Οταν ο Αλέξανδρος Μωυσής αναλογίζεται το Ολοκαύτωμα και το εφιαλτικό σενάριο ανάλογων διωγμών στο μέλλον, δεν ανησυχεί μήπως βρεθεί ο ίδιος μεταξύ των θυμάτων. Η αγωνία του είναι, αν θα είχε το ψυχικό σθένος να σταθεί στην πλευρά των «Δικαίων» της Ιστορίας, τείνοντας χείρα βοηθείας σε όσους κινδυνεύουν, όπως έπραξε πριν από 75 χρόνια ο Κωνσταντίνος Γιαννίτσης, που διέσωσε τους προγόνους του. «Σήμερα, δεν θα βρισκόμουν ανάμεσά σας ούτε εγώ, ούτε τα παιδιά μου, ούτε ο πατέρας μου, αν δεν είχε υπάρξει μια εξαίρετη οικογένεια», ανέφερε χθες στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Κολλεγίου Αθηνών, όπου μαθητές, εκπαιδευτικοί, εκπρόσωποι της Πολιτείας και της Εκκλησίας συγκεντρώθηκαν για την απονομή του τίτλου του «Δικαίου των Εθνών» του Μουσείου Μνήμης του Ολοκαυτώματος Yad Vashem στον Κωνσταντίνο Γιαννίτση για τη διάσωση της οικογένειας του Ασέρ Ραφαήλ Μωυσή. «Ηταν καθήκον του πατέρα μας να το κάνει, σχετιζόταν με τη φιλία των δύο ανδρών και εξέφραζε την κοσμοθεωρία και τις αξίες του», τόνισε ο καθηγητής και πρώην υπουργός κ. Τάσος Γιαννίτσης, που δεν έκρυψε από το κοινό τη συγκίνηση αλλά και την αμηχανία για τη μεγάλη τιμητική διάκριση στη μνήμη του Κωνσταντίνου Γιαννίτση, που πέθανε το 1982. Περισσότερα από το άρθρο της εφημερίδας “Καθημερινή”…