Οι επέτειοι των Εθνών είναι όπως οι εκλεκτές σελίδες της Μουσικής. Όταν ακούωνται διαρκώς, χάνουν διαρκώς από την γοητείαν των. Η περίπτωσις της Αλώσεως , 570 έτη σήμερον, είναι κάτι το διαφορετικόν! Ιδού και η σχετική ανακοίνωσις του γεραρού, υπεραιωνοβίου Φιλολογικού Συλλόγου ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ [1865- ]. Επετειακή και σύγχρονη! Επίκαιρη και διαυγής.
Προχθές, την 26ην Μαΐου, συνεπλήρωσε ο πολύς Henry Kissinger έναν αιώνα ζωής και ατενίζει με διαύγεια, οξύτητα πνεύματος και εργατικότητα τον δεύτερον αιώνα. Ίσως πολλοί να διαφωνήσουν, όπως ο πολύ καλός μου φίλος Μελέτης, ένεκα των ανθελληνικών θέσεων και πράξεων κατά το μαρτυρικόν 1974 του εκ Νυρεμβέργης ορμωμένου, Ιουδαίου το θρήσκευμα, εις ΗΠΑ ανατραφέντος και γαλουχηθέντος, παλαιού ποδοσφαιρόφιλου, υπουργού των Εξωτερικών. Άλλωστε η διαφωνία είναι αποδεκτή τόσον στην πλατωνική όσον και στην αριστοτέλειον παράδοσιν.
Επισημαίνω τούτα:
Πρώτον, με την διδακτορικήν του διατριβήν περί Metternich and the Wiener Congress, το 1815, μας έδειξε, ότι ο Τσάρος και η Ρωσσία είναι οι ρυθμιστές της Ευρώπης. Ανήκουν στην Ευρώπη. Αντίθετος ο Kissinger με την είσοδο της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, μας υπενθύμισε την σημασία του Συνεδρίου της Βιέννης, μας έδειξε ότι ο πόλεμος αυτός θα φέρη την οπισθοδρόμηση στην Ευρώπη. Το βλέπομε άλλωστε.
Δεύτερον, με το έργον του Die Grossmacht Diplomatie (1960), ένα έργο που είχα τύχει να το μελετήσω στα χρόνια της Φρανκφούρτης, μας εξήγησε πώς γίνονται οι συμμαχίες . Ο “χριστιανικώτατος” βασιλεύς της Γαλλίας Φραγκίσκος συνεμάχησε με τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή.
Τρίτον, κατά την διάρκεια των δηλώσεων του ονόματος του κράτους των Σκοπίων έλαβε θέση υπέρ της Ελλάδος.
Θιασώτης της προσεγγίσεως Κίνας – ΗΠΑ, -ποιός δεν θυμάται την μοναδική επίσκεψη του Νίξον στο Πεκίνο το 1972-, υπεγράμμισε σε συνέντευξή του το 1989, στο ZDF, μετά την πτώση του τείχους, πόσο επικίνδυνη μπορεί να καταστή η Γερμανία, εάν την αφήσωμε μόνη της. Τέλος, προσφάτως, εδήλωσε τους κινδύνους που ελλοχεύει η τεχνητή νοημοσύνη.
Ο Kissinger, κατά δήλωσή του, εώρτασε τα καλύτερα γενέθλια στο Παρίσι, στα 50χρονα του, προσκεκλημένος ομού μετά του Νίξον, από τον Πομπιντού. Δυστυχώς δεν κατώρθωσε να σβήση τα 50 κεράκια στο αεροδρόμιο Ορλύ που είχαν ετοιμάσει με την τούρτα οι δημοσιογράφοι. Αυτά σε συνέντευξή του στο ZDF.
Τέλος, για να δούμε πώς λειτουργούν οι δημοκρατίες, δύο σημεία χρήζουν εξάρσεως. Πρώτον, όταν επελέγη Υπουργός των Εξωτερικών , το Πανεπιστήμιον του Harvard, στο οποίον εδίδασκε , του απέστειλε εξώδικον και τον ερωτούσε, τι θα διαλέξη, το Υπουργείον ή το Πανεπιστήμιον? Δεύτερον, ως κάτοχος του βραβείου Nobel, έδωσε μία διάλεξη κάποτε και έλαβε ως αποζημίωση 10.000 δολλάρια. Τα χρήματα δεν τα εδήλωσε στην Εφορία και το επόμενο έτος, ως φοροφυγάς, επλήρωσε το πρόστιμον. Αυτά για να συγκρινώμεθα!
O Kissinger κατώρθωσε να φθάση τον αιώνα με δύο γυναίκες. Το 1974 παντρεύθηκε, σε δεύτερον γάμον, μία φοιτήτριά του, η οποία τον ανέμενε. Άντε και στα δικά μας!
Έρρωσθε πανοικεί!
