Στην Ιταλία η νίκη της «σκληρής» δεξιάς είναι ακόμη πιο σαφής από ό,τι στη Σουηδία. Γινόμαστε μάρτυρες μιας νέας τάσης στην Ευρώπη.
Αν και κάθε χώρα είναι διαφορετική, οι λαϊκιστές ακολουθούν παντού το ίδιο σχέδιο: Παρουσιάζουν στους πολίτες λύσεις που ακούγονται απλές. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Πολλοί άνθρωποι όμως είναι κουρασμένοι. Απαιτούν από τους ηγέτες απλές εξηγήσεις και λύσεις. Αυτά προσφέρονται από τα κόμματα της Δεξιάς. Σε αυτό προστίθεται το αίσθημα αδυναμίας, η αίσθηση πολλών ότι οι αποφάσεις που τους επηρεάζουν λαμβάνονται αλλού, μακριά από την χώρα τους. Ένας στόχος που ενώνει όλους τους λαϊκιστές είναι η ΕΕ και οι Βρυξέλλες.
Το αποτέλεσμα των εκλογών δεν αποτελεί έκπληξη. Για πολλούς Ιταλούς τα επιτεύγματα της Ευρώπης παραμένουν ένα κακό. Αυτό ισχύει, για παράδειγμα, για το κοινό νόμισμα. Πολλοί λένε ότι όλα έγιναν χειρότερα μετά την εισαγωγή του ευρώ. Ακούω αυτές τις φωνές και στην Ελλάδα, ειδικά σε αυτούς τους καιρούς που όλα γίνονται πιο ακριβά και η κρίση έχει φτάσει στα νοικοκυριά.
