Ορεινές Συμφωνίες γιατί, τα βουνά αντιλαλούν, γιατί σαν φτάσεις τις κορφές ανακαλύπτεις την αρμονία, γιατί τούτο το ντοκιμαντέρ ταίριαξε γνωστά και άγνωστα κομμάτια της ζωής ενός σημαντικού πολιτικού στη νεώτερη ιστορία της Ελλάδος, ενός πολιτικού με κυρίαρχο χαρκτηριστικό την έννοια της πρωτοπορίας.
Την εβδομάδα που πέρασε, παρουσιάστηκε η ταινία για τον Κώστα Μητσοτάκη, τον πολιτικό, τον οικογενειάρχη, τον λάτρη των ψηλών βουνών, τον άνθρωπο που έθεσε τα θεμέλια για την οικονομία μιας πράσινης ανάπτυξης, πρωτού στη μικρή μας πατρίδα ασχοληθούμε στ’ αλήθεια με τα θέματα αυτά. Σκηνοθεσία της ταινίας έκανε ο Βαγγέλης Ευθυμίου αλλά όπως ειπώθηκε στην πρώτη προβολή, όλη η οικογένεια είχε σημαντική συμβολή με μεγαλύτερη αυτήν της συμμαθήτριάς μας Αλεξάνδρας.
Είχε πολύ ενδιαφέρον πως κάθε ένα μέλος της οικογένειας του αήμνειστου πολιτικού είχε και μια άλλη εικόνα γι’ αυτόν και όλες αυτές οι εικόνες συμπλήρωνε η μία την άλλη σαν συμφωνικά μέτρα που κατέληγαν εκεί ψηλά στα Λευκά ‘Ορη. Μάταια ζητήσαν οι βοσκοί της περιοχής του τόπου του, να χαράξει το δρόμο λίγο παραπέρα να μην ταλαιπωρούνται κουβαλώντας τα ζώα μέσα από τις κακοτράχαλες πλαγιές. “Τούτο μη μου το ζητάς” είπε ο Μητσοτάκης, “γιατί τότε θα γίνουν τα βουλά χαρτί και νάϋλον”. Ο Μητσωτός, λάτρευε τη γή , την οικογένεια, την πολιτική και έβλεπε τα δεδομένα αλλά κυρίως τα μελλούμενα.
Σύντροφος καλός της Μαρίκας, που τον λάτρευε και τον στήριζε στα πάντα κρατώντας την οικογένεια ενωμένη σε δύσκολους καιρούς μετανάστευσης, αγαπημένος αδελφός της Αρτεμισίας, που τον περίμενε στην κατοχή να γυρίσει κάθε νύχτα σπίτι όταν έφευγε με τ’ όπλο του.
Η Ντόρα απολάμβανε μαζί του την πρωτιά και την πολιτική, η Κατερίνα τους πολλούς μικρούς και μεγάλους βαθμούς ελευθερίας που της χάριζε, η Αλεξάνδρα την αγάπη του για τη φύση και ο Κυριάκος, ο πρωθυπουργός, τον μελετούσε και γεφύρωνε τα χρόνια που δεν ήσαν κοντά του κι ήταν αυτός τελικά, που έμελε να ηγηθεί του κόμματος της ΝΔ πριν την «αναχώρηση» του του πατέρα του και να γίνει πρωθυπουργός με μια σκέψη τόσο για τον Κωστή Μητσοτάκη όσο και για τη μητέρα του τη Μαρίκα τη μέρα της ορκομωσίας του.
Κι αν αυτά κατέγραφε η οικογένεια στην ταινία, οι πολιτικοί από τα άλλα στρατόπεδα, ο Μίμης Ανδρουλάκης, ο Στέργιος Πιτσιόρλας, ο Μανώλης Γλέζος περιέγραφαν το Μητσοτάκη ως έναν άνθρωπο, που ήξερε να συνθέτει και όχι να χωρίζει. Οσο για τους πολιτικούς του συνοδοιπόρους, όπως ο Θοδωρής Σκυλακάκης, προσέφεραν σημαντικές μαρτυρίες στην ταινία, για το πως ο Μητσοτάκης κερδισε τις εκλογές, το έργο του αλλά και πως έχασε τις επόμενες.
Αν κάτι πάντως αναζητά κανείς στην ταινία, πέρα από κομμάτια ιστορίας που άλλοι τα έζησαν και άλλοι όχι, είναι πως η αγάπη για τη φύση του Κώστα Μητσοτάκη δεν ήταν μόνον ένα αγνό συναίσθημα το οποίο εκπαίδευε και καλλιεργούσε επισκεπτόμενος τα ψηλά βουνά της ιδαίτερης πατρίδας του. Ηταν μια εμπεδωμένη παρακαταθήκη που άφησε στη χώρα λύνοντας το θέμα της λυψειδρίας, δημιουργώντας έργα υποδομής, αλλά και σε συνεργασία με διεθνή φόρα, οδηγώντας την Ελλάδα σε ένα καινούριο μοντέλο ανάπτυξης.
Η ταινία καταγράφει πολλές άγνωστες, στο ευρύ κοινό, λεπτομέρειες για τη ζωή και το έργο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη συγκεντρώνοντας στη δεξαμενή της πολλές ιδιαίτερες σταγόνες μνήμης και ιστορίας. Αξίζει να τη δει κανείς, ενώ τα έσοδά της υπηρετούν τη μνήμη του, το πάθος του για τη φύση και έτσι θαδιατεθούν για την προστασία και αναγέννηση της Αμπελιτσιάς, ενδημικού δένδρου των Λευκών Ορέων.
Δείτε το δημοσίευμα της εφημερίδας “Η Καθημερινή”…
Δείτε το δημοσίευμα της εφημερίδας “Το Βήμα”…
Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του Ιδρύματος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης…
