Η Έρεικα Γερουλάνου γεννήθηκε το 1906. Πατέρας της ήταν ο Μαρίνος Γερουλάνος ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ιατρούς, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών αλλά και πολιτικός, βουλευτής Κεφαλληνίας (wikipedia, 21 Φεβρουαρίου 1867 – 8 Ιουνίου 1960), ο οποίος σπούδασε και διέπρεψε στην Γερμανία . Η μητέρα της ήταν η Margarita Mitzlaff (Γερμανίδα, από μία περιοχή κοντά στο Κίελο) και απέκτησαν πέντε παιδιά: τον Ιωάννη (που νυμφεύθηκε την Δέσποινα Στρέιτ), την Έρεικα, την Μαριάνθη (που παντρέυτηκε τον Emil Grohmann), την Κλειώ και την Ειρήνη.
(πηγή της φωτογραφίας: Μιχάλης Καΐρης, υιός της Έρεικας, ο οποίος διευκρινίζει: το όνομα “Έρεικα” δεν αντιστοιχεί στο αρσενικό “Ερρίκος”, αλλά προέρχεται από το φυτό “ερείκη η σπονδυλανθής” που αποκτά αργότερα το κοινό όνομα “φθινοπωρινό ρείκι” ή “σουσούρα” και αποδίδεται στα λατινικά “Erica manipuliflora” με ένα “r”.)
Με την αποφοίτησή (*) της το 1924 πήγε στο Βερολίνο, σπούδασε κοινωνική λειτουργός / κοινωνιολόγος και επέστρεψε στην Ελλάδα. Οργάνωσε την ομάδα “οδηγών τυφλών παιδιών” και την Σχολή ΚοινωνικώνΛειτουργών της ΧΕΝ, και ήταν η πρώτη γυναίκα κοινωνική λειτουργός με σπουδές στο αντικείμενο αυτό, ενώ συμμετείχε στα χρόνια του πολέμου στην διανομή γάλακτος του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στην Αθήνα και στις πέριξ περιοχές.
Το 1930 παντρεύτηκε τον Ζαννή Καΐρη, ιατρό χειρουργό και απέκτησε δύο παιδιά, τον Ιωάννη και τον Μιχάλη Καΐρη (ο μικρότερος), που γεννήθηκε το 1941, σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στην Παιδιατρική Παθολογική Ανατομική και ο οποίος μας διέθεσε το υλικό (Zeugnis, τετράδια, φωτογραφία κλπ.) εκείνης της περιόδου.
Τα Μαθητολόγια της Αραχώβης εκείνης της περιόδου έχουν χαθεί, όμως από μοναδικό Zeugnis, που διαθέτουμε, φαίνεται ότι φοίτησε:
Klasse III, Abteilung 2: 1. September 1913 – 1. März 1914 – 15. Juni 1914,
Klasse II Abteilung I: 4. Januar 1915 – März 1915 – Juni 1915,
Klasse II, Abteilung I: Erstes Halbjahr 1915-1916, Zweites Halbjahr 1915-1916,
Erstes Halbjahr 1916-1917, Zweites Halbjahr 1916-1917.
(*) πρέπει να επισημανθεί ότι δεν μπόρεσε να συνεχίσει στην Γερμανική, διότι λόγω των οικονομικών προβλημάτων του Γερμανικού κράτους και του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Σχολή έκλεισε την περίοδο 1916-17 και επαναλειτούργησε το 1922, και αποφοίτησε από το Αρσάκειο.
