Στο τελευταίο τεύχος (no 1001) της Οικονομικής Επιθεώρησης, που εκδίδει η Αλεξάνδρα Βοβολίνη και που ανακοινώσαμε στο προηγούμενο montags, παρουσιάζονται δύο βιβλία: το νέο βιβλίο του Τάσου Γιαννίτση και το γνωστό μας βιβλίο του Απόστολου Πίτσου“ΠΙΤΣΟΣ”.
Ανάμεσα σ’ αυτά και ένα ακόμη βιβλίο, αυτό της Μαριλένας Κασιμάτη με τις αναμνήσεις του Έρνστ Τσίλλερ σε μία δίγλωσση έκδοση.
Την Πέμπτη 17/12 στις 21:00 η εικαστικός Κυριακή Γονή καλεσμένη της Κατερίνας Ζαχαροπούλου στην τηλεοπτική εκπομπή Εποχή των Εικόνων στη ΕΡΤ2.
Η εκπομπή θα είναι διαθέσιμη και στο ERTflix. Δείτε το τρέηλερ εδώ…
Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη της εικαστικού Paula Lakah (’72) δημοσίευσε η ιστοσελίδα The Real Woman στις 30/11/2020. Γλυπτική, κόσμημα και design, εναλλάσσονται στις αναζητήσεις της Paula, ενώ δημιουργίες της έχουν παρουσιαστεί σε γνώστες γκαλερί στην Αυστρία, την Ολλανδία, την Γερμανία και φυσικά την Αθήνα και άλλες πόλεις.
Η ανατολική και δυτική της καταγωγή, μαζί με την εκ γενετής περιέργεια που τη διακατέχει για τα «κρυφά» μηνύματα πίσω από την εικόνα, όπως και η αδιάλειπτη αναζήτηση του τρόπου που είναι φτιαγμένα τα υλικά πράγματα, έγιναν οι καταλύτες που παραμέρισαν την αρχική επιλογή της αρχιτεκτονικής και έσπρωξαν την Paula Lakah στο πολύχρωμο μεθύσι της καλλιτεχνικής έκφρασης. Γλυπτική, κόσμημα και design, εναλλάσσονται σταθερά στις δημιουργικές αναζητήσεις της.
Γεννήθηκε στο Κάϊρο με καταβολές από Συρία και Ελλάδα, στην οποία ήρθε στα δέκα της χρόνια όπου και φοίτησε στη Γερμανική Σχολή Αθηνών. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο του Μονάχου και συνέχισε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στην αναστήλωση παλαιών κτιρίων. Η φιλοσοφία της, που εστιάζει στο ότι «Τίποτε δεν είναι αυτό που φαίνεται», τη συνόδευσε σε μια νέα της διαδρομή: στην δημιουργική αναζήτηση της ουσίας, των υπαινιγμών και των κρυφών μηνυμάτων με όχημα την γλυπτική, το κόσμημα και το design.
Δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ του Σαββάτου 12/12/2020 άρθρο του Τάσου Γιαννίτση (’62, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, π. υπουργός) με τίτλο “Θεωρία και πράξη στο κενό των επενδύσεων“.
Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη το νέο βιβλίο του πρώην υπουργού, καθηγητή Τάσου Γιαννίτση με τίτλο «Ασφαλιστικό, Ανάπτυξη, Μακροοικονομία. Οι κρίσιμες διασυνδέσεις».
Στόχος μου στο βιβλίο αυτό είναι να συμβάλω ώστε η συζήτηση για το ασφαλιστικό να μετατοπιστεί από το ατομικό στο συλλογικό επίπεδο. Να αναδείξω τις αναπτυξιακές και μακροοικονομικές επιπτώσεις του ασφαλιστικού. Αυτές έχουν παραμείνει στο περιθώριο των αναλύσεων, παρόλο που είναι εξαιρετικά κρίσιμοι παράγοντες για την πορεία της χώρας – και του ασφαλιστικού. Η έμφαση που δίνεται στις επιμέρους ρυθμίσεις του ασφαλιστικού που αφορούν τις συντάξεις και η αδιαφορία για τις αναπτυξιακές διαστάσεις, που επίσης -αλλά μέσα από διαφορετικές διαδικασίες- καθορίζουν το εισόδημα, την απασχόληση και το βιοτικό επίπεδο των ασφαλισμένων, είναι το ίδιο όπως αν κοιτάζει κανείς το δέντρο αντί το δάσος. Και τα δύο, βέβαια, έχουν σημασία, όμως, έπειτα από τόσες παρεμβάσεις και μη παρεμβάσεις στα χρόνια της κρίσης και έπειτα από τόσα γκρεμίσματα προσδοκιών, η ανάλυση των αναπτυξιακών επιπτώσεων του ασφαλιστικού και ιδίως οι μορφές αλληλεξάρτησής του με πολλά γνωστά, αλλά και νέα, προβλήματα κινείται σε ένα επικίνδυνο κενό.
