Yπάρχει πάντοτε η εκδοχή το μοιραίο να μην έχει, ίσως, περιστασιακό ένδυμα. Δηλαδή, μπορεί να μας εμφανίζεται ή να πρόκειται αναποδράστως να μας εμφανισθεί κατ’ αναγκαίον τρόπο. Είναι δυνατόν να αποτελεί στοιχείο ή και θεμελιώδη κόμβο ενός αιτιοκρατικού (ή άλλου) προκαθορισμού. Ενός προκαθορισμού στον οποίον δεν είχαμε παρελθοντική, ως προς το μοιραία κυοφορούμενο, πρόσβαση. Από την άλλη μεριά (και τούτο ισχύει και για το περιστασιακά μοιραίο) είναι δυνατόν αυτό που συνέβη, συμβαίνει ή θα συμβεί να έχει όχι μόνον κακές αλλά και καλές συνέπειες για μας.
Ο Διονύσης Αναπολιτάνος είναι καθηγητής στο γνωστικό αντικείμενο Μεθοδολογία και Φιλοσοφία των Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών – Λογική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει βραβευθεί με το Johnsonian Prize in Philosophy για την καλύτερη μονογραφία ή διατριβή στη φιλοσοφία στις Η.Π.Α. για το έτος 1986,. Έχει δημοσιεύσει μεγάλο αριθμό επιστημονικών μελετών σε περιοδικά διεθνούς κύρους και συλλογικούς τόμους και είναι σύζυγος της Λίζας Γεωμπρέ..
