Ο Αργύρης Θαλασσινός γεννήθηκε το 1922 και εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1934-35 στην Β΄ Γυμνασίου και παραμένει έως την αποφόιτησή του το έτος 1938-39 στην ΣΤ’  Γυμνασίου.

Ο Παντελής Παντελούρης, πρώην Πρόεδρος του Συλλόγου Αποφοίτων μας ενημέρωσε:

Ψάχνοντας παλιά αρχεία ξαναέπεσα πάνω στο όνομα Αργύρης Θαλασσινός. Όλα τα χρόνια που ήμουνα στην Ελλάδα και κάναμε τους χορούς μας, τον είχαμε στην τιμητική επιτροπή μας. Ήταν Πρόεδρος του συλλόγου αποφοίτων της προπολεμικής  Γερμανικής. Ηταν Γενικός Διευθυντής της Triumph International – Greece. Τα διάσημα τότε γυναικεία εσώρουχα. Μας στήριζε και μας έδινε διαφημίσεις και δώρα για τη λαχειοφόρο. Είχε δυο κόρες στο γερμανικό τμήμα. Είχαμε και πολύ καλές προσωπικές σχέσεις. Οταν ήμουνα τη δεκαετία του ΄80 στην πρεσβεία της Βόννης με έπαιρνε συχνά τηλέφωνο και του έστελνα υλικό για τις διαλέξεις που έκανε για την Ελλάδα σαν πρόεδρος του Rotary Club  στην πόλη που έμενε. Δεν θυμάμαι που έμενε τότε. Τώρα μάλλον δεν ζεί πιά. Τον σκέφθηκα τώρα που κοιτάτε του αποφοίτους της Αραχώβης να δείτε αν υπάρχουν στοιχεία για αυτόν.

Δίπλα στο όνομα του Αργύρη εμαφανίζεται και το όνομα του Περικλή Θαλασσινού (41) (1923-), προφανώς αδελφού του, ο οποίος εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1934-35 στην ΣΤ’  Δημοτικού και παραμένει έως την αποφόιτησή του το έτος 1940-41 στην ΣΤ’  Γυμνασίου.

Πού είναι η στήριξη προς τα έξω, στα πέρατα του κόσμου, της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς σου, Ελληνική Πολιτεία; Εδώ και αρκετά χρόνια πότε και ποιον έστρεψες ή στήριξες να στήσει ένα μεγάλο αφιέρωμα για τον Μίκη, διεθνές; Για τον – διεκδικούμενο ως μεγάλο Ελληνα– Βαγγέλη Παπαθανασίου; Για τον Τσιτσάνη; Για τον μεγάλο μαέστρο και ασκητή του διεθνούς μουσικού χώρου Δημήτρη Μητρόπουλο; 

Λοιπόν. Σε αυτό το κείμενο ας βάλουμε καταρχάς μια ποσόστωση. Ενα 30% θα αφορά στο (επίμαχο ήδη) νομοσχέδιο περί «Ανάδειξης της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς». Ενα 50% θα αφορά στην ελληνική μουσική δημιουργία κάθε εποχής. Την άυλη πολιτιστική κληρονομιά του νομοσχεδίου δηλαδή. Και ένα 20% την ελληνική ταυτότητα ως τα πέρατα του κόσμου.

Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr…

Η Χριστίνα Αιλιανού γεννήθηκε το 1922 και εμφανίζεται στα Μαθητολόγια το έτος 1929-30 στην Γ’  Δημοτικού. Πιθανόν να συνέχισε έως την αποφοίτησή της, αφού επανεμφανίζεται στην Δ’  Γυμνασίου το έτος 1937-38 και παραμένει έως την ΣΤ’  Γυμνασίου το έτος 1939-40. Το κενό στην φοίτησή της δικαιολογείται, αφού πολλά μαθητολόγια έχουν χαθεί ή καταστραφεί.

Πήρε πτυχίο στην Αρχαιολογία και παρακολούθησε την Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Παντρεύτηκε τον Δημήτρη Μπάτση, με τον οποίο το 1942 απέκτησε μία κόρη, την Ελένη Μπάτση – Λυκιαρδοπούλου και χώρισαν.

Λίγα χρόνια μετά παντρεύτηκε τον Δημήτρη Κατάβολο, δικηγόρο παρ’ Αρείω Πάγω, νομικό σύμβουλο του Αριστοτέλη Ωνάση, Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Εσωτερικών στην κυβέρνηση Πέτρου Βούλγαρη, ο οποίος όμως απεβίωσε στις 4.8.1962, ενώ στο μεταξύ, το 1951,  πήρε με καθυστέρηση λόγω του γάμου της, το πτυχίο της στην Αρχαιολογία.

