekte, Publikationen, Preise, Ehrungen und Auszeichnungen, Kooperationen) στο site του Πανεπιστημίου...
Η αρθρογραφία του στον ιστότοπο amagi...
-
-
Η Ιωάννα Καρβέλα αποφοίτησε από τη Σχολή το 1980. Είναι επίκουρη καθηγήτρια με γνωστικό αντικείμενο Γερμανική Γλώσσα. Καθ᾿ όλη τη διάρκεια των βασικών σπουδών της στο Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΕΚΠΑ ήταν υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές ως υπότροφος του γερμανικού κράτους στο Πανεπιστήμιο Siegen της Γερμανίας, όπου εκπόνησε διδακτορική διατριβή στον τομέα της Συγκριτικής Γλωσσολογίας. Διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από το 2002. Στα ερευνητικά και επιστημονικά της ενδιαφέροντα συγκαταλέγονται η Λεξικολογία, η Κειμενογλωσσολογία και οι εφαρμογές της στη Διδακτική της Γερμανικής ως ξένης γλώσσας. Είναι υπεύθυνη για τον καθορισμό του αναλυτικού Προγράμματος και της αξιολόγησης της γλωσσικής επάρκειας των φοιτητών του Τμήματος Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΕΚΠΑ. Είναι διευθύντρια του Παραρτήματος Αθηνών του γερμανικού Ινστιτούτου Γλωσσολογικών Ερευνών Gesellschaft für deutsche Sprache με έδρα στο Wiesbaden της Γερμανίας. Από το 2009 είναι υπεύθυνη του Βαθμολογικού Κέντρου για τη Γερμανική Γλώσσα των υποψηφίων για το Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας. Τα επιστημονικά της δημοσιεύματα καλύπτουν κατά κύριο λόγο θέματα Γλωσσολογίας και Διδακτικής της Γερμανικής ως ξένης γλώσσας. Ενδεικτικά αναφέρεται το βιβλίο Die Fertigkeiten Hören und Sprechen im Fremdsprachenunterricht. Theoretische Ansätze und didaktische Überlegungen (Aθήνα: Εκδόσεις Πανεπιστημίου Αθηνών, 2008) και η συνεισφορά της με ειδικό κεφάλαιο στο συλλογικό τόμο των Graf / Fernández-Castillo: Schüler auf dem Weg nach Europa. Interkulturelle Bildung und Mehrsprachigkeit in der Schule (εκδόσεις Klinghardt, Bad Heilbrunn Γερμανία, 2011).
-
-
Η Αλεξάνδρα  Ιωαννίδου γεννήθηκε το 1966 και αποφοίτησε από την Σχολή το 1984. Από το 1984 έως το 1992 σπούδασε σλαβική φιλολογία (Slavistik) στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, στη Γερμανία, όπου και ολοκλήρωσε το διδακτορικό της δίπλωμα με θέμα την επιρροή της αρχαίας ελληνικής γραμματείας στη Ρωσία της καμπής του αιώνα. Ακολούθως εργάστηκε στην Ελλάδα στο Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου, όπυ εκπόνησε μελέτη για τις σλαβικές διαλέκτους της Μακεδονίας (1994-96), ως επιστημονική σύμβουλος στη Διέυθυνση Βαλκανικών Υποθέσεων στο Υπουργείο Εξωτερικών (1996-98), στον τραπεζικό τομέα (1998-2003). Από το 2001 δίδαξε στο Τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Mακεδονίας στη Θεσσαλονίκη κατ' αρχάς ως διδάσκουσα βάσει ΠΔ407/1980, μετά ως λέκτορας και ως επίκουρη καθηγήτρια. Απότον Ιούνιο του 2010 είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Τμήμα Σλαβικών Σπουδών του Εθνικού Καποδοστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει εξειδικευτεί στη ρώσική και πολωνική λογοτεχνία, καθώς και για τη νοτιοσλαβική γλωσσολογία / διαλεκτολογία. Επίσης, έχει μεταφράσει λογοτεχνικά και θεωρητικά βιβλία από τα ρωσικά, τα γερμανικά και τα πολωνικά. Το βιβλίο της "Υπόθεση Γκράνιν: η λογοτεχνική κριτική στο εδώλιο: η δίκη της "Επιθεώρησης Τέχνης" το 1959 και η απολογία του Κώστα Κουλουφάκου", τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Χρονικού - Μαρτυρίας 2009.
