Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο της Ελένης Γέμτου με τίτλο “Ιστορία της Τέχνης” από τις εκδόσεις Επίκεντρο.

Το βι­βλίο αυτό απευ­θύ­νε­ται κυ­ρί­ως στους ελ­λη­νό­φω­νους σπου­δα­στές τε­χνο­ϊ­στο­ρι­κών κα­τευ­θύν­σε­ων που ολοκληρώνοντας τις προ­πτυ­χι­α­κές τους σπου­δές έχουν ελά­χι­στη εξοι­κεί­ω­ση με επι­στη­μο­λο­γι­κά θέ­μα­τα του γνω­στι­κού τους πε­δίου: έχει σκο­πό να συμ­βά­λει στην κα­τα­νό­η­ση των δο­μών, των σκο­πών και των με­θό­δων της επι­στή­μης της ιστο­ρί­ας της τέ­χνης. Στον δυ­τι­κό κό­σμο ολο­έ­να και πε­ρισ­σό­τε­ροι ιστο­ρι­κοί της τέ­χνης ασχολούνται με τη με­θο­δο­λο­γία της επι­στή­μης τους, τά­ση που έχει τις απαρ­χές της στους ση­μα­ντι­κούς ιστορικούς της τέ­χνης του φι­λο­σο­φι­κού-εξη­γη­τι­κού ερ­μη­νευ­τι­κού συ­στή­μα­τος των αρ­χών του 20ου αι.

Νε­ό­τε­ρες και σύγ­χρο­νες με­λέ­τες κα­τα­δει­κνύ­ουν εγ­χει­ρή­μα­τα κα­τα­γρα­φής αφη­γη­μά­των για την ιστο­ρία της ιστο­ρί­ας της τέ­χνης, αν­θο­λό­γη­σης θε­ω­ρη­τι­κών και με­θο­δο­λο­γι­κών κει­μέ­νων με κρι­τι­κούς σχο­λι­α­σμούς, ή και ανα­λύ­σε­ων των με­θό­δων του μο­ντέρ­νου και με­τα­μο­ντέρ­νου πα­ρα­δείγ­μα­τος, στο πλαί­σιο των οποί­ων η καταγραφή της ιστο­ρί­ας της τέ­χνης ακο­λού­θη­σε εντε­λώς δι­α­φο­ρε­τι­κές με­θό­δους.

Περισσότερα…

Eνα ανθολόγιο κειμένων του Νίκου Πετρουλάκη, με τίτλο «Playback – 33 και 1/3 χρόνια κείμενα», αποκαλύπτει πολλά για τη βιωματική διάσταση της ποπ μουσικής και κουλτούρας στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης. Χρήσιμο εγχειρίδιο για «πιστούς», αλλά και για αμύητους.

Ποια είναι ακριβώς η ιδιαιτερότητα αυτού του φαινομένου που εδώ και σχεδόν έναν αιώνα ονομάζεται «ποπ μουσική» και κουλτούρα; Αν κάποιος πρέπει να το συνοψίσει σε ένα χαρακτηριστικό, είναι μάλλον το ότι κατορθώνει μέσα σε δύο-τρία λεπτά να απορροφήσει, να επεξεργαστεί και να μεταδώσει «μασημένο» το πνεύμα της εποχής, προκαλώντας συναίσθημα και την αίσθηση της αλληλεπίδρασης μεταξύ κοινού και καλλιτέχνη. [Εντάξει, υπάρχουν και κομμάτια που το καταφέρνουν σε λιγότερο από δύο λεπτά, όπως το Yakety Yak των Coasters, ή το (Let me be your) Teddy Bear) του Ελβις]. Υπό αυτήν την έννοια, η τέχνη αυτή είναι και μέρος της ιστορίας, αλλά και ερμηνευτικό της μέσο.

Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο Protagon.gr…

Γερμανικά: Διάρκεια από 30 έως 45 λεπτά, σε καθημερινή βάση, από γερμανίδα/γερμανό παιδαγωγό. Όλες οι υπόλοιπες δραστηριότητες γίνονται από ελληνόφωνες παιδαγωγούς.

Μουσικοκινητική: σε καθημερινή βάση από ειδικευμένη εκπαιδευτικό χορού και κίνησης για παιδιά.

Ελεύθερο παιχνίδι, σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους

Δραματοποίηση, κατασκευές, εικαστικά, εκθέσεις ζωγραφικής, γλυπτικής, άσκηση λεπτών δεξιοτήτων, χωροχρονικές έννοιες, ασκήσεις προγραφής και αργότερα γραφής, ασκήσεις προαρίθμησης, και αργότερα αρίθμησης, περιβαλλοντική αγωγή και ανακύκλωση.

Εκθέσεις ζωγραφικής και εικαστικών

Πλύσιμο δοντιών μετά από κάθε γεύμα

Παιδίατρος

Παιδοδοντίατρος

Παιδοφθαλμίατρος

Δυο πλήρη γεύματα καθημερινά (πρωινό , μεσημεριανό), για των οποίων τη σύνθεση ενημερώνονται οι γονείς εκ των προτέρων. Τα γεύματα σερβίρονται σε τραπεζαρία , ενώ καταναλώνονται την ίδια ημέρα που παρασκευάζονται.