Σε τρίτο γάμο παντρεύτηκε τον Απόστολο Ζηρό και εργάστηκε ως συντάκτρια του περιοδικού “Γυναίκα” γράφοντας παράλληλα χρονογραφήματα στο “Έθνος” και στην “Αλλαγή”.

Πατέρας της ήταν ο Μιχαήλ Αιλιανός (1896 – 25 Ιουλίου 1966) ήταν Έλληνας οικονομολόγος και πολιτικός. Ήταν ο νεώτερος, και συγχρόνως ένας από τους σημαντικότερους των Ελλήνων οικονομολόγος και κοινωνιολόγος. Η επιστημονική και εγκυκλοπαιδική του μόρφωση ήταν φαινόμενο. Σε ηλικία 22 χρονών άρχισε να εκδίδει το πρώτο στην Ελλάδα οικονομικό φύλλο, τον «Οικονομολόγο Αθηνών». Η επιτυχία του φύλλου αυτού τον ώθησε να εκδώσει και άλλο περιοδικό, σε γαλλική γλώσσα, τον «Economiste d’ Athènes», του οποίου η εμφάνιση σημείωσε αληθινό θρίαμβο. Το 1946 ανέλαβε τη θέση του υφυπουργού συντονισμού στις κυβερνήσεις Τσαλδάρη και στην Κυβέρνηση Δημητρίου Μαξίμου 1947 μέχρι τις 17 Φεβρουαρίου. Στη συνέχεια διορίστηκε Υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου με καθήκοντα Υφυπουργού Τύπου και Πληροφοριών στις κυβερνήσεις του Σοφούλη και Διομήδη μέχρι το 1950.

Ο δικηγόρος Δημήτριος Μπάτσης διευθύντης του περιοδικού “Ανταίος” συνελήφθη στις 23 Οκτωβρίου 1951 στην οδό Σοφοκλέους υπό της Γενικής Ασφαλείας Πειραιώς. Στις 18 Ιανουαρίου παραπέμφθηκε στο Διαρκές Στρατοδικείο Αθηνών και στις 26 Μαρτίου το πρωί εκτελέστηκε στο Γουδί, πίσω από το “Σωτηρία” μαζί με τον Νίκο Μπελογιάννη, τον Ηλία Αργυριάδη και τον Νίκο Καλούμενο, ενώ η Έλλη Παππά, που είχε επίσης παραπεμφθεί, εξαιρέθηκε λόγω προχωρημένης εγκυμοσύνης.

Μιχαήλ Αιλιανός…

https://left.gr/news/san-simera-1951-arhizei-i-proti-diki-toy-nikoy-mpelogianni…

Το 1959 κυκλοφορεί η ταινία του Γερμανού σκηνοθέτη Fritz Lang „Das Indische Grabmal / The Indian Tomb”. Το 1955 ο Μάνος Χατζηδάκις γράφει το τραγούδι «Ιλισσός». Πώς τον λέν‘, πώς τον λέν‘ τον ποταμό, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ (το μικρό μου μυστικό). Στις 19 Μαρτίου του 1960 εγκαινιάζεται το κλειστό γήπεδο της Λεωφόρου, το πρώτο κλειστό γυμναστήριο που κατασκευάστηκε στην Ελλάδα, γνωστό ως «Τάφος Του Ινδού». Στις 17 Μαρτίου 461 μ.χ πεθαίνει ο Άγιος Πατρίκιος έχοντας ταυτίσει το τριφύλλι με την Τριαδικότητα. Από τον 1^ο αι. το τριφύλλι συνδέεται με την τύχη και ο Παναθηναϊκός το υιοθετεί ως έμβλημα από το 1918.

Το 2024 ο Ιλισσός κυλάει ακόμα κάτω από τη Λεωφόρο, με πρασινάδες και πουλιά να κατακλύζουν την καλά θαμμένη κοίτη του. Την ίδια χρονιά και σε ξέφρενους ρυθμούς Bollywood, το COMOTIRIO, πιστό στην υπογράμμιση χώρων με ιστορικό φορτίο μέσα από τη σύζευξή τους με καλλιτεχνικά δρώμενα, συνδιαλέγεται με τον αστικό μύθο του κλειστού γηπέδου και της ευρύτερης περιοχής. Με δύο γλυπτικές εγκαταστάσεις μεικτών μέσων αναδεικνύει αθέατα στοιχεία του υπόγειου σταδίου, το οποίο πήρε το προσωνύμιό του «Τάφος Του Ινδού» από τις σκηνές της ομώνυμης ταινίας: λόγω της στενότητας, των επιπέδων και της απότομης κατηφορικής σκάλας θύμιζε την κατακόμβη του φιλμ.

