Ένα σημαντικό άρθρο δημοσίευσε στην Καθημερινή της 17.10.2020 ο Θόδωρος Σωτηρόπουλος (’67, Πρέσβης ε. τ.) με τίτλο “Ίων Δραγούμης, ο αταξινόμητος – 100 χρόνια από τον θάνατό του“. Αξίζει να σημειωθεί ότι με μεγάλη συμμετοχή κοινού πραγματοποιήθηκε την περασμένη Τετάρτη η διαδικτυακή εκδήλωση “Ίων Δραγούμης: Στο Μεταίχμιο Ανατολής και Δύσης“ με ομιλητές τον Θόδωρο Σωτηρόπουλο και τον Αλέξη Αλεξανδρή.
H Έλενα Παλλαντζά (’87), φιλόλογος και συγγραφέας, και μεταφράστρια ποίησης η ίδια από τα γερμανικά στα ελληνικά και αντίστροφα, συναντά την ποιήτρια Maren Kames σε μια συζήτηση με τη Μαρίνα Αγαθαγγελίδου, που αυτή την περίοδο ασχολείται με το βιβλίο της Kames LUNA LUNA και με την απόδοσή του στα ελληνικά. Ματιές στα εργαστήρια των συγγραφέων και των μεταφραστών, αλλά και μια ανταλλαγή απόψεων για τη μορφή, τον ήχο και το νόημα στο παράδειγμα των γερμανικών και των ελληνικών έχουν στόχο να δείξουν την ποικιλία κριτηρίων με την οποία προσεγγίζεται αυτή η σύνθετη εργασία. Όλα αυτά διαδικτυακώς, η Μάρεν από το Ντίσελντορφ, η Έλενα από τη Βόννη, η Μαρίνα από το Βερολίνο. Η συζήτηση θα διεξαχθεί στα γερμανικά, με ταυτόχρονη διερμηνεία στα ελληνικά. Τετάρτη 11 Νοεμβρίου, στις 7μμ. Δήλωση συμμετοχής απαραίτητη. Πληροφορίες…
Η παράσταση “Αντιγόνη – Lonely Planet” της γνωστής ηθοποιού και συγγραφέως Λένας Κιτσοπούλου (’89) είχε ανέβει (14.12.2017-7.01.2018) στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.
Λίγα λόγια για το έργο: Πέντε άνθρωποι των βουνών και του χιονιού μιλούν για ένα θέμα με το οποίο, φαινομενικά, ουδεμία σχέση έχουν: την Αντιγόνη. Εκκινώντας από αυτό το εύρημα, η Λένα Κιτσοπούλου είχε στήσει μια ανορθόδοξη χριστουγεννιάτικη παράσταση-διάλεξη. Η Αντιγόνη του Σοφοκλή με τα χαρακτηριστικά μιας κωμωδίας.
Δείτε ολόκληρη την παράσταση [με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους, ενεργοποιήστε τους από τις ρυθμίσεις (εικονίδιο-γρανάζι) ακριβώς κάτω από το βίντεο. Η παράσταση δεν ενδείκνυται για παιδιά],η οποία έκανε διαδικτυακή πρεμιέρα το βράδυ της Κυριακής 8 Νοεμβρίου και πλέον είναι διαθέσιμη στο Διαδίκτυο…
Με μια από τις μεγαλύτερες μορφές της ελληνικής ιστορίας ασχολείται ο Δημήτρης Ψαρράς (’71), με το νέο του βιβλίο, που άρχισε να κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Πόλις», υπό τον τίτλο «Πώς συλλογάται ο Ρήγας- επιστροφή στις πηγές». Ο λόγος γα τον Ρήγα Φερραίο, το μεγάλο συγγραφέα, πολιτικό, στοχαστή και επαναστάτη, πρόδρομο της ελληνικής επανάστασης του 1821. Περισσότερα…
Αντιγράφουμε την ανακοίνωση της Αλεξάνδρας Βοβολίνη:
Μια σπάνια χαρά, για μηνιαίο έντυπο, μας επιφυλάσσει ο Νοέμβριος του 2020: κυκλοφορεί το χιλιοστό τεύχος του περιοδικού μας! Ξεκινώντας από τον Ιούλιο του 1934, υπό τον τίτλο «Βιομηχανική Επιθεώρησις», το περιοδικό έχει πλέον διανύσει μια πορεία που καλύπτει εννέα δεκαετίες, καταγράφοντας σταθερά τα σημαντικά πολιτικά και οικονομικά γεγονότα, καθώς και επιμέρους θέματα (τραπεζικά, ναυτιλιακά, τουριστικά, επιστημονικά, καλλιτεχνικά, εκθεσιακά κ.α.) που έκρινε ως άξια αναφοράς ο ιδρυτής και εκδότης του περιοδικού (έως τις αρχές της δεκαετίας του ’90), Σπύρος Βοβολίνης.
