Μαζί με τις Ευχές μας για ένα Ευτυχισμένο 2025 θέλουμε να εκφράσουμε τις ευχαριστίες μας για την ανταπόκριση των αποφοίτων και φίλων του Συλλόγου στο αίτημά μας για στήριξη του έργου όλων μας,

και με την ευκαιρία επαναλαμβάνουμε ένα παλαιότερο άρθρο μας για το υπέροχο τραγούδι του Sydney Carter με τίτλο "Standing in the rain", γραμμένο την δεκαετία '60, που δυστυχώς παραμένει επίκαιρο.

Ο Σύλλογος Αποφοίτων Γερμανικής Σχολής Αθηνών εύχεται

Καλή Χρονιά

ή όπως συνήθιζαν οι παλαιότεροι

Prosit Neujahr!

Διαλέξαμε μία από τις ιστορικές κάρτες που φιλοξενούνται στο blog των Μουσείων της Νυρεμβέργης με την υποσημείωση:

Und nochmals ein Prosit auf das neue Jahr. Der gutgelaunte Postillion erhebt sein Glas auf das Jahr 1901 und hält dem Betrachter eine Tasche voll guter Wünsche entgegen (auch die Absenderin ist zu entziffern: Fortuna).

Gesundes Neues Jahr uns allen!

Ποιά είναι η ιστορία του τραγουδιού “Ω! Έλατο!”;

Οι σύγχρονοι στίχοι γράφτηκαν το 1824 από τον οργανίστα, δάσκαλο και συνθέτη της Λειψίας Ernst Anschütz.

Το Tannenbaum είναι ένα έλατο. Οι στίχοι στην πραγματικότητα δεν αναφέρονται στα Χριστούγεννα, ούτε περιγράφουν ένα στολισμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Αντίθετα, αναφέρονται στα αειθαλή φύλλα του ελάτου ως σύμβολο σταθερότητας και πίστης

Ο Anschütz στήριξε το κείμενό του σε ένα λαϊκό τραγούδι της Σιλεσίας του 16ου αιώνα του Melchior Franck :

“Ach Tannenbaum “

Το 1819 ο August Zarnack έγραψε ένα τραγικό ερωτικό τραγούδι εμπνευσμένο από αυτό το λαϊκό τραγούδι, συγκρίνοντας το αειθαλές, «πιστό» έλατο με έναν άπιστο έρωτα.

Το δημοτικό τραγούδι συνδέθηκε πρώτη φορά με τα Χριστούγεννα όταν ο Anschütz, πρόσθεσε δύο δικούς του στίχους.

Το έθιμο του χριστουγεννιάτικου δέντρου εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα και το τραγούδι ξεκίνησε να θεωρείται χριστουγεννιάτικο.

Η εκδοχή του Anschütz εξακολουθούσε να έχει το treu (αληθινό, πιστό) ως επίθετο που περιγράφει τα φύλλα του ελάτου (βελόνες), θυμίζοντας την σύγκριση με την άπιστη κοπέλα του δημοτικού τραγουδιού. Αυτό άλλαξε σε grün (πράσινο) κάποια στιγμή στον 20ο αιώνα, αφού το τραγούδι είχε συνδεθεί πια με τα Χριστούγεννα.

https://en.wikipedia.org/wiki/O_Tannenbaum

Το χριστουγεννιάτικο τραγούδι “Stille Nacht” εκτελέστηκε για πρώτη φορά την Παραμονή των Χριστουγέννων του 1818 στην Nikolauskirche στον ενοριακό ναό του Oberndorf, ένα χωριό της Αυστριακής Αυτοκρατορίας στον ποταμό Salzach της σημερινής Αυστρίας.

Ένας νέος Καθολικός ιερέας, ο πατέρας Joseph Mohr, είχε έρθει στο Oberndorf τον προηγούμενο χρόνο. Το 1816, ένα χρόνο μετά τους Ναπολεόντειους Πολέμους (1803-1815), έγραψε το ποίημα “Stille Nacht” στο Mariapfarr, το χωριό του πατέρα του στο Salzburg Lungau, όπου ο Joseph είχε εργαστεί ως βοηθός ιερέας.

Την μελωδία συνέθεσε ο Franz Xaver Gruber, δάσκαλος, ο οποίος έπαιζε εκκλησιαστικό όργανο στο γειτονικό χωριό Arnsdorf, το σημερινό Lamprechtshausen και την Παραμονή των Χριστουγέννων του 1818 έφερε τους στίχους στον Gruber και του ζήτησε να συνθέσει την μελωδία με συνοδεία κιθάρας για τις ανάγκες της λειτουργίας της ημέρας εκείνης, επειδή η υπερχείλιση του ποταμού είχε καταστρέψει το εκκλησιαστικό όργανο. Είναι άγνωστο τι ενέπνευσε τον Mohr να γράψει τους στίχους ή τον ώθησε να δημιουργήσει τα νέα κάλαντα. (περισσότερα…)

Το “Jingle Bells” είναι συνυφασμένο με τα Χριστούγεννα και ίσως να είναι το πιο πολυτραγουδισμένο από όλα τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Όπως και πολλά άλλα τραγούδια, γράφτηκε για άλλο σκοπό και τελικά χρησιμοποιήθηκε διαφορετικά και παρ όλο που αρχικά δεν είχε καμία σχέση με τα Χριστούγεννα, συνδέθηκε άρρικτα με τον χειμώνα και την Χριστουγεννιάτικη μουσική τις δεκαετίες του 1860 και 1870.

