«Ήταν ίσως η πιο χαρισματική ηθοποιός της ελληνικής σκηνής στα χρόνια ανάμεσα στους δύο μεγάλους πολέμους. Ο Γρηγόρης Ξενόπουλος την είχε χαρακτηρίσει “αδιαμφισβήτητη διάδοχο της Κοτοπούλη”. «Μόνο όποιος είδε την Ελένη να “κρεάρει” ένα ρόλο είναι σε θέση να μαρτυρήσει τι ακριβώς σημαίνει τούτο…» έγραφε η Ειρήνη Καλκάνη. Από τη στιγμή που ήταν να ζωντανέψει στη σκηνή μια ηρωίδα, ο έξω κόσμος έπαυε να υπάρχει γι” αυτήν. Η Ελένη έπαυε να είναι η ίδια, έπλαθε το βάδισμά της, την κίνηση των χεριών της, το λόγο στα χείλη της, τον πόνο στην έκφρασή της…
Η Ελένη Παπαδάκη, παρ όλο που αποφοίτησε από την Γερμανική Σχολή, δεν αναφέρεται στα Μαθητολόγια και ενώ δεν γνωρίζουμε το έτος αποφοίτησής της θεωρούμε ότι κανονικάθα ήταντο 1926. Όμως όλο το υλικό των εγγραφών έως την σχολική περίοδο 1925-26 έχει χαθεί, αλλά και πολλά στοιχεία, πολλά τεύχη, από το διάστημα 1926 έως το 1944 έχουν αφαιρεθεί, προφανώς για λόγους ασφαλείας όλων, όσοι αναφέρονταν σε αυτά. Το ίδιο ισχύει και για δύο άλλες προσωπικότητες της εποχής, τις αδελφές Αγνή και Πολυξένη Ρουσοπούλου.
Το αφιέρωμα στην ηθοποιό δημοσιεύτηκε σε τεύχος του 2ου Γυμνάσιου Περαίας και περιέχει πολλές φωτογραφίες.