Το εξώφυλλο του «τεύχους 1000» συνθέτουν προσωπικότητες από τον κόσμο της πολιτικής, της οικονομίας και του πολιτισμού, το στίγμα των οποίων καταγράφηκε σε ένα ή περισσότερα από τα τεύχη μας. Οι εσωτερικές σελίδες φιλοξενούν αφιέρωμα στα πρώτα 800 τεύχη (μέχρι τον Μάρτιο του 2004, καθώς η όσο το δυνατόν αντικειμενική καταγραφή προϋποθέτει σχετική χρονική απόσταση), στο οποίο σταχυολογούνται άρθρα και αξιοποιείται φωτογραφικό υλικό από τα τεύχη και το αρχείο του περιοδικού. Η δε ψηφιακή έκδοση του περιοδικού επιτρέπει την πρόσβαση σε ολόκληρο το αυθεντικό υλικό. Μεταξύ άλλων:
το άρθρο «τι επιδιώκομεν», του πρώτου τεύχους, όπου περιγράφεται η αποστολή του περιοδικού
άρθρα του Ε. Βενιζέλου, του Π. Τσαλδάρη και του Π. Κανελλόπουλου για τις προοπτικές της οικονομίες και κυρίως της βιομηχανίας της χώρας
ιστορικά ντοκουμέντα από την περίοδο της Κατοχής, στη διάρκεια της οποίας το περιοδικό συνέχισε την έκδοσή του
αναλύσεις σχετικά με την αξιοποίηση των πόρων του Σχεδίου Μάρσαλ, τα πρώτα βήματα προς την ευρωπαϊκή ενοποίηση και την υποτίμηση της δραχμής επί Μαρκεζίνη
ρεπορτάζ για την ανάπτυξη κρίσιμων υποδομών και δικτύων, τις δεκαετίες του ’50 και του ‘60
μαρτυρίες για την άνοδο και την πτώση της ελληνικής βιομηχανίας
διαχρονική περιγραφή της οικιστικής ανάπτυξης της Αθήνας και της ανέγερσης εμβληματικών κτιρίων
άρθρα σχετικά με καθοριστικά γεγονότα της παγκόσμιας ιστορίας, από την ανακάλυψη της πενικιλίνης (άρθρο του ίδιου του Φλέμινγκ), μέχρι τη δολοφονία του Κένεντι και την κατάκτηση της Σελήνης
ειδική αναφορά στις διεθνείς συνεργασίες του περιοδικού (από το 1962 με τους Financial Times κι από το Νοέμβριο του 1976 με τον Economist)
Από το επετειακό τεύχος δεν λείπει η επιλογή άρθρων από τον The Economist, οι σημαντικότερες εξελίξεις του μήνα στον επιχειρηματικό κόσμο με έμφαση στις νεοφυείς επιχειρήσεις, η εικόνα της ελληνικής και των διεθνών αγορών, στιγμιότυπα που ξεχώρισαν από την οικονομική και πολιτιστική ζωή της χώρας και βέβαια οι πάντα ενδιαφέρουσες παρεμβάσεις των μόνιμων συνεργατών του περιοδικού, Νίκου Παπανδρέου, Αντώνη Παπαγιαννίδη, Αντώνη Κεφαλά και του Κώστα Μπλιάτκα, από τη Θεσσαλονίκη. Ακόμα, στον ιστότοπο economia.gr, που λειτουργεί και στα αγγλικά, φιλοξενούνται επίκαιρα άρθρα συνεργατών, καθώς και άρθρα σχετικά με την κρίση του The Economist.