Συνεπώς, η μεγάλη πρόκληση στα επόμενα χρόνια δεν είναι συνάρτηση απλώς του αν και με ποιον τρόπο θα αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα του ασφαλιστικού. Είναι πώς ξεπερνιούνται αντιλήψεις και στρατηγικές που, μέχρι τώρα, με αναφορά στο ασφαλιστικό μπλοκάρουν συνολικά την πορεία της χώρας προς μια ισχυρότερη αναπτυξιακή τροχιά. Λύση, αν υπάρξει, δε θα προκύψει μέσα από κάποιες ακόμα αλλαγές, όπως αυτές που έχουν θεσπιστεί στα τελευταία είκοσι χρόνια. Μια λύση αποτελεί συνάρτηση μιας αλυσίδας πολιτικών και μιας διαφορετικής κατανόησης της αλληλουχίας των προβλημάτων, που βρίσκονται έξω από το ασφαλιστικό σύστημα το ίδιο.
Στην πορεία αυτής της γραφής, έτυχε να σταθώ σε μια φράση του Αλμπέρ Καμύ: “Ίσως και να μην έχει σημασία αν όσα κάνει κανείς έχουν νόημα ή όχι. Σημασία έχει να βλέπει κανείς μόνο αν αυτά αποτελούν απάντηση στις ελπίδες των ανθρώπων”. Μιλώντας για ελπίδες των ανθρώπων, αυτό που διασφαλίζει ότι δε θα τις διαψεύσει κανείς είναι η ειλικρίνεια. Έτσι, παραφράζοντας λίγο τη ρήση του Κέυνς, ότι “μια τέτοια κοινωνία είναι δούλη των ιδεών κάποιου πεθαμένου οικονομολόγου”, θεωρώ ότι η κοινωνία μας πρέπει να ξεπεράσει το σύνδρομο του να παραμένει δούλη νεκρών ιδεών ζωντανών οικονομολόγων, πολιτικών, και πολλών άλλων, που επηρεάζουν την πορεία της προς το μέλλον. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Ο Αντώνης Ρεγκάκος, απόφοιτος του 1975, εξελέγη Αντιπρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών στις 14 Δεκεμβρίου 2020. Δείτε το άρθρο που δημοσίευσε η εφημερίδα Ναυτεμπορική:
Η Ολομέλεια της Ακαδημίας Αθηνών εξέλεξε σήμερα Αντιπρόεδρό της για το έτος 2021 τον Ακαδημαϊκό κ. Αντώνιο Ρεγκάκο. Πρόεδρος της Ακαδημίας για το ίδιο έτος θα είναι ο κύριος Λουκάς Γ. Χριστοφόρου.
Ο Αντώνιος Ρεγκάκος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1975. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Freiburg im Breisgau της Γερμανίας Κλασική Φιλολογία, Αρχαία Ιστορία και Αρχαιολογία. Το 1982 αναγορεύθηκε διδάκτωρ.
Ως υποψήφιος υφηγητής, έλαβε εντολή διδασκαλίας στο Πανεπιστήμιο του Freiburg, συνέχισε τη συγγραφή της διατριβής με τίτλο Apollonios Rhodios und die Antike Homererklärung, την οποία είχε αρχίσει πριν να εκπληρώσει τις στρατιωτικές υποχρεώσεις του στην Ελλάδα και το 1992 αναγορεύθηκε υφηγητής Κλασικής Φιλολογίας.
Δίδαξε στα Πανεπιστήμια του Freiburg (1992-1996) και της Βιέννης (1994-1995) και από το 1997 είναι καθηγητής της Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Ο Τάσος Γιαννίτσης παραχώρησε μία συνέντευξη στον Άγγελο Κωβαίο στο ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ.
