|
|
|
|
|
|
|
|
Σήμερα έχουμε αποφοίτους από την Αραχώβης (που αποφοίτησαν έως το 1944), από την Μετσόβου (έως το 1968) και βέβαια από το Μαρούσι. Πολλοί από αυτούς έστειλαν τα παιδιά τους στην Γερμανική Σχολή. Πολλοί μάλιστα, όπως διαπιστώσαμε είναι παιδιά τριών γενιών (!), όπως:
- Ειρήνη Κουτσογιάννη, απόφοιτος Αραχώβης (1938) έστειλε: την κόρη της Λένα Μερίκα, απόφοιτο 1964, Μετσόβου τον γιό της Μανώλη Μερίκα, απόφοιτο 1967, Μετσόβου, και τον γιό της Γιώργο Μερίκα, απόφοιτο 1974, Μαρούσι. και, η Λένα Μερίκα με την σειρά της έστειλε τους γιούς της Γιάννη Θεοδωρακάκο, απόφοιτο 1997 και Στέφανο Θεοδωρακάκο, απόφοιτο 1998.
- Η Ξένη Σκουζέ, απόφοιτος Αραχώβης 1942 (μετά το γάμο της Ξένη Παπαδάκη), έστειλε την κόρη της Ελίζα Παπαδάκη στη ΓΣΑ (απόφοιτος Μετσόβου 1967), η οποία με τη σειρά της έστειλε τη δική της κόρη Άννα Παπαδάκη στη ΓΣΑ στο Μαρούσι (απόφοιτος 2008).
- Η Ρέα Αργυριάδου - Μυλωνά (1961) έστειλε τους γιούς της Ιπποκράτη (1984) και Φοίβο (1995), και ο Ιπποκράτης τον γιό του Γιάννη, απόφοιτο του 2019.
- Η Νέλη Βαφειάδου (1963) έστειλε την κόρη της Φαίδρα Γρηγοριάδου (1982), η οποία είναι σύζυγος του Λάζαρου Φραντζή (1982), που με την σειρά τους έστειλαν τις κόρες τους Ναταλία Φραντζή (2018) & Ίλια Φραντζή (2019).
- Η Γιολάνδα Αγαλλίδου (δεκαετία '30) 'εστειλε: την κόρη της Μαριάνα Καναβαριώτου (1963), που έστειλε τον γιό της Νίκο Πετρόπουλο. τον γιο της Κώστα Καναβαριώτη (1967) την κόρη της Ελένη Καναβαριώτου, που έστειλε τις κόρες της Μαρίνα Τσολάκη (2006) και Χριστίνα Τσολάκη (2008).
Ας τους γνωρίσουμε λοιπόν όλους:
Απόφοιτοι της Αραχώβης...
Απόφοιτοι της Μετσόβου...
Απόφοιτοι του Αμαρουσίου...
Τρεις γενιές DSA Καναβαριώτου...
Εδώ θα επιχειρήσουμε να συγκεντρώσουμε όλα τα ονόματα των Αποφοίτων της Αραχώβης, της περιόδου του Πολέμου δηλαδή, οι οποίοι στη συνέχεια απεφάσισαν να στείλουν τα παιδιά τους στη Γερμανική Σχολή, οπότε:
Κωνσταντίνος Λασκαρίδης |
1937 |
Πάνος Λασκαρίδης Θανάσης Λασκαρίδης |
1964 1970 |
Σόφη Καζάζη |
1938 |
Λίζα Σκαλαίου - Κουσίου |
1968 |
Κωνσταντίνος Μαρούδης |
1937 |
Γιάννης Μαρούδης |
1976 |
Γεώργιος Κουμούσης |
|
Αργύρης Κουμούσης |
1975 |
Σίσσυ (Αθανασία) Παπαχελά |
1938 |
Αιμιλία Σταυρίδη |
1963 |
Ειρήνη Κουτσογιάννη |
1938 |
Λένα Μερίκα Μανώλης Μερίκας Γιώργος Μερίκας |
1964 1967 1974 |
Μαρία Ντόλλα Ξανθοπούλου |
1938 |
Αλεξάνδρα Βοβολίνη |
1970 |
Αλέξανδρος Κοτιώνης Ρέα Κυπριώτου |
1942 1944 |
Κατερίνα Κοτιώνη |
1976 |
Ξένη Σκουζέ |
1942 |
Ελίζα Παπαδάκη |
1967 |
Δήμητρα Μάτου |
1942 |
Ανδρέας Παπανδρικόπουλος Αναστασία Παπανδρικοπούλου |
1974 1977 |
Βέρα Μολοκότου |
1942 |
Παναγιώτης Πρατικάκης Αγγέλα Πρατικάκη |
1967 1969 |
Δήμητρα Καρβελά |
1942 |
Αρετή Παπασταύρου Σταύρος Παπασταύρου |
1979 1980 |
Αλεξάνδρα Σίμου |
|
Κατερίνα Αλεξανδράκη |
1977 |
Βασίλης Μαυρίδης |
1943 (*) |
Γιώργος Μαυρίδης |
1983 |
Δαμιανός Μαυρίδης |
1942 |
Γιώργος Μαυρίδης |
|
Δημήτριος Ανδρικόπουλος |
1940 (?) |
Νόρα Ανδρικοπούλου |
1973 |
Φωκίων Φωτιάδης-Νεγρεπόντης |
1944 (*) |
Εμμανουήλ Φωτιάδης-Νεγρεπόντης |
|
Rudolph Alther |
|
Reini Alther |
1979 |
Κώστας Αθανασιάδης |
1944 |
Νίκη Αθανασιάδου Μιχάλης Αθανασιάδης Αλέξανδρος Αθανασιάδης |
1974 1977 1980 |
Margeritte Huck |
|
Αθηνά Μπαλωμένου |
|
Κωνσταντίνος Παπαναστασίου |
|
Μαρία Παπαναστασίου Αλέξανδρος Παπαναστασίου |
1987 1987 |
Αριστείδης Νικολετόπουλος |
1940 |
Πάνος Νικολετόπουλος |
1974 |
Γιολάντα Αγαλλίδου |
1937 |
Μαριάνα Καναβαριώτου Κώστας Καναβαριώτης Ελένη Καναβαριώτου |
1963 1967 1972 |
Ελένη Μακρή |
|
Ιουλία Παπαϊωάννου |
1980 |
|
|
Κωστής Παπαϊωάννου |
1979 |
Θεμιστοκλής Πάνου Γιάννα Ζάννου |
|
Αλίκη Πάνου Δημήτρης Πάνου |
1972 1975 |
|
|
Ανδρέας Νίτσε |
|
Γιάννης Τρύφων |
1940 |
Αικατερίνη-Ούρσουλα Βαρβάρα-Ζίγκριντ Ελισάβετ-Πούψη Αναστασία-Πόπηλε |
|
Εδώ θα επιχειρήσουμε να συγκεντρώσουμε όλα τα ονόματα των Αποφοίτων της Μετσόβου, της Μεταπολεμικής περιόδου δηλαδή, οι οποίοι στη συνέχεια απεφάσισαν να στείλουν τα παιδιά τους στη Γερμανική Σχολή, οπότε και με την βοήθεια της Τένιας Παπαδάκη έχουμε:
Ελένη Ακύλα |
1960 |
Αμαλία Γιαννοπούλου Ηλίας Γιαννόπουλος |
1987 1986 |
Ρέα Αργυριάδου - Μυλωνά |
1961 |
Ιπποκράτης Μυλωνάς Φοίβος Μυλωνάς |
1984 1995 |
Άννα Γκανά |
1961 |
Πάνος Βερβενιώτης Μαρίνα Βερβενιώτη |
1992 1989 |
Βασίλης Σαλαπάτας |
1961 |
Antonios – Otto Salapatas |
1992 d |
Νίκος Αβράσογλου |
1961 |
Δημήτρης Αβράσογλου Άγγελος Αβράσογλου |
1988 1989 |
Αλίκη Ορφανού (1961) Γιάννης Στάικος (1962) |
|
Έλλη Στάικου |
1994 |
Θανάσης Καλπαξής |
1962 |
