Τούτη η απώλεια, σε μια εποχή που πάσχει βαριά και από σεμνότητα και από ευγένεια, αλλά και από τέτοιο (καθοριστικό) βάθος, όσο η φωνή του Γιάννη Φέρτη, θα είναι η απώλεια του μέτρου. Απώλεια οδυνηρή…
Πολύ καλός ηθοποιός δεν ήθελε να αποδεχθεί –ο ίδιος– ότι είναι. Ηταν, βλέπετε, αυτή η έμφυτη σεμνότητά του. Ομως, δεν θα μπορούσε να αρνηθεί, ο Γιάννης Φέρτης, πως –για μένα τουλάχιστον– ήταν μέτρο. Η Φωνή του. Η άρθρωση, η εκφορά, το βάθος, όλα εκείνα τα ηχοχρώματα που ήταν σαν να έβγαιναν από τα έγκατα του κορμιού του και ακούγονταν, καθαρά, όλα. Ενα ένα και όλα μαζί. Οπως ακούγονταν πεντακάθαρα και ολόκληρες οι λέξεις.