Δυνατότητα ύπνου για όλες τις ηλικίες

Ομιλίες επιστημονικού περιεχομένου που αφορούν στην προσχολική ηλικία και συγκεντρώσεις γονέων

Εξωσχολικές δραστηριότητες και επισκέψεις εκπαιδευτικού περιεχομένου για παιδιά ηλικίας 3.5 ετών και πάνω

Θεατρικές παραστάσεις

Περισσότερα…

«Σε εκπλήσσει η τήρηση ίσων αποστάσεων της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα και την Τουρκία;», ρώτησα Γερμανό συνάδελφο. «Οχι», μου απάντησε. «Ισχύει ό,τι ακριβώς και για τη Ρωσία και την Ουκρανία. Το Βερολίνο προσπαθεί πάντα να είναι συνομιλητής των πάντων και διαμεσολαβητής σε όλες τις περιπτώσεις, ακόμη και όταν η μία πλευρά είναι σύμμαχος. Το ερώτημα είναι όμως κατά πόσον αυτό μπορεί να λειτουργήσει και με δικτάτορες ή εκπροσώπους της macho πολιτικής κουλτούρας σαν τον Ερντογάν. Δεν το πιστεύω». Πάντως ο γερμανικός Τύπος καταγράφει τις εντάσεις μας με τη γειτονική χώρα και οι Γερμανοί ανταποκριτές μοιάζουν να υιοθετούν τις ελληνικές θέσεις: «Στην Αθήνα αυξάνονται οι ανησυχίες για ένα θερμό καλοκαίρι μετά τις συστηματικές παραβιάσεις του εναέριου χώρου της από τουρκικά αεροσκάφη… Ακόμη και η αντιπαράθεση για τις έρευνες και εξορύξεις στη Μεσόγειο θα μπορούσε να κλιμακωθεί τις επόμενες εβδομάδες», μετέδωσε ο ανταποκριτής της Handelsblatt και του γερμανικού δικτύου των συντακτών (RND), Γκερτ Χέλερ. «Η Τουρκία διεκδικεί θαλάσσιες περιοχές που με βάση το διεθνές δίκαιο ανήκουν στην Ελλάδα».

Περισσότερα…

Ενώ ακόμη δεν έχει ειπωθεί το οριστικό αντίο στον Vangelis στο Παρίσι, στα μέρη μας έχουν αρχίσει οι εικασίες (τι άλλο μπορεί να είναι, άραγε;) για την περιουσία του, που κάποιοι τη χρωματίζουν όχι μόνον με τη λέξη «αμύθητη», αλλά και με ποσά: 245 εκατ. ευρώ! Να μιλήσουμε, λοιπόν, για περιουσία; «Ο Βαγγέλης ποτέ δεν μάζευε χρήματα στις τράπεζες. Ζούσε απλά αυτό που ζούσε»…

Στο Παρίσι έχουν μπει μπροστά οι διαδικασίες για τον ύστατο αποχαιρετισμό στον παγκόσμιο Vangelis. Τον «δικό μας» Βαγγέλη Παπαθανασίου. Η καύση –σύμφωνα με τη δική του, τελευταία, επιθυμία– προγραμματίζεται μετά τη Δευτέρα 6 Ιουνίου 2022. Και όμως. Ενώ ακόμη δεν έχει γραφτεί η τελευταία πράξη, στα μέρη μας έχουν αρχίσει οι εικασίες (τι άλλο μπορεί να είναι, άραγε;) για την περιουσία του, που κάποιοι την χρωματίζουν όχι μόνον με τη λέξη «αμύθητη», αλλά και με συγκεκριμένα ποσά: 245 εκατομμύρια ευρώ!

Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr…

Ήταν κομβικό γεγονός για την εξέλιξη της Επανάστασης του 1821. Πριν 200 χρόνια οι κάτοικοι της Χίου σφαγιάστηκαν από τους Οθωμανούς. Μία αποτίμηση από τον ιστορικό Ν. Πίσση στο Βερολίνο.

Το ημερολόγιο έγραφε 30 Μαρτίου 1822 όταν ο πανίσχυρος, ακόμη, τουρκικός στόλος έφτασε στη Χίο, αποφασισμένος να αρχίσει τη σφαγή και τη λεηλασία. Γιατί όμως στη Χίο; Ήταν ένα πλούσιο νησί, στο οποίο οι Οθωμανοί είχαν παραχωρήσει σημαντικά προνόμια. Και γι αυτό ακριβώς ζητούσαν εκδίκηση, επισημαίνει ο Νικόλας Πίσσης, ιστορικός και επιστημονικός συνεργάτης στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. «Η σφαγή της Χίου έχει μία παραδειγματική σημασία» λέει ο έλληνας ιστορικός στην Deutsche Welle. «Εικονογραφεί τον τρόπο με τον οποίο προσέλαβε η οθωμανική εξουσία την ελληνική επανάσταση, δηλαδή κυρίως ως μία έκφραση αχαριστίας. Θεωρούνταν ότι ειδικά το τελευταίο διάστημα του 18ου αιώνα, οι ορθόδοξοι χριστιανοί- και ειδικά οι Έλληνες ανάμεσά τους, με τους Φαναριώτες και την εκκλησιαστική ιεραρχία του Πατριαρχείου- ήταν οι πιο προνομιούχα μη μουσουλμανική ομάδα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, συν τοις άλλοις και με τον έλεγχο μεγάλου μέρους του εμπορίου στην Ανατολική Μεσόγειο.

Δείτε το άρθρο στην DW…

Πρίν λίγες ημέρες, την ημέρα του Πάσχα, συμπληρώθηκαν 140 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου φιλέλληνα ιατρού Ερρίκου Τράιμπερ. Χωρίς υπερβολή ο Τράιμπερ υπήρξε ένας από τους πλέον διακεκριμένους αλλά και πλέον αγαπητούς φιλέλληνες. Όχι μόνο συμμετείχε σαν χειρούργος ιατρός σε πολλές από τις σημαντικότερες μάχες και στρατιωτικές επιχειρήσεις του απελευθερωτικού αγώνα του ’21 σε ξηρά και θάλασσα, αλλά και μετά την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους προσέφερε για πολλά χρόνια τα μέγιστα στην ίδρυση ιατρικών υποδομών αλλά και στην ιατρική εκπαίδευση στη χώρα.