Περισσότερα comotirio.com

Οι εκδόσεις Παρισιάνου παρουσίαζουν την Παρασκευή 5 Απριλίου στις 19:30 στο βιβλιοκαφέ Zatopek το βιβλίο της Γιώτας Βάσση “Φιλείν και Εράν”.

 Ένα βιβλίο αφιερωμένο στον έρωτα που μας μεταμορφώνει, μετατοπίζει τις σταθερές μας, αλλάζει τον προσανατολισμό μας, μάς παιδεύει, μάς εξάπτει και μάς πονά, και, εντέλει, μάς καταξιώνει ως υπάρξεις.

Κάθε έρωτας είναι μοναδικός, διαφορετικός, έχει τη δική του δυναμική. Ταυτόχρονα, ο έρωτας είναι καθολικός, άχρονος και πανανθρώπινος· συνάμα, εξαρτώμενος, σε κάποιον βαθμό, από την εποχή-πλαίσιο, καθώς ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι οι άνθρωποι ερωτεύονται σε ιστορικό, πολιτικό και πολιτισμικό κενό.

(περισσότερα…)

Ο Μιλτιάδης Καρύδης γεννήθηκε στις 9.5.1923 στο Γκντασκ της Πολωνίας. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Δρέσδη και στη συνέχεια (όταν άρχισαν να συσσωρεύονται απειλητικά τα προμηνύματα του Πολέμου) ήρθε το 1938 οικογενειακώς στην Αθήνα όπου τελείωσε τη Γερμανική Σχολή στην Αραχώβης. Με προτροπή του Μανώλη Καλομοίρη (που τον πήρε υπότροφο στο Εθνικό Ωδείο) σπούδασε πιάνο με την Ήβη Πανά. Παράλληλα έκανε ιδιαίτερα μαθήματα θεωρητικών με τον Θ. Βαβαγιάννη. Το 1942 άφησε την Αθήνα για να συνεχίσει ανώτερες σπουδές στη Μουσική Ακαδημία της Βιέννης κι αυτό γινόταν ώς τον Οκτώβριο του 1944, οπότε αρνήθηκε (μαζί με άλλους Έλληνες φοιτητές) να υπογράψει δήλωση υποστήριξης της «Νέας Τάξης» (που θα επικρατούσε στην Ευρώπη μετά την υποτιθέμενη χιτλερική νίκη), με αποτέλεσμα να αποβληθούν όλοι και να απειληθεί η φυσική τους υπόσταση. Το τέλος του Πολέμου βρήκε τον Έλληνα αρχιμουσικό να φοιτά και πάλι στην Ακαδημία της Βιέννης, από την οποία πήρε δίπλωμα το 1947 έχοντας μαθητεύσει κοντά στους περίφημους Γιόζεφ Μαρξ και Χανς Σβαρόφσκυ (αργότερα, πήρε μαθήματα και από τους Χέρμαν Σέρχεν και Χ. φον Κάραγιαν).