Η ιστορία λέει ότι, το 1850 ο συνθέτης James Lord Pierpont (1822-1893) το συνέθεσε στην Simpson Tavern στο Medford της Μασαχουσέτης και η παρτιτούρα του δημοσιεύτηκε με τον τίτλο “The One Horse Open Sleigh” τον Σεπτέμβριο του 1857. Πιστώθηκε αρχικά ως “Song and Chorus written and composed by J. Pierpont.”

Αρχικά το τραγούδι προοριζόταν σαν ένα “drinking song”, δηλαδή ένα τραγούδι, που τραγουδούν στις πάμπ πίνοντας μπύρα και μόλις δεκαετίες αργότερα αφ’ ότου πρωτο-ακούστηκε, έγινε “χριστουγεννιάτικο”. Ο Pierpont αφιέρωσε το τραγούδι στον John P. Ordway, Esq., έναν διοργανωτή ενός θιάσου, που ονομαζόταν “Ordway’s Aeolians”.

Το τραγούδι επαναδημοσιεύτηκε το 1859 από την Oliver Ditson and Company, 277 Washington Street, Boston, με τον νέο τίτλο “Jingle Bells; ή, The One Horse Open Sleigh”. Στο εξώφυλλο της παρτιτούρας του είχε ένα σχέδιο με κουδούνια έλκηθρων, κουδούνια που κρέμονταν από τα άλογα για να κουδουνίζουν όταν αυτά τρέχουν. (περισσότερα…)

Οι στίχοι του αποδίδονται στον Robert Burns, τον εθνικό ποιητή της Σκωτίας, όμως ο συνθέτης δεν είναι γνωστός και στις αγγλόφωνες χώρες αποτελεί πλέον αναπόσπαστο κομμάτι των Φεστιβάλ της Πρωτοχρονιάς. Ο ποιητής αποκάλυψε ότι συγκέντρωσε τους στίχους ακούγοντας σε κάποιο από τα ταξίδια του έναν γέρο, ο οποίος ισχυριζόταν ότι οι στίχοι αυτοί έρχονταν από πολύ παλιά και ήσαν οι πρώτοι που γράφτηκαν ή ακούστηκαν ποτέ.

Ωστόσο, μια παλαιότερη μπαλάντα του Τζέιμς Γουάτσον, με το όνομα «Old Long Syne», χρονολογείται από το 1711 και η χρήση της φράσης του τίτλου μπορεί να βρεθεί σε ποιήματα ήδη από τον 17ο αιώνα, συγκεκριμένα έργα των Robert Ayton και Allan Ramsay.

Θα συμπληρώσουμε ότι ο Ludwig van Beethoven συμπεριέλαβε μία διασκευή του ‘Auld Lang Syne’ μέσα στα “Twelve Scottish Folksongs”, WoO 156, (No 11, “Auld Lang Syne”).

https://www.youtube.com/watch?v=1gIUMBW-iK4

Τι όμως σημαίνει “Auld Lang Syne”;

Η πιο ακριβής ερμηνεία σε απλά αγγλικά είναι “Old long since’, ή ‘For the sake of old times’, δηλαδή “για χάρη των παλιών καιρών” και αναφέρεται σε δύο φίλους, που συνδέονται με φιλία πολλών χρόνων και ζουν ο ένας μακριά από τον άλλον, και που συναντιούνται για να πιούν ένα-δυο ποτά και να θυμηθούν τα παλιά. (περισσότερα…)

Η Φρόσω Δημάκου-Κιάου μας έστειλε μία μοναδική επιλογή 14 πινάκων γνωστών ζωγράφων με χριστουγεννιάτικα δέντρα, ζωγραφισμένα  από τους: Μονέ, Κλιμτ, Μουνκ, Καντίνσκυ, Μπάνσκυ, Ουμπίκα, Μπος, Πόλλοκ, Γουόρχολ, Νταλί, Πικάσσο, Μιρό, Ρέμπραντ και Βαν Γκογκ με τον πιο παλιό αυτόν του Ρέμπραντ από τον 17ο αιώνα.

Ο Sydney Bertram Carter (1915-2004) ήταν Άγγλος ποιητής και τραγουδοποιός,  ειρηνιστής με έργο αντιπολεμικό και υπηρέτησε και στην Ελλάδα, ως μέλος της οργάνωσης FAU (Friends’ Ambulance Unit).

Το 1965 κυκλοφόρησε ο δίσκος “sing round the year” από την “Galliard Records” με έξι τραγούδια του Sydney Carter, και περιελάμβανε το Standing In The Rain (σε στίχους και μουσική Sydney Carter), ενώ το 1968 το ροκ συγκρότημα “Reflection” κυκλοφόρησε τον δίσκο 33 στροφών: “The Present Tense (Songs Of Sydney Carter)” από όπου επιλέγουμε το “Standing in the rain”:

Standing in the rain, knocking on the window. Knocking on the window on a Christmas Day.

There he is again knocking on the window. Knoking on the window in the same old way.

No use knocking on the window, there is nothing we can do, Sir

All the beds are booked already, there is nothing left for you, Sir.

No. we haven’t got a manger, no, we haven’t got a stable.

Till you woke us with your knocking, we were sleeping like the dead, Sir.

Standing in the rain, knocking on the window. Knocking on the window on a Christmas Day.

There he is again, knocking on the window. Knocking on the window in the same old way. 

(περισσότερα…)