Αλλά ας δούμε τι γράφει για τον Τράιμπερ ο μέγας γνώστης και ιστοριοδίφης της Γερμανικής παρουσίαςστην Ελλάδα και συνιδρυτής της Γερμανικής Σχολής Αθηνών, Wilhelm Barth, στο μνημειώδες βιβλίο του «Η Εποχή των Φιλελλήνων» (Εκδόσεις Παρισιάνου 2021):

Ο δρ της ιατρικής Heinrich Treiber, γεννήθηκε το 1796 και ήταν γιος του αυλικού φαρμακοποιούTreiber στο Μάινινγκεν. Σπούδασε ιατρική στην Ιένα, στο Βίρτσμπουργκ και στο Μόναχο, το 1819πήγε στο Παρίσι, το οποίο φημιζόταν για την ιατρική του σχολή, για να συνεχίσει τις σπουδές του.

Όταν ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση, πήγε στην Ελλάδα, όπου βρήκε τον σκοπό της ζωής του.

Στις 26 Ιανουαρίου του 1822 πέρασε μαζί με τους συνταξιδιώτες του –με τους οποίους είχε πάει μέσω του Λιβόρνο στο Μεσολόγγι– στην Πελοπόννησο· έφτασαν στην Κόρινθο, την οποία είχαν καταλάβει οι Έλληνες μόλις μία εβδομάδα πριν και στην οποία έβλεπε κανείς – όπως αναφέρει στο ημερολόγιο του που διασώθηκε–μόνο συντρίμμια. Ο Treiber αναγκάστηκε να μοιραστεί με οχτώ συντρόφους του ένα άθλιο σπιτάκι, ανέλαβε όμως αμέσως τη φροντίδα των ασθενών του τακτικού σώματος. Όταν αρρώστησε και ο ίδιος, τον φρόντισε ο συγκάτοικός του και αφού ανάρρωσε, έλαβε από τον υπουργό Πολέμου Κωλέττη τον επίσημο διορισμό του στα τακτικά στρατεύματα που βρίσκοντανστην Ακροκόρινθο. Μετά τη συγκρότηση του Τάγματος των Φιλελλήνων τον Μάιο, οι μονάδες αναχώρησαν στις 23 του ίδιου μήνα για την Ήπειρο.

Στη μάχη του Πέτα που ακολούθησε λίγο μετά (4/16 Ιουλίου 1822), στην οποία το Τάγμα των Φιλελλήνων υπέστη ολοκληρωτική συντριβή, έχασε τα παπούτσια και όλα του τα όργανα και κινδύνευσε να πέσει στα χέρια των Τούρκων, ωστόσο κατάφερε να σωθεί καταφεύγοντας στον Μαχαλά, ενώ στη συνέχεια πήγε στο Βραχώρι και στο Ανατολικό. Επειδή εκεί δεν υπήρχαν ούτε τα απολύτως απαραίτητα, αναγκάστηκε να πάρει τονδρόμο της επιστροφής και με πολλές δυσκολίες έφτασαν τελικά, περνώντας από την Αράχοβα καιτην εντελώς κατεστραμμένη Λιβαδιά, στις 24 Σεπτεμβρίου στην Αθήνα, όπου τους υποδέχτηκε οΔημήτριος Υψηλάντης.

Στο σπίτι του Αυστριακού προξένου Georg Gropius o Treiber βρήκε πολλέςγυναίκες και παιδιά από την Τουρκία, τα οποία εκείνος είχε τη μεγαλοψυχία να φροντίζει. Ο Ελβετόςκαθηγητής Stähele έγινε ξεναγός του στα αρχαία κτίσματα της Αθήνας. Έχοντας σταλεί από τον

Υψηλάντη στον Ισθμό, ο Treiber συνάντησε στη Σαλαμίνα, στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου(Φανερωμένη), πολλές οικογένειες από τη Ρούμελη, οι οποίες είχαν αναζητήσει εκεί καταφύγιο, ενώστον Ισθμό βρήκε όσους είχαν επιζήσει από τα στρατεύματα που είχαν χτυπηθεί από τον Δράμαλη.

Οι τακτικοί έμειναν για αρκετό καιρό στα περίχωρα του Ναυπλίου, βρίσκονταν όμως σε κατάστασηπλήρους ένδειας, έτσι ώστε ο Treiber αναγκάστηκε να πουλήσει το ρολόι του για να μπορέσει νααγοράσει μερικά ρούχα. Τη νύχτα της 11ης προς τη 12η Δεκεμβρίου το Ναύπλιο έπεσε στα χέρια τωνΕλλήνων, οι οποίοι μπήκαν την 1 Ιανουαρίου του 1823 στην πόλη, που βρισκόταν σε φρικτήκατάσταση. Ολόκληρο τον Ιανουάριο ο Treiber ήταν άρρωστος με πυρετό και μόλις στις αρχέςΦεβρουαρίου μπόρεσε να εγκατασταθεί σε ένα υποφερτό σπίτι. Έβγαζε τα προς το ζην δουλεύονταςιδιωτικά ως ιατρός. Όσα εκείνος και άλλοι λάμβαναν ως αμοιβή, επειδή παρέχονταν υπό τη μορφήκρατικών ομολόγων, αναγκάζονταν να τα πωλούν με μια απώλεια της τάξης του ογδόντα τοις εκατόγι’ αυτό και σκέφτηκαν να περάσουν στο ψαριανό τμήμα του ελληνικού στόλου, όμως τα πλοίαΜεσολόγγι ένα σύνταγμα πυροβολικού και ότι είχε προσκαλέσει όλους τους Γερμανούς ναστον Πύργο-Κατάκολο και με μια μικρή βάρκα πέρασαν στο Μεσολόγγι.Δεν είχε προλάβει όμως καλά καλά να ενταχθεί ως ιατρός στο σώμα και να ξεκινήσει τη δουλειά του18 Απριλίου ο Treiber σημειώνει στο ημερολόγιό του: «Ιατρικό συμβούλιο για τον άρρωστο λόρδοξεψύχησε στα χέρια του Treiber, αυτός και ο δρ Torti ταρίχευσαν το πτώμα του· στις 2 Μαΐου, o δρ.Bruno, μαζί με τους υπηρέτες του Μπάιρον αναχώρησε για την Αγγλία.

