Την προσεχή Κυριακή 25 Φεβρουαρίου ανοίγομε το μεγάλο βιβλίο της Ορθοδοξίας, το Τριώδιον, το οποίον, ως μας δηλοί η λέξις αποτελείται από τρία Μέρη. Στο Πρώτο Μέρος, από της Κυριακής του Τελώνου μέχρι της Καθαράς Δευτέρας, θα ακούσομε και θα διακρίνωμε τον ταπεινό τελώνη από τον επαρμένο Φαρισαίο, γνώστη των Γραφών και των νόμων, θα συνεχίσωμε με τον Άσωτο, η ημέρα που όλοι εορτάζομε, όπως έλεγε ο αείμνηστος Μάνης Χρυσόστομος (Κορακίτης), και σύμφωνα με τον Ιωάννη Χρυσόστομο, συνιστά το πέμπτο ευαγγέλιο, και στο τέλος θα βιώσωμε την ταπεινωση και την συγγνώμη με τον εσπερινό της συγγνώμης, παραμονή της Καθαράς Δευτέρας. Στο Δεύτερο Μέρος του βιβλίου, που εκκινεί από της Κ. Δευτέρας και περατούται το Σάββατον του Λαζάρου, θα βιώσωμεν το σαρανταήμερον της νηστείας, της μετανοίας και της προσευχής. Τέλος, στο Τρίτο Μέρος που ουσιαστικά είναι η Μεγάλη Εβδομάς παρακολουθούμε το Θείο Πάθος μέχρι την Ανάστασι.
Χρήστος Μπαλόγλου: “έναρξις του τριωδίου”
Ο πασχάλιος κύκλος είναι κοινός σε όλες τις ορθόδοξες χώρες και παρόλες τις διαφορές που μας χωρίζουν ένεκα του ουκρανικού, που μας ταλανίζει επί επταετία και δεν θα ξεμπερδεύσωμε εύκολα, διότι οι εγωισμοί έδωσαν την θέση τους στην αγάπη, η κοινή αυτή εορτή δηλώνει και την ενότητα, την πνευματική, των ανά την οικουμένη ορθοδόξων.
Τέλος, για τις ημέρες της νηστείας, υπενθυμίζω για άλλη μία φορά τα λόγια του μαχητού της Ορθοδοξίας αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, στον Α΄περί Νηστείας λόγον του, η <<καλύτερη νηστεία είναι η αγάπη πρός τον συνάνθρωπο>>. Αυτή που σήμερα μας λείπει και απουσιάζει μεταξύ των ανθρώπων, των ηγετών και ηγεμόνων.
Την 28ην Φεβρουαρίου συμπληρούται ένας χρόνος από του τραγικωτάτου δυστυχήματος των Τεμπών. Γονείς <<θάπτουσιν τα τέκνα των>> μας διδάσκει ο ΗΡΟΔΟΤΟΣ σε πολεμικές περιόδους. Εδώ, σε μία χώρα, στην οποία οι ηγετες της θα πρέπει να προάγουν την ευημερία, ώστε οι πολίτες να είναι σε θέση να διάγουν “ήρεμον και ησύχιον βίον εν πάση ευσεβεία και σεμνότητι”, όπως μας διδάσκει ο Παύλος [Α΄Τιμόθεον β΄2], οι νεκροί απαιτούν δικαιοσύνη. Τρομάζω και μόνον με την σκέψι, ότι θα μπορούσε να ήταν και η θυγατέρα μου μεταξύ των θυμάτων, εάν εσπούδαζε στην Θεσσαλονίκη. Θα βρούν άραγε την δικαιοσύνη οι ψυχές των αθώων παιδιών?
Εύχομαι σε όλες και σε όλους ένα πνευματοφόρον Τριώδιον, με πλήρη ευφρόσυνον διάθεσιν, αλλά και την δέουσαν μετάνοιαν.
Κλείνω με τον χαιρετισμόν του Παύλου << Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε. Και πάλι ερώ, χαίρετε>> [Φιλιππ. α’ 4].