Φίλιππος Καλπαξής |
1998 |
Γιώργος Ιωαννίδης (1963) Αιμιλία (Μίλι) Παπαγιάννη (1963*) |
1963 |
Παύλος Ιωαννίδης Μαρίνα Ιωαννίδη |
1994 1995 |
Μιχάλης Μητσός |
1963 |
Αλέξανδρος Μητσός Μάρκος Μητσός |
1994 1991 |
Ελένη (Νέλη) Βαφειάδου |
1963 |
Φαίδρα Γρηγοριάδου |
1982 |
Λένα Μερίκα |
1964 |
Γιάννης Θεοδωρακάκος Στέφανος Θεοδωρακάκος |
1997 1998 |
Φρόσω Δημάκου |
1964 |
Μαργαρίτα Κιάου |
1994 |
Μαρία Μακρυωνίτου |
1964 |
Φίλιππος Λιναρούδης Αλέξανδρος Λιναρούδης |
1995 1997 |
Νίκος Μπελλώνιας |
1964 |
Λουκάς Μπελλώνιας |
2000 |
Γιάννης Μπελλώνιας |
1964 |
Ευάγγελος Μπελλώνιας Κρίτων Μπελλώνιας |
1999 2003 |
Δημήτρης Κατσαράκης Αταλάντη Παπουτσάνη |
1965 1967 |
Γιάννης Κατσαράκης |
1995 |
Γιώργος Αρεταίος Λυδία Λίποβατς |
1966 1966 |
Μυρτώ Αρεταίου Λιλιάνα Αρεταίου |
1998 1995 |
Έφη Κεχαγιά |
1966 |
Δημήτρης Καλοκούβαρος |
1995 |
Τζέλα (Αγγελική) Μισαηλίδου |
1966 |
Γεώργιος Κότσαλης Ευάγγελος - Μάριος Κότσαλης |
1992 1998 |
Αθηνά-Μαρία Καταλειφού |
1966 |
Κωνσταντίνος Κρίτσης Ιωάννα Παρασκελίδη |
1993 1998 |
Καίτη Κουμαντάρου |
1967 |
Μελίνα Σάββα Ειρήνη-Μυρτώ Σάββα |
1991 1995 |
Μαίρη Καλαμιώτου |
1967 |
Ελένη Φιμερέλη Δανάη Φιμερέλη |
1996 2003 |
Γιάννης Ιατρού |
1967 |
Φίλιππος Ιατρού |
2014 |
Αλίκη Βαφειοπούλου |
1967 |
Μιράντα - Γεωργία Στεφανουδάκη |
2003 |
Θεόδωρος Σωηρόπουλος |
1967 |
Ανθή Σωτηροπούλου-Νασίκα Νίκη Σωτηροπούλου-Νασίκα |
|
Αριάδνη Μαλαμίτση |
1967 |
Στέφανος Πούχνερ Κάρολος Πούχνερ |
1996 1997 |
Ιάσων Δρόσος |
1967 |
Ευάγγελος Δρόσος |
2008 |
Ελίζα Παπαδάκη |
1967 |
Άννα Παπαδάκη |
2008 |
Χριστίνα Χριστοπούλου |
1967 |
Κατερίνα Νιάρχου |
1995 |
Αριστείδης Ορφανός |
1968 |
Κλυταιμνήστρα Ορφανού |
2002 |
Αλίκη Μακρυωνίτου |
1968 |
Καρολίνα Παταριά |
1995 |
Ευάγγελος Παναγιωτάτος (1968) και Ματίνα Αργυροπούλου (1973) |
1968 1973 |
Σπύρος Παναγιωτάτος Ελίζα (Ζωη-Ελένη) Παναγιωτάτου |
2004 2002 |
|
|
|
|
-
-
Αγγελική Γεωργίου |
1970 |
Κωνσταντίνος-Θωμάς Παπαδημητρόπουλος Βασίλης Παπαδημητρόπουλος |
1995 1997 |
Σπυριδούλα Αδαμάκη |
1970 |
Φωτεινή Πριαγγέλου Αλέξανδρος Πριαγγέλου |
1995 1997 |
Ρένα Παναγιωτάτου |
1970 |
Ζωή Δοξανίδη |
2013 |
Σπύρος Πινακουλάκης |
1970 |
Κορίννα Πινακουλάκη |
2007 |
Δημήτρης Δημάκος |
1970 |
Αριάδνη Δημάκου – Μπέρτελς |
2010 |
Χριστίνα Παπουτσάνη |
1970 |
Τερέζα Μαρτώνη |
1999 |
Βέρνερ Χέρμαν |
1970 d |
Ανδρέας Χέρμαν Δημήτρης Χέρμαν |
2006 d 2008 d |
Ρόζα Γιούστου |
1971 |
Έλενα Μίχου Κατερίνα Μίχου |
|
Πέτρος Πετρακόπουλος Τέμη (Πολυτίμη) Βώκου |
1972 1976 |
Φίλιππος Πετρακόπουλος |
2004 |
Λίζα Γεωμπρέ |
1973 |
Αντώνης Αναπολιτάνος Ελεάνα Αναπολιτάνου |
2008 2012 |
Μάκης Δριμαρόπουλος |
1973 |
Τερέζα Δριμαροπούλου |
2001 |
Ευάγγελος Παναγιωτάτος Ματίνα Αργυροπούλου |
1968 1973 |
βλέπε Απόφοιτοι Μετσόβου |
|
Έφη Βουδούρη |
1973 |
Κωνσταντίνος Δημητρίου Ιάκωβος Δημητριου Ελισσάβετ Δημητρίου |
2006 2007 2013 |
Πέτρος Πιτσίνης |
1974 |
Γιώργος Πιτσίνης |
2019 |
Γιώργος Καπετάνης (1974) Άννα Ραφτοπούλου (1976) |
1974 1976 |
Νικόλας Καπετάνης Ανδρίκος Καπετάνης |
2009 2012 |
Κώστας Γαλάνης |
1974 |
Θοδωρής Γαλάνης Μαρία Γαλάνη |
2017 2019 |
Χαρά Στρώνη |
1974 |
Άννα Νάκου |
2008 |
Κατερίνα Μητραλέξη |
1974 |
Σωτήρης Μητραλέξης-Γεωργακάκος |
2006 |
|
|
|
|
Thomas Greve |
1976 d |
Φαίδρα Γκρέβε – Μιχαλοπούλου Μυρτώ Γκρέβε – Μιχαλοπούλου |
2010 2013 |
Γιάννης Αντωνιάδης |
1977 |
Δημήτρης Αντωνιάδης Γιώργος Αντωνιάδης |
2005 2007 |
Μηνάς Σακιώτης |
1978 |
Νίκος Σακιώτης |
2007 |
Κοστάντζα (Κωνσταντίνα) Μπριλλάκη |
1978 |
Δέσποινα Μπριλλάκη-Ανδρουλακάκη |
2019 |
Χρήστος Καλός |
1980 |
Γιοχάννα Καλού Γκέοργκ Καλός |
2009 2011 |
Σοφία Χριστοφορίδου |
1980 |
Μενέλαος Φωτιάδης |
2017 |
Άννα Δημητράκου |
1980 |
Adnane Behdaoui Thouria Behdaoui |
|
Χρήστος Καραμπάτος Χριστίνα Αλιβέρτη |
1981 |
Νικόλας Καραμπάτος Μελίνα Θεοδώρα Καραμπάτου |
|
Ασπασία Τριανταφυλλίδου |
1982 |
Μαρίνα Ξανθοπούλου |
2011 |
Βίκυ Απέργη |
1982 |
Μιχάλης Κύκνας Ιάσων Κύκνας Γιώργος Κύκνας |
2011 2013
|
Γιώργος Ζολώτας |
1982 |
Δανάη Ζολώτα |
2019 |
Αικατερίνη Βοσνιάκου |
1982 |
Θεόδωρος Κοσιώρης |
2013 |
Λάζαρος Φραντζής Φαίδρα Γρηγοριάδου |
1982 1982 |
Ίλια Φραντζή Ναταλία Φραντζή |
2019 2018 |
Μπέτυ Αλεβιζοπούλου |
1982 |
Δανιήλ Τριανταφύλλης |
2019 |
Παρασκευή (Εύη) Καλλιγέρη Stefan Mittmann |
1982 1983 d |
Iris Mittmann |
2017 d |
Στέφανος Μισκίας |
1983 |
Πάρης Μισκίας |
|
Γιάννης Πατρινός |
1983 |
Θέμις Πατρινός |
2019 |
Γιώργος Αλεβιζόπουλος |
1984 |
Σεσίλια Αλεβιζοπούλου |
2019 |
Ιπποκράτης Μυλωνάς |
1984 |
Γιάννης Μυλωνάς |
2019 |