Τον Οκτώβριο, ο συνταγματάρχης Ρόδιος πρόσφερε στον Treiber την παλιά του θέση στο τακτικό σώμα λόγω του εμφύλιου πολέμου που είχε ξεσπάσει τότε ανάμεσα στον Θεόδωρο ΚολοκοτρώνηΦεβρουάριο του 1825 ίδρυσε ένα νοσοκομείο. H ανέχεια που επικρατούσε ήταν μεγάλη, ενώστρατευμάτων ανατέθηκε στον Γάλλο συνταγματάρχη Φαβιέρο, ο Treiber –ο οποίος εν τω μεταξύ

σώμα, έχοντας ενισχυθεί με δυνάμεις του πυροβολικού και του ιππικού, πήγε στην Αθήνα.

Τοντακτικό σώμα υπέστη μεγάλες απώλειες.του αρχιστράτηγου Γεώργιου Καραϊσκάκη να συμμετάσχει ως ιατρός στην εκστρατεία στη Ρούμελη.Με αυτή την ιδιότητα έζησε τις μάχες στο Χαϊδάρι, στη Δομβραίνα, στην Αράχοβα, στα Σάλωνα, στην–όπως είπε για εκείνον στον επικήδειο που εκφώνησε ο γενικός αρχίατρος Σούτσος–, έτσι ώστε ούτε

παξιμάδι. Στα χέρια του άφησε την τελευταία του πνοή ο Γεώργιος Καραϊσκάκης (5/5/1827). ΔύοΈλληνες και σχεδόν όλοι οι φιλέλληνες που είχαν επιζήσει.

Αργότερα ο Treiber ανέλαβε μαζί με τονΣεπτέμβριο του 1827, όταν ανέλαβε υπό τον Hastings, τον πλοίαρχο του ατμόπλοιου «Καρτερία», τηστο Μεσολόγγι όταν καταλήφθηκε το οχυρωμένο νησί Βασιλάδι.Ο Treiber κουράστηκε από τη ναυτική ζωή, διορίστηκε διευθυντής του νοσοκομείου στο Ιτς-Καλέέξοδα.

Το 1835 προήχθη σε γενικό αρχίατρο και ανέλαβε την οργάνωση και τη διοίκηση τουκαθηγητής και ήταν εξαιρετικά πολλοί οι ιατροί, και ιδίως οι στρατιωτικοί, τους οποίους εκπαίδευσε.ως προέδρου της υγειονομικής υπηρεσίας·και όταν η θέση του συγχωνεύτηκε με εκείνη τουτην αξιόλογη δράση του αμισθί. Το όνομά του είχε ήδη γίνει γνωστό σε κάθε χώρα και δεν υπήρχετης Ελλάδας, ο οποίος το 1849 τον αναγόρευσε διοικητή του Τάγματος του Σωτήρος (το 1879 έγινετης Ρωσίας και του Όλντενμπουργκ. Μεγαλύτερη χαρά ωστόσο του έδωσε το ασημένιο παράσημοΌταν το 1854 η χολέρα χτύπησε τον Πειραιά και την Αθήνα, έβλεπε κανείς διαρκώς έναν άντρανοσοκομείο και πίσω: ήταν ο ακάματος ιατρός και γενικός αρχίατρος Treiber. Παραλίγο μάλιστα ναοποία συχνά εργαζόταν και ο ίδιος όταν δεν επαρκούσε το προσωπικό. Τα επόμενα χρόνια τοντο 1864 παραιτήθηκε από τον στρατό και από τις άλλες του δραστηριότητες. Ακόμα, όμως, κι ότανπαρείχε ιατρική ή και οικονομική βοήθεια σε κάθε άσθενή. Τάφηκε στις 14/26 Απριλίου του 1882πόλη και αμέτρητος κόσμος, τον οποίο είχε ευεργετήσει, θρήνησε την απώλειά του. Δεν ξαναγύρισεΗ ζωή και το έργο του μεγάλου αυτού φιλέλληνα, του οποίου οι απογονόι από την κόρη του Ρόζα,που μαθήτευσαν στη Γερμανική Σχολή Αθηνών, θα παρουσιαστεί σύντομα στο βιβλίο του απογόνου

Η Ήρα Καλιαμπέτσου εντόπισε μιά παλαιά έκδοση ενός βιβλίου του Αργύρη Φορτούνα.

Να θυμίσουμε ότι ο Αργύρης Φορτούνας ήταν απόφοιτος της εποχής της Αραχώβης, συμμαθητής της Βεατρίκης Δημητριάδου και της Ροδούλας Κούμαρη-Σταθάκη και ήταν προσκεκλημένος μας στην εκδήλωση του 2013: “Οι Απόφοιτοι του Πολέμου”, όπου δεν μπόρεσε μεν να παρευρεθεί, αλλά εμφανίστηκε στην Aula μέσω skype.

Το βιβλίο αναφέρεται στις αναμνήσεις του Αργύρη στην Αίγινα, στα χρόνια μεταξύ 1941-1944 και είχε πρωτοκυκλοφορήσει στα ελληνικά με τίτλο: “Οι αναμνήσεις μου, Αίγινα 1941-1944” από τις εκδόσεις ΚΗΠΟΣ της Αίγινας.

Ας αναφέρουμε και τα άλλα βιβλία του Αργύρη:

– Οι ΑΝΑΜΗΝΗΣΕΙΣ ΜΟΥ Μέρος Β!, τα χρόνια της νιότης, Εκδόσεις ΚΗΠΟΣ

– ΑΙΓΙΝΑ στα χρόνια της γερμανικής κατοχής, Εκδόσεις οσελότος

– Κάποτε στην Αίγινα, Εκδόσεις οσελότος

Ο Σπύρος Αρταβάνης-Τσάκωνας είναι Καθηγητής Βιολογίας του Κυττάρου στο Πανεπιστήμιο Harvard των Η.Π.Α. Επίσης είναι επιστημονικός Σύμβουλος της Biogen Idec.

