Ας σημειώσουμε την Τετάρτη 29 Μαΐου 2024 στις 20:00, όπου η DSA, προσκαλεί αποφοίτους όλων των ετών την στην πρώτη βραδιά αποφοίτων.

Η σειρά "science moments" με απ' ευθείας σύνδεση με την Aula φιλοξενεί τον καθηγητή Χρήστο Ανεζίρη.

Ακόμη, η DSA προκήρυξε μία θέση κοαθηγητού/τριας που μπορείτε να δείτε στις ΑΓΓΕΛΙΕΣ

Η Αγλαΐα Παπουτσάνη, απόφοιτός μας από την τάξη του 1962, απεβίωσε την Πέμπτη 21.3.204  στην αγαπημένη της Κέρκυρα, όπου είχε περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της, έκανε οικογένεια και εργάστηκε. Υπήρξε αρίστη μαθήτρια και μετά το σχολείο σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Ήταν εξαιρετικά φιλότεχνη και μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της έζησε κάποιους μήνες στην Κίνα όπου μελέτησε την τέχνη της Άπω Ανατολής. Στην Κέρκυρα ασχολήθηκε με το αγαπημένο της αυτό αντικείμενο και επί σειρά ετών ήταν Έφορος του Μουσείου Σινοϊαπωνικής Τέχνης, που πλέον εδώ και αρκετά χρόνια ονομάζεται Μουσείο Ασιατικής Τέχνης της Κέρκυρας, το μοναδικό μουσείο στην Ελλάδα που είναι αφιερωμένο αποκλειστικά στην τέχνη και τις αρχαιότητες της Ασίας. Το Μουσείο έχει πλέον αποκτήσει παγκόσμια αναγνωρισιμότητα, με αποτέλεσμα σπάνια έργα των συλλογών του να παρουσιάζονται σε διεθνείς εκθέσεις.

Ο Σύλλογος Αποφοίτων στέλνει τα θερμά του συλλυπητήρια στον γιο και την κόρη της, και τις  – επίσης αποφοίτους μας – δυο αδελφές της, Αταλάντη Παπουτσάνη (1967, για χρόνια Πρόεδρος του ΔΣ του Συλλόγου Αποφοίτων) και Χριστίνα Παπουτσάνη (1970), καθώς και στην τάξη της που την θυμάται με πολλή αγάπη.

Η κηδεία της έγινε στο Α΄ Νεκροταφείο Κέρκυρας.

Αγλαΐα Παπουτσάνη (’62) (1944-2024)…

Την Δευτέρα 7.3.2024 απεβίωσε στο Μόναχο η Φραντζέσκα Λάνγκενφας – Βουδούρογλου, καθηγήτρια της Σχολής έως το 2005.

Δανειζόμαστε το μήνυμα της Αγγελικής Κανελλακοπούλου:

Αγαπητές και αγαπητοί απόφοιτοι και παλαιοί συνάδελφοι! Δυστυχώς σήμερα μάθαμε ότι στις 7 Μάρτη έφυγε από κοντά μας η Φραντζέσκα Λάνγκενφας- Βουδούρογλου.

Το 1983 εγκαταστάθηκε οικογενειακώς στην Ελλάδα και άρχισε να εργάζεται στην DSA. Δίδαξε φιλολογικά μαθήματα στο ελληνικό

Γυμνάσιο και Λύκειο, καθώς και ελληνικά ως ξένη και δεύτερη γλώσσα στο γερμανικό Δημοτικό και Γυμνάσιο. Με τη δικιά της προσπάθεια και επιμονή το μάθημα των Ελληνικών στο γερμανικό τμήμα αναβαθμίστηκε, αυξήθηκαν οι ώρες διδασκαλίας του και εγκρίθηκε να εξετάζεται προφορικά στο γερμανικό απολυτήριο.

Ήταν στον αρχικό πυρήνα που οργάνωσε οικολογικές ομάδες μαθητών με δραστηριότητες στον τομέα της ανακύκλωσης, της δενδροφύτευσης, εκδόσεις εντύπων και εξορμήσεις σε οικολογικά ενδιαφέρουσες περιοχές της Ελλάδας.