Βασιλική Σουλτανοπούλου |
1985 |
Κατερίνα Νταλ Λίντα-Μαρία Νταλ Άννα Νταλ |
2014 2018
|
Χριστίνα Δήμου |
1985 |
Ροδάνθη Αλεξίου |
2019 |
Χριστίνα Ζαχμάνογλου |
1985 |
Γιώργος Τσολάκης |
2019 |
Δήμος Πασάς Χριστίνα Σπαντιδάκη |
1987 1988 |
Γιώργος Πασάς (2019) |
2019 |
Πέγκυ Αλεξανδροπούλου |
1988 |
Γιώργος Τσιλιμίγκρας |
2019 |
Δημήτρης Καραδήμας |
1988 |
Νάσος Καραδήμας |
|
Κώστας Κολυμπάρης |
1988 |
Ναταλία Κολυμπάρη Γιώργος Κολυμπάρης |
|
Χάρης (Χαρίλαος) Κατσίχτης Χριστίνα (Χρυσάνθη) Ηλιάδου-Κατσίχτη |
1989 |
Μαρία Κατσίχτη Θοδωρής Κατσίχτης |
|
Κώστας Καραγιάννης |
1989 |
|
|
Petra Schweiger |
1990 |
Δημήτρης Γεωργακόπουλος Φραντσέσκα Γεωργακοπούλου |
2016 2019 |
Δημήτρης Παπακώστας Δήμητρα Ριζά |
1996 |
Ευθυμία Παπακώστα Σπύρος Παπακώστας |
|
Βανέσσα Μαυροειδή |
1997 |
Δημήτρης Τσάκωνας |
|
Η Γερμανική Σχολή της Αραχώβης αποτελούσε πρώτη επιλογή για πολλές οικογένειες, που ήθελαν τα παιδιά τους να πάνε σε ένα καλό σχολείο. Ήταν επόμενο λοιπόν, εκείνα τα χρόνια τα προπολεμικά, πολλοί να στείλουν τα παιδιά τους και στην συνέχεια να ξεσπάσει ο Πόλεμος και πολλές οικογένειες να βρεθούν μπροστά στο δίλημμα να αφήσουν τα παιδιά τους εκεί ή να τα πάρουν. Ανάμεσα στις οικογένειες αυτές ήταν και κάποιες οι οποίες είχαν στις τάξεις τους διακεκριμένους επιστήμονες, οι οποίοι διετέλεσαν και υπουργοί και εδώ θα ζητήσουμε και την βοήθεια όσων γνωρίζουν πρόσωπα εκείνης της εποχής να συνεισφέρουν με πληροφορίες.
Θα ξεκινήσουμε με την Κυβέρνηση Αλέξανδρου Κοριζή (Ιανουάριος-Απρίλιος 1941), ο οποίος από τα τέσσερα παιδιά του είχε στείλει τις δύο κόρες του στην Γερμανική, την Ελένη (Λένα, «Κυρία επί των Τιμών» της βασίλισσας Φρειδερίκης) και την Ειρήνη (Ρένα, σύζυγο του εφοπλιστή Στρατή Ανδρεάδη).
Θα δούμε στην Κυβέρνηση Ιωάννη Ράλλη, η οποία ήταν η τρίτη και τελευταία κυβέρνηση της περιόδου της Γερμανικής κατοχής της Ελλάδας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και έμεινε στην εξουσία από τον Απρίλιο 1943 έως Οκτώβριο 1944, ποιοί υπουργοί είχαν ήδη τα παιδιά τους στην Αραχώβης. Να προσθέσουμε εδώ ότι την ίδια περίοδο η νόμιμη κυβέρνηση της χώρας βρισκόταν στην Αίγυπτο.
Έχουμε λοιπόν:
«Επί των Θρησκευμάτων και Εθνικής παιδείας υπουργός»: Νικόλαος Λούβαρις - Ο Αλφρέδος Λούβαρις ήταν μαθητής πολύ πριν φθάσει ο Πόλεμος στην Ελλαδα.
«Επί των Εσωτερικών υφυπουργός» : Δημήτριος Μπακογιάννης, (από 21 Ιουλίου 1944) - Η Ρένα Μπακογιάννη ήταν μαθήτρια του 8-ταξίου.
Επίσης:
"Σύμβουλος Επικρατείας": Αντώνιος Ραγκούσης - Χαρίκλεια και Μαρία-Μαγδαληνή Ραγκούση
Τα Μαθητολόγια που έχουμε στην διάθεσή μας στη Σχολή ξεκινούν από το 1926 και φτάνουν μέχρι το 1944, οπότε η Σχολή κλείνει για να επαναλειτουργήσει το 1956. Η περίοδος των πρώτων χρόνων δηλαδή από το 1896 στην Σκουφά και μετά στην Ομήρου, μέχρι και το 1926 δεν έχουν βρεθεί. Στην πραγματικότητα τα μαθητολόγια του Μεσοπολέμου, που μας λείπουν είνα αυτά μεταξύ 1921 και 1926. Να θυμίσουμε ότι η Σχολή είχε κλείσει από το 1917 λόγω των πολιτικών εξλίξεων και ξαναξεκίνησαν τα μαθήματα το 1921. Για περισσότερα στοιχεία δείτε το Χρονικό της Γερμανικής Σχολής, που είχε επιμεληθεί η Αγγελική Κανελλακοπούλου...
Ξεφυλλίζοντας λοιπόν τα Μαθητολόγια από το 1926 εντοπίσαμε κάποια επώνυμα που επαναλαμβάνονταν από χρονιά σε χρονιά και διαπιστώσαμε ότι οι μαθητές και οι μαθήτριες ανήκαν σε οικογένειες επώνυμες η μη της εποχής που επέλεγαν να στείλουν όλα τα παιδιά τους στη Σχολή που τότε ήταν στην Αραχώβης.
Ξεχωρίσμαμε μερικά ονόματα:
Αλέξανδρος Di Lernia, μετέπειτα σύζυγος της Maria Di Lernia Γένιο (Ευγένιος) Santo Rini, γιός του Παύλου Σαντορίνη, καθηγητή του ΕΜΠ... Αναστασία Ρόγκα, διευθντρια της Εδρας Ασύρματης Τηλεπικοινίας της Σχοή Ηλεκτρολόγων ΕΜΠ
Δείτε μερικά παραδείγματα:
Οικογένεια Δραγούμη
Λίζα Δραγούμη (1926- Ελένη Δραγούμη (1926-Τάξη Δ, Στέφανος Δραγούμης Νάτα Μελά
και αργότερα η Ελένη Δραγούμη (απόφοιτος 1974)
Δείτε στην wikipedia περισσότερα γα την οικογένεια...
Οικογένεια Λύτρα
Ευγενία Λύτρα (1926-Νηπιαγωγείο, 5 ετών, δολοφονήθηκε το 1944) Ειρήνη Λύτρα
Οικογένεια Μαγκάκη
Γεώργιος Αλέξανδρος Μαγκάκης Άννα Μαγκάκη (1926-Τάξη Δ,
Οικογένεια Μπαχάουερ
Ερρίκος Μπαχάουερ
Οικογένεια Alter
Έντελτραουτ Άλτερ Έντμουντ Άλτερ Ελμίνα Άλτερ Έλσα Άλτερ Εδουάρδος Άλτερ Ρούντολφ Άλτερ
και αργότερα ο Rheini Alther
Οικογένεια Πίτσου
Ευάγγελος Πίτσος Απόστολος Πίτσος
Οικογένεια Ιωάννη Μάνου
Νίκος Μάνος Δάφνη Μάνου
Οικογένεια Νικολάου Νικολαΐδη
Ιάκωβος Νικολαΐδης Γιώργος Νικολαΐδης
Δείτε το βιογραφικό του αρχιτέκτονα Νίκου Νικολαΐδη...
