H«ελευθερία» είναι μια λέξη συνυφασμένη με τη ζωή της Αγκελα Μέρκελ. Από τα νεανικά της χρόνια στην ανατολική Γερμανία μέχρι την τελευταία θητεία της στην καγκελαρία, που συνέπεσε με την πρώτη περίοδο του Ντόναλντ Τραμπ, η τέως καγκελάριος κλήθηκε να προασπίσει την υπέρτατη αυτή αξία, που διατρέχει ολόκληρη την πολιτική διαδρομή της. Ο τίτλος των απομνημονευμάτων της (1954-2021), που κυκλοφορούν μεθαύριο Τρίτη στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικός.
Το πολυαναμενόμενο βιβλίο διέρρευσε σε αγγλική μετάφραση στο παρισινό βιβλιοπωλείο Shakespeare and Company, τέσσερα εικοσιτετράωρα πριν από την επίσημη κυκλοφορία του. Από το κείμενο αυτό, η «Κ» διάβασε τα σημεία που αφορούν την ελληνική κρίση χρέους καθώς και τις επαφές της τέως καγκελαρίου με τους πρώην πρωθυπουργούς Γιώργο Παπανδρέου, Αντώνη Σαμαρά και Αλέξη Τσίπρα. Για τους δύο πρώτους η αποτίμησή της δεν είναι ιδιαίτερα θετική, ενώ είναι σαφής η καλή προσωπική της χημεία με τον Τσίπρα, στον οποίο αφιερώνει και το μεγαλύτερο μέρος των αναμνήσεών της που αναφέρονται την Ελλάδα.
Για τον ΓΑΠ
Το συναίσθημα που εκφράζει η τέως καγκελάριος για τον Γιώργο Παπανδρέου είναι η έκπληξη. Εκπληξη για τη στάση του, ακόμη και όταν, λίγο μετά την εκλογή του, ανακοινώθηκε η αναθεώρηση του ελλείμματος από 3,7% σε 12,7%. Θυμάται ότι στο πρώτο τηλεφώνημά της, ο Ελληνας πρωθυπουργός περιέγραφε μεν την κατάσταση στη χώρα του ως τεταμένη, χωρίς όμως να δίνει την εντύπωση πως έχει αντιληφθεί τον επείγοντα χαρακτήρα της. Μετά την επιμονή των Νικολά Σαρκοζί, Εμανουέλ Μπαρόζο και Χέρμαν βαν Ρομπέι πραγματοποιήθηκε συνάντηση στις Βρυξέλλες για την Ελλάδα. Ολοι είχαν αντιληφθεί και συμφωνήσει ότι έπρεπε να δανείσουν την Ελλάδα. Ολοι, εκτός από τη Μέρκελ και τον Παπανδρέου, έγνεψαν καταφατικά. Ο άμεσα ενδιαφερόμενος δεν είχε μιλήσει. Η καγκελάριος τον ρωτάει τι θέλει ο ίδιος, πραγματικά; Εκείνος απαντά ότι δεν θέλει τίποτε, αλλά η χώρα του βρίσκεται σε δεινή κατάσταση. Σε νέα ερώτησή της, η Γερμανίδα ζητάει να μάθει πότε θα παρουσιάσει η Αθήνα σχέδιο για την εξοικονόμηση 4% του ΑΕΠ. Ο Παπανδρέου τής απάντησε ότι χρειάζεται χρόνο. Η Μέρκελ δεν πιστεύει αυτό που ακούει. Δεν πιστεύει ότι ο Ελληνας πρωθυπουργός φερόταν σαν να έχει όλο τον χρόνο στη διάθεσή του. Κοιτάζει τον Κορσέπιους, σύμβουλό της για τα ευρωπαϊκά και μετέπειτα γενικό γραμματέα του συμβουλίου της Ε.Ε., και συνεννοούνται με το βλέμμα ότι είναι καλύτερα να σιωπήσει.
