Σύμφωνα με τον Donald Winnicott (2009:80) «η ψυχοθεραπεία έχει να κάνει με δύο ανθρώπους που παίζουν μαζί». Ο Γιόχαν Χουιζίνγκα (1989:49) ορίζει από την πλευρά του το παιχνίδι ως «[…] μια εθελοντική δραστηριότητα ή απασχόληση, η οποία πραγματοποιείται μέσα σε κάποια καθορισμένα τοπικά και χρονικά όρια, σύμφωνα με κανόνες ελεύθερα αποδεκτούς αλλά απολύτως δεσμευτικούς, αποτελώντας αυτοσκοπό και συνοδευόμενη από ένα αίσθημα έντασης, χαράς και από τη συνείδηση ότι είναι κάτι «διαφορετικό» από την «συνήθη ζωή».

Δείτε το άρθρο της Μαρίας Σούμπερτ στο PSYCHOLOGY-Η Πύλη της Ψυχολογίας…