Η Κατερίνα Μαούτσου (’04) συμμετέχει στην παράσταση “Ρόζμαρι“ η οποία θα μεταδοθεί διαδικτυακά Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή 5,6 και 7 Μαρτίου.

Λίγα λόγια για το έργο: «Το μωρό της Ρόζμαρι» του Πολάνσκι, η αγαπημένη ταινία του Στάνλευ Κιούμπρικ, είναι μια πειστική και τρομακτική ιστορία σατανισμού και εγκυμοσύνης που έχει πολλές αναγνώσεις και αγγίζει τόσα θέματα: την ψύχωση, την πατριαρχία, τη μητρότητα, το όριο λογικής και παραφοράς, τη φεμινιστική μελέτη, την αλήθεια και πραγματικότητα.

Ορμώμενο από αυτήν την ταινία, ένα σύνολο ηθοποιών, δημιουργεί ένα νέο αφήγημα. Μια σύγχρονη Ρόζμαρι, αναγκασμένη να ζήσει, καταναγκασμένη να πράξει, να περιοριστεί και να οριστεί σ ένα παρόν που αλλάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Να επιβιώσει κόντρα σ΄ έναν τοξικό περίγυρο. Και στα δύο αφηγήματα – σε αυτό του Πολάνσκι και σε αυτό που παρουσιάζεται – τα ερωτήματα παραμένουν κοινά. Η γυναίκα αυτή κυοφορεί ένα σπόρο. Τον σπόρο της γέννησης ενός ανθρώπου; Ενός νέου Θεού; Ενός ιδεολογήματος; ή μιας βιβλικής καταστροφής;

Πληροφορίες για την παρακολούθηση της παράστασης και την αγορά εισιτηρίων…

Δείτε το trailer…

Η Τένια Παπαδάκη μας έστειλε δύοδυο ωραία διηγήματα της Έμης Βαϊκούση (΄76), τα οποία έχει δημοσιεύσει σε διαδικτυακά λογοτεχνικά περιοδικά ρην περίοδο της πανδημίας:

Ορφέας

Λίγοι γεννιούνται με σπόρο σπάνιου άνθους μέσα τους, λίγοι μεγαλώνουν σε λιβάδι με χώμα γόνιμο να τον δεχτεί μέσα του ν’ ανθίσει.

Λίγοι πάλι, απ’ τους πιο άτυχους, φτιάχνουν μόνοι τους θερμοκήπιο. Ζουν μ’ αυτό και γι’ αυτό. Έφτιαξε μόνος του θερμοκήπιο, φρόντισε τον σπόρο, τη φωνή, ο σπόρος πέταξε βλαστό, κι εκείνος λουλούδι που άνοιξε τα πέταλα με το τραγούδι του — μέρος με ήλιο δεν βρήκε να το βάλει. Κοντολογίς, ο Ορφέας αυτός, με μουσικές σπουδές και δυνατότητες καριέρας στην όπερα, υπαινίχθηκε το πάθος του για το bel canto γιατρεύοντας φωνητικές χορδές.

Περισσότερα…

Κουταλάκι του γλυκού

Υπάρχει το επάγγελμα που λέγεται μεταφορέας. Τί κάνει ο μεταφορέας; Βιοπορίζεται διακινώντας κάτι που δεν είναι δικό του, κάποιου που δεν ξέρει, σε κάποιον άλλον που επίσης δεν τον ξέρει. Το περιεχόμενο επίσης τού είναι άγνωστο. Καμιά φορά, και εφόσον το υποκείμενο αυτό ανήκει στην κατηγορία των ονειροπόλων, εξελίσσεται λίγο λίγο σε διαλογέα υλικού φαντασιώσεων. Νοερά εισχωρεί στη ζωή άλλων, με το αζημίωτο μετέχει στη ζωή των άλλων. Ένα όνομα, κι ένα άλλο όνομα, μια διεύθυνση, και μια δεύτερη διεύθυνση, μια πόλη και μια άλλη πόλη, κι ένα πακέτο, το χρώμα, τα γράμματα στο φάκελο, η συσκευασία αν πρόκειται για δέμα, επιμελημένη, αδιάφορη ή ψυχαναγκαστική, με τρυφεράδα, με νεύρο ή με λατρεία – όλα τα βλέπει, αν θέλει και όπως θέλει, σε δική του οθόνη. Διάλογοι, εικόνα, στήσιμο, παράσταση από κείνον για εκείνον, παράσταση εσωτερική, φωτισμοί ψυχικοί σε σκοτάδι απόλυτο, με μάτια σφαλιχτά κοιτάζει…