Η επίσημη σταδιοδρομία του ξεκίνησε ήδη από το 1946, όταν εκτελούσε χρέη πιανίστα-εκπαιδευτή στο Θέατρο «in der Josephstadt», όπου με μύριες όσες αντιξοότητες κατάφερε να «ανεβάσει» μεταξύ άλλων, τον «Τσάρεβιτς» του Λέχαρ, το «Σπίτι των 3 κοριτσιών» των Σούμπερτ-Μπερτέ και την «Τραβιάτα». Στη συνέχεια διετέλεσε μόνιμος μαέστρος στις Όπερες του Μπρέγκεντς (1947-48), του Γκρατς (1948-1959), της Κολωνίας (1959-1962), της Βιέννης (Κρατική Όπερα και Volksoper), ενώ από το 1960, ήταν καλλιτεχνικός δ/ντής της Philarmoniα Hungarica (σύμφωνα με απαίτηση των μουσικών της). Παράλληλα, το 1957-59 ήταν διευθυντής της ΣΟ του Ραδιοσταθμού της Βιέννης και από το 1962 ήταν αρχιμουσικός της Κρατικής Όπερας της Βιέννης και τακτικός μαέστρος της ΣΟ του Ραδιοσταθμού της Κοπεγχάγης, έχοντας ήδη διευθύνει ως προσκεκλημένος μαέστρος στο Μόναχο (Κρατική Όπερα), στη Φλωρεντία (Τeatro Comunale), στο Mπουένος Άυρες (Teatro Colon), κ.ο.κ. Έμεινε καλλιτεχνικός δ/ντής και αρχιμουσικός της Philharmonia Hungarica ώς το 1967. Ακολούθησαν οι γενικές διευθύνσεις: της Φιλαρμονικής Εταιρείας του Όσλο (1969-75), της Συμφωνικής Ορχήστρας του Duisburg (1975-81), της Ορχήστρας Tonkuenstler της Βιέννης (1979-85), ενώ στο διάστημα 1962-1966 ήταν μόνιμος αρχιμουσικός στη ΣΟ της Δανικής Ραδιοφωνίας (Κοπεγχάγη). Διηύθυνε πάνω από 120 διαφορετικές ΣΟ και περίπου 100 χορωδίες (σε Ευρώπη, Αμερική και Άπω Ανατολή), παρουσιάζοντας πάνω από 100 Α’ εκτελέσεις (!) έργων σύγχρονων συνθετών. Το 1962 τιμήθηκε με τον γερμανικό τίτλο του Generalmusikdirektor, το 1971, με τον αυστριακό τίτλο του Professor και το 1991 (πράγματι, μόλις το 1991!) βραβεύτηκε και από την Ακαδημία Αθηνών. Επίσης, στην Επέτειο των 100 χρόνων από την γέννησή του Bartok, τιμήθηκε με το μετάλλιο “Bela Bartok”, για την προσφορά του στη διάδοση του έργου του μεγάλου Ούγγρου συνθέτη, ενώ λίγο πριν από τον θάνατό του παρασημοφορήθηκε και από την αυστριακή Κυβέρνηση για τη μεγάλη του μουσική προσφορά. Το 1995 ανέλαβε τη γενική διεύθυνση των μουσικών Συνόλων της ΕΡΤ και του έλαχε ως ύστατος κλήρος να κονταροχτυπηθεί ανάδελφος με τις κάθε λογής αντιξοότητες της ελλ. μουσικής πραγματικότητας. Απεβίωσε την 1η Μαρτίου 1998 από εγκεφαλικό επεισόδιο κατά τη διάρκεια δοκιμών με την ορχήστρα της ΕΡΤ.

Απολυτήριο (Abitur) του πολέμου

Ο Νίκος Αποστολίδης γεννήθηκε στην Κηφισιά Αττικής το 1926.Από το 1938 μέχρι το 1942 φοίτησε στη Γερμανική Σχολή (γερμανικό τμήμα) και συνέχισε, όπου και τελείωσε το γυμνάσιο Κηφισιάς. Η αδελφή του Ίρις είναι επίσης απόφοιτος της Σχολής.

Από το 1945 φοίτησε στη Σχολή Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ (Τμήμα Μηχανικών Μεταλλείων-Μεταλλουργών),από την οποία πήρε το δίπλωμα το 1953, αφού ενδιάμεσα υπηρέτησε στο στρατό (1948-1951).

Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Colorado School of Mines, USA (1953 – 1955) και στη συνέχεια εργάσθηκε γιαένα διάστημα ως μηχανικός μεταλλείων στις ΗΠΑ (1955-1956).

Αφού επέστρεψε στην Ελλάδα, εργάσθηκε ως υπεύθυνος παραγωγής και τεχνικός διευθυντής σε διάφορεςμεταλλευτικές και βιομηχανικές εταιρίες (μεταλλεία Α. Αποστολίδη, μεταλλεία Σκαλιστήρη, ΜΥΚΟΜΠΑΡΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗ, ΓΕΝΙΚΗ ΚΕΡΑΜΙΚΗ Α.Ε. (1956 – 1977).

Κατόπιν εργάσθηκε ως Γενικός Διευθυντής – Διευθύνων Σύμβουλος στη ΓΕΜΕΕ ΑΕ , θυγατρική της ΕΤΒΑ (1977-1979), και στη συνέχεια (1979 – 1982) εργάσθηκε ως Γενικός Διευθυντής του ΙΓΜΕ (Ινστιτούτο Γεωλογικών καιΜεταλλευτικών Ερευνών).Εργάσθηκε επίσης ως μελετητής στην Ελληνική Εταιρία Βιομηχανικών και Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων(ΕΛΕΒΜΕ) (1982 – 1984)

Από το 1984 έως το 1994 δίδαξε ως καθηγητής στη Σχολή Μηχανικών Μεταλλείων – Μεταλλουργών του ΕΜΠ, τηςοποίας διετέλεσε και πρόεδρος.

Παράλληλα, υπήρξε μελετητής και τεχνικός σύμβουλος επιχειρήσεων (1985 – 2000).