-
-
Ο Olaf Immanuel Seel αποφοίτησε από το γερμανικό τμήμα της Σχολής το 1986.
Κατέχει πτυχίο Αγγλικής Φιλολογίας (1995), Θεατρολογίας (1995) και Γερμανικής Φιλολογίας (1999). Είναι αριστούχος διδάκτωρ της Μεταφρασεολογίας (2005). Ως υποψήφιος διδάκτωρ υπήρξε υπότροφος του heTokyoFoundationtheSylff. . Η διατριβή του δημοσιεύτηκε το 2008 στην ειδική σειρά “Studien zur Translation” του γερμανικού επιστημονικού εκδοτικού οίκου Stauffenburg. Υπηρετεί στο Τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου της Κέρκυρας ως επίκουρος καθηγητής με γνωστικό αντικείμενο «Γλώσσα και μετάφραση: γερμανικά-ελληνικά. Από το 2011-2017 εργάστηκε ως επιστημονικός συνεργάτης στο ΔΠΜΣ «Μετάφραση-Μεταφρασεολογία» (ΕΚΠΑ). Από το 2017-2021 υπήρξε μέλος ΣΕΠ του ΕΑΠ στο ΜΠΣ «Διδασκαλία της γερμανικής ως ξένης/διεθνούς γλώσσας».
Τον Νοέμβριο 2020 του απονεμήθηκε το Βραβείο Μετάφρασης της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Μεταφρασεολογίας (EST) “2020 EST Translation Prize” για τη μετάφραση της μονογραφίας των Hans J. Vermeer και Katharina Reiß στην ελληνική γλώσσα.
-
-
 Η Ελένη Γέμτου γεννήθηκε το 1968 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1986. Πήρε το πτυχίο της και το 1993 το ΜΑ από το τμήμα Κλασικής Αρχαιολογίας του Ludwig Maximilian Universität Μονάχου. Εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή με αντικείμενο την Ιστορία της Τέχνης στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΕΚΠΑ και απέκτησε το διδακτορικό της το 2001.
Εξελέγη Επίκουρη καθηγήτρια του τμήματος Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Έχει εργαστεί σε μουσεία, εκπαιδευτικούς οργανισμούς, ενώ υπήρξε για πολλά χρόνια υπεύθυνη των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του οίκου δημοπρασιών Christie’s στην Αθήνα. Από το 2005 διδάσκει στο ΙΦΕ (πρώην ΜΙΘΕ) του ΕΚΠΑ, αρχικά ως λέκτορας και στη συνέχεια ως επίκουρη καθηγήτρια. Αντικείμενο της είναι η Ιστορία της Τέχνης με έμφαση στη σχέση Τέχνης και Επιστήμης, αλλά και η μεθοδολογία της Ιστοριογραφίας της Τέχνης. Έχει συμμετάσχει σε ελληνικά και διεθνή συνέδρια. Επίσης, έχει δημοσιεύσει επιστημονικά άρθρα σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά.
 Η Έλενα Παλλαντζά γεννήθηκε το 1969 στην Αθήνα. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ και Διαπολιτισμική Εκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας. Από το 1997 έως το 2003 εργάστηκε ως φιλόλογος στη Γερμανική Σχολή Αθηνών. Από το 2003 ζει στη Γερμανία και διδάσκει Νέα Ελληνική Γλώσσα και Πολιτισμό στο Πανεπιστήμιο της Βόννης.
