Το επετειακό τεύχος των 5 χρόνων κυκλοφορίας του montags της 13.7.2020 έχει σαν κύριο θέμα τους Εκπροσώπους Έτους και είναι αφιερωμένο στην χρονιά του 1942 ως φόρο τιμής στην Βεατρίκη Δημητριάδου, που με την πρωτοβουλία της εβδομήντα χρόνια μετά, το 2012, να επικοινωνήσει με τον Σύλλογό μας, άνοιξε τις πύλες της Αραχώβης και μας σύστησε όλα τα παιδιά εκείνων των χρόνων, και τους μεγαλύτερους και τους νεότερους. Ήταν δύσκολα χρόνια, καταμεσής της Κατοχής, αλλά ανέδειξαν, κάτι που έμεινε και στους μεταπολεμικούς αποφοίτους: την αγάπη για το σχολείο και την ευγνωμοσύνη τους σε αυτό που περιγράφε ως “θεμέλιο ζωής” η Νίκη Γουλανδρή.

Πολλοί νεότεροι της Βεατρίκης αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το σχολείο, είτε γιατί αυτό έκλεισε και για να τελειώσουν το γυμνάσιο οδηγήθηκαν σε άλλα ιδιωτικά ή δημόσια, είτε γιατί οι γονείς φοβούμενοι τα αντίποινα ή διαφωνώντας με το γερμανικό περιβάλλον πήραν τα παιδιά τους από την Αραχώβης.

Απόδειξη αυτού του δεσίματος είναι η φωτογραφία των Επτά Νάνων, που συνέχισαν να συναντώνται και να αναζητούν τα ίχνη των συμμαθητών και συμμαθητριών μέχρι και σήμερα. Όπως θα δείτε και στο άρθρο του σημερινού montags η φωτογραφία αυτή του 1989, ξεκινά από αριστερά με την Βεατρίκη Δημητριάδου, που μας άφησε στα τέλη του 2014, και την Ροδούλα Κούμαρη-Σταθάκη και είναι ένα reunion  Και οι δύο ως σύγχρονοι εκπρόσωποι έτους εντόπισαν τα ίχνη πολλών. Πρόσφατα δημοσιεύσαμε το βιογραφικό και την φωτογραφία του συμμαθητή τους Αντώνη Κιτσίκη, που έφυγε το 2004 και η Ροδούλα έλεγε πόση χαρά θα έκαναν όλοι και όλες που εντοπίσαμε τα ίχνη του.

Οι 7 Νάνοι και η Χιονάτη είναι λοιπόν από αριστερά προς τα δεξιά:

Βεατρίκη Δημητριάδου-Begert (Χαζούλης)

Ροδούλα Κούμαρη-Σταθάκη (Υπναράς)

Μόνικα Πέην (Χαρούμενος)

Λένα Γκλαβάνη-Miller (Σοφός)

Ειρήνη Αννίνου-Καρυοφίλλη (Ντροπαλός) (καθιστή στο πάτωμα)

Αμαλία Καραλή-Λικατσά (Χιονάτη) (με το μαύρο πουκάμισο κοιτά προς τα επάνω)

Ανζλέτ Κατσαούνη-Κοντομίχαλου (Γκρινιάρης) (σκύβει κάτω από το φωτιστικό)

Αγγέλα Βαϊανού-Κυριαζή (Συναχωμένος) τελευταία στα δεξιά

Από την παρέα αυτή σήμερα (2020) η Ροδούλα (δεύτερη από αριστερά) ζει στην Κηφισιά, η Λένα Γκλαβάνη (τέταρτη) ζει στην Νέα Υόρκη και η Ανζλέτ Κατσαούνη κινείται μεταξύ Κίνας και Αμερικής. Στην Νέα Υόρκη ζει και η άλλη συμμαθήτρια εκτός της ομάδας των Επτά Νάνων, η Ρούλα (Αργυρώ) Συράκη, ενώ στην Αθήνα ζει η Έβη Τουλούπα, που μας έχει τιμήσει σε όλες τις εκδηλώσεις που την καλέσαμε.

Έτσι, στο πλαίσιο της προσπάθειας που κάνουμε για την προσέλκυση Εκπροσώπων Έτους, θα θέλαμε έστω και εκ των υστέρων να “χρίσουμε” κάποιους παλαιούς από εκείνα τα χρόνια, που κατέβαλλαν μεγάλη προσπάθεια να μας φέρουν σε επαφή με συμμαθήτριες και συμμαθητές εκείνης της εποχής. Και όχι μόνον. Μας εξιστόρησαν γεγονότα από τις τάξεις, απο τις οικογένειές τους, από την μετέπειτα ζωή τους και μας χάρησαν φωτογραφικό υλικό, τόσο σπάνιο από εκείνα τα χρόνια. Να ξεκαθαρίσουμε ότι ορισμένοι από αυτούς βοήθησαν μέσω των παιδιών τους που κράτησαν στα συρτάρια τις φωτογραφίες και στην μνήμη τις ιστορίες.

Έτσι θα θέλαμε να πούμε ότι για τα χρόνια της Αραχώβης οι Εκπρόσωποι Έτους είναι:

1936 – Απόστολος Πίτσος

1937 – Σοφία Καζάζη

1938 – Βύρων Θεοδωρόπουλος

1939 – Κωνσταντίνος Παπαναστασίου

1940 – Μαριέττα Ράδοβιτς-Ισιδωρίδου

1941 – Νάτα Μελά, Αλέκος Κυριακός

1942 – Βεατρίκη Δημητριάδου, Ροδούλα Κούμαρη-Σταθάκη, Δήμητρα Καρβελά

1943 – Δήμητρα Μάτου

1944 –

1945 –

1946 – Βασίλης Μαυρίδης

1947 – Φωκίων Φωτιάδης-Νεγρεπόντης

(οι χρονιές 1945, 1946 και 1947 δεν είχαν απόφοιτους διότι η Σχολή είχε κλείσει, όμως αναφέρονται, δίοτι αν τα παιδιά είχαν συνεχίσει ομαλά θα είχαν αποφοιτήσει τότε)