Ξένια Κουναλάκη: "Oι λέξεις έχουν μια δική τους ύπαρξη"

«Εχοντας πολύ νωρίς ανακαλύψει ότι ο λόγος είναι το εργαλείο και η ερωμένη της σκέψης, ο Ελληνας πάντα προσπαθεί να ακονίσει αυτό το όργανο και είναι πιστός σε αυτήν την ερωμένη της ψυχής του. Αρκετός για να γεμίσει τους πνεύμονές του, ο αέρας που αναπνέει ο Ελληνας πρέπει να είναι θορυβώδης. Η σιωπή τον πνίγει. Η χρήση των λέξεων δεν είναι απλώς χρηστική. Ο σκοπός του λόγου είναι περισσότερο το παιδί των λέξεων παρά ο πατέρας τους. Οι λέξεις αντιμετωπίζονται σαν να έχουν μια δική τους ύπαρξη. Περιστασιακά μπορεί να κληθούν να εξυπηρετήσουν κάποιον άμεσο πρακτικό σκοπό. Ομως, γενικά, ο σκοπός πηγάζει από την προβολή των λέξεων και σπάνια είναι η πρωταρχική αιτία του λόγου. Ακόμη και στο πιο σοβαρό επιχείρημα, η πειθώ δεν είναι το κύριο αντικείμενο. Για έναν Ελληνα, το επιχείρημα δεν αφορά στη διασταύρωση ριπών αλλά στην ανέγερση παράλληλων κιόνων. Κάθε κόμμα χτίζει τη δική του στήλη. Τα επιχειρήματα συσσωρεύονται το ένα πάνω στο άλλο, σαν τούβλα. Οι δύο αντίθετες στήλες υψώνονται δίπλα δίπλα, η καθεμία εντελώς ανεξάρτητη, αδιαφορώντας για την άλλη. Το ζητούμενο είναι να χτίσεις πιο ψηλά και πιο γρήγορα από τον αντίπαλό σου, να τον συγκλονίσεις με το θράσος σου, να καταπλήξεις τους θεατές. Αυτός που έχει τελειώσει πρώτος τη στήλη του και τη στεφανώνει με ανθισμένο κιονόκρανο θεωρείται νικητής».

Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...