Η εποχή της σύγχυσης και της θολούρας γεννά πολιτικά αποτελέσματα τα οποία δεν είναι προφανή. Τα όσα σημειώνει ο πρώην αντιπρόεδρος των ελληνικών κυβερνήσεων στο τελευταίο βιβλίο του και η αντίστιξή τους με τα δοκίμια του διάσημου αμερικανού θεατρικού συγγραφέα, είναι διαφωτιστικά, όσο και επώδυνα.
Το τελευταίο έργο του Ευάγγελου Βενιζέλου «Εκδοχές Πολέμου 2009-2022» είναι ίσως το χρησιμότερο εγχειρίδιο για την ερμηνεία και την κατανόηση της πρόσφατης ιστορικής περιόδου της Ελλάδας. Θα το διαπιστώσουν όσοι το διαβάσουν, καθώς θα βρεθούν αντιμέτωποι με μία ιδιαιτερότητα. Δεν πρόκειται για κείμενο με το οποίο κανείς θα συμφωνήσει ή θα διαφωνήσει. Πρόκειται για καταγραφές περιστατικών μίας κρίσιμης περιόδου για την υπόσταση της χώρας, η οποία όπως σημειώνει και ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης (ορθότερα: των κυβερνήσεων), δεν έχει τελειώσει, καθώς «έχει την ιδιορρυθμία να εισχωρεί στην περίοδο που ακολουθεί, η οποία δεν σηματοδότησε ποτέ την επάνοδο στην κανονικότητα».