Περισσότερα…

Με την ευκαιρία αυτή εμείς θα αναφέρουμε ότιγια την κόρη της Έμης, την Βασιλική, που δεν ήταν στην Γερμανική και που κάνει καριέρα στην Νέα Υόρκη ωςAlysha Grace,έκανε ένα αφιέρωμα το ozon:

Η Alysha Grace, ή Βασιλική Βαϊκούση, μεγάλωσε στην Αθήνα, όμως το άστρο της γρήγορα την οδήγησε στη Νέα Υόρκη. Εκεί ζει και δραστηριοποιείται τα τελευταία τέσσερα χρόνια, μοιράζοντας το χρόνο της ανάμεσα στις δύο μεγάλες αγάπες της: την υποκριτική και τη μουσική.

Δείτε το άρθρο…

Με αφορμή την πρόταση της Λίζας Γεωμπρέ να παρουσίασουμε το βιβλίο του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου “Η κερένια κούκλα” παρουσίαζουμε και το βιβλίο του Βάλτερ Πούχνερ, συζύγου της Αριάδνης Μαλαμίτση, αποφοίτου του 1967καιγεννήθηκε στη Βιέννη το 1947. Σπούδασε επιστήμη του Θεάτρου (Θεατρολογία) στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και το 1972 απέκτησε τον τίτλο του διδάκτορα της Φιλοσοφικής Σχολής, με μια εργασία για το νεοελληνικό θέατρο σκιών. Το 1977 ανακηρύχθηκε υφηγητής, στο ίδιο Πανεπιστήμιο, με μια διατριβή για τη γέννηση του θεάτρου στον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό. Από τότε έχει εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα. Δίδαξε επί δώδεκα χρόνια Ιστορία Θεάτρου στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης. Από το 1989 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στην αρχή στο Τμήμα Φιλολογίας και από το 1991 στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, του οποίου διατελεί αντιπρόεδρος.

Από την βιβλιονέτ αντιγράφουμε:

Το σύνολο του έργου του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου αλλά και η δράση του ως διευθυντή και σκηνοθέτη της «Νέας Σκηνής» δεν κατανοούνται στις σωστές διαστάσεις τους, χωρίς τη λεπτομερή εξέταση της δραματογραφίας του. Στη Σταχτιά Γυναίκα με διάφορες μάσκες, σε συμβολιστικό και νεορομαντικό decor και αρχαιοελληνική μεγαλοπρέπεια, ο Χρηστομάνος σκηνοθετεί το δικό του δράμα εμπλουτισμένο με την απέραντη συμπόνια για τη φωτεινή μορφή της αυτοκράτειρας Ελισάβετ. Στα Τρία φιλιά εκδικείται τη μοίρα του και ο ερωτισμός ανάγεται σε σύμβολο. Στον Κοντορεβιθούλη δεν πεθαίνει ο ήρωας, αλλά η πνευματική ύπαρξη του ίδιου του Χρηστομάνου, ο αυτοσεβασμός του, η υστεροφημία του. Κατασπαράζει τον εαυτό του και το όνομά του στο δικό του θέατρο, μπροστά στο δικό του κοινό. Ο νιχιλιστής μπροστά στο θάνατο του σκηνοθετεί ακόμα την αποσύνθεση του ονόματος του, προεξοφλεί ο ίδιος την εξαφάνισή του από τις λογοτεχνικές ιστορίες. Στην τελειωτική ειρήνη της ανυπαρξίας θα αναπαύονταν και τα προσωπεία του αντιφατικού προσώπου του: ο βαρόνος και ο παλιάτσος, ο εκλεκτός του πνεύματος και ο κοντορεβιθούλης, ο πολυδιαβασμένος αναγνώστης Εκείνης και ο τζουτζές της αυλής των Αψβούργων και των λογοτεχνικών κύκλων της Αθήνας της belle epoque, ο μύστης και ο Καραγκιόζης.

Περισσότερα…

Στις 15.2.2021 δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Καθημερινή” ένα άρθρο του Γιώργου Σταμάτη και του Αντώνη Ζαΐρη:

Πριν από την εμφάνιση της πανδημίας είχε προηγηθεί μια μακρά χρηματοπιστωτική κρίση που οδήγησε σε σημαντικές κοινωνικές ανακατατάξεις, εισοδηματικές ανισότητες και εξασθένηση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού.