-
-
 Η Ιωάννα Παπαδοπούλου, απόφοιτος του 1987, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Απέκτησε το Πτυχίο της στην Κλασική Φιλολογία από τη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Παν/μίου Αθηνών, Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης από τη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Παν/μίου Θεσσαλονίκης και είναι Διδάκτωρ Κλασικής Φιλολογίας του ιδίου πανεπιστημίου. Η μεταδιδακτορική της έρευνα, με αντικείμενο τα αρχαία αινίγματα και την επιβίωσή τους, εκπονήθηκε με διετή υποτροφία του ΙΚΥ στο τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης του Παν/μίου Αθηνών.
Από το 2012 μέχρι το 2019 ήταν (μόνιμη) Επίκουρος Καθηγήτρια Κλασικής Φιλολογίας στο Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας του Δημοκριτείου Παν/μίου Θράκης. Έχει υπηρετήσει ως Λέκτορας στην ίδια θέση και ως Junior Lecturer στο University of Glasgow. Επίσης έχει διδάξει (2002-2018) ως Καθηγήτρια-Σύμβουλος στη Θεματική Ενότητα «Αρχαίο Ελληνικό Θέατρο» του Ελληνικού Ανοικτού Παν/μίου και από το 2018 διδάσκει στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών «Δημιουργική Γραφή» του ιδίου πανεπιστημίου. Δίδαξε ως Λέκτωρ (σύμφωνα με το Π.Δ. 407/80) στο Τμήμα Φιλολογίας του Παν/μίου Πατρών και για τρία συναπτά ακαδ. έτη στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
Στα ερευνητικά της ενδιαφέροντα συμπεριλαμβάνονται: Τραγωδία, Κωμωδία, αρχαίο Θέατρο, Μέτρο και Μουσική, Ρωμαϊκό δράμα, Επίγραμμα, Λυρική ποίηση, Γεωγραφία. Οι δημοσιεύσεις της αφορούν κυρίως τον χώρο του ελληνο-ρωμαϊκού θεάτρου και της αρχαίας γεωγραφίας. Η μονογραφία της "Οι αντιφωνίες στα χορικά του Αισχύλου", Αθήνα 2006, βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών το 2007 (Τάξη Γραμμάτων και Τεχνών). Σήμερα είναι μόνιμη Επίκουρος Καθηγήτρια στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
Περισσότερα...
Η Παρασκευή Πετροπούλου γεννήθηκε το 1970 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1988. Σπούδασε Γερμανική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Συγκριτική Γραμματολογία στο Πανεπιστήμιο του Saarland στη Γερμανία, όπου και αναγορεύτηκε διδάκτορας. Από το 2001 διδάσκει Λογοτεχνία στο Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ερευνητικά ενδιαφέροντα: θεωρία λογοτεχνίας, ελληνογερμανικές λογοτεχνικές σχέσεις, ανάμνηση και αστική νεωτερικότητα.
-
-
 Ο Γιώργος Φλώρος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973 και αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1991. Σπούδασε στο Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Saarland στη Γερμανία, από όπου έλαβε Διδακτορικό στη Θεωρία της Μετάφρασης το 2001. Υπήρξε υπότροφος της Γερμανικής Υπηρεσίας Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών (DAAD) από το 1999 έως το 2001. Από το 2003 εργάζεται στο Τμήμα Αγγλικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου στη Λευκωσία, όπου κατέχει θέση Αναπληρωτή Καθηγητή στις Μεταφραστικές Σπουδές. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται μεταξύ άλλων στη θεωρία και τη διδακτική της μετάφρασης και της διερμηνείας, στη χρήση της μετάφρασης σε άλλα εκπαιδευτικά περιβάλλοντα, στη δευτερογενή δημιουργία και τις διαλεκτικές διαφοροποιήσεις όρων, στην ιστορία της μετάφρασης στον ελληνόφωνο χώρο και στη μεταφραστική ηθική. Έχει συμμετάσχει σε διεθνή ερευνητικά προγράμματα για τη χρήση νέων τεχνολογιών στην εκπαίδευση διερμηνέων και σε τοπικά χρηματοδοτούμενα ερευνητικά προγράμματα του Πανεπιστημίου Κύπρου. Στις διεθνείς δημοσιεύσεις του περιλαμβάνονται μια μονογραφία για τα πολιτισμικά στοιχεία στη μετάφραση (Narr 2002), η προσαρμογή ενός λεξικού μεταφραστικών όρων στα Ελληνικά (Ελληνικά Γράμματα 2008), η συνεπιμέλεια ενός τόμου για τη μετάφραση στη γλωσσική διδασκαλία και αξιολόγηση (Cambridge Scholars Publishing 2013), καθώς και πάνω από 30 άρθρα και κεφάλαια σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους, ενώ έχει κάνει πάνω από 55 ομιλίες και ανακοινώσεις σε διεθνή συνέδρια και πανεπιστήμια του εξωτερικού.
