O Τάσος Γιαννίτσης ήταν φιλοξενούμενος του Γιώργου Κουβαρά το βράδυ της 22ας Ιανουαρίου στην εκπομπή “Στο Κέντρο” και μίλησε:

για την τιμητική πρόταση, που του έγινε από το ΠΑΣΟΚ, στο οποίο ποτέ δεν υπήρξε κομματικό στέλεχος, αλλά τιμήθηκε με θέσεις από τον Γιώργο Γεννηματά, τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Κώστα Σημίτη, με τους οποίους συνδέθηκε πολιτικά ή και φιλικά,

για το ΠΑΣΟΚ, που μετά από 23 χρόνια, αναγνωρίζοντας το λάθος του 2001 σχετικά με το ασφαλιστικό, του πρότεινε την υποψηφιότητα για την Προεδρία της Δημοκρατίας, προσθέτοντας ότι ποτέ του δεν τον ενδιέφερε να κάνει πολιτική καριέρα, όμως όφειλε να ανταποκριθεί θετικά και όχι να αδιαφορήσει απέναντι στην πρόταση αυτή,

για τον Κώστα Τασούλα, που προτάθηκε από την Νέα Δημοκρατία, αλλά και τους άλλου συν-υποψηφίους του, απέφυγε τον οιονδήποτε σχολιασμό,

για την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ανέφερε ότι εξετέλεσε τα καθήκοντά της εξαιρετικά, προσθέτοντας όμως ότι με αφορμή την στάση της την ημέρα του εορτασμού της ψήφισης του νόμου για την επέκταση της δυνατότητας σύναψης γάμου και σε πρόσωπα του ίδιου φύλου, δημιουργήθηκαν τριβές, τριβές όμως που δεν έπρεπε να δημιουργηθούν αφού τον νόμο τον έφερε προς ψήφιση η Νέα Δημοκρατία και τον ψήφισαν πολλοί βουλευτές περισσότερων κομμάτων, και μάλιστα, ξεκαθάρισε ότι συμφωνεί με τον νόμο, παρακάμπτοντας το γεγονός ότι σε πολλούς, ίσως και στον ίδιο, να μην αρέσει, όμως σήμερα είμαστε υποχρεωμένοι, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κοινωνία, να σεβόμαστε την άποψη όλων, δίνοντας σε όλους το δικαίωμα να έχουν την άποψή τους και δυνατότητα επιλογής χωρίς θεσμικά εμπόδια,

“δεν έχω καμία απολύτως σχέση με τις ιδέες του Τραμπ” τόνισε, σχολιάζοντας τις αναφορές για τα δύο φύλα, ξεκαθαρίζοντας παράλληλα, ότι η αδιαφορία προς τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, προτάσσοντας την δύναμη, την συναλλαγή και την ανταπόδοση, παραπέμπει σε χώρες που εμάς, -Ελλάδα-, απειλούν, και η υιοθεσία αυτών των θέσεων ανοίγει τον ασκό του Αιόλου, με συνέπεια αυτό να το βρει μπροστά της όλη η παγκόσμια κοινότητα,

στην εστίαση επάνω στο θέμα: woke agenda, ξεκαθάρισε ότι υπάρχουν κανόνες, που ρυθμίζουν τις σχέσεις μέσα στην κοινωνία και πρέπει να έχουμε μία κατανόηση για τέτοιου είδους ζητήματα,

δεν θέλησε να απαντήσει στην ερώτηση αν θεωρεί ότι ο Ανδρουλάκης θα είναι ένας καλός Πρωθυπουργός επιφυλάχθηκε να απαντήσει όταν τελειώσει η διαδικασία της επιλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας επισημαίνοντας ότι η ερώτηση αυτή καλό θα ήταν να τεθεί σε όλους τους υποψηφίους σχετικά με τους αρχηγούς των κομμάτων που τους προτείνουν και προσέθεσε ότι ο Ανδρουλάκης γίνεται στόχος όταν διαφωνεί, ενώ όταν συμφωνεί, όπως στην περίπτωση του Προέδρου της Βουλής, όλα είναι ωραία και καλά,