Σήμερα πριν αρχίσουν καν να κλείνουν οι πληγές μας, αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε τη νέα δυσχερή οικονομική –και όχι μόνον– πραγματικότητα, καθώς προβλέπεται για το 2020 μείωση κατά 8% του παγκόσμιου ΑΕΠ.

Περισσότερα…

Ο Τάσος Καβαδέλλας ξεμύτησε με την πανδημία κάνοντας τηνπρώτη “επίσημη” έξοδοτου 2021, στου Φιλοπάππου, σαν σε Wandertag, έστω και αν ήταν μόνος, στα μουλωχτά, ανάμεσα βέβαια σε πάρα πολλούς μόνους.

Νόμιζε ότι θα ζηλέψουμε και μας έστειλε φωτογραφίες με χιόνια και μεις που φάγαμε τόσο χιόνι αυτές τις ημέρες ζηλέψαμε τόσο όσο και ένας Εσκιμώος όταν σε δει να κρατάς παγάκια.

Το ενδιαφέρον όμως της βόλτας του Τάσου ήταν η αναφορά του στο Επτάθρονον στον λόφο του Φιλοπάππου, κοντά στο θέατρο της Δώρας Στράτου:

Νοτίως της οδού Κοίλης, εντοπίζεται το Eπτάθρονον, ή αλλιώς η πλατεία των επτά θρόνων. Πρόκειται για μια επίπεδη πλατεία, με επτά λαξευμένα καθίσματα, το ένα δίπλα στο άλλο. Ορισμένοι μελετητές υποθέτουν ότι υπήρξε χώρος ανάπαυσης και αναψυχής για τους κατοίκους του δήμου Κοίλης. Άλλοι το ερμηνεύουν ως «Βουλευτήριο» και το συνδέουν με την Μητέρα των Θεών (Κυβέλη-Ρέα), η οποία είχε το ιερό της στην περιοχή, αλλά και άλλες αρχέγονες μυστηριακές λατρείες.

Ο Νίκος Αποστολόπουλος, απόφοιτος του 1966, είναι σήμερα καθηγητής στο FU Berlin και διευθυντήςτου προγράμματος “Μνήμες από την Κατοχή στην Ελλάδα”. Στις 2.12.2020 είχαμε δώσει σύνδεσμο για την παρακολούθηση μίας δίωρης online εκδήλωσης, όπου παρουσιάστηκαντο αρχείο και η εκπαιδευτική πλατφόρμα του MOG με live επίδειξη της χρήσης τους στους αντίστοιχους διαδικτυακούς τόπους.

Από την ομάδα του λάβαμε την ακόλουθη ανακοίνωση:

Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, αγαπητοί φίλοι και χρήστες του προγράμματος MOG, με αφορμή την έντονη και ενεργό συμμετοχή όσων παρακολούθησαν τη διαδικτυακή εκδήλωση του προγράμματος “Μνήμες από την Κατοχή στην Ελλάδα”στις 2 Δεκεμβρίου 2020 και προκειμένου να καλύψουμε τις πολυάριθμες ερωτήσεις συντάξαμε έναν κατάλογο ερωταπαντήσεων (FAQ), τον οποίο θα βρείτε σε αυτό τον σύνδεσμο.

Η ομάδα του Προγράμματος είναι στη διάθεσή σας σε περίπτωση που έχετε επιπλέον ερωτήσεις.

Ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον σας.

Από τις αρχές του περασμένου αιώνα υπήρχαν σφοδρές αντιδράσεις για την υιοθέτηση του εθίμου του χριστουγεννιάτικου δένδρου. Θεωρείτο ξενόφερτο και όταν εξαπλώθηκε προκαλούσε τεράστιες ζημιές στα δάση. Οι αντιδράσεις όμως φούντωσαν στα μέσα περίπου της δεκαετίας 1930 όταν πλέον προβαλλόταν με απαιτήσεις το αίτημα να απαγορευτεί διά νόμου η κοπή των δένδρων. Δικαιολογημένα, αφού η αλματώδης διάδοση του εθίμου είχε και τη δραματική της διάσταση για τα δάση. Ιδιαιτέρως δε για την Πάρνηθα. Μόνον το 1930 είχαν θυσιαστεί χίλια δένδρα χάρη του εθίμου, ενώ το 1934 ο αριθμός τους είχε φθάσει τις έξι χιλιάδες! Τα δένδρα έκοβαν οι γύρω από την Πάρνηθα χωρικοί, οι οποίοι διάλεγαν μάλιστα τα πιο όμορφα και τα πιο εύρωστα.

