Ηταν πάντα όμορφη (και τσαχπίνα). Για κείνους που την ήξεραν. «Ομορφη και ζουμερή», «όμορφη και ντόμπρα», ακόμη και «όμορφη και αθυρόστομη» θα ακούσετε από όσους την έζησαν από κοντά. Σε όλες τις ηλικίες…
Θα τη θυμάμαι πάντα –επιτρέψτε μου τον προσωπικό τόνο στην αρχή– νωχελικά ξαπλωμένη πάνω σε ένα κρις κραφτ, κάπου στη Βουλιαγμένη, στην ταινία «Ευτυχώς… Τρελάθηκα!» του Γιώργου Ρούσσου (1961). Και δίπλα της ο Αλέκος Πάντας (ο αγαπημένος των απανταχού ισπανόφωνων τενόρος, ως Aleco Panda) να τής τραγουδάει γλυκά «Αυτό είναι στο δικό σου χέρι»…
Αυτή η γλυκιά, τσαχπίνα Μάρθα Καραγιάννη είναι εκείνη που έκανα δικιά μου. Με τα μάτια της, γεμάτα γλύκα, να ακούει το τραγούδι των Αλέκου Σπάθη – Γιώργου Οικονομίδη.