Διατέλεσε ακαδημαϊκός συντονιστής του Μάστερ στη Διερμηνεία Συνεδρίων στο Πανεπιστήμιο Κύπρου (2004-2008), Πρόεδρος του Τμήματος Αγγλικών Σπουδών (2013-2018) και εκλεγμένο μέλος της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Κύπρου (2014-2018).
-
-
 Ο Γιάννης Πίσσης γεννήθηκε το 1977 στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη ΓΣΑ το 1995. Σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και Μηχανικός Υπολογιστών στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (1995-2000) και «Ιστορία και Φιλοσοφία των Επιστημών και της Τεχνολογίας» στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Πολυτεχνείου και του Πανεπιστημίου Αθηνών (2000-2002). Συνέχισε τις σπουδές του στο Βερολίνο με υποτροφία του DAAD και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Ινστιτούτο Φιλοσοφίας του Ελεύθερου Πανεπιστημίου (2010). Δίδαξε φιλοσοφία στα Πανεπιστήμια Αθηνών (2011), Κρήτης (2012), Πάτρας (2016/17) και Τύμπιγκεν (2012/13). Το 2017 εκλέχτηκε Επίκουρος Καθηγητής «Λογικής, Μεταφυσικής και Φιλοσοφίας των Επιστημών» στο Τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Στα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνονται η κλασική γερμανική φιλοσοφία, η ιστορία και φιλοσοφία της λογικής, των μαθηματικών και των φυσικών επιστημών.
Έχει δημοσιεύσει τη μονογραφία «Kants transzendentale Dialektik. Zu ihrer systematischen Bedeutung» (Βερολίνο/Βοστώνη: Walter de Gruyter, 2012• Kantstudien-Ergänzungshefte, τόμ. 169) και έχει μεταφράσει στα ελληνικά δοκίμια του Καντ με εισαγωγή και ερμηνευτικά σχόλια: «Τέσσερα δοκίμια κριτικής φιλοσοφίας» (Αθήνα: νήσος, 2012).
Είναι παντρεμένος με την αρχιτεκτόνισσα Λίνα Δήμα και έχουν ένα γιο, τον Λεωνίδα, μαθητή της ΓΣΑ.
-
-
 Ο Νικόλαος-Ιωάννης Κοσκινάς είναι επίκουρος καθηγητής με γνωστικό αντικείμενο τη Γερμανική Λογοτεχνία. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979 και αποφοίτησε από την Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1996. Σπούδασε Γερμανική Φιλολογία με ειδίκευση στη λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, απ’ όπου αποφοίτησε με διάκριση (καλύτερος μέσος όρος της χρονιάς). Στη συνέχεια εκπόνησε ως υπότροφος του Ι.Κ.Υ. τη διδακτορική του διατριβή με διάκριση (magna cum laude) στο πανεπιστήμιο Humboldt του Βερολίνου με επιβλέποντες καθηγητές το Frank Hörnigk και τον Jürgen Schutte. Από το 2006 έως το 2018 εργάστηκε ως επιστημονικός συνεργάτης στα πανεπιστήμια Humboldt και TU στο Βερολίνο, στο ΤΕΙ Αθηνών και στο ΕΚΠΑ. Το 2018 εξελέγη επίκουρος καθηγητής στο τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής του ΕΚΠΑ. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούν στη Νεότερη Γερμανική Λογοτεχνία, στη Λογοτεχνία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας, στη Θεωρία της Λογοτεχνίας, στη σχέση Λογοτεχνίας και Μύθου και Λογοτεχνίας και Ψυχολογίας / Ψυχανάλυσης, καθώς και στην Ανάλυση και Θεωρία του Δράματος.