Το 1996 έγινε υποδιευθύντρια και από το 1998 διευθύντρια του ελληνικού Γυμνασίου. Ιδιαίτερα μερίμνησε για την αναζωπύρωση του θεσμού των μαθητικών ανταλλαγών με Γυμνάσια ανθρωπιστικών σπουδών της Γερμανίας και αργότερα με το Istanbul Lisesi της Κωνσταντινούπολης. Οι ανταλλαγές του Γυμνασίου ρίζωσαν και συνεχίζονται με στόχο πάντα τη γνωριμία του πολιτισμού και της ιστορίας της άλλης χώρας (επισκέψεις Μουσείων, μνημείων) αλλά και την εξοικείωση με τη καθημερινότητα και τη νοοτροπία του ξένου μαθητή και της οικογένειάς του.

Το 2005 συνταξιοδοτήθηκε και παρασημοφορήθηκε από τον Πρόεδρο της Ο.Δ. της Γερμανίας για τη συμβολή της στην ελληνογερμανική προσέγγιση.

Θα θυμόμαστε πάντα την έμφυτη ευγένεια και τη γλύκα της. Τα παιδιά της, η Μυρτώ και ο Μιχάλης, αποφοίτησαν από το γερμανικό τμήμα

του σχολείου μας, το 1995 και το 2000 αντίστοιχα.

Η Φραντζέσκα σήμαινε για μένα πολλά και είχαμε μια ιδιαίτερα στενή σχέση με σεβασμό και αγάπη εκατέρωθεν. Κοντά της θήτευσα ως υποδιευθύντρια του Γυμνασίου από το 1998 έως το 2005 οπότε και αφυπηρέτησε. Περνούσαμε πολύ χρόνο μαζί, παρέα και με την Mareile Wissmann (μητέρα του Παντελή και Βασίλη Βορέοπουλου), καθώς για αρκετά χρόνια ετοιμάζαμε οι τρεις μας διδακτικό υλικό για τα Ελληνικά στο γερμανικό τμήμα. Μικρασιατικής καταγωγής, το πατρικό της ήταν στη Νέα Ιωνία, το δεύτερο σπιτικό της ήταν

στο Μόναχο και η μεγάλη της αγάπη ήταν η Σίφνος.

Καλό ταξίδι, Φραντζεσκούλα…

Την ανάρτηση της Αγγελικής Κανελλακοπούλου στο on line Jahrbuch συμπλήρωσαν με αναρτήσεις τους μαθητές και μαθήτριες:

Afroditi Voli

Λένε ότι για τους θανόντες δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε τη λέξη κύριος ή κυρία μπροστά από το όνομά τους, αλλά η κυρία Λάνγκεφας το είχε κερδίσει με την αξία της.

Συμμετείχα στις ανταλλαγές με το Istanbul Lisesi, συνοδεία της, στην τρίτη γυμνασίου, το 2001, και από εκεί μου έμεινε μια σχέση αδελφικής φιλίας, που έδεσε και τις οικογένειές μας.

Εξαιρετική ιστορικός, με άριστες σπουδές, που αγαπούσε το αντικείμενό της, αλλά είχε και ευρύτερες ανησυχίες στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής δράσης της – πχ θυμάμαι την προετοιμασία της επίσκεψης του Νίκου Θέμελη στο σχολείο, όταν ο συγγραφέας είχε εκδώσει την Ανατροπή και την Αναζήτηση και είχε διεξαγάγει μια πολύ ζεστή και ενδιαφέρουσα συζήτηση με τους μαθητές του σχολείου – όλα αυτά με την πρόνοια της κ. Λάνγκεφας.

Συλλυπητήρια στους οικείους της.

Efthimia Aprilia Manassi

Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένεια της. Θα μας λείψει, γιατί είχε μια θέση στις αναμνήσεις μας. Ήρεμη, δίκαιη, ειλικρινής και αστεία.