Κυκλοφόρησε και σε βιβλίο σε μετάφραση Γιώργου Δεπάστα (’63), από τις εκδόσεις Κριτική, το θεατρικό «Ρίτερ, Ντένε, Φος» του ανατρεπτικού Αυστριακού συγγραφέα Τόμας Μπέρνχαρντ, του ανθρώπου που υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς συγγραφείς στον γερμανόφωνο χώρο. Ο καταιγιστικός λόγος και το αιχμηρό χιούμορ του Μπέρνχαρντ βάζουν στο στόχαστρο την υποκρισία των οικογενειακών δεσμών και της ευρύτερης κοινωνίας που τους υποθάλπει – δεσμοί που οδηγούν σε έναν φαύλο κύκλο (αυτο)ματαίωσης.
Το έργο είχε ανέβει στην περσινή σεζόν (Οκτ ’19 – Ιαν ’20) στο Θέατρο Τέχνης με μεγάλη επιτυχία. Περισσότερα…
Η DSA προκηρύσσει δύο θέσεις για καθηγητές/τριες με ημερομηνία λήξης υποβολής αιτήσεων την 6η Νοεμβρίου 2020:
Ο δημοσιογράφος Παύλος Αγιαννίδης, στο άρθρο του (1/11/2020) στο protagon.gr με τίτλο “Σον Κόνερι: Ο Καβάφης, ο Σωκράτης και δύο τατουάζ“ αναφέρεται σε αυτά που θυμάται από τον μεγάλο ηθοποιό, και κάποιες άγνωστες πλευρές του. Περισσότερα…
Ο Θόδωρος Σωτηρόπουλος, απόφοιτός του ’67 και Πρέσβης ε.τ. θα μιλήσει στη διαδικτυακή εκδήλωση, που οργανώνει ο Σύλλογος Φίλων της Γενναδείου Βιβλιοθήκης με θέμα «ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ: Από το εγώ στις μυλόπετρες της ιστορίας». Δείτε την πρόσκληση του Συλλόγου Φίλων Γενναδείου Βιβλιοθήκης:
Με την ευκαιρία της Έκθεσης της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών, «Ίων Δραγούμης: Στο Μεταίχμιο Ανατολής και Δύσης. Εκατό Χρόνια από τη Δολοφονία του», το Δ.Σ. του Συλλόγου Φίλων Γενναδείου Βιβλιοθήκης, σας προσκαλεί
την Τετάρτη 4 Νοεμβρίου και ώρα 19.00
σε διαδικτυακή ομιλία του κ. Θόδωρου Ν. Σωτηρόπουλου με θέμα «ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ: Από το εγώ στις μυλόπετρες της ιστορίας»
Ο Ι. Δραγούμης (1878-1920), διανοούμενος, συγγραφέας, διπλωμάτης και πολιτικός, έπαιξε σημαντικό ρόλο στη χώρα μας όταν, όπως εύστοχα έχει παρατηρηθεί, «η ελληνική συνείδηση κορυφώνεται». Ακόμη και σήμερα προκαλεί ποικίλες αντιδράσεις και παραμένει γοητευτικά αταξινόμητος.
Ο Θόδωρος Ν. Σωτηρόπουλος είναι Πρέσβης ε.τ. και επιμελήθηκε τρεις τόμους από τα τετράδια ημερολογίου του Ίωνα Δραγούμη στις εκδόσεις «Ερμής».
Για την «Κωνσταντινούπολη όπως τη βίωσε ο Ίων Δραγούμης» θα παρέμβει ο Αλέξης Αλεξανδρής.
Ο Αλέξης Αλεξανδρής είναι Πρέσβυς ε.τ., και ιστορικός. Έχει συγγράψει μελέτες για την Ελληνική μειονότητα στην Κωνσταντινούπολη και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Ο σύνδεσμος της διάλεξης είναι: https://www.ascsa.edu.gr/events/details/ion-dragoumis-friends-gennadius
Πατώντας το κουμπί “Εγγραφείτε Τώρα”, ενεργοποιείται η φόρμα εγγραφής στο Webinar όπου όταν συμπληρωθεί από τον ενδιαφερόμενο, θα λάβει αυτόματα στο mail του τις απαραίτητες οδηγίες για να παρακολουθήσει.
Την προηγούμενη εβδομάδα στις 24 και 25 Οκτωβρίου μετέδωσε η ΕΡΤ3 το Διεθνές ΦεστιβάλΜουσικήςΜολύβου.
