Χριστός Ανέστη!

Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή που αναγνώσθηκε σήμερα [Ιωαν. δ΄5-42], μακρά και λίαν κοπιαστική, αξίζει να εξαρθούν δύο-τρία σημεία, τα οποία, εξ όσων γνωρίζω, δεν προσέχουν οι ιεροκήρυκες.

Πρώτον, η γυναίκα που προσέρχεται να συναντήση τον διψώντα και κοπιώντα Χριστό, ένεκα του καύσωνος και της μεσημβρινής ώρας που λαμβάνει χώρα η συνάντηση, δεν έχει σκεπασμένη την κεφαλήν της. Σε μία ανδροκρατούμενη κοινωνία τούτο είναι αδιανόητο. Σαμαρείτις μέν, Συροφοινίκισσα δε, κατ΄άλλους Ελληνίς , εξ ού και ο δυναμικός της χαρακτήρ που της επιτρέπει να ομιλήση κατά πρόσωπον πρός τον άγνωστόν της άνδρα.

Δεύτερον, ο Χριστός μας λέει ότι “Πνεύμα ο θεός”.

Τρίτον, η ιδία αποκαλύπτεται: Είχε πέντε άνδρες και τώρα αναζητεί τον έκτον. Κατώρθωσε να συζήση με πέντε άνδρες κατά σειράν, τώρα πηγαίνει πρός τον Χριστόν, γοητεύεται από εκείνον, αλλά ο Κύριος, ως πνεύμα, της αποδίδει πνευματική τροφή. Αυτό αναζητούσε η ιδία. Με τους πέντε άνδρες δεν πέρασε όμορφα,κάτι της έλειπε και το λάλον ύδωρ που της προσέφερε ο Ιησούς την ικανοποίησε.

Τέταρτον, ο Χριστός είναι μόνος κατά τον διάλογον. Οι Μαθηταί πήγαν στην πόλη Συχάρ για να προμηθευθούν τρόφιμα. Ο Ιωάννης, ο οποίος περιγράφει την σκηνή, παρακολουθεί εκ του μακρόθεν. Είναι ιδιαιτέρως προσεκτικός.

Με τις σκέψεις αυτές Σας απευθύνω τον χριστιανικό χαιρετισμό <Αληθώς Ανέστη!>.