Για τις χαμένες μεταρρυθμιστικές ευκαιρίες του παρελθόντος, την αναγκαιότητα των γενναίων αποφάσεων σήμερα και τους κινδύνους που διατρέχει η χώρα στο μέλλον, μιλάει στη «Βήμα της Κυριακής» ο πρώην υπουργός Τάσος Γιαννίτσης. Με αφορμή το νέο του βιβλίο επισημαίνει την ελληνική δυσανεξία σε αλλαγές και προσαρμογές και τονίζει ότι αν δεν γίνουν τώρα υπερβάσεις σε πολλά ζητήματα, το συλλογικό τίμημα θα είναι μεγάλο τα αμέσως επόμενα χρόνια.
– Κύριε Γιαννίτση, σε τι μοιάζει η σημερινή συγκυρία με εκείνη του 2000; Ήταν τότε οι μεταρρυθμίσεις που επιχειρήθηκαν (και δεν προχώρησαν) όσο αναγκαίες είναι σήμερα; Μήπως διατρέχουμε τον κίνδυνο να είναι το 2029 ένα «νέο 2009»;
«Σήμερα, δεν έχουμε μόνο το ασφαλιστικό. Αυτό πλέον αποτελεί τμήμα ενός συνολικότερου πλέγματος επικίνδυνων μάκρο-απειλών, που θα κυριαρχήσουν στην τρέχουσα δεκαετία (κλιματική αλλαγή, γήρανση, νέες τεχνολογίες, ανισότητες κ.α.). Η πραγματικότητα αυτή θέτει πολλαπλάσιες απαιτήσεις απ’ ότι είκοσι χρόνια πριν, ενώ απαιτεί διορατικότητα και αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον. Φάσεις κρίσης, όπως αυτή του 2009/10, η οποία πριν ξεπεραστεί επικαλύφθηκε από μια δεύτερη, παράλληλη, κρίση, δείχνουν πόσο αλληλένδετοι και πολύμορφοι είναι κίνδυνοι. Η σύνδεση όμως μεταξύ 2009 και 2029 είναι εφιαλτική και ελπίζω να μείνει στη σφαίρα των μύχιων φόβων. Επίσης, το πρόβλημά μας δεν είναι μόνο οι μεταρρυθμίσεις. Το ασφαλιστικό, το εκπαιδευτικό σύστημα, η λειτουργία του Κράτους αναμφίβολα πιέζουν. Όμως προβλήματα αντίληψης, κουλτούρας, γνώσης, προνοητικότητας, ενδιαφέροντος για το μέλλον δεν μεταρρυθμίζονται. Αλλάζουν με δικούς τους ρυθμούς».
– Στο τελευταίο βιβλίο σας «Ασφαλιστικό, Ανάπτυξη, Μακροοικονομία: Οι κρίσιμες διασυνδέσεις», παρουσιάζετε για μία ακόμη φορά το πλέγμα των προβληματικών αντιλήψεων και πρακτικών που οδήγησαν στο αδιέξοδο. Θεωρείτε ότι βρισκόμαστε σε σημείο «τώρα ή ποτέ» ως προς την αναγκαιότητα μεταρρυθμίσεων, μεταξύ των οποίων και η ασφαλιστική;
«Στο ασφαλιστικό, το “τώρα” το χάσαμε. Οι επιπτώσεις του στην ανάπτυξη, στα δημοσιονομικά, στην κοινωνική πολιτική, στην απασχόληση, στη φορολογία, στις ανισότητες είναι εντονότατες και υπόγειες. Όπως αναλύω στο βιβλίο μου, αν δεν κάνουμε υπερβάσεις σε πολλά ζητήματα στη δεκαετία αυτή (και στο ασφαλιστικό), το συλλογικό μας τίμημα θα είναι ακόμα πιο οδυνηρό».
– Είναι αυτός ο λόγος για τον οποίο σημειώνετε ότι είναι το τελευταίο βιβλίο σας για το θέμα;
«Στην πορεία μου πάντα με προσέλκυσε η εξέλιξη της πραγματικότητας, οι νέες θεματικές, η ανάγκη να σκεφτώ κάτι διαφορετικό. Οι αλλαγές στο διεθνές περιβάλλον και στη χώρα στις δεκαετίες που πέρασαν είναι φανταστικές. Το να στριφογυρίζει κανείς συνεχώς στα ίδια δεν είναι το πιο συναρπαστικό. Για το ασφαλιστικό ό,τι είχα να πω, το είπα».