Γεννήθηκε στις 28 Οκτώβρη 1946 στην Αθήνα.

Μαζί με την ομάδα του κατάφερε να σχεδιάσει τον μεγαλύτερο και αναλυτικότερο χάρτη ο οποίος δείχνει πως χιλιάδες πρωτεΐνες επικοινωνούν μεταξύ τους σε ένα πολυκύτταρο οργανισμό. Δημιούργησαν ένα χάρτη που δείχνει πώς χιλιάδες πρωτεΐνες σε ένα κύτταρο μύγας επικοινωνούν μεταξύ τους. Είναι ο μεγαλύτερος και πιο λεπτομερής χάρτης πρωτεϊνικών αλληλεπιδράσεων ενός πολυκύτταρου οργανισμού αποδεικνύοντας πως περίπου το ένα τρίτο των πρωτεϊνών συνεργάζονται για να συνεχιστεί η ζωή. Η κατανόηση του πώς οι πρωτεΐνες επικοινωνούν και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους είναι το κλειδί για την κατανόηση διαφόρων ασθενειών και στην ανάπτυξη φαρμάκων στο μέλλον.

«Μεγάλο μέρος της βασικής βιολογίας είναι το ίδιο στις μύγες και τους ανθρώπους» τονίζει ο καθηγητής.

Το εργαστήριο του έχει επικεντρωθεί εδώ και πολλά χρόνια στον προσδιορισμό σημαντικών σημείων και πορειών προς την ανάπτυξη θεραπειών.

Ξεκίνησε τις σπουδές του στο Eidgenoessische Technische Hochschule της Ζυρίχης στο πεδίο της Χημείας. Έκανε το μεταπτυχιακό του στη Μοριακή Βιολογία στο πανεπιστήμιο του Κεΐμπριτζ το 1975 και το 1980 πήρε το διδακτορικό του από το University of Basel και Stanford University.

Το 1981 ξεκίνησε να διδάσκει στο τμήμα της Βιολογίας του Πανεπιστημίου Yale και ήταν παράλληλα Howard Hughes Medical Institute Investigator στην Ιατρική σχολή του ίδιου πανεπιστημίου έως το 1998. Από το 1999 έως και το 2007 εργάστηκε ως καθηγητής στο Massachusetts General Hospital Cancer Center.

Υπήρξε ιδρυτικό μέλος στο τμήμα Γενετικής και Αναπτυξιακής Βιολογίας του ιδρύματος Curie στο Παρίσι και διετέλεσε στη θέση του προέδρου έως και το 2009 όπου και έγινε πρόεδρος στο τμήμα Developmental & Regenerative Biology Program του Harvard Medical School.

Από το Μάρτιο του 2012 εργάζεται ως Επιστημονικός Σύμβουλος της Biogen Idec.

Περισσότερα από το άρθροτου ellines.com…

Με αφορμή την μετάφραση στα γερμανικά της συλλογής του Ανδρέα Εμπειρίκου “Υψικάμινος” έγινε στις 2 Ιουνίου στοGoethe-Institut παρουσίαση και συζήτηση, η οποία θα επαναληφθεί στις 20 Ιουλίουστο Frumel (Μαυρομιχάλη 59) 8μ.μ.

Ας αναφέρουμε ότι:

Η Υψικάμινος, συλλογή 63 πεζόμορφων ποιημάτων, είναι το πρώτο κείμενο που εκδίδεται του Ανδρέα Εμπειρίκου. Τυπώθηκε σε 200 αριθμημένα αντίτυπα στις εκδ. Κασταλία, τον Μάρτιο του 1935 στην Αθήνα, 11 χρόνια μετά το Μανιφέστο του Υπερρεαλισμού του Αντρέ Μπρετόν στο Παρίσι. Λίγο καιρό πριν, στις 25 Ιανουαρίου 1935, ο Εμπειρίκος είχε δώσει τη διάλεξη “Περί σουρρεαλισμού” στη Λέσχη Καλλιτεχνών.

“Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια. Υπάρχουν απειράκις ωραιότερα πράγματα και απ’ αυτήν την αγαλματώδη παρουσία του περασμένου έπους. Σκοπός της ζωής μας είναι η αγάπη. Σκοπός της ζωής μας είναι η ατελεύτητη μάζα μας. Σκοπός της ζωής μας είναι η λυσιτελής παραδοχή της ζωής μας και της κάθε μας ευχής εν παντί τόπω εις πάσαν στιγμήν εις κάθε ένθερμον αναμόχλευσιν των υπαρχόντων. Σκοπός της ζωής μας είναι το σεσημασμένον δέρας της υπάρξεώς μας.” (Τριαντάφυλλα στο παράθυρο)

Europa war bisher stolz auf seine Geschlossenheit gegenüber Russland. Beim Treffen der Staats- und Regierungschefs am Montag werden allerdings die Bruchstellen sichtbar.

Bis zum letzten Moment ringen die Diplomaten. Nachdem die EU-Botschafter am Sonntag keinen Durchbruch beim geplanten gemeinsamen Ölembargo erzielen konnten, treffen sich die Diplomaten am Montag erneut, um doch noch eine gemeinsame Position zu erarbeiten. Die Wahrscheinlichkeit ist allerdings hoch, dass die Einigung ausbleibt.

Wenn dann am Nachmittag die Staats- und Regierungschefs in Brüssel zum Sondergipfel zusammenkommen, dürfte Ungarn seinen Widerstand aufrechterhalten. EU-Ratspräsident Charles Michel dürfte das geahnt haben, als er vergangene Woche anregte, das Thema Ölboykott beim EU-Sondergipfel gar nicht zu behandeln.