Επιτηρήτρια στις τελικές εξετάσεις Γ´ Γυμνασίου: «μην αντιγράψετε. Είναι προτιμότερο να με ρωτήσετε να σας απαντήσω σε μια άγνωστη για σας ερώτηση στο γραπτό σας, παρά να σας πιάσω να αντιγράφετε».

Karoline E. Milopoulos

Ηταν μια θαυμάσια δασκάλα που την σκέφτομαι με πολλή αγάπη!

Μάθαμε πολλά και θα είναι για πάντα στην καρδιά μου.

Ένας ωραίος άνθρωπος με ωραία ενέργεια η οποία συνεχίζει να υπάρχει ανάμεσά μας!

Viel Kraft den Angehörigen, um mit dem Verlust so gut wie nur möglich umzugehen!

Kelly Grypari

Πολύ αγαπημένη καθηγήτρια καθώς βοήθησε σημαντικά στην ομαλή προσγείωσή μας στο γυμνάσιο. Θερμά συλληπητήρια.

Giannis Hatzigeorgiou

Ένας ωραίος άνθρωπος. Είχε κερδίσει από την αρχή το σεβασμό μας και προσωπικά της είχα ιδιαίτερη αδυναμία. Συλλυπητήρια στους οικείους της. Θα τη θυμόμαστε πάντα με αγάπη  

Daphne Theodoridi

Συλλυπητήρια στην οικογένεια! Την θυμάμαι και εγώ σαν μια πολύ καλή δασκάλα που άφησε την πινελιά της σε όλους τους μαθητές της!

Κυκλοφορεί σε κεντρικά βιβλιοπωλεία το 13ο τεύχος του περιοδικού  Polar  (επιθεώρηση αστυνομικής λογοτεχνίας), σε επιμέλεια του Ανδρέα Αποστολίδη, αφιερωμένο στον συγγραφέα και δημοσιογράφο Κώστα Καλφόπουλο (απόφ. ’74, απεβίωσε τον Ιούλιο του 2023) ο οποίος είχε επίσης την ευθύνη της αρχισυνταξίας του περιοδικού Polar. Όπως αναφέρει στη σελίδα του στο fb ο Ανδρέας Αποστολίδης, πέραν των πολλών άλλων συνεργασιών είχαν γράψει μαζί μια νουβέλα “Ένα φέρετρο για τη Σόφια”. Το τελευταίο κεφάλαιο ήταν “Adieu” -αναφορά στο “Αντίο, φίλε”…ταινία…

Στο αφιέρωμα γράφουν επίσης γνωστοί Έλληνες συγγραφείς της αστυνομικής λογοτεχνίας.

Όπως αναφέρεται στη σελίδα fb του περιοδικού: Μετά από μεγάλη αναμονή, το καινούριο πολάρ, αφιερωμένο στον αγαπημένο μας Κώστα Καλφόπουλο, κυκλοφορεί. Θα το βρείτε στο e-shop μας και σε βιβλιοπωλεία της Αθήνας και της περιφέρειας.

Ρουφώντας ο ίδιος το μεδούλι της ζωής, δυσπρόσιτος ή απών από τα λοιπά δρώμενα της δισκογραφίας, κατάφερνε με πάμπολλες αρνήσεις της «σκοτεινής και παράξενης ετούτης εποχής», με «σιωπηλή μουσική, ηχηρή μοναξιά» να δημιουργήσει μια τεράστια κατάφαση στη ζωή, παρατηρώντας τη μέσα από τις νότες του.

