Με αφορμή ένα σχετικά με το περιεχόμενο της αναφοράς στο φιλμ του Παύλου Τάσιου “Παραγγελιά” στο montags (28/2016) θα ήθελα να διευκρινίσω ορισμένα σημεία του κειμένου του montags, αλλά και να διατυπώσω την απορία μου για όλα όσα “καταμαρτυρεί” ο φίλος αναγνώστςη χωρίς να έχει γίνει η παραμικρή αναφορά σε όσα επικαλείται:

Κάποτε έγραψε ο Δημήτρης Ψαθάς στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ”, όπου σχολίαζε καθημερινά με διασκεδαστικό τρόπο τα της ελληνικής κοινωνίας, ότι η Κατίνα Παξινού κατέβαινε στην Επίδαυρο για να δώσει παράσταση στο αρχαίο θέατρο. Λίγο πριν φτάσει, επειδή έτρεχε τη σταμάτησε ο ενωμοτάρχης του Λυγουριού για να της “κόψει” κλήση. Όταν αυτή του δήλωσε ότι είναι η Κατίνα Παξινού και ότι έχει αργήσει και πρέπει να προλάβει την παράσταση, της απάντησε: «Δεν με ενδιαφέρει κυρία μου, δεν πα νάσαι και η Μάγια Μελάγια…».

Την άλλη μέρα έγινε στην εφημερίδα “…χαμός”. Δεν καταλαβαίνουμε, επειδή είναι η Παξινού, έχει δικαίωμα να μην εφαρμόζει κανόνες; Πως τα λέτε αυτά κύριε Ψαθά; Και όπως ήταν φυσικό ο Ψαθάς απάντησε: Προφανώς και πρέπει να πληρώσει η Παξινού, όμως το κείμενο αναφερόταν στον ενωμοτάρχη που θεωρούσε οτι η Μάγια Μελάγια ήταν ανώτερη από την Παξινού.

Αγαπητέ φίλε,

μάλλον θεωρώ ότι δεν κατάλαβες τι διάβασες. Το κείμενο των 10-11 γραμμών αναφέρεται σε ένα γεγονός μέσα στην τάξη από ένα καθηγητή της Γερμανικής, τον Παναγιώτη Στάμο, που τολμά να σχολιάσει ένα “βίαιο γεγονός” της επικαιρότητας (τι δουλειά έχουν οι Αρμένιοι σε όλα αυτά; λες και πρόκειται για τρομοκρατική ενέργεια, που την πληρώνουν αθώοι και την βαφτίζουμε “βίαιο γεγονός”;).

Στο κείμενο αναφέρεται σαφέστατα ότι:

Οι “βεργούλες” του Μάρκου Βαμβακάρη, που ήταν η παραγγελιά του Δήμου του μικρού αδελφού του Νίκου, το σκυλάδικο, η νύχτα, οι χαφιέδες, τα απόνερα του Εμφυλίου φάνταζαν στον δικό μας τότε κόσμο σαν από αλλού.

Έχεις αντίρρηση στο ότι τα βουτυρόπαιδα της Γερμανικής δεν είχαν ιδέα από όλα αυτά; Δεν αντιλαμβάνομαι που βλέπεις την ωραιοποίηση του Εμφυλίου και την ωραιοποίηση του Κοεμτζή. Αυτά αναφέρονται ως ότι είναι “…από αλλού”, μήπως δεν το πρόσεξες; Τα άλλα λυπάμαι αλλά είναι κουβέντες δικές σου και μάλλον εκδηλώνεις μία αγωνία να τις κοινοποιήσεις.

Τέλος σε ότι αφορά τον όρο “αριστούργημα” έχω να πω ότι είναι δικός σου. Πουθενά δεν αναφέρεται στο κείμενό μας ο όρος αυτός. Σε κάθε περίπτωση θεωρώ ότι ο τρόπος που φιλμάρεται το σκυλάδικο είναι εξαιρετικός: ο τρόπος που εναλλάσσεται η λαϊκή μουσική με την ψυχεδέλεια, ο ζεϊμπέκικος με την παραγγελιά, το απωθημένο του καταπιεσμένου να γίνει το δικό του, κάτι που τότε θεωρείτο “ιερό”, η μαγκιά των αστυνομικών απέναντι στον σεσημασμένο, και η Γώγου που σχολιάζει. Προφανώς δεν είναι απόφοιτος της Γερμανικής η Κατερίνα Γώγου. Προφανώς “εμείς” δεν χαραμιστήκαμε σε “φονικούς τσακωμούς”, σε “νταβατζήδες και πουτάνες”. Είπαμε ότι αυτά είναι “…από αλλού”, εμείς είμαστε βουτυρόπαιδα. Και κάτι άλλο, το ποίημα είναι από την συλλογή “τρία κλικ αριστερά” και γράφτηκε το 1978, αρκετά πριν γυριστεί το φιλμ το 1980.

Προφανώς ο Παναγιώτης Στάμος θα μπορούσε να το προσπεράσει κάνοντας πως δεν κατάλαβε και απλώς να μας επαναφέρει εις την τάξιν.

Και για να σου επιβεβαιώσω την υποψία: Ναι, εγώ τόγραψα το κείμενο.

Κώστας Γαλάνης