Νίκος Αποστολίδης: “Ήταν ληστρικά τα δάνεια που λάβαμε από την Αγγλία;”…

Ο Αλφρέδος Λούβαρις γεννήθηκε το 1921 και εμφανίζεται το 1935 στα μαθητολόγια της Β’ Γυμνασίου. Ήταν γιός του Νικολάου Λούβαρι (1887 – 1961), ο οποίος ήταν Έλληνας θεολόγος, καθηγητής και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στο βιογραφικό του:

Στις 29 Απριλίου του 1941 ήταν ένας από τους προτεινόμενους για υπουργοποίηση από τον Γεώργιο Τσολάκογλου. Όμως παραιτήθηκε αμέσως χωρίς να ορκιστεί, επικαλούμενος ως δικαιολογία την είσοδο των Ιταλών στην Αθήνα. Ο Λούβαρις, ο οποίος θεωρούνταν εγγυητής της διατήρησης μιας στάσης ανοχής της Εκκλησίας της Ελλάδος απέναντι στις Γερμανικές κατοχικές δυνάμεις, συνέβαλε στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης προς το πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού εκ μέρους των Γερμανών καθώς συνέταξε έκθεση που την υπέβαλε στη Γερμανική Πρεσβεία, η οποία διαβιβάστηκε στο Βερολίνο, και τελικά εγκρίθηκε η αντικατάσταση του Αρχιεπισκόπου Χρύσανθου. Ήταν υπουργός παιδείας και στην τρίτη κατοχική κυβέρνηση του Ιωάννη Ράλλη από τις 7 Απριλίου 1943 έως τις 12 Οκτωβρίου 1944. κατόπιν έντονης πίεσης του Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού.

Ο ίδιος στα Απομνημονεύματά του γράφει πως η συμμετοχή του στην τελευταία κατοχική κυβέρνηση υπαγορεύθηκε από το αίσθημα ευθύνης του ως πνευματικού ανθρώπου απέναντι στην πατρίδα του και των συνανθρώπων του απέναντι της μανίας του ναζιστικού τέρατος. Τον Μάιο του 1944 απολύθηκε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών λόγω της δίκης και καταδίκης του σε πενταετή φυλάκιση για τη συμμετοχή στην κυβέρνηση του Ιωάννη Ράλλη. Αν και ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός κλήθηκε στη δίκη από τον Λούβαρι ως μάρτυρας υπεράσπισης αυτός δεν παρέστη….

Στις παραμονές της δίκης του κι ενώ ήταν προφυλακισμένος, ο γιος του Αλφρέδος απήχθη και δεν βρέθηκε ποτέ. Τσιρώνης 2010, σελ. 419, υποσ. 867, Ρηγόπουλος 2011, σελ. 150

Δείτε το βιογραφικό του Νικολάου Λούβαρι…

karellas_outlines

Με ιδιαίτερη χαρά θα υποδεχθούμε στην αίθουσα εκδηλώσεων της Σχολής μας, την Τετάρτη 27 Μαρτίου 2024, στις 11:55, τον καθηγητή Σωτήριο Καρέλλα , στο πλαίσιο της σειράς εκδηλώσεων Φυσικών Επιστήμων, Science Moments. Ο ομιλητής θα αναπτύξει το θέμα:

«Οδεύοντας προς την κλιματική ουδετερότητα – Τα ενεργειακά συστήματα του μέλλοντος»

παρουσία των μαθητριών και των μαθητών της 10ης και 11ης τάξης και στη συνέχεια θα δεχθεί ερωτήσεις από το κοινό και θα ακολουθήσει ανοιχτή συζήτηση.

Ο κ. Σωτήριος Καρέλλας, καθηγητής στον τομέα Θερμότητας της Σχολής Μηχανολόγων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Διευθυντής του Εργαστηρίου Θερμικών Διεργασιών, επισκέπτης καθηγητής στο Technische Universität München και στο Universität

Bayreuth της Γερμανίας, μιλά για νέα ενεργειακά συστήματα, τα οποία προσφέρουν ελπιδοφόρους τρόπους για τη μείωση των εκπομπών CO 2 και την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής.

Στο πλαίσιο της παρούσας ομιλίας θα παρουσιαστούν οι στόχοι, οι οποίοι έχουν τεθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση για κλιματική ουδετερότητα, ενώ θα αναλυθούν ενεργειακά συστήματα που αναμένεται να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών σε κεντρικές και αποκεντρωμένες εφαρμογές.

