Την Κυριακή περνούσα μέσα από την πορεία διαμαρτυρίας για το δυστύχημα των Τεμπών. Ξαφνικά, από το πουθενά άρχισαν να πέφτουν δακρυγόνα και κρότου-λάμψης, χωρίς να υπάρχει κάποια σοβαρή εστία έντασης. Ο κόσμος –νέοι άνθρωποι και… ασυνήθεις ύποπτοι που δεν συχνάζουν σε πορείες– άρχισε να εκνευρίζεται και να αναπαράγει την επιχειρηματολογία, η οποία συνήθως εκφράζεται από τους «μπάχαλους»: απρόκλητη επίθεση από την αστυνομία, δημιουργία εντυπώσεων, εκφοβισμός της συντηρητικής εκλογικής βάσης στη θέα επεισοδίων.

Χθες πραγματοποιήθηκε μια μεγάλη, μαζική πορεία στο πλαίσιο της απεργιακής κινητοποίησης. Πέντε(!) σταθμοί του μετρό έκλεισαν από πολύ νωρίς, ενώ παραδοσιακά κλείνουν δύο. Ακουσα πολλούς ανθρώπους που δεν σκόπευαν να κατέβουν στη συγκέντρωση να αποφασίζουν να πάνε, από αντίδραση για την προσπάθεια της αστυνομίας να περιορίσει με τέτοιου είδους τεχνάσματα την προσέλευση.

Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…