Για τον Σαμαρά
Η μοναδική αναφορά στον Αντώνη Σαμαρά είναι σύντομη. Η μεταρρυθμιστική του κόπωση επισημαίνεται μόνον ως παρένθεση πριν από την άνοδο του Αλέξη Τσίπρα στην εξουσία. Η νίκη του (Αλέξη Τσίπρα) αποδίδεται στην αγανάκτηση πολλών Ελλήνων πολιτών για τα πακέτα διάσωσης. Επισημαίνεται ότι ο Τσίπρας υποσχόταν να απελευθερώσει την Ελλάδα από την τρόικα, ενώ ο προκάτοχός του είχε αποτύχει να υλοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις που συμφωνήθηκαν στο δεύτερο πρόγραμμα διάσωσης.
Για τον Τσίπρα
Οι αρχικές εντυπώσεις της για τον Τσίπρα είναι θετικές, παρά το γεγονός ότι κατά την πρώτη του επίσκεψη στο Βερολίνο σταμάτησε για να χαιρετήσει τους οπαδούς του από το Κόμμα της Αριστεράς (Ντι Λίνκε), προτού πατήσει το κόκκινο χαλί που είχε στρωθεί για εκείνον στην καγκελαρία. Η καλή προσωπική τους σχέση φτάνει μέχρι και τον Ιανουάριο του 2019, όταν δείπνησαν για τελευταία φορά σε ψαροταβέρνα του Πειραιά. Από την πρώτη επίσκεψη Τσίπρα στο Βερολίνο, στις 23 Μαρτίου το 2015, η Μέρκελ θυμάται ότι ανυπομονούσε να γνωρίσει τον Ελληνα πρωθυπουργό που όπως σημειώνει ήταν είκοσι χρόνια νεότερός της. Μέχρι τη συνάντησή τους στο Βερολίνο είχαν μιλήσει δύο φορές στο τηλέφωνο με διερμηνείς και είχαν δύο σύντομες συναντήσεις σε συνεδριάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις Βρυξέλλες. Η εντύπωση που είχε αποκομίσει ήταν, γράφει, θετική – ακόμη και για τα «καλά αγγλικά» του.
Περιγράφει την υποδοχή του σαν άφιξη ενός σταρ, για τον οποίο δεν είχαν απλώς παραταχθεί αγήματα, όπως προβλέπει το πρωτόκολλο, αλλά είχαν συγκεντρωθεί δεκάδες φωτογράφοι και δημοσιογράφοι. Στα αυτιά της Μέρκελ έφταναν οι ιαχές των συγκεντρωμένων που ζητούσαν «διεθνιστική αλληλεγγύη», καθώς έβλεπε τον Τσίπρα να βγαίνει από το αυτοκίνητο και να την κοιτάει με ένα «φιλικό, αφοπλιστικό χαμόγελο». Ο Ελληνας πρωθυπουργός εξηγεί με αυτοπεποίθηση ότι σταμάτησε να χαιρετήσει τους διαδηλωτές επειδή δεν πρέπει ποτέ κανείς να ξεχνάει τους υποστηρικτές του. Η Μέρκελ συμφωνεί χαμογελώντας και γράφει ότι αισθανόταν πως ήταν έτοιμοι οι δυο τους να εκπλήξουν ευχάριστα τους πάντες με το θετικό κλίμα ανάμεσά τους – σε μια στιγμή που ο διεθνής Τύπος περιέγραφε τη συνάντησή τους περίπου ως σύγκρουση δύο κόσμων.
Η Μέρκελ θυμάται ότι στη συνομιλία της με τον Τσίπρα τόνισε τη βούλησή της να μείνει η Ελλάδα στη Ζώνη του Ευρώ, κάτι που προϋπέθετε να εργαστούν Αθήνα και Βερολίνο συντονισμένα. Είχε ήδη από το 2012 σκεφθεί πολύ για το ελληνικό ζήτημα. Είχε ακούσει τα επιχειρήματα όσων συνηγορούσαν υπέρ του Grexit (με πρώτον τον υπουργό Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε). Δεν είχε όμως πειστεί. Η πεποίθηση που είχε αταλάντευτα σχηματίσει ήταν ότι η Ελλάδα έπρεπε να μείνει στη νομισματική ένωση.