Σας προσκαλούμε, λοιπόν, θερμά να παρακολουθήσετε την εκδήλωση σε απευθείας μετάδοση μέσω live-streaming, ακολουθώντας στις 27.3.24 και ώρα 11:55 τον ακόλουθο σύνδεσμο:

Join Zoom Meeting

https://us06web.zoom.us/j/89056854800

Meeting ID: 890 5685 4800

Με άρθρο της στην ηλεκτρονική σελίδα NOMIKI BIBLIOTHIKI Daily (24/3/2024), η νομικός και ιστορικός Λύντια Βελισσαρίου – Τρίχα (’67) γράφει για την Επανάσταση και τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο. Σημειώνεται ότι σύντομα θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Πατάκη το βιβλίο της συγγραφέως για τη βιογραφία του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου.

Περισσότερα…

Am Montag, dem 25. September 2023, nahm die international erfolgreiche Rednerin Esther O’Callaghan virtuell an unserer naturwissenschaftlichen Veranstaltungsreihe „Science Moments“ teil.

Ihr Vortrag fokussierte sich auf das stets aktuelle Thema „The future of work and learning“. Als Gründerin und CEO von hundo.xyz gilt sie als Expertin für neue Karrieremöglichkeiten im Metaversum und Web 3. Ihr Anliegen ist es, der jungen Generation Gen Z die nötigen Fähigkeiten zu vermitteln, um überall auf der Welt arbeiten und lernen zu können.

Während des Vortrags erläuterte sie den Unterschied zwischen Web 2 und Web 3 und unterstrich moderne technologische Berufe wie Community-Management, Programmierung, Blockchain-Entwicklung, digitales Marketing und „Zero Knowledge“, sowie kreative Berufe wie Digitalarchitektur und digitale Mode, die die Möglichkeit bieten, digitale Welten zu gestalten.

Wir hoffen, dass das Thema für unsere SchülerInnen Anreize und Impulse geschaffen hat, sich mit dem digitalen Zeitalter auseinanderzusetzen.

Im Kunstunterricht schufen die SchülerInnen unter der Anleitung von Frau Enzmann und Frau Simantira Werke, die in einer Collage gesammelt wurden, die man ihr als Geschenk überreichte.

Με μεγάλη μας χαρά υποδεχόμαστε την πρωτοβουλία της DSA, η οποία προσκαλεί αποφοίτους όλων των ετών την Τετάρτη 29 Μαΐου 2024 στις 20:00 στην πρώτη βραδιά αποφοίτων.

Η εκδήλωση, η οποία διοργανώνεται με την υποστήριξη του Συλλόγου Αποφοίτων της DSA, θα πραγματοποιηθεί στους χώρους της Σχολής.

Παρακαλούμε, επιβεβαιώστε τη συμμετοχή σας μέχρι τις 30 Απριλίου 2024, συμπληρώνοντας την ακόλουθη φόρμα συμμετοχής.

Θα περάσουμε μια υπέροχη βραδιά!

Ο Γεώργιος Ράλλης γεννήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 1918 και καταγόταν από οικογένειες με πλούσια παράδοση στην πολιτική ζωή της Ελλάδας, τόσο από την πλευρά του πατέρα του όσο και από την πλευρά της μητέρας του. Προπάππους του ήταν ο Γεώργιος Α. Ράλλης, νομικός και πολιτικός και παππούς του ήταν ο Δημήτριος Ράλλης, ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας στα προπολεμικά χρόνια.

Σχολείο πήγε στη Γερμανική Σχολή Αθηνών και ήταν συμμαθητής με τη Δέσπω Διαμαντίδου και τον Απόστολο Πίτσο στην Γ’ Τάξη τη χρονιά 1926-27. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών απ’ όπου αποφοίτησε το 1939 και κατατάχθηκε στον Στρατό και η κήρυξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου τον βρήκε να υπηρετεί ως ανθυπίλαρχος στο Ιππικό αλλά με την κατέρρευση του μετώπου επέστρεψε στην Αθήνα και ασχολήθηκε με τη δικηγορία.

Εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής Αθηνών με το Λαϊκό Κόμμα το 1950. Διετέλεσε υπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως (1954–1956) και υπουργός Δημοσίων Έργων και Συγκοινωνιών (1956–1958), υπουργός Εσωτερικών (1961–1963) και Δημοσίας Τάξεως και προσωρινός υπουργός Κοινωνικής Προνοίας, θέση στην οποία τον βρήκε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, όπου εξορίστηκε στην Κάσο

Στην πρώτη κυβέρνηση εθνικής ενότητας υπό τον Καραμανλή το 1974, ανέλαβε το Υπουργείο Προεδρίας της Κυβερνήσεως, κατόπιν ανέλαβε το Υπουργείο Παιδείας για να εισηγηθεί την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση με την υποχρεωτική εννιάχρονη εκπαίδευση και την καθιέρωση της δημοτικής σε όλες της βαθμίδες της εκπαίδευσης και της Διοίκησης.