Περισσότερα...
 Η Ελίζα (Ζωή-Ελένη) Παναγιωτάτου γεννήθηκε το 1984 στην Αθήνα και αποφοίτησε από την Σχολή το 2002. Είναι κόρη δύο αποφοίτων, του Βαγγέλη Παναγιωτάτου και της Ματίνας Αργυροπούλου. Σπόυδασε Ελληνική Φιλολογία στο ΕΚΠΑ (2003-07), έκανε MSc στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου (2008-09) και Master of Arts (M.A.) στο Freie Universität Berlin (2011-13).
Ζει στην Μαδαγασκάρη και διδάσκει Γερμανική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Antananarivo
Έχει μεταφράσει το βιβλίο "Η Μάχη της Κρήτης" του Heinz Richter (2010-11) και έχει γράψει "Αυτά έγιναν Χτες" (2015 – Κουκούτσι), "(Δε) Μιλάς" (2016 – ΟΥΑΠΙΤΙ), Τεχνικές Κολύμβησης (2017 - Αντίποδες). Περισσότερα...
-
-
 Ο Σωτήρης Μητραλέξης γεννήθηκε το 1988 στην Αθήνα κα αποφπίτησε από την Σχολή το 2006. Είναι διδάκτωρ φιλοσοφίας της Freie Universitat Berlin, διδάκτωρ θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και διδάκτωρ πολιτικής επιστήμης και διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, μετά από σπουδές φιλολογίας και φιλοσοφίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και στην Freie Universitat Berlin. Κατά τα έτη της διδακτορικής του διατριβής υπήρξε υπότροφος του γερμανικού ιδρύματος ακαδημαϊκών ανταλλαγών (DAAD). Έχει διατελέσει αντιπρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Βερολίνου και πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Φοιτητών Βερολίνου.
Είναι εντεταλμένος διδάσκων φιλοσοφίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και ερευνητικός εταίρος στο Πανεπιστήμιο του Winchester. Έχει διατελέσει επίκουρος καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Πόλεως, Κωνσταντινούπολη (Istanbul Sehir Univ.), και έχει εργαστεί ως ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Princeton και στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Έχει εκδώσει μεταξύ άλλων τα βιβλία «Ever-Moving Repose: A Contemporary Reading of Maximus the Confessor’s Theory of Time» (Cambridge: James Clarke & Co, 2017), «Μεθοδολογία και Θεωρία της Ιστορίας της Φιλοσοφίας» (Αθήνα: Καρδαμίτσα, 2017), «Ludwig Wittgenstein between Analytic Philosophy and Apophaticism» (επιμ., Newcastle: Cambridge Scholars Publishing, 2015), «Slavoj Žižek and Christianity» (συνεπιμ., Νέα Υόρκη: Routledge, 2018) και «Σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους» (Αθήνα: Αρμός 2019).
Είναι επίκουρος καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Πόλεως, Κωνσταντινούπολη (Istanbul Sehir Univ.), ερευνητικός εταίρος στο Πανεπιστήμιο του Winchester και διδάκτωρ φιλοσοφίας της Freie Universitat Berlin (με την διατριβή "Ever-Moving Repose: The notion of time in Maximus the Confessor's philosophy through the perspective of a relational ontology") μετά από σπουδές φιλολογίας και φιλοσοφίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και στην Freie Universitat Berlin.
Οι σχέσεις Πολιτείας - Εκκλησίας είναι το ψυχογράφημα της ελληνικής κοινωνίας...
Ο Σωτήρης Μητραλέξης αρθρογραφεί στο orthodoxia.info...
|
|
|
|
 |
|
|
|
Από τη δεκαετία του '60 μέχρι σήμερα
Με την υποστήριξη:
|