Δείτε το άρθρο του Ελευθέριου Σκιαδά…

Η Βαλεντίνη Καρβουντζή,Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ, ήρθε στην Βιβλιοθήκη και έκανε μιά ομιλία με τίτλο“Η Κλίμακα και το Φώς στο έργο του Δημήτρη Πικιώνη”. Παρόλο που ο καιρός έκανε ότι μπορούσε ώστε να μας εμποδίσει, η κίνηση “έφραξε” τις διόδους προς το σχολείο αλλά τελικά μαζευτήκαμε αρκετοί.

Η παρουσίαση είχε δύο ενότητες:

– η ζωή του Πικιώνη από τα παιδικά του χρόνια, οι σπουδές τους στην Αθήνα και στο Παρίσι, τα έργα του ως ζωγράφος, τα γραπτά του και

– ο δάσκαλος επιβλέπει τρία έργα: το Σχολείο στα Πευκάκια, η Παιδική Χαρά της Φιλοθέης και ο περιβάλλον χώρος της Ακρόπολης

«Σ’ ένα κάρο δεμένο για την αγορά υπάρχει ένα μοσχάρι με θλιμμένα μάτια. Ψηλά από πάνω του φτερουγίζει ένα χελιδόνι στον ουρανό.

Πως γελούν οι άνεμοι. Γελούν με όλη τους τη δύναμη. Γελούν και γελούν όλη την ημέρα και τη μισή καλοκαιρινή νύχτα.

Ντόνα, Ντόνα, Ντόνα…

«Σταμάτα να παραπονιέσαι» είπε ο αγρότης. «Ποιος σου είπε να είσαι μοσχάρι; Γιατί δεν έχεις φτερά να πετάξεις όπως το χελιδόνι τόσο περήφανο κι ελεύθερο;».

Τα μοσχάρια εύκολα δένονται και σφάζονται χωρίς ποτέ να γνωρίζουν γιατί. Αλλά όποιος θεωρεί πολύτιμη την ελευθερία, σαν το χελιδόνι έχει μάθει να πετά».

Οι περισσότεροι γνωρίζουν το τραγούδι “Dona, Dona”, που έγινε γνωστό το 1960 από την Joan Baez. Είχε κυκλοφορήσει σε μικρό δίσκο 45 στροφών στην πίσω πλευρά, όπου στην πρώτη πλευρά ήταν το “The house of the rising sun”, σε εκτέλεση της Joan Baez, ένα χρόνο πριν την εκτέλεση του Bob Dylan και 4 χρόνια πριν από την εκτέλεση των Animals. Λίγοι όμως γνωρίζουν ότι πρόκειται για ένα εβραϊκό τραγούδι, το οποίο έγραψαν το 1940 οι Sholom Secunda και Aaron Zeitlin και στο οποίο πρόσθεσαν αγγλικούς στίχους οι Arthur Kevess και Teddi Schwartz.

Ο πρωτότυπος εβραϊκός τίτλος του τραγουδιού είναι «Ντάνα-Ντάνα» και αποτελεί παραλλαγή του ονόματος Adonai, που είναι ένα από τα εβραϊκά ονόματα για τον Θεό (κάτι αντίστοιχο με το ελληνικό «Κύριος»).

Το «Ντάνα-Ντάνα» γράφτηκε για το εβραϊκό θεατρικό έργο «Esterke», παραγωγής του Aaron Zeitlin, με μουσική, που συνέθεσε ο Sholom Secunda. Οι στίχοι, η μουσική, τα διάφορα μέρη και το σχετικό υλικό είναι διαθέσιμα στο Ψηφιακό Αρχείο του Γινιδικού Θεάτρου. Το κείμενο με τους στίχους είναι γραμμένο στη γερμανοεβραϊκή γλώσσα (Γίντις), ενώ οι στίχοι που εμφανίζονται στο μουσικό αρχείο είναι εκρωμαϊσμένοι σε μία φωνητική μεταγραφή που φαίνεται προσανατολισμένη στη γερμανική σκηνή. Το τυποποιημένο σύστημα μεταγλώττισης του Γινιδικού Επιστημονικού Ινστιτούτου δεν ήταν τότε ευρέως διαδεδομένο και πολλές μεταγραφές μοιάζουν με γερμανικά, με τα οποία είναι στενά συνδεδεμένη η γίντις.