Δείτε το άρθρο της Silke Wettach στο WiWo…

“Βιωσιμότητα και αισθητική πρέπει απαραίτητα να πάνε χέρι χέρι χωρίς να αφήσουν κανέναν στο περιθώριο. Η κίνηση αυτή ενώ ξεκινά από την κορυφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναγνωρίζει ότι θα πετύχει μόνο εάν συνδεθεί με τις κινήσεις πολιτών προς αυτή την κατεύθυνση. Κινήσεις και ιδέες που ήδη υπάρχουν στην καρδιά της κοινωνίας και διαρκώς πολλαπλασιάζονται. Συγκεκριμένα για την Ελλάδα αποτελεί μία σπουδαία ευκαιρία γιατί ξέρουμε ότι υπάρχει πληθώρα τέτοιων πρωτοβουλιών που συμβάλλουν αθόρυβα χωρίς να έχουν ποτέ αναγνωριστεί” λέει η Αλεξάνδρα Μητσοτάκη, πρόεδρος και συνιδρύτρια του World Human Forum, η οποία επιλέχθηκε μαζί με άλλες 17 διεθνείς προσωπικότητες όπως ο διακεκριμένος Ισλανδός καλλιτέχνης Όλαφουρ Έλιασον και ο βραβευμένος Ιάπωνας αρχιτέκτων Σιγκέρου Μπαν.

Tο 1ο Φεστιβάλ Νέου Ευρωπαϊκού Μπάουχαους στην Ελλάδα οργανώνεταιστο Ελληνικό απόWorld Human Forum και το Convergences Greece Forumσε συνεργασία με την ΕΥΖΗΝ.LIFE στις 9, 10, 11 & 12 Ιουνίου.

Μία νέα κίνηση γεννιέται στην Ευρώπη και η Ελλάδα μπαίνει στο επίκεντρο. Το 1ο Φεστιβάλ Νέου Ευρωπαϊκού Μπάουχαους Ελλάδας (1st Greece New European Bauhaus) έχει ως στόχο να φέρει την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία στην καρδιά της καθημερινότητάς μας.

Στο πλαίσιο αυτό στις 9, 10, 11 & 12 Ιουνίου, πραγματοποιείται στην χώρα μας, και συγκεκριμένα στο The Ellinikon Experience Park, το 1ο Φεστιβάλ ΝΕΒ Ελλάδας με θέμα «ECO-δομώντας το Μέλλον» που μας καλεί όλους να φανταστούμε και να οικοδομήσουμε από κοινού ένα βιώσιμο μέλλον χωρίς αποκλεισμούς, που θα είναι όμορφο για τα μάτια, το μυαλό και την ψυχή.

Το World Human Forum και το Convergences Greece Forum σε συνεργασία με την ΕΥΖΗΝ.LIFE και με στρατηγικό συνεργάτη τη Lamda Development, φέρνουν στην Ελλάδα το ΝΕΒ ένα νέο ετήσιο θεσμό του οποίου ηγείται σε ευρωπαϊκό επίπεδο η πρόεδρος Ursula von der Leyen. Όλες οι δράσεις θα φιλοξενηθούν στο The Ellinikon Experience Park, το νέο αστικό βιωματικό πάρκο του Ελληνικού, που άνοιξε τις πύλες του τον Δεκέμβρη του 2021, και αποτελεί τον ιδανικό χώρο φιλοξενίας αυτής της πρωτοβουλίας καθώς έχει σχεδιαστεί σύμφωνα με τις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης, σηματοδοτώντας μία νέα, πιο φιλική προς το περιβάλλον προσέγγιση. Ένα πάρκο για όλους, προσβάσιμο, με χώρους κατάλληλους για όλες τις ηλικίες.

Περισσότερα…

Από τον Ελληνογερμανικό Σύνδεσμο “Philadelphia“ (Μονεμβασίας & Κριεζή 62 – 64, Μαρούσι, τηλ. 210 6848009) λάβαμε την ακόλουθη πρόσκληση για διάλεξη την οποία θα δώσει ο Γερμανός φιλόλογος και κριτικός λογοτεχνίας Thomas Plaul με θέμα: 100 Jahre “Ulysses” von James Joyce.

Ημερομηνία: Πέμπτη 16 Ιουνίου στις 19:30 στην αίθουσα του Συλλόγου Philadelphia (Vereinshaus).

Vor einhundert Jahren, am 2. Februar 1922, erschien der Roman „Ulysses“ von James Joyce. Heute gilt dieser „Jahrhundertroman“ als eines der berühmtesten Werke der Weltliteratur – und als eines der am wenigsten gelesenen! Dabei hat das Werk unendlich viel zu bieten, neben der phantasievollen Sprache unterschiedliche Erzählformen, eine unerschöpfliche Fülle inhaltlicher Bezüge und thematischer Anspielungen, die kompositorischen Parallelen zu Homers „Odyssee“ sowie die vielschichtige Darstellung der Hauptfigur Leopold Bloom – dem modernen Odysseus. Von dessen Wanderung durch die Stadt Dublin am 16. Juni 1904 erzählt Joyce im „Ulysses“, seither wird dieser vom Autor mit reichlich Ironie geschilderte Tag „Bloomsday“ genannt und (nicht nur) in Dublin gefeiert.

Der Literaturkritiker und Rundfunkmoderator Thomas Plaul geht zunächst in einem Vortrag auf anschauliche und lebendige Weise darauf ein, was den „Ulysses“ so einzigartig macht und wie man sich ihm annähern kann. Die Lesung aus einem Kapitel des Buches im zweiten Teil des Abends wiederum versteht sich als ein fürwahr „genussvoller“ Einstieg in die vielstimmige Sprache des Werkes, die die eigentliche Heldin des Romans ist. Thomas Plaul wurde 1961 in Mainz geboren. Nach dem Studium der Germanistik, Philosophie und Theater-, Film- und Fernsehwissenschaften in Frankfurt am Main war er lange Jahre Mitarbeiter des Funkkollegs. Seit über 30 Jahren arbeitet Plaul als Literaturkritiker und -dozent sowie als Radiomoderator, Sprecher und Textredakteur. Er ist der Herausgeber der deutschsprachigen Werke in der Reihe Greek Classics in Translations des Aiora Verlags in Athen. Thomas Plaul lebt in Frankfurt am Main und Athen.