Να θυμίσουμε ότιτo φεστιβάλ, που οργανώνει η απόφοιτός μας Λητώ Ντάκου, είχε εφέτος ως θέμα τον Συγχρονισμό και πραγματοποιήθηκε στη Γερμανία και στην Ελλάδα.
Πέρασαν κιόλας 5 μήνες από τότε που μας άφησε ο Νίκος Βασιλείου. Ήταν 6 Ιουνίου του 2020 και παρόλα τα μέτρα λόγω του κορωνοϊού πλήθος κόσμου τον είχαν αποχαιρετήσει.
Ο Μιχάλης Αναστασάκης (’81) ανάρτησε στο facebook την φωτογραφία αριστερά.
Με την σειρά της η Αγγελική Κανελλακοπούλου ανάρτησε άλλες 6 φωτογραφίες:
 |
 |
 |
 |
 |
 |
και άλλη μία που εντόπισε η Τένια Παπαδάκη:
Το Ίδρυμα Konrad Adenauer Ελλάδος και Κύπρου, προσκαλεί την 2.11.2020 στις 17.00στην ψηφιακή συζήτηση “Το μέλλον της εκπαίδευσης”.
Συμμετέχουν:
Νίκη Κεραμέως,Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Ελλάδος, και
Thomas Rachel, Κοινοβουλευτικός Υφυπουργός του Ομοσπονδιακού Υπουργείου Παιδείας και Έραευνας της Γερμανίας
Η συζήτηση θα πραγματοποιηθεί στα Ελληνικά και τα Γερμανικά με παράλληλη διερμηνεία.
Ο δημοσιογράφος Παύλος Αγιαννίδης, στο άρθρο του (23/10/2020) στο protagon.gr με τίτλο “ Ενισχύστε το θέατρο, γιατί χανόμαστε“ αναφέρεται στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι θεατρικές παραγωγές εν μέσω του κορωνοϊού.
Επιστολή SOS προς την Πολιτεία και τον Πρωθυπουργό από το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης: «Οι θεατρικές επιχειρήσεις, από τις πλέον πληττόμενες, από την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, βρίσκονται σε οριακό σημείο»
Τα πράγματα είναι απλά, λέει η συσταθείσα στα δύσκολα, εν μέσω κορονοϊού, Ένωση Θεατρικών Παραγωγών. Με πληρότητες της τάξης του 30% ή και του 50% κανένας θεατρικός παραγωγός δεν «βγαίνει». Και άρα το θέατρο κινδυνεύει να… μην υπάρχει.
Υπό αυτές τις συνθήκες, πιστεύουν οι ίδιοι και το «φωνάζουν» (με «κραυγή αγωνίας», όπως σημειώνεται) προς την Πολιτεία με λεπτομερή ανακοίνωσή τους, το θέατρο μπορεί να υπάρξει μόνον αν στηριχθεί κρατικά.
Σε μια πανηγυρική τελετή στις 19.02.2014 ο γερμανός Πρέσβης στην Ελλάδα, κύριος Δρ Πέτερ Σόοφ (Dr. Peter Schoof) επέδωσε τα διαπιστευτήριά του στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Δρα Κάρολο Παπούλια. Κατόπιν τούτου, ο κύριος Σόοφ είναι πλέον επισήμως ο Πρέσβης της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στην Ελλάδα.
 |
 |
Κάπως υπερβολικό που πέθανε κατά την εθνική μας γιορτή και πόσο αταίριαστο για τον Πετράν. Από την άλλη θυμάμαι πάντα πως είχε γυρίσει από την ΝΥ με την κορδέλα που του είχαν περάσει στην παρέλαση της 5ης λεωφόρου, σαν Σταρ Ελλάς κάπως και τι δούλεμα του είχα ρίξει.
Αν με ρωτήσει κάποιος τι μένει αυτό θα έλεγα: την ελαφρότητα με την οποία αντιμετώπιζε τη ζωή, την έλλειψη σοβαροφάνειας μαζί όμως με μια βαθιά ακεραιότητα και την ανιδιοτέλεια, της Αριστεράς (υπάρχει; Ξερωγω, έτσι μου μάθε) να είναι ας πουμε περήφανος που είναι ο φτωχότερος βουλευτής του κοινοβουλίου, όταν δημοσιοποιήθηκαν τα πόθεν εσχες.