– Η πανδημία έχει επιφέρει δραστικές αλλαγές στο πεδίο της εργασίας (ευελιξία, τηλεργασία, ωράρια, κλπ); Πώς βλέπετε την εξέλιξη;
«Ο χώρος της εργασίας θα έχει πληγεί βαριά στο χρόνο της πανδημίας. Μειώσεις εισοδημάτων, απολύσεις, μερική απασχόληση, αβεβαιότητα, τηλεργασία αποτελούν μερικά μόνο από τα προβλήματα. Ένας νέος κίνδυνος είναι να ενταθεί η εξ αποστάσεως εργασία μεταξύ χωρών. Για μια χώρα όπως η δική μας, που επικεντρώνεται σε μορφές παραγωγής απλής και μέσης τεχνολογίας, η κάλυψη αναγκών από εργαζόμενους άλλων χωρών, με χαμηλότερες αμοιβές, αποτελεί μια πρόσθετη απειλή, με διπλή μορφή: να επηρεαστεί αρνητικά η ζήτηση Ελλήνων εργαζόμενων και να αποκτήσουν άλλες χώρες μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα απέναντί μας. Ταυτόχρονα, πάντως, θα επωφεληθούν και Έλληνες εργαζόμενοι».
Μήπως όλα αυτά διαμορφώνουν μία προϋπόθεση για ταχύτερες μεταρρυθμίσεις;
«Το θέμα των μεταρρυθμίσεων έρχεται και επανέρχεται από περισσότερες οπτικές. Η ιστορία δείχνει ένα κανόνα: κοινωνίες που κατανοούν τις αλλαγές στην πραγματικότητα γύρω τους, αξιοποιούν ευκαιρίες, αντιμετωπίζουν έγκαιρα απειλές, σκέφτονται δημιουργικά, διασφαλίζουν πλεονεκτήματα. Κοινωνίες που είναι δύσκαμπτες, ιδεοληπτικές, αλλόκοτες ή φοβικές πληρώνουν σοβαρό τίμημα. Νομίζω ότι στη μεγάλη φάση που διατρέχουμε είμαστε πιο κοντά στη δεύτερη κατηγορία, αλλά υπάρχουν και περίοδοι που κινούμαστε αν όχι στην πρώτη, πάντως πιο κοντά στην πρώτη».
– Διανύουμε μία περίοδο που χαρακτηρίζεται από ένα πρωτοφανή συνδυασμό οικονομικής κρίσης, χαμηλού κόστους δανεισμού και δημοσιονομικής ελευθερίας. Κρατικές ενισχύσεις παντού, επιδόματα, επιδοτήσεις. Διακρίνετε έναν κίνδυνο, ειδικώς για την Ελλάδα, να παγιωθεί μία νέου τύπου παρασιτική νοοτροπία; Πώς μπορεί να σπάσει αυτός ο κύκλος;
«Κατ΄ αρχάς ένας μεγάλος επικίνδυνος κύκλος στον οποίο κινούμαστε για δέκα χρόνια, είναι η κατάρρευση των επενδύσεων και της εθνικής αποταμίευσης και η εκτόξευση των καταναλωτικών δαπανών, που περιλαμβάνουν κρατικά επιδόματα, άλλες ενισχύσεις και συντάξεις. Οι τάσεις αυτές είναι αυτοκαταστροφικές. Ανάπτυξη κανείς και πουθενά δεν πέτυχε με καταναλωτισμό. Όμως, σήμερα, η ανάγκη στήριξης ενός σημαντικού αριθμού εργαζόμενων και επιχειρήσεων είναι τεράστια, τόσο από κοινωνική, όσο και από οικονομική άποψη, με την προϋπόθεση ότι παραμένει μέσα σε κάποια όρια. Είναι κάπως σαν να επενδύουμε στο μέλλον μας.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα βρεθούμε σύντομα αντιμέτωποι με το κόστος, που για αρκετά χρόνια θα επικεντρωθεί ξανά στα δημοσιονομικά και στους αδύναμους ρυθμούς μεγέθυνσης. Ακριβώς για το λόγο αυτό, ο κύκλος πρέπει να “σπάσει”. Έγκαιρα. Όσο πιο πολύ το σπρώχνουμε προς τα εμπρός, τόσο δυσμενέστερες επιπτώσεις θα υφιστάμεθα. Θέλουμε να είμαστε “ιδανικοί αυτόχειρες”»;