Οικογένεια Τρύφων
Νίκος Τρύφων Ιωάννης Τρύφων Βικτωρία Τρύφων Αλέξιος Τρύφων
και αργότερα η Αικατερίνη-Ουρσουλα, η Βαρβάρα-Ζιγκριντ, η Ελισάβετ-Πούψη και η Αναστασία-Πόπηλε στην Μετσόβου
Οικογένεια Αποστολίδη
Νίκος Αποστολίδης Ίρις Αποστολίδη
Οικογένεια Αργυριάδη
Έρση Αργυριάδου Δώρος-Κωνσταντίνος Αργυριάδης Άλκης Αργυριάδης
και αργότερα η Ρέα Αργυριάδου-Μυλωνά και ο Άγης Lange, γιός της 'Ερσης
Οικογένεια Εξερτζή
Αντώνης Εξερτζής Μαρία Εξερτζή Κική Εξερτζή Βαρθολομαίος Εξερτζής
Η Αλίκη Πάνου, απόφοιτος του 1972, επιχειρεί μία καταγραφή της πορείας της οικογένειάς της, που ξεκινά από τα την οικογένεια των Μπενιζέλων τα χρόνια της Επανάστασης του 1821, περνάει στα χρόνια του Όθωνα συγγενεύοντας με τον στρατιωτικό γιατρό του Όθωνα Anton Lindermayer, περνάει μέσα από τις οικογένεις Χρηστομάνου και Στρατηγοπούλου στις οικογένειες Ζάννου και Πάνου. Το κείμενο είναι μοναδικό και αποκαλύπτει όλη την διαδρομή που περνάει μέσα και από την Γερμανική Σχολή από τις πρώτες ημέρες της ίδρυσής της:
Προκόπης Μπενιζέλος (1782 – 1850) από την πολύ παλαιά αθηναική οικογένεια των Μπενιζέλων, την οικογένεια της Αγ. Φιλοθέης. Από το 1818 αναφέρεται μαζί με άλλους ως δημογέροντας, το 1821 είναι μαζί με άλλους δύο οι τελευταίοι δημογέροντες της Αθήνας υπό τον ζυγό των Τούρκων. Φυλακίστηκε και βασανίστηκε από τους Τούρκους, συμμετείχε σε αρκετές μάχες για την ανακατάληψη της Αθήνας τον Απρίλιο του 1821. Παντρεύτηκε κάποια Bastianne και απέκτησαν τέσσερεις κόρες και δύο γιούς μεταξύ των οποίων και: 1) Την Αρτέμιδα Μπενιζέλου, που παντρεύτηκε τον Γεώργιο Γεννάδιο: επτά παιδιά, εκ των οποίων ο Ιωάννης Γεννάδιος, επανειλημμένως πρέσβυς και απεσταλμένος στο Λονδίνο, ίδρυσε την Γεννάδειο βιβλιοθήκη. ́Αλλα παιδιά της Α. Μπενιζέλου και του Γ. Γενναδίου : ο Αναστάσιος ήταν Καθηγητής Ιστορίας στο παν/μιο Αθηνών, ανύπαντρος, και ο Παναγιώτης, βοτανολόγος, συγγραφέας βοτανικών έργων, επικεφαλής του Βοτανικού Κήπου στην Κύπρο και αργότερα οργανωτής και επικεφαλής του Βοτανικού Κήπου των Αθηνών. Άλλα παιδιά της Α. Μπενιζέλου και του Γ. Γενναδίου ήταν οι 2 μεγαλύτερες κόρες, η Ελπίδα και η Κλεονίκη, ζωγράφος και γλύπτρια αντίστοιχα. Ζούσαν από νεαρή ηλικία στην Ρώμη ανύπαντρες και πέθαναν σε μεγάλη ηλικία. Τις επισκεπτόταν συχνά ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος. 2) Την Αθηνά Μπενιζέλου, γεννημένη στην Κωνσταντινούπολη όταν η μητέρα της διέμεινε ένα διάστημα εκεί για να ζητήσει χάρη από τον Σουλτάνο για τον άνδρα της. H Aθηνά παντρεύτηκε κάποιον Σούτσο 3) Την Aγγέλικα Μπενιζέλου που παντρεύτηκε τον Anton Lindermayer (1808-1868), στρατιωτικό γιατρό που ήρθε με τον Όθωνα από την Βαυαρία. Μου έχουν πει πως διακρίνεται στο έργο του Peter von Hess “Ή άφιξη του Οθωνα στην Ελλάδα”:
Περισσότερα...
(*) όλα τα στοιχεία είναι δανεισμένα από την μελέτη του Γιώργου Κοντομήτρου, διδάκτορα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας που εκδόθηκαν ως Ανάτυπο από τον ΚΑ΄ Τόμο του Αρχείου Θεσσαλικών Μελετών στον Βόλο
Η οικογένεια Αποστολίδη παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την τοπική ιστορία του Βόλου και οι πληροφορίες οδηγούν αρκετά στο απώτερο παρελθόν με βίους που συνδέθηκαν με την τοπική, την εθνική και ως ένα βαθμό με την γενικότερη ευρωπαϊκή ιστορία, αφού μέλη της οικογένειας στην ευρύτητά της διακρίθηκαν στον επιχειρηματικό, τον πολιτικό, τον εθνικό και τον επιστημονικό τομέα.
Οι απαρχές συνδεόνται με το όνομα του Απόστολου Ράγα, του οποίου τα παιδιά, σύμφωνα με την συνήθεια που επικρατούσε στη Μ.Ασία, πήραν το επώνυμο Αποστολίδης, δηλαδή γιός του Απόστολου. Ο Απόστολος Ράγας γεννήθηκε στον Πλάτανο του Αλμυρού, αλλά στην δεκαετία του 1770, κατά πάσα πιθανότητα, αποδήμησε στις Κυδωνίες (Αϊβαλί) της μικρασιατικής ακτής. Τέκνα ή εγγονοί του Απόστολου Ράγα ήταν ο Χρήστος, ο Γεώργιος και ο Μαργαρίτης.
Στις 27 Μαΐου 1821 ο Δημήτριος Παπανικολής πυρπολεί την τούρκικη φρεγάτα και 15 μέρες μετά, τον Ιούνιο του 1821, καταστρέφονται οι Κυδωνίες ως αντίποινα και σφαγιάζεται το ένα τρίτο περίπου των κατοίκων από τους Τούρκους. Οι διασωθέντες, και ανάμεσα σε αυτούς και η οικογένεια Αποστολίδη, εξαναγκάζονται να καταφύγουν σε διάφορα νησιά και στην Πελοπόννησο με την βοήθεια ο ενωμένου στόλου των νησιών Ύδρας, Σπετσών και Ψαρών, στον οποίο μετείχε και το μπρίκι "Αγαμέμνων", του οποίου επέβαινε, έχοντας ζητήσει να πάρει μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις, ο Ιταλός φιλέλληνας Ιωσήφ Κιάππε (Giuseppe Chiappe), ένας δια βίου επαναστάτης που το 1820 είχε καταφύγει με την οικογένειά του πρώτα στα Επτάνησα και και κατόπιν στην Ύδρα. Χρόνια αργότερα ο Νικόλαος Αποστολίδης, γιός του διασωθέντος Χρήστου, νυμφεύθηκε την εγγονής του διασώστη Κιάππε, την Σοφία Πέτρου Κιάππε.
Στα μαθητολόγια της Αραχώβης εμφανίζονται τα ονόματα του Νίκου Αποστολίδη, αποφοίτου του 1944 και της αδελφής του Ίριδας, αποφοίτου του 1943. Η Ίρις είχε γεννηθεί το 1924 οπότε κανονικά θα αποφοιτούσε το 1942, αλλά λόγω του Abitur και του γερμανικού τμήματος που παρακολουθούσε, έμεινε άλλο ένα χρόνο στην Σχολή και αποφοίτησε το 1943.
Ο πατέρας των δύο παιδιών, ο ιατρός Χρήστος Νικ. Αποστολίδη γεννήθηκε το 1895, ήταν με την σειρά του γιός του Νικολάου Αποστολίδη και της Σοφίας Κιάππε, ήταν ως εκ τούτου απόγονος των οικογενειών Αποστολίδη, Οριγώνη, Κιάππε και Τράιμπερ. Ήταν εξέχουσα φυσιογνωμία, αφού μετέφρασε και εξέδωσε σε εμπεριστατωμένη μελέτη τις Αναμνήσεις του Τράιμπερ.
