Ο Κίτσος Λούης καταγράφει τις αναμνήσεις του από τα παιδικά του χρόνια σην Αθήνα την δεακετία του ’50 και του ’60 και η Σοφίκα Ελευθερουδάκη υποστηρίζει την έκδοση.

Το βιβλίο αυτό δεν αποτελεί αυτοβιογραφία του συγγραφέα (όπως λέει και ο ίδιος, δεν θα ενδιέφερε κανέναν…) αλλά περιέχει αναμνήσεις από τη ζωή στην Αθήνα που έζησε ως παιδί πριν φύγει για πάντα απ’ αυτήν το 1966 για σπουδές Ιατρικής. Μερικές φορές οι αναμνήσεις αυτές είναι πολύ προσωπικές, αλλά βοηθούν να καταλάβει κάποιος πώς ζούσε τότε ένα παιδί σε ένα αστικό περιβάλλον και μάλιστα σε μια χώρα που ακόμα ψαχνόταν…

Ο Κίτσος Λούης είναι γκάγκαρος Αθηναίος αλλά ζει εδώ και πάνω από 40 έτη αυτοεξόριστος (εθελοντικώς) στο Ηράκλειο. Μέχρι τη συνταξιοδότησή του ήταν Καθηγητής Γενετικής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και ήταν ταυτοχρόνως συνεργαζόμενος Ερευνητής στο Ινστιτούτο Μοριακής Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας του ΙΤΕ. Το αντικείμενο της έρευνάς του ήταν η γονιδιωματική των εντόμων και τα τελευταία 30 χρόνια εστιάστηκε κυρίως στις λοιμώξεις που μεταδίδονται από κουνούπια και άλλα “ζουζούνια”. Σταμάτησε τα συνεχή ταξίδια για δουλειά στις τροπικές χώρες και τώρα περνά τις ώρες του γράφοντας βιβλία εκλαϊκευμένης επιστήμης σε ελληνικά νησιά.