Tην Κυριακή, 26 Φεβρουαρίου, Κυριακή της Τυρινής, ένθα εκκινεί η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη της Φωτεινής, της Σαμαρείτιδος.

Είναι η μοναδική σκηνή , σε όλα τα κείμενα του Ευαγγελίου, όπου ο Χριστός ομιλεί και συνδιαλέγεται κατά πρόσωπον με μία γυναίκα. Δεν είναι μία τυχαία γυναίκα. Ευρισκομένη στο φρέαρ του Ιακώβ, η Σαμαρείτις για να προμηθευθή ύδωρ, συναντά τον διψασμένο Ιησού, δεδομένου, ότι ήταν μεσημέρι, “ώρα ην ωσεί έκτη”, ήτοι 12η μεσημβρινή. Προφανώς, γοητευμένος ο Ιησούς από την γυναίκα, συνομιλεί κατά πρόσωπον, δεδομένου, ότι ως Σαμαρείτις δεν έχαιρε εκτιμήσεως από τους Ιουδαίους και Γαλιλαίους. Τούτο παραξενεύει την Σαμαρείτιδα και απορεί, πώς μπορεί και της απευθύνει τον λόγο ένας Γαλιλαίος. Οι Μαθηταί, αντικρύζοντας το θέαμα, δεν πλησίασαν και εφοβήθησαν να συνομιλήσουν με την Σαμαρείτιδα. Ο Χριστός , όμως, της είπε έναν μεγάλο λόγο: O Θεός ευρίσκεται παντού.

Στον λόγο αυτό στηρίζεται η τέλεια θρησκεία της ανθρωπότητος, η αγνή λατρεία, χωρίς εποχή και χωρίς τοπικές διακρίσεις. Η θρησκεία που αγκαλιάζει την ανθρωπότητα και την αφήνει ελεύθερη παντού και πάντα να λατρεύει τον Θεό.

Κατά μία εκδοχή, χωρίς επιστημονική τεκμηρίωση, η Σαμαρείτις ήταν Ελληνίδα, και έτσι εξηγείται το δυναμικόν του χαρακτήρος της.

Για την Τεσσαρακοστή , που εκκινεί από το εσπέρας της Κυριακής, εύχομαι ευσλπαχνία και αγάπη, συγχώρεση και επιείκεια, τρυφερότητα και ευγένεια, όλα αυτά που μας δίδαξε ο Χριστός.