Ο Heinrich Treiber ήταν μία εξαιρετική περίπτωση φιλέλληνα, ο οποίος ήταν συνδεδεμένος με τις οικογένειες Κιάππε και Αποστολίδη, αφού η Σοφία, σύζυγος του Νικολάου Αποστολίδη, ήταν κόρη του Πέτρου, γιου του Ιωσήφ Κιάππε, και της Ρόζας, κόρης του Τράιμπερ.
Ο απολαυστικός Νίκος Αποστολίδης...
Ο απολαυστικός Νίκος Αποστολίδης (συνέχεια)...
Με αφορμή τον θάνατο του 92χρονου Κάρολου Ιωάννου Φιξ στις 9 Ιουλίου του 2019 εντοπίσαμε ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο σε επιμέλεια Παναγιώτη Μήλα, που παρουσιάζει βήμα-βήμα την πορεία της οικογένειας Φιξ στην Ελλάδα.
Αργά το απόγευμα της Δευτέρας 8 Ιουλίου 2019 άφησε την τελευταία του πνοή στην Αθήνα ο Κάρολος Φιξ, απόγονος της γνωστής οικογενείας. Ο Κάρολος Ιωάννου Φιξ τα τελευταία χρόνια ζούσε στην Ελβετία, στο Γκστάαντ. Πριν από λίγο καιρό ήρθε για το καλοκαίρι στην Αθήνα στο σπίτι του, ένα ρετιρέ στην οδό Ηρώδου Αττικού, δίπλα από το Μέγαρο Μαξίμου. Όμως δύο ατυχήματα στα πόδια και στο ισχίο στάθηκαν μοιραία για τον 92χρονο επιχειρηματία.
Όταν ο δεκαεπτάχρονος Βαυαρός Όθωνας, ήρθε στην Ελλάδα το 1833 ως ο πρώτος βασιλιάς της χώρας, διορισμένος από τις Μεγάλες Δυνάμεις συνοδευόταν από τρεις αντιβασιλείς για να τον αντικαθιστούν όσο ήταν ανήλικος. Μαζί του ήρθαν στην Αθήνα 4.200 στρατιώτες και περίπου 100 Βαυαροί τεχνίτες και βιοτέχνες. Ανάμεσά τους ήταν και κάποιος Κάρολος Φιξ που πήρε άδεια από το παλάτι να πραγματοποιήσει την πρώτη παραγωγή μπίρας στη χώρα. Ο Κάρολος Φιξ και οι απόγονοί του έγραψαν μια πραγματική επιχειρηματική εποποιία στην Ελλάδα που τότε δεν γνώριζε την μπίρα. Οι Βαυαροί όμως, ως γνήσιοι Γερμανοί την έπιναν με μανία. Το παλάτι λοιπόν και οι Βαυαροί φαντάροι και σύμβουλοι επέβαλαν τη νέα μόδα που άρχισε να διαδίδεται στα καφενεία και τα εστιατόρια της εποχής. Στην αρχή οι Έλληνες την περιφρονούσαν προτιμώντας τη ρετσίνα. Σιγά σιγά ο μιμητισμός έκανε τα θαύμα του ειδικά στην καλοκαιρινή περίοδο όπου η παγωμένη μπίρα κέρδισε τους κατοίκους της πρωτεύουσας. Ο Κάρολος Φιξ εγκαταστάθηκε στο Νέο Ηράκλειο όπου επί Όθωνα έμεναν όλοι οι Βαυαροί, εκεί άλλωστε υπάρχει ως σήμερα και η μεγάλη βίλα της οικογένειας, εγκαταλελειμμένη. Ο επιχειρηματίας είχε φτιάξει δύο βιοτεχνίες παραγωγής μπίρας, αλλά η μεγάλη επέκταση της ζυθοποιίας έγινε από τον γιο του Ιωάννη. Ο Γιάννης γεννήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 1832 στο Mϋhldorf της Βαυαρίας, όπου και σπούδασε την επιστήμη της ζυθοποιίας. Σε ταξίδι του από το Μόναχο στην Ελλάδα για να δει τον πατέρα του, που ήταν μηχανικός μεταλλείων στα λιγνιτωρυχεία της Κύμης και του Λαυρίου, φτάνει στον Πειραιά, όπου και αντικρίζει μία εικόνα που τον θλίβει.
Η πρώτη εντύπωση από το επίνειο των Αθηνών ήταν πολύ φτωχή, σε σχέση με το Μόναχο: τις μεταφορές επιτελούσαν ζώα, καθώς την εποχή εκείνη τα αυτοκίνητα, ακόμα και τα ιππήλατα, ήταν άγνωστα. Ο 18χρονος Γιάννης, από τον Πειραιά ξεκίνησε για το πατρικό του σπίτι, που βρισκόταν στα περίχωρα της Αθήνας, στην περιοχή που σήμερα αποτελεί το Νέο Ηράκλειο και που τότε λεγόταν Μαγκουφάνα. Η μοίρα, όμως, έμελλε να τον στιγματίσει για όλη του τη ζωή. Έτσι, καθώς πλησίαζε προς τη Μαγκουφάνα, άκουσε πυροβολισμούς στο δρόμο. Στην περιοχή, κυκλοφορούσαν ανενόχλητοι ληστές. Παρατήρησε τότε ότι στο δρόμο βρισκόταν πεσμένος νεκρός ένας άντρας. Πλησιάζοντας, αναγνώρισε αμέσως τον πατέρα του. Το σοκ ήταν τεράστιο. Μετά τον αδόκητο θάνατο του πατέρα του, παίρνει τη μεγάλη και καθοριστική απόφαση να μείνει στην Ελλάδα και να δραστηριοποιηθεί σε διάφορες επιχειρήσεις. Ο Γιάννης Φιξ, παρά την οικονομική κατάσταση που επικρατούσε τότε στην Ελλάδα, καθώς και την κρισιμότητα της εποχής, αναλαμβάνει το ρίσκο να προχωρήσει με ένα άγνωστο προϊόν, σε μία χώρα που λίγα χρόνια μετά, το 1893, επί Χαριλάου Τρικούπη, έφτασε στη χρεοκοπία.
Δείτε όλο το άρθρο έτσι όπως δημοσιεύτηκε στο catisart...
Δείτε επίσης μερικά άρθρα σχετικά με την ιστορία των Φιξ αλλά και των Βαυαρών. Ειδικά στο πρώτο θα δείτε πληροφορίες και για την οικογένεια Pittlinger που έστειλε και αυτή τα παιδιά της στην Σχολή σε εκείνη την πρώτη τάξη.
Η "μικρή Βαυαρία" της Αττικής...
Οικογένεια Φιξ - το Α' Νεκροταφείο...
FIX: Η άνοδος και η πτώση μιας βαυαρικής δυναστείας στην Ελλάδα...
Industrieerbe Griechenlands Fix Bier Brauerei...
Ο Κώστας Παπαηλιού που παρακολουθεί τους πάντες και τα πάντα είδε την παρατήρησή μας στο κείμενο του Hansen δίπλα στο όνομα του "A.Fix" και μας έστειλε πληροφορίες Ο Α. Fix που αναφέρεται στην ενότητα του "Η πρώτη τάξη" είναι προφανώς ο Αντώνιος Φιξ (1899-1962), ιδέ: el.wikipedia.org/wikι/Αντώνιος_Φιξ γιος του Κάρολου και δισέγγονος του Ιωάννη Αδάμ Φιξ, ο οποίος ήρθε στην Ελλάδα μαζί με τον Όθωνα. Για το επώνυμο Φιξ κυκλοφορεί ευρέως η άποψη, ότι το όνομα Φιξ είναι μετάλλαξη στα Ελληνικά του γερμανικού Fuchs. Αυτό μάλλον δεν ισχύει. Επί τούτου επισυνάπτω ένα απόσπασμα από το επίσης πολύ ενδιαφέρον βιβλίο "Was Griechenland den Bayern verdankt" του Herbert Speckner από τις εκδόσεις του "König-Otto-von- Griechenland-Museum", Gemeinde Ottobrunn, 2015.
Περισσότερα...