Το 1978 ανέλαβε το Υπουργείο Εξωτερικών και ολοκλήρωσε τις διαπραγματεύσεις για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, υπήρξε δε ο πρώτος Έλληνας υπουργός Εξωτερικών που επισκέφθηκε την Μόσχα μετά την Μεταπολίτευση.

Με την άνοδο του Κ. Καραμανλή στην Προεδρία της Δημοκρατίας, ανέλαβε πρωθυπουργός της Ελλάδας (από τις 9 Μαΐου 1980) και ενάμισυ χρόνο μετά στις 19 Οκτωβρίου του 1981 έχασε τις εκλογές από τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Στις 29 Μαρτίου του 1993, παραιτήθηκε από βουλευτής και αποσύρθηκε οριστικά από την πολιτική, αλλά μέχρι την τελευταία ημέρα της ζωής του, διατήρησε πολιτικό γραφείο επί της οδού Ακαδημίας στην Αθήνα.

Πέθανε από ξαφνική καρδιακή προσβολή στις 15 Μαρτίου 2006 σε ηλικία 87 ετών.

Το βιβλίο του Γ. Ράλλη από τις εκδόσεις Παρισιάνου…

.

Die DEUTSCHE SCHULE ATHEN

sucht zum 01.09.2024 für 3 Jahre (Verlängerungsmöglichkeit)

Stellenumfang: Vollzeit

Eine Ortslehrkraft

für die Fächerkombination Deutsch + Beifach (bevorzugt Englisch)

Die Deutsche Schule Athen (DSA) ist eine deutsche Auslandsschule mit einem umfassenden Bildungsangebot für Kinder ab 3 Jahren vom Kindergarten über die Grundschule bis zum deutschen internationalen Abitur.

Wir erwarten:

• Fundierte Kenntnisse der curricularen Vorgaben für die entsprechende Fächer
• Möglichst Berufserfahrung an einer öffentlichen oder privaten Regelschule
• Deutschkenntnis auf muttersprachlichem Niveau
• Ein abgeschlossenes Lehramtsstudium (D/A/CH) mit Lehrbefähigung für die Sekundarstufen I und II
• Teamfähigkeit, Flexibilität, hohe Belastbarkeit und Freude an der Arbeit mit Kindern

Wir bieten:

• Ein anspruchsvolles Arbeitsumfeld an einer renommierten deutschen Auslandsschule
• Gute kollegiale Zusammenarbeit in einem multikulturellen Kollegium
• Begleitung und Unterstützung bei der Einarbeitung durch erfahrene Kollegen und Kolleginnen
• Angemessene Bezahlung und Beteiligung an Ausreise-/Heimreisekosten

Ihre aussagekräftige vollständige Bewerbung (Anschreiben, Motivationsschreiben, Lebenslauf, Lichtbild und Zeugnisse) richten Sie bitte in deutscher Sprache bis 12.04.2024 – bitte nur in elektronischer Form – an die Schulleitung der Deutschen Schule Athen, unter bewerbungen@dsathen.gr

Ο Γιώργος Δεπάστας (΄63) υπογράφει τη μετάφραση της  σαρδόνιας, σκοτεινής κωμωδίας “Ο Άσχημος” του Marius Von Mayenburg, με πρωταγωνιστές τους Ορφέα Αυγουστίδη, Γιάννη Κλίνη, Μαίρη Μηνά και Ηλία Μουλά, σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή.

Τέσσερις ηθοποιοί σε οκτώ ρόλους εναλλάσσοντας σκηνές και χαρακτήρες με καταιγιστικό ρυθμό, σ’ αυτή την καυστική σάτιρα για τη βιαιότητα της σύγχρονης ναρκισσιστικής κοινωνίας, όπου η εικόνα και το κοινωνικό status καθορίζει πλέον, περισσότερο από ποτέ, τον πυρήνα της ύπαρξής μας.

ΝΕΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ Προφήτου Δανιήλ 3, Αθήνα 104 35, τηλ 2118005141

Περισσότερα: https://www.more.com/theater/asximos/

Είχε αρκετό κόσμο, των Βαΐων, πριν εκδράμουν όλοι για Πάσχα.

Πρώτα ποτίσαμε τα δεντράκια του Χρήστου. Μερικά αναπτύσσονται καλά.

Μετά βόλτα στα ψηλά της Πάρνηθας:  Προς Μον Παρνές > διάσχιση Χούνης κάτω από το Μπάφι > Κοντά στο Φλαμπούρι > πηγή Κορομηλιά > Μεσιανό Νερό > επιστροφή από μονοπάτι πάνω από την περιφερική  άσφαλτο του βουνού.