Moderation: Hubert Eichheim | Eintritt frei auch für Nichtmitglieder

Ο Πάτρικ Ακρίβος εντόπισε το όνομα του Gerhard Hilbrecht σε ένα τόμο με την ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων του 1936 σχολιάζοντας:

Ποιος είχε την τιμή να προπονηθεί από τον Gerhard Hilbrecht; Πάντα λεγόταν ότι συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 και εδώ τον βρήκα! Έχω πολλές αναμνήσεις από αυτόν τον γιγαντιαίο άνδρα. Πάντα με/μας έκανε να αισθάνομαι σαν πιθανοί Ολυμπιακοί αθλητές, “ακατέργαστα διαμάντια” με αποκαλούσε/μας.

Σπουδαίο εύρημα. Όντως ο Hlbrechtείχε πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο. Έχουμε μάλιστα κάνει αναφορά στο βιογραφικό του στο site μας στην ενότητα “οι δικοί μας Γερμανοί”

Gerhard Hilbrecht (1915-1996)…

όπου στο σχετικό άρθρο αναφέρει η wikipedia ότι ο Hilbrecht είχε αποκλειστεί στα προκριματικά και μάλιστα η επίδοσή του αναφέρεται ως “άγνωστη” / “μη καταγεγραμμένη”.

Με την ευκαιρία όμως να αναφέρουμε το όνομα ενός ακόμη καθηγητή που πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες στον ακοντισμό. Πρόκειται για τονHerbert Koschel, που εργάστηκε ως γυμναστής στην Μετσόβου απο το 1961 έως το 1966.

Ο Koschel πήρε μέρος σε δύο (!) Ολυμπιάδες (1952 και 1956) και πέθανε το 1980. Το βιογραφικό του είναι επίσης στην ενότητα “οι δικοί μας Γερμανοί”:

Herbert Koschel (1921-1980)…

Τέλος, ένας τρίτος Γερμανός, που πήρε μέρος στου Ολυμπιακούς Αγώνες, είναι οWilhelm “Willi” Wülbeck (που δεν εργάστηκε ως γυμναστής στην Σχολή, αλλά ήταν μαθητής του γερμανικού τμήματος), γεννημένος το 1954, ήρθε στην Ελλάδα λόγω του πατέρα του που ήταν διπλωμάτης, προπονήθηκε στον Πανελλήνιο και μάλιστα με τον Hilbrecht και πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1976, όπου τερμάτισε στην 4η θέση στα 800μ.

Το βογραφικό του είναι στην ενότητα “Απόφοιτοι / Αθλητισμός”…

Η φωτογραφία που ακολουθεί είναι από την ανάρτηση του Πάτρικ Ακρίβου.

Οι αντιδράσεις του Ερντογάν μετά το ταξίδι του Μητσοτάκη στις ΗΠΑ μπορεί να μοιάζουν γραφικές, όμως η ουσία είναι άλλη: η Τουρκία αναβαθμίζει μεθοδικά τις διεκδικήσεις της. Την ίδια στιγμή, η σχέση της Ελλάδας με τις ΗΠΑ είναι στενότερη από ποτέ και η απάθεια της Γερμανίας βγάζει μάτι. Πού οδηγούν αυτά; Αγνωστο, αλλά πάντως δεν τελειώνουν εν μιά νυκτί.

Οσο στο εσωτερικό απασχολεί –όσους απασχολεί– το μπάχαλο στο ΑΠΘ, ο ορισμός της Σβίγκου ως γραμματέως του ΣΥΡΙΖΑ και το πότε, πώς και γιατί θα γίνουν οι εκλογές, συμβαίνουν πολλά και σοβαρά. Το ταξίδι του Κυριάκου Μητσοτάκη στις ΗΠΑ είναι φανερό ότι έχει «ουρές» και σημασία πολύ ευρύτερη από ό,τι κάποιοι αρχικά θεώρησαν.

Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr…

Στην εκπομπή Στο Κέντρο της ΕΡΤ, βρέθηκε καλεσμένη η Ντόρα Μπακογιάννη το βράδυ της Τρίτης, 31 Μαΐου. Από εκεί μίλησε στον Γιώργο Κουβαρά για τη μάχη που δίνει με τον καρκίνο και την πορεία της υγείας της. Παράλληλα εξήγησε για ποιο λόγο ένιωσε την ανάγκη να μιλήσει από την πρώτη στιγμή ανοιχτά για την κατάσταση της υγείας της. Επιπλέον, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της στο σύστημα υγείας και δήλωσε ευτυχής για την κάθε νέα μέρα της.

Η Ντόρα Μπακογιάννη ρωτήθηκε τι είναι αυτό που έχει αλλάξει στον τρόπο που βλέπει τη ζωή και την πολιτική μέσα από την περιπέτεια που βιώνει με την υγεία της. Όπως είπε, το πρώτο από τα πολλά πράγματα που έχουν αλλάξει, είναι «ο απόλυτος θαυμασμός» της για τους γιατρούς και τους νοσηλευτές του ΕΣΥ.

Δείτετο άρθροτης Λίας Παπαϊωάννου…

Ο δημοφιλής αλεξανδρινός τραγουδιστής έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 79 ετών, έπειτα από μια λαμπρή καριέρα, πλούσια σε συνεργασίες με τους σημαντικότερους έλληνες δημιουργούς κι ερμηνευτές, καθώς και διεθνείς σταρ όπως ο Σαρλ Αζναβούρ, η Μίλβα, ο Τζο Ντασέν και η -επίσης Αλεξανδρινή- Δαλιδά.

