Η Αλίκη Ζάννου, όπως και η δίδυμη αδελφή της Μιράντα, γεννήθηκαν στις 19 Ιουνίου 1928 με την Μιράντα να προηγείται κατά τρία λεπτά. Και τα δύο κορίτσια πρωτοεμφανίζονται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1938-39 στην Α’ Γυμνασίου και συνεχίζουν me tn έως την αποφοίτησή τους το 1943. Όπως αναφέρει η Μιράντα Ζάννου στο βιβλίο της “Μία Οικογένεια, δύο αιώνες, το χρονικό της οικογένειας Ζάννου”, “… μας άλλαξαν σχολείο το 1943 έχοντας ήδη φοιτήσει πέντε χρόνια στην Γερμανική και μας έμεναν άλλα τρία για να το τελειώσουμε, …έτσι συνεχίσαμε την 6η, 7η και 8η τάξη του 8ταξίου στο Αρσάκειο του Ψυχικού…”. Προφανώς αυτό, που καταγράφεται στα Μαθητολόγια ως Α’ Γυμνασίου είναι η 1η του 8ταξίου, δηλαδή η 5η Δημοτικού. Άρα τα δύο κορίτσια αν συνέχιζαν θα αποφοιτούσαν το 1946.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες στο βιβλίο της Μιράντας, “η Αλίκη δεν αισθανόταν αποστροφή όταν έβλεπε τραυματισμένους μαθητές και ούτε το αίμα της προκαλούσε απέχθεια και έτρεχε να τους βοηθήσει”.
Το 1947 κληρώθηκε να να λάβει μέρος σε μία διεθνή κατασκήνωση στην Pennsylvania των ΗΠΑ και από εκεί “βρέθηκε” φοιτήτρια στο περίφημο “Vassar College”, από όπου πήρε πτυχίο στην Βιολογία-Ζωολογία, και το καλοκαίρι του 1950 η Διεύθυνση του Vassar της εξασφάλισε υποτροφία στην Ιατρική Σχολή του Αμερικανικού Πανεπιστημίου της Βηρυττού, όμως λόγω του Πολέμου της Κορέας το πανεπιστήμιο αναγκάστηκε να κλείσει προσωρινά.
Εργάστηκε στη Διεθνή Επιτροπή Ευρωπαϊκής Μετανάστευσης και τον Δεκέμβριο του 1951 παντρεύτηκε τον υποπλοίαρχο του Πολεμικού Ναυτικού, Κωνσταντίνο Νοταρά και τέσσερα χρόνια μετά, άφησε την δουλειά της και μετακόμισε με τον σύζυγό της στην Μάλτα και όταν το 1956 επέστεψαν στην Ελλάδα εργάστηκε η Αλίκη στο Αγγλο-Αμερικανικό Κολλέγιο της Φιλοθέης διδάσκοντας ελληνικά στα παιδιά των αλλοδαπών.
Το 1966 ο σύζυγός της μετατέθηκε στην Ουάσινγκτον ως Υπαρχηγός της Ελληνικής Στρατιωτικής Αποστολής στο ΝΑΤΟ και όλη η οικογένεια μετέβη για ένα χρόνο εκεί με την Αλίκη να παρακολουθεί μαθήματα γλωσσολογίας στο Georgetown University και να εργάζεται στο νοσοκομείο του Πανεπιστημίου. Ένα χρόνο μετά, το 1967 νέα μετάθεση, αυτήν τη φορά στις Βρυξέλλες, στην έδρα της σταρτιωτικής επιτροπής του ΝΑΤΟ, και όλη η οικογένεια μεταφ’ερεται στο Βέλγιο και τα κορίτσια παρακολουθούν γαλλόφωνο σχολείο.
Το 1971 ο σύζυγός της, λόγω αντίθεσης με το δικτατορικό καθεστώς, αποστρατεύθηκε από το Ναυτικό με τον βαθμό του Υποναυάρχου και προσελήφθη από την Εταιρεία Βαρδινογιάννη και το 1986 απεβίωσε έπειτα από ασθένεια που κράτησε ένα χρόνο.
Το 1991 άρχισαν τα πρώτα συμπτώματα της ασθένειας που ταλαιπώρησε και την αδελφή της, Μιράντα και μαζί νοσηλεύτηκαν το 1995 για ατροφία της παρεγκεφαλίδος.
Απεβίωσε το 2021.
