Στην τελετή του Ιδρύματος Μπότση για την απονομή των φετινών δημοσιογραφικών βραβείων καθόταν δίπλα μου η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου. Οταν στην ομιλία της η πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, Μαρία Αντωνιάδου, αναφέρθηκε στους Παλαιστίνιους δημοσιογράφους που έχουν σκοτωθεί στη Γάζα, η κ. Κωνσταντοπούλου άρχισε να χειροκροτά δυνατά, στη μέση της ομιλίας, μόνη της με τον ήχο των χεριών της να αντηχεί σε όλο το Ζάππειο.

Αν αρχίζαμε όλοι να χειροκροτούμε, θα ήταν σαν να την ακολουθούμε, σαν να δεχόμασταν ότι έδωσε εκείνη το σύνθημα κι εμείς υπακούσαμε. Αν δεν το κάναμε, θα αισθανόμασταν ενοχές που δεν διατρανώνουμε την αλληλεγγύη μας στους δοκιμαζόμενους συναδέλφους της Γάζας. Ήταν μια αμήχανη στιγμή, γιατί ήταν σαφές ότι ήθελε να μονοπωλήσει το χειροκρότημα και την ευαισθησία με αυτήν τη θεατρική(;) ενέργεια.

Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…