Τόποι εμβληματικοί. Η Σμύρνη και το Αϊβαλί. Η Χίος και η Μυτιλήνη, που άλλος τράβηξε για εκεί. Η Σύρα, όπου κάποιος «αίμα και δάκρυα χύνει». Ενα αμάξι στην ανηφοριά και μια σούστα που πήγαινε μπροστά. Ενα κομοδίνο και ένα άλμπουμ με φωτογραφίες και τον δικέφαλο αετό. Ακόμη και ο Χάρος που βγήκε παγανιά. Και κάπου πίσω και ο Πειραιάς και η Κοκκινιά…

Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr…

Το 1959 κυκλοφορεί η ταινία του Γερμανού σκηνοθέτη Fritz Lang „Das Indische Grabmal / The Indian Tomb”. Το 1955 ο Μάνος Χατζηδάκις γράφει το τραγούδι «Ιλισσός». Πώς τον λέν‘, πώς τον λέν‘ τον ποταμό, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ (το μικρό μου μυστικό). Στις 19 Μαρτίου του 1960 εγκαινιάζεται το κλειστό γήπεδο της Λεωφόρου, το πρώτο κλειστό γυμναστήριο που κατασκευάστηκε στην Ελλάδα, γνωστό ως «Τάφος Του Ινδού». Στις 17 Μαρτίου 461 μ.χ πεθαίνει ο Άγιος Πατρίκιος έχοντας ταυτίσει το τριφύλλι με την Τριαδικότητα. Από τον 1^ο αι. το τριφύλλι συνδέεται με την τύχη και ο Παναθηναϊκός το υιοθετεί ως έμβλημα από το 1918.

Το 2024 ο Ιλισσός κυλάει ακόμα κάτω από τη Λεωφόρο, με πρασινάδες και πουλιά να κατακλύζουν την καλά θαμμένη κοίτη του. Την ίδια χρονιά και σε ξέφρενους ρυθμούς Bollywood, το COMOTIRIO, πιστό στην υπογράμμιση χώρων με ιστορικό φορτίο μέσα από τη σύζευξή τους με καλλιτεχνικά δρώμενα, συνδιαλέγεται με τον αστικό μύθο του κλειστού γηπέδου και της ευρύτερης περιοχής. Με δύο γλυπτικές εγκαταστάσεις μεικτών μέσων αναδεικνύει αθέατα στοιχεία του υπόγειου σταδίου, το οποίο πήρε το προσωνύμιό του «Τάφος Του Ινδού» από τις σκηνές της ομώνυμης ταινίας: λόγω της στενότητας, των επιπέδων και της απότομης κατηφορικής σκάλας θύμιζε την κατακόμβη του φιλμ.

Περισσότερα comotirio.com

Το θεατρικό έργο “Τιμάνδρα” με πρωταγωνίστριες τις Νάνα Παπαδάκη (’90), Δήμητρα Χατούπη και Βάλια Παπαχρήστου, θα παρουσιάζεται από τις 6 Απριλίου και κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, για λίγες μόνο παραστάσεις, σε σκηνοθεσία Χρύσας Καψούλη, στο θέατρο ΕΛΕΡ – Ελένη Ερήμου (Φρυνίχου 10, Πλάκα, τηλ. 211 735 3928).

Η “Τιμάνδρα” του πολυβραβευμένου Έλληνα συγγραφέα που διαμένει μόνιμα στη Σουηδία Θοδωρή Καλλιφατίδη,  αντλεί τη θεματική της από μια εταίρα της αρχαιότητας και τη σχέση της με τον Αλκιβιάδη, όμως θίγει απόλυτα σύγχρονα ζητήματα, όπως ο έρωτας, ο πόλεμος, η εξουσία, αλλά και η γυναικεία σεξουαλικότητα.

Περισσότερα…

Με μεγάλη μας χαρά υποδεχόμαστε την πρωτοβουλία της DSA, η οποία προσκαλεί αποφοίτους όλων των ετών την Τετάρτη 29 Μαΐου 2024 στις 20:00 στην πρώτη βραδιά αποφοίτων.

Η εκδήλωση, η οποία διοργανώνεται με την υποστήριξη του Συλλόγου Αποφοίτων της DSA, θα πραγματοποιηθεί στους χώρους της Σχολής.

Παρακαλούμε, επιβεβαιώστε τη συμμετοχή σας μέχρι τις 30 Απριλίου 2024, συμπληρώνοντας την ακόλουθη φόρμα συμμετοχής.

Θα περάσουμε μια υπέροχη βραδιά!