Μια γλυκιά ανάμνηση, για αρχή. Από τις «Πόρτες» στο Νέο Ψυχικό. Μετά τα μεσάνυχτα. Ο αξέχαστος Δημήτρης Μητροπάνος έχει γυρίσει από το Παρίσι, όπου έκανε – λόγω πολυκυστικών νεφρών – μεταμόσχευση, χάρη στην (δότρια) αδελφή του, Σμαρώ. Δεν πίνει πλέον, ούτε σταγόνα. Δεν έχει καταφέρει να κόψει το τσιγάρο. Ομως, εκείνο που τού λείπει περισσότερο είναι το μικρόφωνο. Το τραγούδι. Πηγαίνει λοιπόν κάθε βράδυ στις «Πόρτες», αργά τη νύχτα. Οταν έχουν μείνει – αν έχουν μείνει – ελάχιστοι θαμώνες.

Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr…

Κυκλοφόρησε το τεύχος του Ιουνίου 2022 της Οικονομικής Επιθεώρησης με θέμα “Υπόθεση όλων η ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας”.

Καθώς η ελληνική οικονομία ολοκληρώνει με επιτυχία την 4ετή παρουσία της σε καθεστώς αυξημένης εποπτείας και εξέρχεται από αυτό, η ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας στην πιστοληπτική της αξιολόγηση αναδεικνύεται ως ο επόμενος μεγάλος στόχος. «Είναι κάτι που αφορά τους πάντες – μικρούς, μεσαίους και μεγαλύτερους» εξηγεί ο πρόεδρος της Alpha Bank και της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών, Βασίλης Ράπανος, σε μία από τις σπάνιες, τα τελευταία χρόνια, συνεντεύξεις του, που φιλοξενεί το τεύχος Ιουνίου της Οικονομικής. Έχοντας τη δική του συμβολή στην ενταξιακή πορεία προς την Ευρωζώνη, υπογραμμίζει τη σημασία της συνετής δημοσιονομικής πολιτικής «ώστε να περάσει στις αγορές το μήνυμα ότι δεν θα επιστρέψουμε στα παλιά», αναρωτιέται εάν την πρώτη περίοδο της πανδημίας «δώσαμε περισσότερα από ό,τι θα έπρεπε» και υποστηρίζει ότι «δεν υπήρξε τεκμηριωμένο επενδυτικό σχέδιο που να ήρθε σε ελληνική τράπεζα και να μην χρηματοδοτήθηκε».

Περισσότερα…

Η τάξη του 2002 έκανε reunion στην Σχολή. Τα παιδιά συναντήθηκανστο αίθριοστις 14 Μαΐου και μαζί τους ήταν οι καθηγητές τους Αγγελική Κανελλακοπούλου, Σύλβια Αστρινάκη, Άρης Μπίρταχας, Χρήστος Κωνσταντινίδης και Μιχάλης Πυθαρούλης.

“Περάσαμε σούπερ! Ελπίζω να το επαναλάβουμε, χάρηκα πολύ που βρεθήκαμε!”, “Dankeeee!! Es war so schön!”, “Είχα ξεχάσει τι σουργελα είστε κάποιοι , γέλασα πολύ!” ήταν μερικές μόνο από τις αντιδράσεις για το reunion της τάξης του 2002, είκοσι χρόνια μετά την αποφοίτηση. Μια συνάντηση που ανέλαβαν να συντονίσουν οι συμμαθητές μας Γιάννης Λαμπρόπουλος, Παύλος Μπριόλας και Γιώργος Παπαγεωργίου και τους ευχαριστούμε πολύ! Θα θέλαμε επίσης να ευχαριστήσουμε για άλλη μια φορά το σχολείο τόσο για τα πολύ όμορφα χρόνια και τις ατέλειωτες αναμνήσεις όσο και για την υποστήριξη στη διοργάνωση της εκδήλωσης! Υποσχόμαστε ότι το επόμενο reunion θα γίνει σε λιγότερο από είκοσι χρόνια!

Δημήτρης Κωτσάκος

Ο Παναγιώτης Πικραμμένος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Είναι γιος του Όθωνα Πικραμμένου, ιδιοκτήτη της «Εταιρίας Ελληνικού και Ξένου Τύπου» με καταγωγή από την Πάτρα. Αποφοίτησε το 1963 από τη Γ.Σ.Α. Σπούδασε νομικά στη Νομική Σχολή Αθηνών και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Δημόσιο Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο Παρισίων ΙΙ.

Ακολούθησε καριέρα δικαστικού, διοριζόμενος στις 5 Ιουνίου 1976 εισηγητής του Συμβουλίου της Επικρατείας. Το 1978 προήχθη σε Πρωτοδίκη, το 1981 σε Πάρεδρο, το 1993 σε Σύμβουλο και το 2007 σε Αντιπρόεδρο, ενώ το 2010 επελέγη για την προεδρία του Συμβουλίου της Επικρατείας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το Μάιο του 2012.

Ως δικαστικός έχει εκδόσει σημαντικές αποφάσεις. Έκρινε αντισυνταγματική την προσωποκράτηση για χρέη, ενώ ήταν εισηγητής στην υπόθεση του δασικού νόμου (2003), στην υπόθεση του Μουσείου της Ακρόπολης και στην υπόθεση του γηπέδου της Α.Ε.Κ., απαγορεύοντας την κατασκευή του.

Στις 16 Μαΐου 2012 έλαβε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια εντολή σχηματισμού υπηρεσιακής κυβέρνησης ως πρωθυπουργός της Ελλάδας, σύμφωνα με το άρθρο 37 του Συντάγματος. Ορκίστηκε Πρωθυπουργός την επομένη και παρέμεινε στην θέση αυτή μέχρι την προκήρυξη των εκλογών της 17ης Ιουνίου 2012.

Στις 26.10.2015 αναγορεύτηκε σε Επίτιμο Διδάκτορα του Τμήματος Δημόσιας Διοίκησης της Σχολής Επιστημών Οικονομίας και Δημόσιας Διοίκησης του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών.

Στις 19 Ιουνίου του 2019 ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά του στις επικείμενες εθνικές εκλογές, με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, ενώ ορίστηκε πρώτος στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας.

Στις 9 Ιουλίου 2019, μετά από πρόταση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, ανέλαβε καθήκοντα Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης της Ελλάδας.