Με χαρά βλέπω να φουντώνει μια κουβέντα σε σχέση με το επερχόμενο καμ-μπακ τη ρεμπέτικης ομάδας, της οποίας κάποτε υπήρξα υποστηρικτικό μέλος. Έτσι επιτρέψτε μου να συνεισφέρω με τα ταπεινά μου μέσα στην ομαδική αναπόληση που φαίνεται να διεξάγεται αυτήν την εποχή…
Εξ όσων θυμάμαι, όλα πάνω κάτω ξεκίνησαν σε μια γιορτή των 3 Ιεραρχών στα 1993. Τότε κάποιος είχε εμφανιστεί με ενα ούτι, όργανο το οποίο δε έλεγες οτι το έβρισκες σε κάθε νοικοκυριό. Παράλληλα είχε ξεσπάσει μια φρενίτιδα στην παρέα με τον δίσκο της Δόμνας Σαμίου. Ορμώμενοι λοιπόν από αυτα τα δυο στοιχεία η παράσταση κυμάνθηκε σε αυτό το ύφος, πάντα όμως λοξοκοιτώντας προς το ρεμπέτικο τραγούδι, που ήταν εκείνη την εποχή της μοδός, τουλάχιστον για μας που τη βγάζαμε στα γνωστά στέκια της εποχής (στοά αθανάτων, ρεμπέτικη ιστορία, αστροφεγγιά, περιβόλι ουρανού κλπ) Νομίζω οτι κάπου εκεί έπεσε η ιδέα για την διοργάνωση της πρώτης βραδυάς λίγους μήνες μετά, μάλλον προς το Πάσχα του 1993. Εκεί η ανταπόκριση ήταν απίστευτη, η Aula είχε φράξει από κόσμο και επικρατούσε πανζουρλισμός, κόσμος χόρευε, τραγουδούσε και δεν έλεγε να πάει σπιτι του.
Κάπου εκεί άνοιξαν οι ορέξεις της συχωρεμένης της Αλίκης Μεϊντάνη (και μαζί οι δικές μας) και έτσι το Σεπτέμβρη του 1994 δόθηκε μια συναυλάα στη Θεσσαλονίκη με μεγάλη επιτυχία. Αμέσως μετά, τον Οκτώβριο δόθηκαν 2 συναυλίες στο Μοναχο (μια σε ενα σχολείο στο Freising και μια για την παροικία) που έγινε επίσης χαμός, μιας και το σχολείο εέχε τεράστια αίθουσα και μάζεψε πολύ λαό. Την άνοιξη του 1994 πήγαμε στη Ρωμη όπου δε θυμάμαι πολλά για το συναυλιακό κομμάτι, το ίδιο και για το Παρίσι την άνοιξη του 1995, πάντως μας έμειναν αξεχαστες…. Ακολούθησε και μια ακόμα συναυλία στη Βουδαπέστη με πολυεπίπεδες επιτυχίες, όταν πλέον η νέα φουρνιά είχε αναλάβει δράση.
Παραθέτω λοιπόν απο το προσωπικό μου αρχειο δυο καλούδια που σχετίζονται με τις δύο πρώτες συναυλίες.
