Η Μιράντα Ζάννου, όπως και η δίδυμη αδελφή της Αλίκη, γεννήθηκαν στις 19 Ιουνίου 1928 με την Μιράντα να προηγείται κατά τρία λεπτά. Και τα δύο κορίτσια πρωτοεμφανίζονται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1938-39 στην Α’ Γυμνασίου και συνεχίζουν έως την αποφοίτησή τους το 1943. Όπως αναφέρει η Μιράντα Ζάννου στο βιβλίο της “Μία Οικογένεια, δύο αιώνες, το χρονικό της οικογένειας Ζάννου”, “… μας άλλαξαν σχολείο το 1943 έχοντας ήδη φοιτήσει πέντε χρόνια στην Γερμανική και μας έμεναν άλλα τρία για να το τελειώσουμε, …έτσι συνεχίσαμε την 6η, 7η και 8η τάξη του 8ταξίου στο Αρσάκειο του Ψυχικού…”. Προφανώς αυτό, που καταγράφεται στα Μαθητολόγια ως Α’ Γυμνασίου είναι η 1η του 8ταξίου, δηλαδή η 5η Δημοτικού. Άρα τα δύο κορίτσια αν συνέχιζαν θα αποφοιτούσαν το 1946.
Σπούδασε στην Ανωτάτη Εμπορική, που ήταν η καλύτερη Εμπορική Σχολή της Ελβετίας, παρακολουθώντας μαθήματα Γραμματέως και Ξένων Γλωσσών και επέστρεψε στην Αθήνα στα τέλη του 1948. Εργάστηκε στην Ιονική Τράπεζα και για λίγους μήνες στην “ΧΡΩΠΕΙ” και στην συνέχεια σε μία αμερικάνικη οργάνωση βοηθείας σε άπορα παιδιά. Το 1952 παντρεύτηκε τον διπλωματικό Αλκιβιάδη Παπαδόπουλο και μαζί του ταξίδεψε σε πολλές ηπείρους ξεκινώντας από την Πρεσβεία της Αντίς Αμπέμπα και συνεχίζοντας στην Βυρηττό (με προϊστάμενο τον Γιώργο Σεφέρη) και μετά στο Σικάγο, την Μόσχα και στις Βρυξέλλες τον Οκτώβριο του 1967 και επέστρεψε στην Ελλάδα το 1971.
Το ξέσπασμα των γεγονότων της Κύπρου βρήκε τον σύζυγό της τοποθετημένο στο Μαρόκο ήδη από τις αρχές του ’74 και με διαμόρφωση της νέας κατάστασης στην Μεταπολίτευση ανακοινώθηκε η τοποθέτησή του στις Βρυξέλλες, όπου έμειναν άλλα τέσσερα χρόνια.
Όταν ο άνδρας της συνταξιοδοτήθηκε το 1979 εγκαταστάθηκε οριστικά η οικογένεια στην Αθήνα και ο 58χρονος Αλκής ανέλαβε την θέση του Διευθυντού του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δελφών.
Η Μιράντα, και λόγω της συγγένειας του συζύγου της με τον Κωστή Στεφανόπουλο, που μόλις είχε ιδρ’υσει την “Δημοκρατική Ανανέωση”, εργάστηκε στα γραφεία του νέου κόμματος, έγινε Πρόεδρος της Τοπικής Γραμματείας της Κηφισιάς και οργάνωνε συγκεντρώσεις και υπέβαλε υποψηφιότητα στις βουλευτικές εκλογές του Απριλίου 1990 και έπειτα από τις αποτυχημένες προσπάθειες στις Ευρωεκλογές του ’94 ο Κωστής Στεφανόπουλος διέλυσε το κόμμα.
Εκείνη και την επόμενη χρονιά ξεκίνησε μία περιπέτεια υγείας και το 1996 άρχισε να γράφει την ιστορία των μελών της οικογένειάς της. Ξαφνικά το βράδυ της 17ης Μαΐου 1996, ο Αλκής βρήκε τραγικό θάνατο σε τροχαίο δυστύχημα και επί 6 μήνες δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί στην συγγραφή του έργου, το οποίο όμως κατάφερε να ολοκληρώσει στο τέλος Δεκεμβρίου του 1997.
Απεβίωσε το 2005.