Η οικογένεια Αργυριάδη μετρά πέντε μέλη στην Γερμανική Σχολή Αθηνών. Στην Αραχώβης φοίτησαν: η Έρση Αργυριάδου, γεννημένη το 1926, ο Δώρος-Κωνσταντίνος, γεννημένος το 1927 και ο Άλκης Αργυριάδης, γεννημένος το 1930. Η Έρση αποφοίτησε το 1944 έχοντας προλάβει να ολοκληρώσει λίγο πριν κλείσει η Σχολή, ο Δώρος υποχρεώθηκε να μετακομίσει στην Σχολή Μακρή και ο Άλκης στο Πειραματικό και μετά στην Βαρβάκειο. Στην μεταπολεμική Γερμανική η Ρέα, η μικρότερη αδελφή, αποφοίτησε το 1961 και δίδαξε αργότερα στο Μαρούσι και παντρεύτηκε τον Γιάννη Μυλωνά, αλλά και ο Άγης Lange, γιός της Έρσης, ο οποίος αποφοίτησε από το γερμανικό τμήμα το 1982.
-
-
Στα μαθητολόγια της Σχολής συναντάμε το επώνυμο "Κουρουνιώτη" πέντε φορές. Πρόκειται για τον Βύρωνα και τον Αντώνιο Κουρουνιώτη, του Ιωάννη και τον Μιχάλη, την Αργυρώ και την Λουίζα του Χρίστου. Όπως καταγράφεται στο βιογραφικό του Βύρωνα, ο Αντώνης, ο οποίος γεννήθηκε το 1926 και φοίτησε στην Σχολή έως την Γ' Γυμνασίου (1941), πέθανε από φυματίωση λίγους μήνες πριν βρεθεί το εμβόλιο για τη φυματίωση και ο μεγαλύτερος αδελφός, ο Μικές, εκτελέστηκε απο τους Γερμανούς στις 21 Μαρτίου 1944 στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Εκτός αυτών υπήρχε και ο Διονύσης, ο μόνος που είχε επιβιώσει από τα άλλα αδέλφια του. Για τον Μικέ, αναφέρει ο Πέτρος Μακρής Στάικος στο βιβλίο του "Κίτσος Μαλτέζος, ο αγαπημένος των θεών", ότι ήταν φοιτητής της Ιατρικής και είχε πάθος να συλλέγει πεταλούδες, ενώ ο Διονύσης αναφέρεται και ως Νόνος. Ο Μικές και ο Νόνος αναφέρονται στο ίδιο βιβλίο ως οι εκτελεστές του 23χρονου Κίτσου Μαλτέζου την Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 1944. Ο Πέτρος Μακρής Στάικος αναφέρει μάλιστα στην σελίδα 253 ότι Κωνσταντίνος Κουρουνιώτης, θείος του Μικέ, διαπρεπής αρχαιολόγος και Ακαδημαϊκός εκλιπαρεί την βοήθεια, μεταξύ άλλων, του Walter Wrede, διευθυντή του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου αλλά και καθηγητή της Γερμανικής Σχολής. Ο Wrede, αν και επικεφαλής από το 1934, του γερμανικού ναζιστικού κόμματος στην Ελλάδα, αδυνατεί να προσφέρει το παραμικρό. Σε ότι αφορά τα παιδιά του Χρίστου, δηλαδή τους Μιχάλη, Αργυρώ και Λουίζα που φοίτησαν στην Σχολή, γνωρίζουμε ότι ο Μιχάλης γεννήθηκε το 1922 και φοίτησε στην Σχολή στην Α' Δημοτικού την χρονιά 1929-30, η Αργυρώ γεννήθηκε το 1918 και φοίτησε στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο έως την Δ' Γυμνασίου την χρονιά 1935-36 και η Λουίζα γεννήθηκε το 1923, φοίτησε στο Δημοτικό και αποφοίτησε από την ΣΤ' Γυμνασίου 1ο 1940-41.
Στα μαθητολόγια της Αραχώβης συναντάμε τρία μέλη των οικογενειών Δουμπιώτη: τον Ιωάννη, την Ελισάβετ (Έλζα), (παιδιά του Αξιωματικου Νικολάου Δουμπιώτη) και την Σωτηρία του Δικηγόρου Αγαμέμνονα Δουμπιώτη.
Για τα παιδιά γνωρίζουμε ελάχιστα, όπως για παράδειγμα τα έτη φοίτησής τους στην Σχολή:
του Νικολάου: Δουμπιώτης Ιωάννης, έτος γέννησης 1917, εγγράφεται το 1926-27 στην Γ' Δημοτικού και παραμένει έως το 1933-34 στην Ε' Γυμνασίου Δουμπιώτη Ελισάβετ (Έλζα), έτος γέννησης 1920, εγγράφεται στην Γ' Δημοτικού το 1929-30 και παραμένει έως το 1933-34 στην Δ' Γυμνασίου
του Αγαμέμνονα: Δουμπιώτου Σωτηρία, έτος γέννησης 1919, εγγράφεται το 1926-27 στην Α' Δημοτικού και παραμένει έως το 1930-31 στην Ε' Δημοτικού
Όπως αναφέρεται στην wikipedia σε ότι αφορά τον Νικόλαο Δουμπιώτη, πατέρα του Ιωάννη και της Ελισάβετ, ήταν ο Μακεδονομάχος, γνωστός ως "Καπετάν Αμύντας" και νυμφευμένος με την Μυρτώ Σουρή, κόρη του ποιητή Γεωργίου Σουρή, ενώ για τον έτερο πατέρα, τον Αγαμέμνονα δεν έχουμε στοιχεία.
Περισσότερα...
-
-
Ο Μιχάλης, η Βέρα (Βαρβάρα) και η Μαρία (Μάρω) Mολoκότου γεννήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη και ήρθαν στην Αθήνα σε μικρή ηλικία. Ο Μιχάλης γεννήθηκε το 1929, η Μάρω το 1926 και η Βέρα το 1924 και ήταν συμμαθήτρια της Ελένης Γλύκατζη Αρβελέρ, όχι όμως στην Γερμανική, αλλά στο δημοτικό σχολείο στο Παγκράτι. Ο πατέρας τους, Αθανάσιος Μολοκότος, τους ίδρυσε λίγο μετά τον Πόλεμο την εταιρεία "Μαλλιά Μολκότου" στις τρεις Γέφυρες. Ο Μηνάς Πρατικάκης δεν ήταν απόφοιτος. Η οικογένεια του είχε επιχείρηση υαλικών στα Χανιά και ήρθε στην Αθήνα, σπούδασε στην ΑΣΟΕΕ ανοίγοντας ένα αντίστοιχο κατάστημα με τίτλο "Μηνάς Πρατικάκης" στην οδό Ερμού. Το 1948 νυμφεύθηκε την Βέρα Μολοκότου και απέκτησαν δύο παιδιά: τον Παναγιώτη Πρατικάκη (απόφοιτο του 1967) και την Αγγέλα Πρατικάκη (απόφοιτο του 1969), τα οποία μετά την αποφοίτησή του σπούδασαν οικονομικά, ο δε Παναγιώτης νυμφεύθηκε την Αγάθη Αγκριθαράκη, απόφοιτο του 1977, η οποία σπούδασε στην Χαϊδελβέργη και είναι διερμηνέας. Τέλος, το κατάστημα επεξέτεινε την δραστηριότητά του και στα μαλλιά και εξελίχθηκε σε μία μεγάλη επιχείρηση του εμπορικού κέντρου των Αθηνών.
Περισσότερα...
Οι αδελφοί Ουσακώφ, Μιχαήλ και Βλαδίμηρος, γιοί του Ιβάν, φοίτησαν στην Σχολή:
ο Michail Uschakof γεννήθηκε το 1927 και πρωτοεμφανίζεται στα μαθητολόγια το 1933-34 στην Α' Δημοτικού και παραμένει έως την Ε' Δημοτικού τη χρονιά 1936-37.
ο Wladimir Uschakof γεννήθηκε το 1928 και πρωτοεμφανίζεται στα μαθητολόγια το 1934-35 στην Α' Δημοτικού και παραμένει έως την Δ' Γυμανσίου την χρονιά 1943-44, οπότε κλείνει η Σχολή.
