Η Ηρώ Λάμπρου – Πεζοπούλου γεννήθηκε το 1912 και ήταν κόρη του Εμμανουήλ Πεζόπουλου, τακτικού καθηγητή των αρχαίων ελληνικών στο Παν/μιο Αθηνών και πρώτου εξαδέλφου του καθηγητή της Ιατρικής Νικολάου Πεζόπουλου. Στα Μαθητολόγια εμφανίζεται το έτος 1926-27 στην Β’ Γυμνασίου και το 1927-28 στην Γ’ Γυμνασίου και αν συνέχιζε στην Σχολή θα αποφοιτούσε το 1931.
Το 1945 παντρεύτηκε τον διπλωμάτη Δ. Λάμπρο και απέκτησε μαζί του δύο παιδιά, καθώς και πολύτιμη πείρα, συνοδεύοντας τον σαν πρέσβειρα ανά τον κόσμο. Αριστούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου με μεταπτυχιακές σπουδές στο Καίμπριτζ στην Ερευνα του Αρχαίου Δράματος. Δίδαξε Νεοελληνικά στο τμήμα Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου.
Την περίοδο της Κατοχής και από το 1943 εργάστηκε στο Λονδίνο, στο Γραφείο Τύπου της εξόριστης Ελληνικής Κυβέρνησης ως συντάκτρια και εκφωνήτρια του Ελληνικού Δελτίου στο BBC.
Πρώτη γυναίκα βουλευτής της Ενωσης Κέντρου στις εκλογές του 1964 (έγινε βουλευτής Α΄ Αθηνών ως η πρώτη επιλαχούσα, μετά τον θάνατο τον Δεκέμβριο του 1966, του Θωμά Υψηλάντη, ο οποίος είχε εκλεγεί το 1964). Μετά τη μεταπολίτευση υπήρξε από το ιδρυτικά μέλη της “Κίνησης Δημοκρατικών Γυναικών” και χρημάτισε πρόεδρος της για πολλά χρόνια. Επίσης διετέλεσε αντιπρόεδρος της Πανελλαδικής Ενωσης Γυναικών, που τη διέλυσε η Χούντα. Υπήρξε συνεκδότρια του προπολεμικού περιοδικού “Τα Προπύλαια” και δημοσίευσε άρθρα, επιφυλλίδες, δοκίμια, ποιήματα και διηγήματα στον ελληνικό ημερήσιο καιπεριοδικό τύπο. Κριτικός θεάτρου από το 1963 έως το 1967. Έγραψε κριτικές καιερμηνευτικά σημειώματα για το Αρχαίο Δράμα και το σύγχρονο ευρωπαϊκό θέατρο. Καθηγήτρια στη Δραματική Σχολή του Ωδείου της Αθήνας, δίδαξε από το 1975 Ιστορία θεάτρου και Ιστορία της Νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας.
Απεβίωσε στις 20 Μαρτίου 1988.
πηγή: https://aetogenia.blogspot.com/2012/04/blog-post_03.html
http://repository.edulll.gr/edulll/retrieve/5429/1465_02_Gunaikes_stin_Elliniki_Vouli.pdf