Πολλές φορές με ενοχλούσε όλο αυτό, περίμενα να έρθει σπίτι να μου φτιάξει μεσημεριανό κι εκείνος κάπου είχε κολλήσει γιατί «το κόμμα, ο Λεωνιδας, η Μαρία, κλπ»( δεν θυμάμαι, κατέβαζα διακόπτη). Τα γνωστά ψεύτο-τραυματακια των παιδιών των στελεχών της Αριστεράς.
Όταν πέθανε η μαμά, βρέθηκε με ένα παιδί σε εφηβεία φουλ και τα κατάφερε, νομίζω, κάναμε μποντινγκ σοβαρό, με Κανάλι 29 στα ντουζενια του, βρώμικο 89, ματσάκια τις Κυριακές και συζητήσεις περί ΠΑΣΟΚ κλπ.
Τα ίδια και αργότερα με τη Μανου, καμία φορά έκαναν μέτωπο, συνωμοσία σε βάρος μου για να φάνε μαζί τζανκ, να ξενυχτήσουν, να πούνε καφριλικια που θα με εξοργίσουν.
Μια από τις τελευταίες φορές που συναντήθηκαν η μικρή τον τάιζε κι εκείνος ήταν σαφώς ευτυχισμένος. Κι όποτε του έλεγα το όνομα της, γελούσε πλατιά.
Το τέλος ήταν δύσκολο, η κατάρρευση, αργή και βασανιστική, ένας ωραίος ζωντανός άνθρωπος να εξατμίζεται σιγά σιγά αλλά θυμάμαι κάτι που μου είχε πει πολλά χρόνια πριν κι αυτό κρατάω «έχω ζήσει τόσο ωραία ζωή που δεν με νοιάζει να πεθάνω αύριο».
Πέθανε λοιπόν σήμερα, ο Πετραν κι ο τύπος που τον πρόσεχε έκλαιγε με λυγμούς γιατί λίγο πριν γίνει αυτό τον φώναξε και του είπε «σ ευχαριστώ για όλα». Κι αυτό είναι ταιριαστό για τον μπαμπά μου.
ΥΓ. Δεν θα γίνει κηδεία, θα γίνει αποτέφρωση γιατί είχε δώσει μάχη γι’ αυτό. Επίσης μια από τις τελευταίες ειδήσεις που του είπα (εκτός από τα σκορ της ΑΕΚ και τα εσωτερικά της «Κ», τα οποία ψοφούσε να μαθαίνει) ήταν η καταδίκη της ηγεσίας της ΧΑ, που ήταν και μια ηθική δικαίωση για τον ίδιο.
Απεβίωσε την Τετάρτη 28 Οκτωβρίου, σε ηλικία 83 ετών, ο Πέτρος Κουναλάκης, ιστορικό στέλεχος της Ανανεωτικής Αριστεράς, πρώην βουλευτής, πατέρας της αποφοίτου μας, δημοσιογράφου της «Καθημερινής» Ξένιας Κουναλάκη.
Ο Πέτρος Κουναλάκης υπήρξε ένας από τους στενότερους συνεργάτες του Λεωνίδα Κύρκου και ένας από τους πρωτεργάτες και πλέον ενεργούς συντελεστές του εγχειρήματος του εκσυγχρονισμού της Ελληνικής Αριστεράς.
Είχε καθοριστική συμβολή στις διεργασίες για την προσέγγιση των δυνάμεων του προοδευτικού χώρου και συνέβαλε ενεργά στη δημιουργία ανεξάρτητων θεσμών, μεταξύ των οποίων το ΕΣΡ.
Είχε σπουδάσει Οικονομικές και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου.
Ήταν μέλος της ΕΔΑ και του ΚΚΕ από το 1959 και στην διάρκεια της δικτατορίας εργάσθηκε στη Γερμανία. Αργότερα εγκαταστάθηκε στο Παρίσι ως υπεύθυνος του Πατριωτικού Μετώπου Δυτικής Ευρώπης.
Μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1968 εντάχθηκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού και αργότερα ήταν ηγετικό στέλεχος της ΕΑΡ και του Συνασπισμού, από τον οποίο παραιτήθηκε το 2003, εκφράζοντας τη διαφωνία του με τις επίσημες θέσεις του κόμματος έναντι του ΠΑΣΟΚ και της συνεργασίας των κεντροαριστερών δυνάμεων, την οποία ο ίδιος υποστήριζε.