Προφανώς επειδή ο Μιχαήλ αναφέρεται από συμμαθητές του Γυμνασίου υποθέτουμε ότι είτε έχει χαθεί το αντίστοιχο τεύχος των μαθητολογίων, είτε σκόπιμα διεγράφη.
Ο Φωκίων Φωτιάδης Νεγρεπόντης, συμμαθητής του Βλαδίμηρου, τον αναφέρει λέγοντας ότι "εξαφανίστηκε" από το σχολείο μία ημέρα με αφορμή κάποια ειρωνικά σχόλια κατά του Χίτλερ, μαρτυρία που επιβεβαιώνει και ο Γιώργος Παμπούκης, έτερος συμμαθητής των δύο προσθέτοντας ότι στην τάξη του ήταν μαθητής ο υιός Shimana (o πατέρας Walter Schimana διορίστηκε Ανώτατος Διοικητής των SS και της Αστυνομίας στην Ελλάδα στις 18.10.1943, wikipedia...).
Η τρίτη μαρτυρία προέρχεται απο τον κ. Λουκά Λυμπερόπουλο, που ζεί στην Γερμανία και είναι ερευνητής εστιάζοντας στα θύματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και ο οποίος αναφέρει:
Ο Ιβάν Ουσακώφ, πατέρας των δύο αδελφών, ήταν Λευκορώσος, πολέμησε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και με την λήξη του (ή λίγο αργότερα) ήρθε στην Ελλάδα, νυμφεύθηκε την Ευφροσύνη (αγνώστων λοιπών στοιχείων) και έμειναν στην Γλυφάδα, όπου γεννήθηκαν και τα δύο παιδιά το 1927 και το 1928. Να σημειωθεί εδώ ότι κατά πάσα πιθανότητα διέφυγε από την Ρωσία ως
Και τα δύο αδέλφια είχαν ταλέντο στο σχέδιο και πιό πολύ ο Μιχαήλ, ο οποίος ζωγράφισε μία πόρτα, που έγραφε Ευρώπη, την οποία επιχειρούσε να ανοίξει ο Χίτλερ και μία αρκούδα έβαζε το πόδι της σαν εμπόδιο. Η καρικατούρα αυτή ήταν η αιτία της σύλληψης του Μιχαήλ, αφού η αρκούδα συμβόλιζε την Ρωσία, η οποία αντιστεκόταν στην εξάπλωση του Ναζισμού.
Ο Βλαδίμηρος συνελήφθη στις 21.12.1943. Ο Μιχαήλ και μητέρα του Ευφροσύνη συνελήφθησαν στις 2.3.1944. Ο πατέρας τους είναι άγνωστο πότε συνελήφθη.
Ηταν όλοι στο Χαϊδάρι. Ο πατέρας και τα παιδιά έφυγαν στις 25 Μαίου 1944 για το συγκρότημα στρατοπέδων συγκεντρώσεως του Neuengamme (Νόιενγκαμμε), το οποίο ευρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή του Αμβούργου. Έφτασαν στις 4 Ιουνίου. Ο πατέρας και ο Βλαδίμηρος έμειναν στο στρατόπεδο και δούλευαν σαν σχεδιαστές σε ένα τεχνικό γραφείο και επέζησαν. Ο Μιχαήλ μεταφέρθηκε σε κάποιο υποστρατόπεδο. Πέθανε στο στρατόπεδο του Bergen-Belsen (Μπέργκεν-Μπέλζεν, περίπου 60 χλμ από το Αννόβερο) στις 3.5 ή στις 25.5.1945. Η μητέρα έμεινε έξι μήνες στο Χαϊδάρι.
Ο Βλαδίμηρος και ο πατέρας τους Ιβάν (Ιωάννης) σώθηκαν. Ηταν και οι τρεις στο Neuengamme. Ο Βλαδίμηρος μάλιστα, μαζί με άλλα 40 άτομα, υπέγραψε το 1958 μία επιστολή διαμαρτυρίας προς την κυβέρνηση του Αμβούργου για να μην κτισθεί φυλακή στον χώρο του πρώην στρατοπέδου, αλλά να μείνει σαν χώρος μνημείου. Επίσης στην δεκαετία του '90 έδωσε μία συνέντευξη για τα θύματα του Neuengamme, αλλά έκτοτε αγνοείται.
Αξίζει να αναφερθεί ότι το όνομά του το έγραφε ο ίδιος με "z": "Uzakof".
Η Μαριάνα Καναβαριώτου ανταποκρινόμενη στο κάλεσμα για στοιχεία αποφοίτων που έστειλαν τα παιδιά τους στο σχολείο έστειλε στην Τένια Παπαδάκη το παρακάτω κείμενο μαζί με τη φωτογραφία, η οποία είχε δημοσιευθεί στο Τεύχος 7 του "Der Dörpfeldianer":
Αγαπητή Τένια, στη φωτογραφία που σου στέλνω είναι:
Πίσω όρθια: η μητέρα μου, Γιολάντα σύζυγος Ιωάννου Καναβαριώτου, το γένος Ιωάννου και Εντίθ Αγαλλίδου, γεννημένη στις 12.05.1919 στην Αθήνα, απόφοιτος της Γερμανικής Σχολής Αθηνών, νομίζω το 1937, με πτυχίο από 06.06.1940 της Εθνικής Ακαδημίας Σωματικής Αγωγής, διετέλεσε Καθηγήτρια Σωματικής Αγωγής από 01.10.1940 έως που έκλεισε η Γερμανική Σχολή λόγω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Στη μεσαία σειρά από δεξιά πρός αριστερά: η αδερφή μου Ελένη Καναβαριώτου, μαθήτρια της ΓΣΑ έως το έτος 1969 και μετέπειτα υπάλληλος της ΓΣΑ από το 1975 έως και το έτος 2012, της οποίας οι 2 κόρες (δεν φαίνονται στη φωτογραφία), Μαρίνα και Χρηστίνα Τσολάκη, επίσης αποφοίτησαν από τη ΓΣΑ τα έτη 2006 και 2008, αντίστοιχα και εργάζονται σε Γερμανική Εταιρεία στην Ελλάδα. Στη μέση εγώ: Μαριάνα Καναβαριώτου, απόφοιτος της ΓΣΑ το ετος 1963 και μετέπειτα υπάλληλος της ΓΣΑ από το έτος 1963 ώς και το έτος 1968 και από το 1970 έως το 1975. Το έτος 1975 έδωσα εξετάσεις στο Υπουργείο Εξωτερικών, απ' όπου και συνταξιοδοτήθηκα το έτος 2010,
Αριστερά: ο αδερφός μου, Κωνσταντίνος Καναβαριώτης, απόφοιτος της ΓΣΑ το έτος 1967 και σύζυγός του είναι επίσης η απόφοιτος της ΓΣΑ και συμμαθήτριά του Πολυξένη Στεφανίδου.
Μπροστά: ο γιός μου, Νικόλαος Πετρόπουλος του Χαραλάμπους Πετρόπουλου και της Μαριάνας Καναβαριώτου, επίσης μαθητού της ΓΣΑ έως το έτος 1994, ο οποίος όμως τελείωσε το Σχολείο στη Γερμανία το έτος 1995 και σπούδασε και αποφοίτησε από το Πολυτεχνείο της Στουτγάρδης Γερμανίας ως ηλεκτρολόγος-μηχανικός και μηχανικός Η/Υ και ο οποίος εργάζεται στη Γερμανία.
Περισσότερα...
