Γιοχάννες Παπαλέκας (42) (1924-1996)

Ο Γιοχάνες Παπαλέκας γεννήθηκε στην Αθήνα στις 2 Ιανουαρίου 1924, και ο πατέρας του, Χρήστος Παπαλέκας, ήταν Εισαγγελεύς Εφετών. Εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1935-36 στην Α’ Γυμνασίου και παραμένει έως την 7η Γυμνασίου το έτος 1941-42 δεδομενου ότι ήταν μαθητής του γερμανικού τμήματος (13 χρόνια φοίτησης) και προκειμένου να λάβει το Abitur. Ο αδελφός του, Μιχάλης Παπαλέκας, ήταν κατά πέντε χρόνια νεώτερος και φοίτησε επίσης στην Σχολή αλλά έως την Ε’ του 8-ταξίου το 1944 όταν η Σχολή υποχρεώθηκε να κλείσει.

Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, του Greifswald και του Innsbruck, πανεπιστήμια, που είχαν ανηαρμονιστεί με το ναζιστικό καθεστώς. Στο Ίνσμπρουκ, το 1946, έλαβε το διδακτορικό του με διατριβή με θέμα «Το πρόβλημα των πολιτικών μαζικών κομμάτων». Επίσης στο Ίνσμπρουκ, το 1953, απέκτησε το διδακτορικό του με τη διατριβή «Διαλεκτικός υλισμός και κατανοητική κοινωνιολογία». Το 1955, ανέλαβε διευθυντής τμήματος στο Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών του Πανεπιστημίου του Μύνστερ στο Ντόρτμουντ, όπου ασχολήθηκε με θέματα αστικής κοινωνιολογίας και οικολογίας. Το 1956 μεταπήδησε από τις πολιτικές επιστήμες στη κοινωνιολογία και το 1958 έγινε έκτακτος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Westfälische Wilhelms του Μύνστερ. Από το 1963, ο Papalekas ήταν ο πρώτος καθηγητής κοινωνιολογίας στο νεοϊδρυθέν Πανεπιστήμιο του Ρουρ στο Μπόχουμ. Απορρίπτοντας προσφορές από την Αθήνα και το Ίνσμπρουκ, δίδαξε στο Μπόχουμ μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1989.

Ιδεολογικά, ο Παπαλέκας ακολουθούσε την παράδοση της Σχολής της Λειψίας γύρω από τον Χανς Φράιερ και της Συντηρητικής Επανάστασης, τις οποίες υπερασπιζόταν με προκλητικό και έντονο τρόπο. Αντίθετα, στη Σχολή Κοινωνιολογίας του Μπόχουμ υπήρξαν διαμαρτυρίες από το φοιτητικό κίνημα. Η πρόσκληση του στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας την εποχή της ελληνικής στρατιωτικής δικτατορίας (1970) οδήγησε σε μαζικές φοιτητικές διαμαρτυρίες.

Απεβίωσε στις 25 Ιανουαρίου 1996.

Papalekas machte 1942 sein Abitur an der deutschen Schule im besetzten Athen und studierte danach Staatswissenschaften an der Universität Wien, der Universität Greifswald und der Universität Innsbruck. Alle diese Hochschulen waren vom Nationalsozialistischen System gleichgeschaltet worden. In Innsbruck promovierte er 1946 mit einer Dissertation über Das Problem der politischen Massenparteien. Ebenfalls in Innsbruck habilitierte er sich 1953 mit der Schrift Dialektischer Materialismus und verstehende Soziologie. 1955 ging er als Abteilungsleiter an die Sozialforschungsstelle der Universität Münster in Dortmund, wo er sich mit Fragen der Stadtsoziologie und der Ökologie befasste. 1956 wurde er von den Staatswissenschaften zur Soziologie umhabilitiert und 1958 außerplanmäßiger Professor an der Westfälischen Wilhelms-Universität in Münster. Seit 1963 war Papalekas erster Soziologie-Professor an der neu gegründeten Ruhr-Universität Bochum. Er lehnte Rufe nach Athen und Innsbruck ab und lehrte bis zu seiner Emeritierung 1989 in Bochum.

Papalekas stand ideologisch in der Tradition der Leipziger Schule um Hans Freyer und der Konservativen Revolution, was er herausfordernd und scharf vertrat. An der Soziologischen Fakultät in Bochum gab es dagegen Protestaktionen der Studentenbewegung. Der Ruf an die Universität Athen zu Zeiten der griechischen Militärdiktatur (1970) führte erneut zu massiven studentischen Protesten.

Der Aufstieg und Fall des J.Chr.Papalekas…

Der Fall Papalekas…