Πώς βγήκε η πολεμική κραυγή «ΑΕΡΑΑΑΑ» και γιατί μετά τις πρώτες μάχες τη φώναζαν και οι Ιταλοί. Τι σχέση έχει με την πολεμική κραυγή των αρχαίων Ελλήνων «Αλαλά»…
Στην αρχαία Ελλάδα όταν άρχιζε κάποια μάχη, οι πολεμιστές έπεφταν πάνω στον αντίπαλό τους, φωνάζοντας «άλαλά», λέξη που δεν είχε κανένα νόημα, αλλά ήταν απλώς πολεμική κραυγή. Απ’αυτό, ωστόσο, βγήκε η λέξη «αλαλάζω» και η αρχαία φράση «ηλάλαζον την νίκην», πράγμα που έκανε παλαιότερα τους γλωσσολόγους μας να πιαστούν σε ομηρικούς καβγάδες, γιατί ο καθένας από αυτούς έδινε και τη δική του ερμηνεία. Ο αλαλαγμός χρησιμοποιήθηκε και στους νεότερους πολέμους, τόσο για εμψύχωση των πολεμιστών, ιδίως στις εφόδους, όσο και σαν επωδός της νίκης, αφού αντικαταστάθηκε η λέξη «Αλαλά» με τη λέξη «Αέρα». Αλλά ποιο ήταν πάλι το γεγονός εκείνο που έκανε τη λέξη «Αέρα» να επικρατήσει ως πολεμική κραυγή;…
Η πολιορκία των Ιωαννίνων
Κατά την πολιορκία Ιωαννίνων (1912-1913), οι οβίδες του εχθρού που χτυπούσαν εναντίον των οχυρωματικών θέσεων του στρατού μας δεν έφερναν σχεδόν κανένα αποτέλεσμα, εκτός από τον δυνατό αέρα που δημιουργούσαν ολόγυρα οι εκρήξεις, δηλαδή οι οβίδες πήγαιναν στον αέρα χωρίς να βρίσκουν τον στόχο τους. Σε κάθε τέτοια, λοιπόν, αποτυχημένη βολή τα φανταράκια μας – προπαντός όμως οι θρυλικοί τσολιάδες- φώναζαν όλοι μαζί «Αέραα», θέλοντας με τον τρόπο αυτό να εκδηλώσουν τη χαρά τους για την εχθρική αποτυχία….
Σε κάθε τους επίθεση οι φαντάροι μας μαζί φώναζαν «Αέραα», δηλαδή «επάνω τους», και ριχνόταν στη μάχη. Η λέξη όμως, «Αέρα» έγινε ένα πραγματικό σύμβολο κατά τον πόλεμο του 1940. Επικράτησε μάλιστα και σ’ αυτούς ακόμη τους αντιπάλους μας. Είναι γνωστό ότι σε πολλές μάχες οι Ιταλοί έκαναν επιθέσεις φωνάζοντας και αυτοί, «Αέρα», νομίζοντας ίσως ότι η κραυγή είχε… μαγικές ιδιότητες και ότι θα τους χάριζε τη νίκη, αλλά χρειάζεται κάτι παραπάνω από μια πολεμική κραυγή για να κερδηθεί μια μάχη και αυτό οι Ιταλοί δεν το είχαν…
(πηγή: site της “Μηχανής του Χρόνου”)
Ο Δημήτρης Ηλιόπουλος, απόφοιτος 1969, συμπλήρωσε ότι εκτός από το επιφώνημα “αλαλά” οι Αρχαίοι χρησιμοποιούσαν και το ελελεύ!
Δανειζόμαστε από το λεξικό Liddell-Scott:
ἐλελεῦ: ἢ διπλοῦν ἐλελεῦ ἐλελεῦ, ὡς τὸ ἀλαλά, «ἐπίφθεγμα πολεμικόν, οἱ προσιόντες γὰρ εἰς πόλεμον τὸ ἐλελεῦ ἐφώνουν μετά τινος ἐμμελοῦς κινήσεως, καθ’ ὃ καὶ Ἀχαιὸς Ἐρετριεὺς ἐν τῷ Φιλοκτήτῃ ποιεῖ τὸν Ἀγαμέμνονα παραγγέλλοντα τοῖς Ἀχαιοῖς (Σχόλ.), Ἀριστοφ. Ὄρν. 364· καθόλου, πᾶσα κραυγή, πόνου, Αἰσχύλ. Πρ. 877· χαρᾶς, Πλουτ. Θησ. 22.