Τοάρθρο είναι δανεισμένο από το Music Heaven, και αναφέρει ότι“Κάποιοιείδαν σ’ αυτό το υπέροχο τραγούδι μία αλληγορία της μοίρας που προοριζόταν για τους Εβραίους που μεταφέρθηκαν στα «στρατόπεδα θανάτου» κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Προφανώς αυτό δεν μπορεί να ισχύει γιατί οι στίχοι γράφτηκαν το 1940”.

Δείτε το έξαιρετικό άρθρο του Κωνσταντίνου Παυλικιάνη, που αναρτήθηκε τον Μάρτιο του 2020…

Ακούστε και το τραγούδι με την Joan Baez…

Δείτε και την καταχώρηση της wikipedia…

Η Αντιπροσωπεία του Ιδρύματος Konrad-Adenauer-Stiftung για την Ελλάδα και την Κύπρο, ο Κύκλος Ιδεών για την εθνική ανασυγκρότηση και το Κέντρο Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Οικονομικού Δικαίου διοργανώνουν τη διαδικτυακή συζήτηση “Κράτος Δικαίου στην ΕΕ: Προκλήσεις και Προοπτικές” την Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2021 στις 18:00 (ώρα Ελλάδος).

Εισαγωγικό σημείωμα από τηνΠρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου,

Συμμετέχουν:

– Μαργαρίτης Σχοινάς, Αντιπρόεδρος της ΕΕ

– Ευάγγελος Βενιζέλος, Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου ΑΠΘ

– Βασίλειος Σκουρής, Πρόεδρος ΚΔΕΟΔ

– Angelika Nußberger, Καθηγήτρια Συνταγματικού, Δημοσίου Διεθνούς και Συγκριτικού Δικαίου (Κολωνία)

Η εκδήλωση θα λάβει χώρα σε ελληνικά και αγγλικά με ταυτόχρονη διερμηνεία και θα μεταδοθεί ζωντανά από το YouTube…

Κυκλοφόρησε προσφάτως, με πρωτοβουλία του Ιδρύματος Friedrich Ebert Stiftung Athen, μια ενδιαφέρουσα δίγλωσση έκδοση με θέμα “Σύνορα και κορονοϊός: Προσφυγική Πολιτική και Δημόσιος Λόγος στην Εποχή της Διπλής Κρίσης στην Ελλάδα”.

7 συγγραφείς (Δημήτρης Αγγελίδης, Φωτεινή Κοκκινάκη, Ξένια Κουναλάκη, Μελπομένη Μαραγκίδου, Λευτέρης Παπαγιαννάκης, Αλέξανδρος Σακελλαρίου, Παύλος Χαραμής) αναλύουν στην παρούσα έκδοση:

– τις επιπτώσεις της «διπλής κρίσης» και της συνακόλουθης αλλαγής πορείας σε ορισμένους τομείς της ζωής των προσφύγων και των μεταναστών

– τους τρόπους με τους οποίους αποτυπώθηκε η κρίση στην πολιτική ρητορική και στην ειδησεογραφική κάλυψη, διαμορφώνοντας καθοριστικά τον δημόσιο λόγο.

Περιηγηθείτε στα πολύ ενδιαφέροντα κείμενα:

Στα ελληνικά…

Στα αγγλικά…

Ένα κατατοπιστικό άρθρο σχετικά με το πρόγραμμα «Η ΓΣΑ θυμάται», με το οποίο η Σχολή μας πήρε μέρος στον εκπαιδευτικό διαγωνισμό που προκήρυξε το 2019 ο γερμανός υπουργός Εξωτερικών Χάικο Μάας (συμμετείχαν οι Γερμανικές Σχολές από 58 χώρες) δημοσιεύθηκε στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας ΝΕΑ και αναδημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα in.gr. Το πρόγραμμα της ΓΣΑ απέσπασε ένα από τα τέσσερα ισότιμα βραβεία που ανακοινώθηκαν την περασμένη εβδομάδα.

