-“Ποιο σχολείο τελειώσες?”

– Την “Γερμανική”.

-Α αυτό στην Κάντζα….

-ΟΧΙ, την Γερμανικη Σχολή!

Και αρκούσε μέσα μας η περηφάνια που νιώθαμε, βροντοφωνάζοντας το και προσπαθώντας να διαχωρίσουμε το σχολείο μας από οποιοδήποτε άλλο “γερμανόφωνο” ιδιωτικό σχολέιο.

Να δηλώσουμε, ότι δεν τελειώσαμε ένα απλό ιδιωτικό σχολείο, αλλά τη Γερμανική Σχολή Αθηνών, την ΓΣΑ, ακόμη και αν ο άλλος δεν ήξερε ότι μπήκαμε με εξετάσεις, σε μια εποχή που η αριστεία ήταν ακόμη ( όπως και τώρα ψηλά γράμματα). Και δεν είναι ότι είμασταν “καλοί μαθητές”, ούτε είχαμε στοιχεία αλαζονίας μέσα μας…Απλά, εκείνος ο μαραθώνιος μας είχε δέσει και με το σχολείο, τη Γερμανική μας, και με τους συμμαθητές μας. Αλήθεια, δεν ξέρω πολλούς αποφοίτους άλλων σχολείων που έχουν κρατήσει καθαρά προσωπικές – ανθρώπινες επαφές με τους συμμαθητές τους ( και εξαιρώ επαφες που αποσκοπούν καθαρά στο lobbying ή σε άλλα συμφέροντα οικονομικού-κοινωνικού στάτους).

Αυτή λοιπόν τη Γερμανική μας προσπαθούν να αλλάξουν? Να την κάνουν τι? ένα γερμανόφωνο σχολείο, όπως όλα τα άλλα?

Ναι, Deutsche Schule Athen….αλλα η “Γερμανική” μας ένωσε, αυτή αγαπήσαμε, πως είναι δυνατόν να διαγράφεται η ελληνική της υπόσταση……??

Ούτε στέλνω τα παιδιά μου στο Σχολείο, ούτε είμαι “ενεργός” απόφοιτος, πέρα του να ενημερώνομαι,ούτε άλλη σχέση με το σχολείο έχω. Από τα 36 παιδιά τους τμήματος μου όμως έχω κοντινή έως και φιλική επαφή με τα 12-15……25 χρόνια μετά….

Και ξέρουμε ότι τελειώσαμε τη Γερμανική Σχολή…και αυτη τη Σχολή θέλουμε να ξέρουν ότι τελειώσαμε και τα παιδιά μας, όταν θα τους αφηγούμαστε την προσωπική μας ιστορία….Λοιπόν μην μας παίρνετε τα καλύτερα μας χρόνια….τα σχολικά μας χρόνια…τα χρόνια που λατρέψαμε.