στην παρατήρηση ότι ο Ανδρουλάκης έχει αποκλείσει μία συνεργασία με την Νέα Δημοκρατία, απαντά με την αναφορά στον Σαίξπηρ, όπου, όταν ρωτάει ο Πολώνιος τον Άμλετ “τι διαβάζεις άρχοντά μου;” εκείνος απαντά “words, words, words”, σε ελεύθερη μετάφραση “μπούρδες”, εννοώντας ότι δεν μπορεί να προδικάσει κανείς το τι θα γίνει το 2027, τι θα πρεσβεύει κάθε κόμμα τότε, τι πραγματικότητες θα έχουν διαμορφωθεί, και δεν έχει νόημα να προσπαθήσουμε να δώσουμε σαφή απάντηση σήμερα και προσέθεσε ότι την μόνη τελευταία φορά που το ΠΑΣΟΚ συνεργάστηκε με άλλο κόμμα -την Νέα Δημοκρατία- ήταν το 2011, σε μία προσπάθεια να αποτρέψει την περαιτέρω βύθιση της χώρας. Αντίθετα, ένα τμήμα της Ν.Δ. -οι ΑΝΕΛ- ήταν εκείνο που στήριξε την κυβέρνηση 2015-2019,

εξέφρασε τον φόβο του ότι στα επόμενα χρόνια υπάρχει το ενδεχόμενο να δημιουργηθούν τερατογεννέσεις, κάτι που παρατηρείται σε άλλες χώρες, όπου τελικά θα δημιουργηθεί στην χώρα η ανάγκη να οδηγηθεί σε συνεργασίες κομμάτων που δεν μπορούμε σήμερα να φανταστούμε, υποχρεώνοντας όλους να αλλάξουν τον τρόπο σκέψης τους,

βρήκα πολύ σωστή την αντίδραση του Πρωθυπουργού, στην απώλεια του Κώστα Σημίτη,

στην παρατήρηση ότι ο “εκσυγχρονισμός”, η πολιτική, που περιγράφεται ως πολιτική του Σημίτη και είναι πλέον πολιτική της Κεντροδεξιάς, οδηγεί στην ερώτηση τι είναι αυτό που τοποθετεί τον Σημίτη στην θέση της Κεντροαριστεράς:

η αντίληψη για το κοινωνικό κράτος, η σταθεροποίηση και ανάπτυξη της οικονομίας, η είσοδος σε ένα προστατευτικό σύστημα όπως η ΟΝΕ, ανεβάζοντας ταυτόχρονα τις κοινωνικές δαπάνες σε σχέση το ΑΕΠ, ξεπερνώντας το μέσο όρο των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα έργα υποδομής για την υγεία και τις μεταφορές, σε αντίθεση με το σήμερα, όπου υπάρχει τεράστιο πρόβλημα στο σύστημα υγείας, στο σύστημα εκπαίδευσης και πολλά άλλα,

δεν μπήκαμε με ψεύτικα στοιχεία στην ΟΝΕ, ίσως να είχαμε κάποιες “υπερβάσεις”, όμως είναι γνωστό σε όλους ότι άλλες χώρες χρησιμοποίησαν επίσης στοιχεία, που απείχαν από την πραγματικότητα, ακόμη και η Γερμανία με το παράξενο σύστημα των κρατιδίων έκανε αλχημείες,

το χρέος αυξήθηκε, το ποσοστό όμως του χρέους ως προς το ΑΕΠ έμεινε σταθερό επί κυβέρνησης Σημίτη (γύρω στο 100%), ενώ μετά πήγαμε στο 130% (2009) και “τιναχτήκαμε στον αέρα“,