Το άρθρο, με τον τίτλο «Τι έκανες στον πόλεμο Γερμανική Σχολή Αθηνών;» αναφέρεται εκτενώς στις δυο καθηγήτριες που είχαν την καθοδήγηση της ομάδας εργασίας (μαζί με 13 μαθητές και μαθήτριες), τη R. Wiesinger (είναι ιστορικός, διδάσκει στη ΓΣΑ) και τη φιλόλογο Ελενα Κουμεντάκου, καθώς και στην καθοριστική συμβολή του δρος Νικόλαου Αποστολόπουλου (απόφοιτος 1966, επίτιμος καθηγητής του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου – Freie Universität Berlin – FU). Διαθέτει φωτογραφικό υλικό. Στο πλαίσιο του προγράμματος δημιουργήθηκε η διαδραστική ιστοσελίδα «Η ΓΣΑ θυμάται».

Δείτε το άρθρο που υπογράφει ο δημοσιογράφος Γιώργος Παππάς…

Δεν είναι πια μαζί μας η απόφοιτός μας του 1963, γνωστή εικαστικός Λίζα Μπόταση – Δελιβάνη, την οποία αποχαιρέτησαν οι οικείοι της την περασμένη Δευτέρα 8/2/2021. Για την απώλειά της μας ενημέρωσε η συμμαθήτριά της Άννα Φιλίνη η οποία και μας έστειλε την ανακοίνωση του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος/ΕΕΤΕ για τη ζωή και το έργο της.

Εμείς θα θυμηθούμε την ευγενική της χορηγία στις Πρωτοχρονιάτικες πίτες μας με έργα της, το εργαστήριο και κατάστημα του ΕΜΕΙΣ στην οδό Τσακάλωφ, απ όπου και η φωτογραφία της.

Το Δ.Σ. του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος/ΕΕΤΕ εκφράζει τη λύπη του για το θάνατο της εικαστικού Λίζας Μπόταση-Δελιβάνη που απεβίωσε σε ηλικία 75 ετών.

Η Λίζα Μπόταση-Δελιβάνη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε διακόσμηση και διαφήμιση στη Σχολή Βακαλό και κεραμική στο εργαστήριο της Γιάννας Περσάκη.

Το 1975 ανοίγει δικό της εργαστήριο κεραμικής και από το 1993 χρησιμοποιεί για τις δημιουργίες της το χυτό αλουμίνιο σε συνδυασμό με γυαλί, πηλό, χαρτί και άλλα μέταλλα.

Πήρε μέρος σε πολλές εκθέσεις κεραμικής στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως στην Πινακοθήκη Ρόδου, στο Δήμο Αθηναίων, στην 3η Πανελλήνια Έκθεση «Αλουμίνιο 94», στη Διεθνή Έκθεση Εικαστικών Τεχνών 1987, στην αίθουσα τέχνης και τεχνικής « ΕΜΕΙΣ» 1999, κ.ά.

Παρουσίασε επίσης τη δουλειά της σε γκαλερί, όπως στη Σύγχρονη Χαρακτική (1979,1980,1981), στη γκαλερί Ζουμπουλάκη (1984), στη Ζυρίχη (1991).

Ήταν μέλος του ΕΕΤΕ από το 1996.

Το ΔΣ του ΕΕΤΕ εκφράζει τα ειλικρινή του συλλυπητήρια στην οικογένειά της και τους οικείους της.

Αθήνα 10.2.2021

Δείτε και το βιογραφικό της…

Σύμφωνα με την παράδοση, ο Βούδας ζήτησε από όλα τα ζώα να τον συναντήσουν την ημέρα της κινέζικης Πρωτοχρονιάς, αλλά μόλις 12 ζώα ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα. Αρουραίος, Βουβάλι, Τίγρης, Κουνέλι, Δράκος, Φίδι, Άλογο, Τράγος, Πίθηκος, Κόκορας, Σκύλος, Γουρούνι, με αποτέλεσμα ο Βούδας να ονομάζει κάθε έτος με το όνομα ενός από τα παραπάνω ζώα.

