Είναι ίσως ένα παράδοξον γεγονός, ότι η Πρωτομαγιά, μία ημέρα κατά την οποίαν γεραίρεται η φύσις όλη, συνιστά μίαν αποφράδα ημέρα! Διεθνώς έχει καθιερωθή ως απεργία για τα τραγικά γεγονότα στο Σικάγο, που σημάδεψαν την εργατική τάξι. Είναι και συνιστά μία ημέρα μνήμης.

Για μας τους σύγχρονους Έλληνες είναι μία ημέρα πολλαπλών μνημοσύνων. Υπενθυμίζω, πρώτον, την Πρωτομαγιά 1936 στην Θεσσαλονίκη, που υπήρξε το προοίμιον της 4ης Αυγούστου, δεύτερον, την Πρωτομαγιά 1944, στην Καισαριανή, εξ ού και η ταινία ‘Το τελευταίο σημείωμα”, όπου είς μεταξύ των εκτελεσθέντων ήταν ο Βασίλης Παπαδήμας, αδελφός του αοιδίμου εκδότου Δ. Παπαδήμα,τρίτον, την Πρωτομαγιά 1976, όπου σκοτώθηκε σε τροχαίο ο Αλέκος Παναγούλης, και τέταρτον, ο θάνατος του παιδαγωγού και φιλοσόφου Ευαγγέλου Παπανούτσου. Αιωνία Των η μνήμη!

Υπενθυμίζω, τέλος, ότι η Πρωτομαγιά είναι η μοναδική ημέρα , κατά την οποίαν αργούν οι ιερείς. Τούτο συνάγεται εκ του γεγονότος , ότι ο Ιησούς εργαζόταν ως ξυλουργός. Ή ορθώτερον, υιός διασήμου ξυλουργού και επιπλοποιού από την άσημον Ναζαρέτ. Περί της επαγγελματικής καταστάσεως του Ιωσήφ έχω γράψει αναλυτικώς στους Τρείς Ιεράρχες.