πριν δει κανείς αν είναι αναστρέψιμη η άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη, πρέπει να δει κανείς γιατί υπάρχει αυτή η άνοδος,

σε πολλές χώρες, ο κόσμος είναι δυσαρεστημένος για το πως λειτούργησε η δημοκρατία, το πολίτευμα, οι κυβερνήσεις, οι οποίες παρεμπιπτόντως είναι όλες συντηρητικές, ενώ στην Ελλάδα το σύστημα είναι αναχρονιστικό και οι τεχνολογικές εξελίξεις τρέχουν, οπότε θα συμβούν και τα δύο: και είμαστε σε μία φάση παρακμής και η πορεία δεν είναι αναστρέψιμη, 

μέσα στην νέα τάξη πραγμάτων, όπου η Ευρώπη αντιμετωπίζει προβλήματα στον τομέα της άμυνας και της οικονομίας, το αποτέλεσμα θα είναι οι πιο ισχυρές χώρες να  μην είναι σε θέση να στηρίξουν στον ίδιο βαθμό τις πιο αδύναμες. Η Ελλάδα πρέπει να επιμείνει στην ανάπτυξη, να μην βρίσκεται συνέχεια στην “ζητιανιά” αυξάνοντας το χρέος της, να αυξήσει την επενδυτική της δραστηριότητα, αφού, άμα έχεις χαμηλές αμοιβές, ο κόσμος δυσφορεί, οι πιο εξειδικευμένοι φεύγουν στο εξωτερικό, η πρώτη ύλη σου για να κάνεις κάτι παραγωγικό μειώνεται, γερνάμε και σε 20 χρόνια η αναλογία των άνω των 65 ετών σε σχέση με του 15-64 ετών θα είναι “ένα προς ένα”, οπότε “για να έχω μία σύνταξη στο μισό του μέσου μισθού, θα πρέπει ο εργαζόμενος να εισφέρει με τον μισό μισθό του“,

οι μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα είναι δύσκολες, διότι “ζητάς από τον πολίτη να κάνει μία υποχώρηση προκειμένου να αποφύγει τα χειρότερα” και ταυτόχρονα ο πολίτης σκέφτεται “αν ο επόμενος κάνει κάτι άλλο;”, δυσπιστεί και αντιδρά. Οι κυβερνήσεις για να αποφύγουν το “πολιτικό κόστος” το μετατρέπουν σε “κοινωνικό κόστος“, δηλαδή αποφεύγουν το οτιδήποτε και έρχεται η κοινωνία να το πληρώσει αργότερα, οπότε για την αντιμετώπιση βασικών προβλημάτων χρειαζόμαστε συναινέσεις,

ετοιμάζω ένα βιβλίο που θα κυκλοφορήσει την άνοιξη από τις εκδόσεις Πατάκη, που καλύπτει την περίοδο από το 1953, όταν ήμουν 9 ετών, μέχρι το 2023, όπου στα 70 αυτά χρόνια επιχειρώ να καταγράψω με την δική μου ματιά τον συνδυασμό των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων,

δεν μετράει να είσαι αισιόδοξος, ή απαισιόδοξος, σημασία έχει αν υπάρχει ρεαλιστική ματιά, διότι π.χ. το να είσαι αισιόδοξος και να είσαι αλλού για αλλού  σημαίνει ότι είσαι χαζοχαρούμενος,

Από την άλλη, είμαστε μία χώρα με πολλά προβλήματα, εξασθενημένη από την οικονομική κρίση, δεν κάνουμε ότι θα μπορούσαμε για να προετοιμαστούμε για το αύριο, όμως βλέπω μια Ελλάδα, που στα 200 χρόνια έχει κάνει βήματα προς τα εμπρός, βλέπω μια Ελλάδα που ακόμα και στα τελευταία 30 χρόνια έχει κάνει βήματα προς τα εμπρός,

δεν έχω social media