Μικρή στάση για γλυκό στο Μπάφι. (περισσότερα…)

Ο Κώστας Πετρογιάννης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1941 και αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή το 1960, τη χρονιά δηλαδή που αποφοίτησαν οι πρώτοι Έλληνες, δέκα στο σύνολο, μετά το άνοιγμα της σχολής το 1956.

Σπούδασε οικονομικές επιστήμες στο Παναεπιστήμιο του Μονάχου και ολοκλήρωσε τον κύκλο με μία διπλωματική εργασία στην ευρωπαϊκή ιστορία. Αργότερα αποφοίτησε από τη Σχολή Γερμανών Δημοσιογράφων και εργάστηκε αρχικά ως ρεπόρτερ στην ελληνόφωνη ραδιοφωνική εκπομπή του Μονάχου, στην οποία το 1978 ανέλαβε προϊστάμενος.

Το 2009 εξέδωσε το μυθιστόρημά του «Ενέδρα στην οδό Ομήρου» (Εκδόσεις Ηρόδοτος), μία μυθιστορία όπως ο ίδιος την περιγράφει, αφού πρόκειται για κάτι ανάμεσα σε βιογραφία και μυθιστόρημα γύρω από πραγματικά πρόσωπα, τα οποία ο αναγνώστης εύκολα μαντεύει.

Στο βιβλίο του J.G.Hansen αναφέρονται στην σελιδα 18 τα ονόματα των 11 παιδιών της πρώτης εκείνης τάξης, με την οποία ξεκίνησε την λειτουργία της η Γερμανική Σχολή στην οδό Σκουφά το 1896, όταν ιδρύθηκε, και που όπως είναι γνωστό, τα πρώτα μαθήματα άρχισαν στις αρχές Ιανουαρίου 1897.

Ανάμεσα στα παιδιά αυτά διαβάζουμε δύο ονόματα, που μάλλον προκειται για δύο αδέλφια: τον Kimon Grundmann (γεννημένος το 1891, 5 ετών το 1896) και την Sophie Grundmann. Για την Sophie δεν βρέθηκαν στοιχεία, για τον Kimon όμως είδαμε ότι εξελίχθηκε σε σημαντικό αρχαιολόγο, συνεργάτη του DAI (Γερμανικό Αραχαιολογικό Ινστιτούτο).

Όπως προκύπτει από την εξαιρετική εργασία της Alexandra Kankeleit, ερευνήτριας του DAI, ο Kimon Grundmann αναφέρεται πρώτη φορά το 1930 ως βοηθός την εποχή που Διεθυντής στο DAI στην Αθήνα ήταν ο Georg Karo και 2ος Διευθυντής ο Walther Wrede (το όνομα του Wrede το έχουμε αναφέρει και στο άρθρο “Τα παιδιά των αρχαιολόγων στα χρόνια της Αραχώβης”) και παραμένει και την περίοδο 1941-44 όταν πλέον Διευθυντής είναι ο Wrede.

Ο Kimon Grundmann (1891-1968) υπήρξε λόγω γέννησης, οικογένειας και σπουδών στενά συνδεδεμένος με την Ελλάδα (ήταν προφανώς από την πλευρά της μητέρας του κατά το ήμισυ Έλληνας και ένας από τους πρώτους μαθητές της Γερμανικής Σχολής

Αθηνών). Το 1928 ξεκίνησε τη συνεργασία του με το ΓΑΙ Αθηνών ως διοικητικός υπάλληλος και ήταν αυτοδίδακτος αρχαιολόγος. Σταδιακά ασχολήθηκε και με αρχαιολογικά ζητήματα, κυρίως με ανασκαφές προϊστορικού ενδιαφέροντος. Επιπλέον τον διέκρινε μεγάλο ταλέντο στο αρχαιολογικό σχέδιο.

Το 1934 έγινε μέλος του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος, ενώ το 1942 αναδείχθηκε σε επιστημονικό τμηματάρχη του ΓΑΙ Αθηνών και διηύθυνε δικές του ανασκαφές. Μετά τον πόλεμο ήταν ανεπιθύμητος στην Ελλάδα, σύμφωνα με δική του μαρτυρία, γεγονός που του στοίχισε πολύ. Το 1955 του επετράπη ξανά η είσοδος στη χώρα και έγινε βοηθός του Vladimir Milojčić στην ανασκαφή στην Άργισσα Μαγούλα, στη Θεσσαλία.

Review of: Alram-Stern, E. & Dousougli-Zachos, A. (2015). Die deutschen Ausgrabungen 1941 auf der Visviki-Magula/Velestino. Die neolithischen Befunde und Funde

https://www.kankeleit.de/pdfs/dai-athen-2018_1-64-87-mc.pdf