«Αντί ιεραπόστολος του Χριστού, έγινα ιεραπόστολος της τέχνης της μουσικής» είχε πει ο κορυφαίος έλληνας αρχιμουσικός και δεν πρόκειται για σχήμα λόγου, καθώς μεγάλωσε και ανατράφηκε σε ένα βαθιά θρησκευόμενο περιβάλλον και ήρθε από μικρός σε επαφή με σημαντικά πρόσωπα του εκκλησιαστικού χώρου.
Ηταν, που λέτε, στον Βύρωνα ένα ξωκλήσι, με ένα πηγάδι και έναν κηπάκο. Η Ανάληψη. Είμαστε στις αρχές του 20ού αιώνα. Ο άνθρωπος που «έχει τα κλειδιά» και υπογράφει όλα τα έγγραφα είναι ένας ιδιοκτήτης μικρού καταστήματος με δερμάτινα είδη, στην οδό Αγίου Μάρκου 15-17, ονόματι Ιωάννης Μητρόπουλος. Με μια δρασκελιά στο χρόνο, βρισκόμαστε στο σήμερα. Στο πολύτιμο αρχείο της Μονής Σίμωνος Πέτρας στο Αγιον Ορος, ένας μοναχός, ο πατέρας Ελισαίος (κατά κόσμον Γούλας), σπουδαγμένος στην Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, περνάει κάθε ιστορικό έγγραφο για την Ανάληψη στο κομπιούτερ της μονής.