– Όλοι αναμένουν το τέλος της πανδημίας και την επόμενη ημέρα. Και πολλοί χαρακτηρίζουν και αυτήν την κρίση «ευκαιρία». Συνεπώς, σημασία έχει η προετοιμασία για την επόμενη περίοδο. Πόσο ρεαλιστικό είναι να αναμένει κανείς γενναίες τομές και μεταρρυθμίσεις, όσο δίνεται κυριολεκτικά ένας αγώνας επιβίωσης;
«Αγώνα επιβίωσης δίνουν άλλοι. Στην Αφρική, στην Ασία, στη Λατινική Αμερική. Για εμάς αυτά είναι άλλοθι. Ποτέ δεν θα παραδεχθούμε ότι οι συνθήκες είναι ευνοϊκές για να αλλάξουμε κάτι. Όταν με μικρές και συνεχείς αλλαγές μπορούσαν να αποτραπούν τα αδιέξοδα, δεν θελήσαμε να κάνουμε τίποτα, αφήνοντας τα προβλήματα να διογκωθούν. Κάθε τόσο ακούει κανείς για μεταρρυθμίσεις και ευκαιρίες. Πότε το κάναμε πράξη; Ποιος ετοιμάζει τον κόσμο για μεταρρυθμίσεις; Πώς μια κοινωνία και ένα πολιτικό σύστημα που αρνείται να κάνει μικρά και λίγα θα κάνει ξαφνικά πολλά και επώδυνα;»
Ο μαθητικός διαγωνισμός για τη δημιουργία του λογοτύπου με το οποίο η Γερμανική Σχολή Αθηνών θα γιορτάσει το 2021 την 125η επέτειό της ολοκληρώθηκε και η Ομάδα Εργασίας που έχει συγκροτηθεί για την προετοιμασία της επετείου των 125 χρόνων παρέλαβε με ιδιαίτερη χαρά τις συνολικά 90 προτάσεις που κατατέθηκαν. Χάρη στις πολλές δημιουργικές και πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις η διαδικασία επιλογής ήταν μια ιδιαίτερη πρόκληση για την Επιτροπή.
Έχουμε, λοιπόν, την χαρά να σας παρουσιάσουμε τώρα τους νικητές/τις νικήτριες του μαθητικού διαγωνισμού:
1η θέση: Ιωάννα Μίζουκι Σιδέρη (4b)
2η θέση: Αθηνά Μαρία Νικήτα (7d)
3η θέση: Αλέξανδρος-Μάρκος Δισακιάς (9d) και Πέτρος-Βασίλειος Αξαρλής (8d)
Το λογότυπο της Ιωάννας Μίζουκι Σιδέρη που κέρδισε την πρώτη θέση θα τύχει επαγγελματικής επεξεργασίας από γραφίστρια και θα είναι το επίσημο επετειακό λογότυπο της DSA.
Δείτε και τα υπόλοιπα λογότυπα που διακρίθηκαν:
 |
 |
 |
| Αθηνά Μαρία Νικήτα (7d) | Αλέξανδρος-Μάρκος Δισακιάς (9d) | Πέτρος-Βασίλειος Αξαρλής (8d) |
Την παραίτησή του από Πρόεδρος του Ελληνογερμανικού Επιμελητηρίου υπέβαλε ο Μιχάλης Μαΐλλης. Ο λόγος παραίτησής του, όπως έκανε γνωστό σε άρθρό του στην Καθημερινή, αποτελεί η στάση της Γερμανίας απέναντι στη «συνεχή παραβίαση που δέχεται η Ελλάδα, κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στα κυριαρχικά δικαιώματά της από την Τουρκία».
Ο Μιχάλης Μαΐλλης δεν είναι απόφοιτος. Απόφοιτος είνα η αδελφή του Ελένη Καλλιγά, ιδιοκτήτρια της Gallery Skoufa, αλλά όπως όλοι γνωρίζουμε ήταν πάντα πολύ κοντά στην ελληνογερμανική κοινότητα.
“Από 18 χρόνων οι σχέσεις μου με τη Γερμανία υπήρξαν στενές και καθοριστικές. Σπουδές, εργασία ως μηχανικός σε γερμανικά εργοστάσια και αργότερα συνεχής και αδιάκοπη επιχειρηματική συνεργασία. Από τη 10ετία του ’80 διετέλεσα μέλος του Ελληνογερμανικού Βιομηχανικού και Εμπορικού Επιμελητηρίου, όπου τα τελευταία 12 χρόνια ήμουν πρόεδρος. (Να σημειώσω ότι και ο παππούς μου ήταν ιδρυτικό μέλος του Ελληνογερμανικού Επιμελητηρίου στο Βερολίνο το 1924.)”