Η Vicky Pryce είναι απόφοιτος του 1969. Όσοι την γνώρισαν στο σχολείο την θυμούνται ως Βασιλική (Βίκυ) Κουρμούζη. Εδώ και πολλά χρόνια ζει και εργάζεται στο Λονδίνο και είναι επικεφαλής οικονομολόγος του CEBR (Κέντρο Οικονομικής και Επιχειρηματικής Έρευνας), ενώ έχει διατελέσει και Σύμβουλος της Βρετανικής Κυβέρνησης.
Την Παρασκευή 23.10.2020 έδωσε μία συνέντευξη στην Ειρήνη Σακελλάρη στην εκπομπή Market Watch στο κανάλι Action 24.Η Βίκυ Πράις μίλησε επί 25 λεπτά για το Brexit, και το πόσο θα κοστίσει η ιστορία αυτή στην Βρετανία αλλά και στην Ευρώπη υπό το πρίσμα πλέον των νέων εξελίξεων λόγω του κορωνοϊού.
Δείτε την συνέντευξη από το σημείο (timecode) 1:14:25 / 2:24:31…
Η επόμενη συναυλία της Academica με μαέστρο τον Νίκο Αθηναίο θα δοθεί την Τρίτη 27 Οκτωβρίου, στις 8.30μμ, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, με ελεύθερη είσοδο.
Πρόκειται για την τέταρτη και τελευταία του τρίτου κύκλου συναυλιών 2020 της Academica, η οποία είχε αναβληθεί.
Το πρόγραμμα:
Wolfgang Amadeus Mozart, Divertimento σε φα μείζονα, KV 138
Allegro, Andante, Presto
Αθανάσιος Ζέρβας, «Ελεγεία για την Αντιγόνη» για σαξόφωνο άλτο και έγχορδα
Σολίστ: Αθανάσιος Ζέρβας
PIotr Ilyich Tchaikovsky, Σερενάτα για έγχορδα, έργο 48
Pezzo in forma di Sonatina (Andante non troppo – Allegro moderato)
Valse (Moderato. Tempo di Valse)
Elegia (Larghetto elegiaco)
Finale – Tema russo (Andante – Allegro con spirito)
Η Λένα Κιτσοπούλου συμμετέχει στη συγγραφή του κειμένου και επίσης ως ηθοποιός, στο έργο «Ερωτικές καρτ ποστάλ από την Ελλάδα» σε σύλληψη – σκηνοθεσία του Ανέστη Αζά. Μια βέβηλη, σπονδυλωτή μουσική φάρσα, με θεματικό άξονα τις καλοκαιρινές διακοπές. Σε στυλ σύγχρονης μετα-επιθεώρησης, ανεβαίνει στη σκηνή μια σειρά από αυτοτελείς σκοτεινές ιστορίες, που όλες τους διαδραματίζονται μέσα στο ελληνικό καλοκαίρι. Δημιουργείται έτσι μια πρωτότυπη σκηνική σύνθεση με βάση κείμενα της Λένας Κιτσοπούλου, τραγούδια της ακρογιαλιάς, υλικό έρευνας, προσωπικές εμπειρίες και μυθοπλαστικά στοιχεία.
Η παράσταση είχε σταματήσει 5 μέρες πριν από την πρεμιέρα, τον περασμένο Μάρτιο, εξαιτίας του lockdown. Ανεβαίνει τελικά από τις 22 Οκτωβρίου του 2020 στη Μικρή Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, με ανανεωμένο υλικό που πρόσφερε σε αφθονία η νέα συνθήκη ζωής από τον Μάρτιο και μετά.Περισσότερα…
Οι παραστάσεις θα συνεχιστούν για 2 βδομάδες ακόμη, από Τετάρτη ως Κυριακή, μέχρι την Κυριακή 8 Νοεμβρίου. Κατάλληλο για ηλικίες 18+.
