-
-
Η Ελευθερία Σαπουντζή γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1989. Αποφοίτησε από το Εργαστήριο Υποκριτικής Τέχνης του "Αμφι-Θεάτρου" του Σπύρου Ευαγγελάτου και από το τμήμα Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Σπούδασε Υποκριτική στην Hochschule der Kunste του Βερολίνου με υποτροφία του Γερμανικού κράτους. Ως ηθοποιός συμμετείχε σε αρκετές παραστάσεις μεταξύ των οποίων: "Δυσδαιμόνα ή Έργο για ένα μαντήλι", σε σκηνοθεσία Κ. Φοντούκη και "Ο Δον Ζουάν έρχεται από τον πόλεμο", σε σκηνοθεσία Δ. Καταλειφού, ενώ συνεργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη με την Νικαίτη Κοντούρη και τον Δημήτρη Καταλειφό. Το 1993 εξεδόθη η ποιητική της συλλογή "Κλινήρης Δευτέρα" από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Μετέφρασε και σκηνοθέτησε τα έργα "Φωτιά στο πρόσωπο", στο "Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας" και "Ο Θεός είναι D. J." στο "Θέατρο του Νότου". Το 2000 ανέλαβε τη συνδιεύθυνση του "Θεάτρου του Νότου" μαζί με τους Γ. Χουβαρδά και Θ. Μοσχόπουλο. Στις 22 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους, αναπάντεχα, μας άφησε σε ηλικία μόλις 29 ετών.
Συμμετείχε στην ταινία "My sweet home" (2001, σε σκηνοθεσία Φίλιππου Τσίτου).
Από ένα αφιέρωμα του περιοδικού lifo 13 χρόνια μετά τον θάνατό της αναδημοσιεύουμε δύο ποιήματά της:
Η Κλινήρης Δευτέρα, 1993
Και ιδού Εγώ που κλέβοντας πορεύομαι
την ταπεινότητα την άλλη μου ζωή τη ζω
Αγίας Λογικής ποτίζοντας τις γλάστρες
και να μετρήσω τα κεριά μου δέομαι
-και δεν γίνεται
Εξαπατώντας εκ δεξιών θα εμφανιστώ
και σε μεστή δόξα θα ανατείλω
Σε χρόνο αιωνίως ενεστώτα
Eπείγομαι.
Τώρα όλα,ό,τι είναι να γίνει.
Λίγοι που μείναμε μην έρθει η ώρα μου και δεν προλάβω.
Ένα κλαδάκι με κρατάει απ' το γκρεμό φύλλο κι άμα φυσήξει χάθηκα.
Ευτυχώς φέτος δεν έχει άνοιξη κι ένα ένα φεύγουν αστράγαλοι,
έπειτα γόνατα μηροί και προς τα πάνω η μέση στήθος η φωνή μου μόνα κι ασυνόδευτα στα βάθη σου.
Απ' τα μαλλιά μου πιάνομαι πνιγμένη.
Αυτό ήταν-έγινε.
Πάει και πέρασε κι έρχεται και θα φύγει.
Εχουν περάσει ακριβώς δεκατρία χρόνια από το θάνατό της. Αύριο απονέμεται το βραβείο Ελευθερία Σαπουντζή, σε μια καινούργια σκηνοθέτη. Πηγή: www.lifo.gr
Eπείγομαι. Τώρα όλα,ό,τι είναι να γίνει. Λίγοι που μείναμε μην έρθει η ώρα μου και δεν προλάβω. Ένα κλαδάκι με κρατάει απ' το γκρεμό φύλλο κι άμα φυσήξει χάθηκα. Ευτυχώς φέτος δεν έχει άνοιξη κι ένα ένα φεύγουν αστράγαλοι,έπειτα γόνατα μηροί και προς τα πάνω η μέση στήθος η φωνή μου μόνα κι ασυνόδευτα στα βάθη σου. Απ' τα μαλλιά μου πιάνομαι πνιγμένη. Αυτό ήταν-έγινε. Πάει και πέρασε κι έρχεται και θα φύγει. Σε χρόνο αιωνίως ενεστώτα ***** Εχουν περάσει ακριβώς δεκατρία χρόνια από το θάνατό της. Αύριο απονέμεται το βραβείο Ελευθερία Σαπουντζή, σε μια καινούργια σκηνοθέτη. Πηγή:
www.lifo.grEπείγομαι. Τώρα όλα,ό,τι είναι να γίνει. Λίγοι που μείναμε μην έρθει η ώρα μου και δεν προλάβω. Ένα κλαδάκι με κρατάει απ' το γκρεμό φύλλο κι άμα φυσήξει χάθηκα. Ευτυχώς φέτος δεν έχει άνοιξη κι ένα ένα φεύγουν αστράγαλοι,έπειτα γόνατα μηροί και προς τα πάνω η μέση στήθος η φωνή μου μόνα κι ασυνόδευτα στα βάθη σου. Απ' τα μαλλιά μου πιάνομαι πνιγμένη. Αυτό ήταν-έγινε. Πάει και πέρασε κι έρχεται και θα φύγει. Σε χρόνο αιωνίως ενεστώτα ***** Εχουν περάσει ακριβώς δεκατρία χρόνια από το θάνατό της. Αύριο απονέμεται το βραβείο Ελευθερία Σαπουντζή, σε μια καινούργια σκηνοθέτη. Πηγή:
www.lifo.gr