The KAS Greece/Cyprus Office and ELIAMEP organise on Thursday 10 December 2020 at 17:00 (Athens Time) an online discussion on “The future of Energy Security in the Eastern Mediterranean” (see invitation).
Streaming live on Facebook (@kas.athen) and YouTube (links: English and Greek). Working languages: English and Greek (with simultaneous interpretation)
Speakers:
Session 1: 17:05-18:05 | The geopolitics of energy in the Eastern Mediterranean
– Michael Tanchum, Professor at Universidad de Navarra; Senior Associate Fellow at Austrian Institute for European and Security Policy (AIES) (Vienna)
– Kirsten Westphal, Dr., Senior Analyst at Stiftung Wissenschaft und Politik (SWP) (Berlin)
– Efthymios Papastavridis, Dr., Research Associate at ELIAMEP; Researcher and Part-time Lecturer, University of Oxford; Research Fellow at Academy of Athens and Athens PIL Center (Athens)
Session 2: 18:05-19:00 | New energy solutions for the Eastern Mediterranean
– Nikos Tsafos, Deputy Director and Senior Fellow at Energy Security and Climate Change Program, Center for Strategic and International Studies (CSIS) (Washington DC)
– Maria Gavouneli, Assoc. Professor at National and Kapodistrian University of Athens; Senior Policy Advisor at ELIAMEP (Athens)
– Michalis Mathioulakis, Research Associate at ELIAMEP; Energy Strategy Analyst and Academic Director at the Greek Energy Forum (Athens)
Moderator: Alexandra Voudouri, Correspondent of diplomatic affairs at Athina 9,84fm; Editor at MacroPolis
Η Εύη Πάσχου αποφοίτησε από τη Σχολή το 1973
Πέραν της διάγνωσης. Η επικοινωνία με τον ψυχωτικό ασθενή μέσα στο θεραπευτικό πλαίσιο…
Ο ψυχίατρος – ψυχοθεραπευτής Ηλίας Βλάχος (’88) μίλησε τον περασμένο Νοέμβριο στη στρογγυλή τράπεζα του Πανελλήνιου Ψυχιατρικού Συνεδρίου, όπου έθιξε τη διαιώνιση για τα στερεότυπα και το στίγμα έναντι της ψυχικής νόσου από τα ΜΜΕ και τον κινηματογράφο με αφορμή την ταινία Joker. Συγκεκριμένα, η ομιλία του είχε θέμα: Αναπαραστάσεις και παρανοήσεις της ψυχικής νόσου στον κινηματογράφο / η αμφιθυμία έναντι του ψυχιατρικού αντι-ήρωα: the Joker. Μπορείτε να δείτε την ομιλία στο youtube (από το 4.30 έως το 22)…(από το 4.30 έως το 22)…
Σημειώνουμε ότι ο Ηλίας Βλάχος είναι γραμματέας του Κλάδου Τέχνης και Ψυχιατρικής της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας (ΕΨΕ) και συμμετέχει με τον κλάδο στη διοργάνωση κινηματογραφικών αφιερωμάτων που άπτονται του κινηματογράφου και της ψυχιατρικής στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας (2008 2020). Άρθρα του και ομιλίες του έχουν αναρτηθεί επανειλημμένα στο Διαδίκτυο.
Η δημοσιογράφος – επικοινωνιολόγος Δήμητρα Κουζή (’89) παρουσίασε (5/12) το νέο πρόγραμμα Kinderdocs 2020 – 2021,περισσότερα στο video…
καιστο kinderdocs.com σε μορφή pdf…
Από τις επόμενες εκδηλώσεις επισημαίνουμε το Εργαστήριο: Βοηθώντας τα παιδιά να θέτουν στόχους και να διαχειρίζονται το στρες, στις 16/1/2021, πληροφορίες…
Ο φιλόλογος, θεολόγος και ερευνητής Δρ. Σωτήρης Μητραλέξης (2006), ως υπότροφος του γερμανικού ιδρύματος ακαδημαϊκών ανταλλαγών (DAAD), παρουσίασε την περασμένη Πέμπτη 3/12 στα Αγγλικά τις σκέψεις του πάνω στο θέμα «On a viable European Union: some considerations» στο πλαίσιο των διαδικτυακών συναντήσεων του DAAD («Virtual Coffee Break») οι οποίες διοργανώνονται από την πύλη δικτύωσης «Alumniportal Deutschland». Η πύλη αυτή απευθύνεται σε όσους έχουν εργαστεί, σπουδάσει ή διεξαγάγει έρευνα στη Γερμανία και προσφέρει ένα δίκτυο διαπροσωπικών επαφών σε παγκόσμια κλίμακα μεταξύ των μελών καθώς και με γερμανικά πανεπιστήμια και επιχειρήσεις και προσφέρει βοήθεια στην αναζήτηση ευκαιριών σταδιοδρομίας.