-
-
Ο Νικόλαος Νικολαΐδης ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες αρχιτέκτονες των αρχών του 20ου αιώνα γεννημένος στη Στενήμαχο της Ανατολικής Ρωμυλίας. Φοίτησε στο Ζαρίφειο Διδασκαλείο της Φιλιππούπολης μέχρι το κλείσιμο του εκπαιδευτικού αυτού ιδρύματος από τη Βουλγαρική Κυβέρνηση το 1906. Θα ολοκληρώσει τις εγκύκλιες σπουδές του στο Φυτολογικό Τμήμα της Εμπορικής Σχολής της Χάλκης στην Κωνσταντινούπολη και στη συνέχεια θα μεταβεί στο Μόναχο, όπου θα εγγραφεί στην Αρχιτεκτονική Σχολή της εκεί Technische Hochschule στις 2 Νοεμβρίου του 1910. Θα αποκτήσει το δίπλωμα του αρχιτέκτονα μηχανικού στις 5 Αυγούστου του 1916. Η καθυστέρηση απόκτησης διπλώματος οφείλεται στο γεγονός ότι ο Νικολαΐδης διέκοψε τις σπουδές του προκειμένου να καταταχθεί ως εθελοντής στον Ελληνικό Στρατό και να συμμετάσχει στους Βαλκανικούς Πολέμους. Σύζυγός του ήταν η Γερμανίδα Άννα Γκέρλιχ (Anna Görligh), την οποία γνώρισε στη διάρκεια των σπουδών του και και με την οποία απέκτησε δύο γιους, τον Γιώργο και τον Ιάκωβο, που ήταν μαθητές της Γερμανικής στα θρανία της Αραχώβης. Ο Νικολαΐδης θα γίνει ένας από τους πρώτους μελετητές της διαμόρφωσης των πολυώροφων κτηρίων στη μεσοπολεμική Αθήνα, συμβάλλοντας αποφασιστικά στον τυπολογικό και μορφολογικό εκσυγχρονισμό της πολυκατοικίας και των κτηρίων γραφείων. Ωστόσο θα ασχοληθεί και με τον σχεδιασμό και την επίβλεψη προαστιακών μονοκατοικιών, θα κατασκευάσει την εξέδρα του γηπέδου του «Παναθηναϊκού Α.Ο».
-
-
Ο Αναστάσιος Τρύφων, Πολιτικός Μηχανικός, με δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο Universite Libre (Faculte des Sciences Appliquees) Bruxelles το 1913, εμφανίζεται εγγεγραμμένος στα Μητρώα του Τεχνικού Επιμελητηρίου την περίοδο 1914-1918 ως ελεύθερος επαγγελματίας, εργολήπτης την περίοδο 1918-1921, ως Γενικός διευθυντής εταιρείας "Μελετών και Επιχειρήσεων" και από 1921 ως ελεύθερος επαγγελματίας (γενικές εργοληψίες). Έστειλε τέσσερα παιδιά στην Γερμανική Σχολή στην Αραχώβης: την Βικτωρία (γεν.1921), τον Ιωάννη (γεν.1922), τον Νίκο (γεν.1924) και τον Αλέξιο (γεν.1927), που φοίτησαν σε όλες τις τάξεις από την Α' Δημοτικού) και αποφοίτησαν αντίστοιχα το 1939, το 1940, το 1942 και το 1943). Στην εποχή του ήταν τόσο γνωστός, όπου για να φθάσει η αλληλογραφία του στα χέρια του αρκούσε απλώς να αναφέρεται το όνομά του δίχως την αναγραφή της διεύθυνσής του. Η οικογένεια Τρύφων όμως συνέχισε να τιμά την Γερμανική Σχολή. Και τα τέσσερα κορίτσια του Γιάννη: η Αικατερίνη-Ούρσουλα, η Βαρβάρα-Ζίγκριντ, η Ελισάβετ-Πούψη και η Αναστασία-Πόπηλε κάθισαν στα θρανία της Μετσόβου.
Ο Αντώνιος Ραγκούσης (1889 - 1972) ήταν Έλληνας δικαστής που διετέλεσε δήμαρχος Αθηναίων (1950 - 1951). Γεννήθηκε στην Μάρπησσα Πάρου και ήταν γιος του Λιπράνδρου Ραγκούση. Σπούδασε νομικά και το 1929, με την ίδρυση του Συμβουλίου της Επικρατείας, διορίστηκε πάρεδρος σε αυτό. Το 1940 προήχθη σε Σύμβουλο Επικρατείας και το 1958 συνταξιοδοτήθηκε. Στις 21 Αυγούστου 1950 τοποθετήθηκε, σύμφωνα με νομοθετική ρύθμιση της εποχής, Δήμαρχος Αθηναίων προκειμένου να διενεργήσει εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος τον δήμο σε εκλογές. Παρέμεινε σε αυτόν μέχρι τις 19 Μαΐου 1951. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, αν και υπηρεσιακός, υπερασπίστηκε με σθένος τα συμφέροντα του δήμου. Διετέλεσε, επίσης, πρόεδρος του Θεραπευτηρίου "Ευαγγελισμός". Απεβίωσε στην Αθήνα. Ήταν παντρεμένος και είχε δύο κόρες.
Ο Αντώνιος Ραγκούσης δεν ήταν απόφοιτος μας. Διαβάζουμε στα Μαθητολόγια της Αραχώβης ότι τα δύο κορίτσια, η Μαρία Ραγκούση του Αντωνίου (στο 6-τάξιο) και η Χαρίκλεια (στο 8-τάξιο) αναφέρονται και μάλιστα στο επάγγελμα του πατρός αναγράφεται "Σύμβουλος Επικρατείας".
Δείτε το βιογραφικό του...
Η Χαρίκλεια Ραγκούση-Ανδρεοπούλου αναφέρεται στον Επαγγελματικό Οδηγό των Μελων του Συλλόγου μας ως ξεναγός και απόφοιτος του 1944.
-
-
Τα καπέλα μπορσαλίνο έγιναν γνωστά από τον Χάμφρευ Μπόγκαρτ στην Καζαμπλάνκα και τον Χάρισον Φορντ στον Ιντιάνα Τζόουνς, τα αγαπούσε ο Μάικλ Τζάκσον, έχουν φορεθεί από τους διασημότερους σταρ και θεωρούνται τα πιο διάσημα καπέλα στον κόσμο. Στις αρχές του 20ου αιώνα γύρω στο 1905 ο Αλέξανδρος Ολιβιέρης (Olivieri) φέρνει τα καπέλα στην Αθήνα. Αυτός και το αδέλφια του Σπύρος και Διονύσης ξεκινούν μία επιχείρηση εισαγωγής καπέλων από την Ιταλία. Ο Αλέξανδρος θα πεθάνει το 1923, ο Σπύρος θα αποκτήσει το 1920 έναν γιό, τον Γιάννη, ο οποίος θα φύγει από την ζωή το 1991 σε ηλικία 71 ετών και ο Διονύσης θα αποκτήσει δύο παιδιά: τον Χαράλαμπο και την Μαρία. Ο Χαράλαμπος με την σειρά του θα αποκτήσει ένα γιο, τον Διονύση και μία κόρη, την Ελένη. Αναφέρεται μάλιστα και η από κοινού συμμετοχή του με τον Γιάννη Κωστόπουλο, Πρόεδρο της Τράπεζας Καλαμών, μετέπειτα Πίστεως και αργότερα Alpha Bank, όπου διατηρούσαν ένα εμπορικό κατάστημα στην οδό Αγίου Μάρκου, στο κέντρο της Αθήνας. Εδώ φτάνουμε στα μαθητολόγια της Γερμανικης Σχολής της Αραχώβης. Συμμαθητής του Βασίλη Μαυρίδη, μαθητή των χρόνω του Πολέμου, που αν δεν υποχρεωνόταν να εγκαταλείψει το σχολείο θα αποφοιτούσε το 1946 ήταν ο Ντένης, δηλαδή ο Διονύσης και συμμαθήτρια του Φωκίωνα Φωτιάδη-Νεγρεπόντη ήταν η Helene Olivieri, δηλαδή η Ελένη. Ο Ντένης σήμερα (το 2020) είναι 92 ετών και επικοινωνεί συχνά με τον συμμαθητή του. Είχε συνεχίσει την επιχειρηματική δραστηριότητα στην Ελλάδα εισάγοντας τα αρώματα Guerlain και υφάσματα διαφόρων οίκων.
Η Ελένη παντρεύτηκε ένα πολύ γνωστό ζωγράφο, τον Δημήτρη Περδικίδη και πέθανε το 1985, οπότε ο ζωγράφος επέστρεψε στην Αθήνα. Δείτε εδώ το βιογραφικό του Δημήτρη Περδικίδη...
Το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη εγκαινίασε το 2014 μία μόνιμη έκθεση του ζωγράφου στον Πειραιά, σε ειδικά διαμορφωμένο εκθεσιακό χώρο. Περισσότερα...
Περισσότερα...
|
|
|
|
 |
|
|
|
Από τη δεκαετία του '60 μέχρι σήμερα
Με την υποστήριξη:
|