Για πρώτη φορά οι απόδημοι είχαν δικαίωμα ψήφου στις εκλογές. Δύσκολα βγαίνουν συμπεράσματα για την εκλογική τους συμπεριφορά και αυτό είναι λογικό, σχολιάζει ο Γιάννης Παπαδημητρίου.

Πολλοί απόδημοι ήθελαν να ψηφίσουν, αλλά δεν μπορούσαν. Άλλοι τόσοι θα μπορούσαν να ψηφίσουν, αλλά δεν ήθελαν. Και όσοι ψήφισαν, μας οδήγησαν πολλές φορές σε αναπάντεχα αποτελέσματα και συμπεράσματα. Όπως συνέβη στη Γερμανία, για παράδειγμα, με το ΚΚΕ να παίρνει 13%. Έχει τόσο μεγάλο «ρεύμα» στη Γερμανία το ΚΚΕ; Μάλλον ναι, αν περιοριστούμε σε μία πρώτη ανάγνωση του αποτελέσματος. Μάλλον όχι, αν αναλογιστούμε ότι στη Γερμανία ζουν σχεδόν 500.000 Έλληνες, αλλά στους εκλογικούς καταλόγους γράφτηκαν το πολύ 3.000, από τους οποίους δεν προσήλθε το 1/3, με αποτέλεσμα το 13% να αντιστοιχεί τελικά σε …187 άτομα (μετά την καταμέτρηση του 75% των ψήφων μεταξύ των αποδήμων της Γερμανίας).

Για τους δημοσκόπους τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα. Στα παραδοσιακά μυστήρια των εκλογών, όπως οι μονοεδρικές περιφέρειες και η απρόβλεπτη (πρώην) Β’ Αθήνας, έρχεται να προστεθεί ένα ακόμη μέγα μυστήριο: Πώς ψηφίζει ο απόδημος Έλληνας; Η απάντηση είναι δύσκολη και εύκολη ταυτόχρονα. «Ο απόδημος Έλληνας» δεν υπάρχει. Ή τουλάχιστον δεν υπάρχει ως μία ενιαία μάζα ψηφοφόρων με αποκλειστικό κριτήριο τη συναισθηματική νοσταλγία.

Δείτε το άρθρο του Γιάννη Παπαδημητρίου στην Deutsche Welle…