Διαβάστε μια περίληψη της 40λεπτης ομιλίας του:
Topic: On a viable European Union: some considerations
A static EU would be an inauspicious EU. That the European project has a future is certainly not a self-evident given; this future relies upon the decisions that would guarantee it — or upon an inactivity that could sentence it to rather dim prospects. That being the case, which would be the central topics one would have to take into consideration in the desire to turn the European work-in-progress into a viable and future-oriented reality in the face of continuous and ever-growing challenges?
This short presentation argues that the following clusters of topics would lie at the centre of such an enquiry:
(i) real union in democratic diversity — an actual separation of European powers, debt mutualization, transparency and full visibility of decision-making processes;
(ii) decentralisation and abandoning the ‘our gains/your losses’ mentality for good;
(iii) ecological sustainability as a top priority, with a pronounced disdain for the industrial grudges that this would entail; and, last but not least,
(iv) a re-examination of Europe’s historical, cultural, and religious/secular self-understanding.
These are questions, not answers. Perhaps this particular prioritisation of questions misses the point; what is guaranteed, however, is that the autopilot mentality and autopilot statecraft of the EU certainly misses the point — if not the future.
Ο δημοσιογράφος της Deutsche Welle Γιάννης Παπαδημητρίου (’87) δημοσίευσε στις 5 Δεκεμβρίου το άρθρο “Neue Misstöne zwischen Deutschland und Griechenland “ με θέμα τη διστακτική στάση της Γερμανίας απέναντι στα θέματα που έχουν προκύψει μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για τα πετρέλαια στο Αιγαίο.Περισσότερα…
Ο δημοσιογράφος Παύλος Αγιαννίδης στο άρθρο του (4/12/2020) στο protagon.gr : “Γιάννης Μπουτάρης: Αυτή είναι η αλήθεια μου“ μιλά για το βιβλίο και για τη ζωή του ρηξικέλευθου και πολυσυζητημένου πρώην δήμαρχου Θεσσαλονίκης με τίτλο “Εξήντα χρόνια τρύγος” στο protagon.gr…
Με μεγάλη μας χαρά είδαμε να ολοκληρώνεται το έργο που ανέλαβαν μία ομάδα καθηγητών και μαθητών συμμετέχοντας στον διαγωνισμό του Υπουργείου Εξωτερικών της Γερμανίας με θέμα τα χρόνια της Κατοχής στην Ελλάδα. Το θέμα είχε τίτλο “DSA erinnert – Η ΓΣΑ θυμάτια 1941-1944” και ξεκίνησε με έρευνα για τα χρόνια της Αραχώβης, συνεχίστηκε με ταξίδι της ομάδας στο Βερολίνο, μελέτη υλικού από τις εκθέσεις των μαθητών της περιόδου, αναφορές στα αρχεία του κράτους και πολλά άλλα.
Ενδιάμεσα ο Τάσος Τέλλογλου αφιέρωσε στον Αντέννα στο πλαίσιο της σειράς “Special Report”.
Δύο απόφοιτοι εκείνων των χρόνων, ο Βασίλης Μαυρίδης και ο Φωκίων Φωτιάδης-Νεγρεπόντης φιλοξενήθηκαν στην Σχολή και η ερευνητική ομάδα τους πήρε συνεντεύξεις.
Der Berliner Ch. Links Verlag hat vor kurzem ein Buch des Korrespondenten des Magazins stern in Griechenland Raphael Geiger mit dem Titel „Der Anfang nach dem Ende – Wie sich Griechenland neu erschaffen hat“ herausgebracht. Die physische Premiere zum Buch musste wegen Corona leider ausfallen und die Buchpremiere findet jetzt online statt. Der Autor Raphael Geiger wird nun am Donnerstag, 3. Dezember 2020 um 19 Uhr das Buch im Gespräch mit unserem Mitglied, dem Journalisten und Autor Michalis Pantelouris live vorstellen. Sie können über Zoom dabei sein.
