Με δεδομένη την απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Αποστολικής και Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος να μην παραστή την Κυριακή της Ορθοδοξίας στον Καθεδρικό Ναό των Αθηνών, έρχεται η μνήμη μου στο μακρυνό 1987. Τότε στην σφοδρή, σφοδρώτατη σύγκρουσι μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας για την εκκλησιαστική περιουσία, η θεία λειτουργία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου ετελέσθη στον Καθεδρικό Ναό με έναν απλό εφημέριο, χωρίς την Ιερά Σύνοδο, η οποία ευρίσκετο στον Άγιο Παντελεήμονα Αχαρνών. Το θέαμα ήταν αποκαρδιωτικό. Ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας, της πολιτικής, στρατιωτικής ηγεσίας, της Βουλής, απουσίαζε σύσσωμη η εκκλησιαστική ιεραρχία. Τα ίδια θα βιώσωμε και φέτος.
Όσον για το θέμα χωρισμού Εκκλησίας και Πολιτείας που έρχεται εκ νέου στην επικαιρότητα, υπενθυμίζω, ότι ανέκαθεν η Πολιτεία ήθελε να ελέγχη την Εκκλησία. Εξ ού και ο θεσμός του Βασιλικού (Κυβερνητικού) Επιτρόπου, χωρίς την παρουσία του οποίου δεν μπορούσε να ληφθή απόφασι. Από την εποχή της Ανεξαρτησίας. Δεν το πέτυχε όμως αυτό που ήθελε η Πολιτεία. Στην ιδρυτική πράξη της 3ης Σεπτέμβρη του ΠΑΣΟΚ αναφέρεται ο χωρισμός αυτός ως στόχος. Δεν το κατάφεραν οι δύο Παπανδρέου που εκυβέρνησαν. Δεν το κατάφερε ο πρωθυπουργός το 2019. Το είχε βάλει στόχο. Ο χωρισμός είναι ένα πρόβλημα δυσεπίλυτο, θέλει λεπτούς χειρισμούς, όχι πείσματα, και πρό πάντων θέλει εξαιρετική γνώση της ιστορίας και των δεδομένων.
Για οποιαδήποτε μορφή συγκρούσεως Εκκλησίας και Πολιτείας υπενθυμίζω όσα έλεγε και έχει γράψει ο Σπυρίδων Μαρκεζίνης : <<Σε περίπτωσι συγκρούσεως
Εύχομαι έτη πολλά για τις γυναίκες, ένεκα της αυριανής Ημέρας της Γυναικός. Άλλωστε μην ξεχνούμε ότι οι γυναίκες ήσαν εκείνες που δεν εγκατέλειψαν τον Χριστό, όταν όλοι οι Μαθητές είχαν εξαφανισθή.
