Στο ΒΗΜΑ της 29ης Μαρτίου 2020 δημοσιεύτηκε ένα άρθρο τουΒαγγέλη Χατζηβασιλείου με τίτλο“Επτά σκύλοι εξομολογούνται –Επτά ιστορίες που παραλληλίζουν ωραία τη σκυλίσια συμπεριφορά με την ανθρώπινη ψυχολογία”για το βιβλίοτης Λύντιας Βελισσαρίου – Τρίχα “Το σκυλάκι σας θέλει ψυχίατρο –Επτά σκύλοι αυτοβιογραφούμενοι”

Έχοντας επεξεργαστεί το αρχείο του Χαριλάου Τρικούπη, και με δύο εκτενείς μελέτες για τον ίδιοκαι τον πατέρα του Σπυρίδωνα (τον ιστορικό της ελληνικής Επανάστασης) στο πρόσφατοενεργητικό της, η Λύντια Τρίχα μάς δίνει, σαν να δοκιμάζει ένα είδος επιστημονικής αγρανάπαυσης,επτά ιστορίες για σκύλους, που δεν είναι άλλοι από τους σκύλους οι οποίοι έπαιξαν επίπολλά χρόνια σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητά της. Υπό αυτή την έννοια, εκείνοιπου αυτοβιογραφούνται (ή βιογραφούνται) στο βιβλίο δεν είναι οι σκύλοι, όπως το θέλειο υπότιτλός του, αλλά η ίδια και ο άνθρωπος με τον οποίο μοιράστηκε τη χαρά τηςκοινής ζωής μαζί τους.

Oσοι ξέρουν από σκύλους, ξέρουν πως ο καθένας διαθέτει διαφορετικό χαρακτήρα καιξεχωριστή προσωπικότητα. Αυτούς τους διαφορετικούς χαρακτήρες και τις ξέχωρεςπροσωπικότητες εικονογραφεί στις σελίδες της η Τρίχα, είτε μιλάει για καθαρόαιμα είτεγια ημίαιμα και κόπρους. Και συγκεντρώνουν αυτοί οι χαρακτήρες τα πιο αντιφατικάγνωρίσματα: είναι εγωπαθείς και αφόρητα διεκδικητικοί, πέφτουν όχι μόνο πάνω στοδικό τους φαγητό, αλλά και πάνω σε ό,τι θα καταφέρουν να σαρώσουν από το φαγητότων άλλων, πάσχουν από κλεπτομανία και από κρυψίνοια, γίνονται άκρως επιθετικοί μετους φυσικούς εχθρούς τους, τις γάτες, ενώ δεν αποκλείεται και το αντίθετο (ναπανικοβάλλονται απλώς και μόνο με την πιθανότητα της παρουσίας τους), αναπτύσσουνστρατηγικές εξαπάτησης και αποδεικνύονται άσσοι στην εφαρμογή τεχνικών μετάθεσηςευθυνών, παίζουν στα δάχτυλα του ενός χεριού το παιχνίδι της άγνοιας των πάντων,αγαπούν τα βιβλία, και ιδίως τα βιβλία ή τα δημόσια πρόσωπα τα οποία έχουν συνδεθείάρρηκτα με την περίπτωσή τους (ευκαιρία για τη συγγραφέα να καταρτίσειμακροσκελείς πλην κάθε άλλο παρά άχαρους λογοτεχνικούς και πολιτικούς καταλόγους),και μοιάζουν ικανοί για τα μεγαλύτερα τολμήματα – μέχρι και απονενοημένα διαβήματα.

Οι σκύλοι της Τρίχα είναι και πλήθος άλλα πράγματα: κάνουν σκανταλιές καιπροκαλούν σκάνδαλα, περιφέρουν την εξυπνάδα τους και περηφανεύονται για τηνομορφιά τους, βιάζονται να δαγκώσουν ενώ επιζητούν με τον πιο επιτακτικό τρόπο μιατρυφερή αγκαλιά, επιδεικνύουν τον σνομπισμό τους και λένε ψέματα για τη ράτσα ή γιατην ταξική τους καταγωγή, εποφθαλμιούν θέσεις εξουσίας οι οποίες δεν τους ανήκουν(κι όμως τις κατακτούν), πιστεύουν ακράδαντα στη σωματική τους δύναμη και ρώμη(ακόμα κι αν πρόκειται να ατυχήσουν σεξουαλικά), δεν τα καταφέρνουν σπουδαία με τομυαλό τους (κόντρα σε ό,τι φρονούν οι ίδιοι για τις διανοητικές τους ικανότητες), τιμούντον απέριττο λόγο και δείχνουν απέραντο σεβασμό για τη σιωπή, σχολιάζουν διακριτικάτον θάνατο των γηραιότερων και ανακαλύπτουν κρυμμένα χειρόγραφα, αποφασίζονταςνα τα δώσουν στη δημοσιότητα. Πάνω από όλα, οι επτά σκύλοι του βιβλίου είναιζωντανές και ακατάβλητες υπάρξεις, που υπερασπίζονται μέχρι κεραίας τις επιλογές τους(τις αρέσκειες και τις απαρέσκειές τους) και δεν χάνουν ποτέ το θάρρος και το κουράγιοτους.

Μείον το εύρημα των χαμένων χειρογράφων και την ενότητα για το πώς νιώθουν με τουςσκύλους οι κύριοί τους, καθώς και κάποια μάλλον αφελή στιγμιότυπα από τηνκαθημερινή συμβίωση σκύλων και ανθρώπων, που στερούν από την αφήγηση τον ρυθμόκαι το νεύρο της, οι ιστορίες της Τρίχα διαθέτουν χιούμορ, χωρίς να φοβούνται τηναναγκαία ελαφρότητα ή να ξεπέφτουν στη σοβαροφάνεια, και παραλληλίζουν ωραία τησκυλίσια συμπεριφορά με την ανθρώπινη ψυχολογία, δίχως όλα αυτά να βιάζονταινα προικίσουν ή να αμαυρώσουν τη μία ή την άλλη πλευρά με τα προσόντα και με ταελαττώματα της άλλης.