Der Link lautet: Meeting eröffnen – Zoom
Raphael Geiger
Der Anfang nach dem Ende
Wie sich Griechenland neu erschaffen hat
Erschienen: Oktober 2020
Klappenbroschur, 224 Seiten, 1 Karte
Die griechische Schuldenkrise war die schwerste, die je ein europäisches Land in Friedenszeiten erlebt hat. Ganze Wirtschaftsbereiche wurden vernichtet, das politische System ist implodiert, die gesamte Gesellschaft hat sich in kürzester Zeit verändert. Das hat grundsätzliche Fragen aufgeworfen: zur Rolle des Staates, zum Miteinander, zu den Prioritäten der Menschen. Gleichzeitig blieben alte Fragen, wie die, was überhaupt griechisch ist – jenseits des antiken Erbes.
Raphael Geiger hat überall im Land nach Antworten gesucht. Er erzählt davon, wie eine Krise das Leben von Menschen über den Haufen wirft. Aber auch von ihrem Selbstbehauptungswillen, davon, was Griechenland auszeichnet und liebenswert macht. Ein mühsamer und langwieriger Neuanfang findet hier statt, der durch die Corona-Pandemie seine erste Belastungsprobe erlebt.
Der Autor:
Raphael Geiger hat die Henri-Nannen-Journalistenschule in Hamburg besucht und kam 2012 zum stern, für dessen Auslandsressort er seitdem arbeitet. Anfangs berichtete er über die Folgen des Arabischen Frühlings in Ägypten, Libyen und Syrien. 2015 ging er als Korrespondent nach Istanbul, 2017 zog er nach Athen. Als Reporter schrieb er vor allem über Krisen: die Spannungen in der Türkei, die Depression in Griechenland, die Flüchtlingskrise in der Ägäis, die Vertreibung der Rohingya. Mehrmals reiste er nach Syrien und in den Irak. Für eine Reportage aus Aleppo erhielt er 2018 den Peter-Scholl-Latour-Preis.
Pandemiebedingt ist das Museum geschlossen, die Ausstellung “Modern Love (or Love in the Age of Cold Intimacies)”, die so großartig begonnen hat, unbesucht. Wir möchten sie aber in einer Reihe von Einblicken mit Ihnen teilen und hoffen, ein Besuch in echt wird bald wieder möglich sein!
Wir fangen mit einem Video von Kyriaki Goni an“The Portal or Let’s stand still for the whales”, das während der Pandemie entstanden ist (Mai 2020). Es bezieht sich auf die gegenseitige Abhängigkeit der Ökosysteme und die Notwendigkeit, still zu bleiben und zuzuhören.
Während die Menschheit mit Herausforderungen der Pandemie ringt, florieren andere Ökosysteme gerade wegen gebremster menschlicher Aktivitäten. Es ist wichtig zu erkennen, dass wir alle voneinander abhängig sind. Wir sind Ökosysteme innerhalb von Ökosystemen. Wir brauchen neue Arten von Sprachen der Verständigung, der Fürsorge und der Nähe zu anderen menschlichen und anderen als menschlichen Wesen.
Das Video können Sie in den nächsten 7 Tagen unter dem folgenden Link ansehen: https://youtu.be/2G1or3Q7Lh8
Ο Αργύρης Στριγγάρης (’92), καθηγητής Κλινικής Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο Georgetown, Πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας για την Ψυχοπαθολογία Παιδιών και Εφήβων και ερευνητής στο Εθνικό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας των ΗΠΑ, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τις συνέπειες του κορονοϊού στην πρόσφατη συνέντευξή του (22/11) στο liberal.gr. Σημειώνει την ανάγκη να υπάρξει η απαραίτητη προετοιμασία ώστε με την λήξη της πανδημίας να αποφευχθεί το φαινόμενο της αύξησης της βίας στην κοινωνία, τονίζοντας ότι η ενδοοικογενειακή βία, που αυξάνεται ανησυχητικά, δημιουργεί συνθήκες για ανάπτυξη κακοποιητικής συμπεριφοράς από τα παιδιά που την υφίστανται. Παράλληλα αναφέρει τι πρέπει να κάνουν οι γονείς την περίοδο του lockdown, ενώ επισημαίνει ότι: «Όταν μια κοινωνία, μια οικογένεια, μια κοινωνική ομάδα, αρχίζει να θεωρεί πως με τη χρήση της βίας μπορεί να καταφέρει τους σκοπούς της, τότε μπαίνουμε σε έναν φαύλο κύκλο θυμού και βίας. Αυτό θα δούμε και σε ένα παιδί που έχει κακοποιηθεί».
