Από το “montags” 368 της 27.7.2022

Τα δημοσιεύματα για την “μαγική βραδιά στο Goethe” συνεχίζονται και εμείς με χαρά τα προβάλουμε και θα επαναλάβουμε την είδηση με το link του βίντεο έτσι ώστε να μπορέσετε να παρακολουθήσετε την εκδήλωση στο Goethe έστω και εκ των υστέρων.

Ίσως η επιτυχία της διπλής αυτής εκδήλωσης να είναι και η απάντησή μας στα όσα πικρόχολα ακούγονται τον τελευταίο καιρό, είτε με αφορμή την μετακόμιση του γραφείου μας, είτε με αφορμή την εκδήλωση για τα 125 χρόνια της Σχολής.

Αισθανόμαστε ότι πρέπει να βάλουμε τα πράγματα στην σωστή τους διάσταση. Τον τελευταίο χρόνο, καλώς ή κακώς το σχολείο λόγω έλλειψης χώρων εγκατέστησε στον χώρο του γραφείου μας τονσύμβουλο ευρωπαϊκών προγραμμάτων του με συνέπεια να μεταφερθεί το τραπέζι των συνεδριάσεών μας στις αποθήκες και βεβαίως να μην έχουμε την αποκλειστική χρήση του χώρου μας. Για όσους δεν γνωρίζουν, το γραφείοανήκει στο σχολείο και παραχωρείται στον σύλλογο. ‘Ομως κατά τον τελευταίο χρόνο, είτε λόγω έλλειψης του τραπεζιού, είτε λόγω του κορωνοϊού ήμασταν υποχρεωμένοι να συνεδριάζουμε στον χώρο της Βιβλιοθήκης ή εναλλακτικά να τα λέμε μέσω τηλεδιασκέψεων.

Με την εξέλιξη αυτή αλλά και λόγω πολλών ανακατατάξεων στους χώρους των γραφείων του σχολείου, ο σύλλογος απέκτησε πάλι δικό του γραφείο, κλειστό, στον χώρο της Βιβλιοθήκης με την δυνατότητα να χρησιμοποιεί και ολόκληρο τον χώρο της για τις παρουσιάσεις της Λίζας Γεωμπρέ και τις συνεδριάσεις μας. Άλλωστε μετακομίσαμε σε ένα γραφείο δέκα μέτρα πιο κάτω σε ένα χώρο που μας εξυπηρετεί καλύτερα. Ως εκ τούτου θεωρούμε ότι όσοι εκφέρουν μελοδραματικές ατάκες για το παρελθόν που νοσταλγούν, το κάνουν είτε από άγνοια, είτε εκ του πονηρού. Ξαναδημοσιεύουμε λοιπόν την είδηση της μετακόμισης μπας και τύχει καλύτερων σχολίων.

Τώρα, επειδή ακούσαμε και κορώνες για το αν το σχολείο απομακρύνεται από τους αποφοίτους, θα διαφωνίσουμε κάθετα. Το σχολείο έχει έρθει τα τελευταία χρόνια πολύ πιο κοντά στους αποφοίτους απ’ ότι στο παρελθόν. Τα τελευταία δέκα χρόνια έχοντας επιμείνει στην διοργάνωση ιστορικών εκδηλώσεων, αναδείξαμε τον “όγκο” και την “ποιότητα” του “υλικού” που κάθισε στα θρανία της Αραχώβης, της Μετσόβου και του Μαρουσιού.

Με αφορμή την εκδήλωση το 2013 για τους Αποφοίτους του Πολέμου, παρακινήσαμε, πείσαμε, ενθαρρύναμε το σχολείο να αγκαλιάσει την αυλή της Αραχώβηςμε αγάπη και να υποβάλλει ως αντικείμενο του ερευνητικού θέματος για τον διαγωνισμό του Υπουργείου Εξωτερικών της Γερμανίας την περίοδο εκείνων των “δύσκολων” χρόνων με τίτλο “DSA erinnert” με συνέπεια να μοιραστεί το σχολείο μας το πρώτο βραβείο. Όσοι θυμούνται ή γνωρίζουν τις δυσκολίες, που αντιμετώπισε ο σύλλογός μας να διοργανώσει εκείνη την εκδήλωση του 2013, ας αναλογιστούν που ήμασταν τότε και που είμαστε σήμερα. Και σαν να μην έφτανε μόνον αυτό, το σχολείο οργάνωσε για την ιστορική εκείνη περίοδο μία μεγάλη έκθεση / αφιέρωμα στον Renato Mordo, πατέρα του Peter, μαθητή του σχολείου στην Αραχώβης και να τονίσουμε βέβαια ότι πολλοί απόφοιτοι σήμερα είχαν γονείς που πέρασαν και αυτοί από ‘κει.

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν την νοσταλγία για το παρελθόν και την δικαιολογούμε απόλυτα, αλλά επειδή τότε ήμασταν άλλοι είκοσι, άλλοιτριάντα και άλλοι πενήντα και εξήντα χρόνια νεώτεροι, όχι για να χτίσουμε καριέρες.

Και μιάς και αναφερόμαστε στην στάση του σχολείου απέναντί μας θα αναφέρουμε ότιτο Vorstand αναγνωρίζοντας το έργο των αποφοίτων ενέκρινε μία χορηγία για την υποστήριξη των πρωτοβουλιών και των ενεργειών του συλλόγου μας. Άρα ας μην βιαζόμαστε και ας μην πετάμε κουβέντες στον αέρα. Τουναντίον, ας είμαστε πιο κοντά στις εκδηλώσεις του συλλόγου και ας βοηθήσουμε, διότι ο σύλλογος έχει ανάγκη, όχι μονόν τους νέους αλλά και του παλαιούς.