Η Κινέζικη Πρωτοχρονιά 2021 καλωσόρισε στις 12 Φεβρουαρίου, το έτος του Λευκού Μεταλλικού Βουβαλιού (White Metal Ox). Η Πρωτοχρονιά των κινέζων δεν έχει σταθερή ημερομηνία, επειδή το κινεζικό ημερολόγιο είναι σεληνιακό και συγκεκριμένα ξεκινά την ημέρα της δεύτερης νέας σελήνης μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο. Δείτε το άρθρο που δημοσίευσε το news247.gr…

Σπούδασε Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και το 1972 ολοκλήρωσε τη διατριβή της στο ίδιο Πανεπιστήμιο με θέμα “Το πρόβλημα του παιδιού στο Νοσοκομείο”. Ειδικεύθηκε στη Γνωσιακή – Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία στην Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου της Βιέννης ως κρατική υπότροφος και διατέλεσε για πέντε χρόνια Ψυχολόγος πλήρους απασχόλησης στην Ψυχολογική Υπηρεσία του Δήμου (και ομοσπονδιακού κρατιδίου) της Βιέννης. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1977 και εργάστηκε ιδιωτικά ως Κλινική Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια. Το 1981 διορίστηκε Επιμελήτρια του Εργαστηρίου Πειραματικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1997 εκλέχθηκε Καθηγήτρια Κλινικής Ψυχολογίας. Είναι Επιστημονική Υπεύθυνη του Ινστιτούτου Έρευνας και Θεραπείας της Συμπεριφοράς και του Κύκλου Ευαισθητοποίησης στην Γνωσιακή – Συμπεριφοριστική Θεραπεία, Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Έρευνας της Συμπεριφοράς, Αντιπρόεδρος της Εταιρείας Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Εφήβων, Μέλος ΔΣ της Επιστημονικής Ένωσης Νέα Παιδεία, Διδάσκουσα – Θεραπεύτρια και Επόπτρια της Αυστριακής Εταιρείας Θεραπείας της Συμπεριφοράς, Ιδρυτικό Μέλος και Εθνικός Αντιπρόσωπος της Ελλάδας στη FEDORA-Psyche και Διευθύντρια του Εργαστηρίου Ψυχολογικής Συμβουλευτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Μεταπτυχιακού προγράμματος ειδίκευσης στην κλινική Ψυχολογία του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η Αναστασία είναι ομότιμη καθηγήτρια Κλινικής Ψυχολογίας του ΕΚΠΑ. Έχει σπουδάσει στη Βιέννη Ψυχολογία και εργάστηκε εκεί επί σειρά ετών ως Ψυχολόγος του Psychologischer Dienst der Stadt Wien. Το δημοσιευμένο επιστημονικό της έργο αφορά θέματα Κλινικής Ψυχολογίας και Ψυχοθεραπείας. Μετά την συνταξιοδότησή της ασχολείται κυρίως με θέματα παιδιών προσφύγων.

Η Αντιπροσωπεία του Ιδρύματος Konrad-Adenauer-Stiftung για την Ελλάδα και την Κύπρο και το Ινστιτούτο Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής διοργανώνουν την Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2021 μια διαδικτυακή εκδήλωση με τίτλο: “Η Ευρώπη μετά το Brexit: Προκλήσεις και προοπτικές για μια νέα σχέση”. Εξέχουσες πολιτικές και ακαδημαϊκές προσωπικότητες από την Αθήνα, τις Βρυξέλλες, το Βερολίνο και το Εδιμβούργο θα ανταλλάξουν απόψεις για το μέλλον των σχέσεων ΕΕ-ΗΒ.Περισσότερα…

Στο τελευταίο άρθρο του ο Γιώργος Σταμάτης (1969, σύμβουλος επικοινωνίας και συγγραφέας) στα ΝΕΑ της Παρασκευής 4 Φεβρουαρίου, με τίτλο “Μέρκελ ή Θάτσερ;“ αναφέρεται στις δυο αυτές μεγάλες προσωπικότητες της πολιτικής, παρουσιάζει τα κύρια χαρακτηριστικά τους και επιχειρεί μια τεκμηριωμένη σύγκριση των δύο διαφορετικών μοντέλων ηγεσίας.

Ο Νίκος Παπαντώνης (’82) τα τελευταία χρόνια γράφει ωραίες μουσικές και ασχολείται με το τραγούδι, πραγματοποιώντας ένα όνειρο που είχε ξεκινήσει από τα εφηβικά του χρόνια. Την πρώτη δισκογραφική παρουσία του ως νέος δημιουργός, την έκανε με το album “I.X. τραγούδια ιδιωτικής χρήσης”, το οποίο παρουσίασε στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο τον Φεβρουάριο του 2020.

Όλα ξεκίνησαν πριν 2 χρόνια, όταν ο Νίκος Παπαντώνης γνώρισε τον Νίκο Πορτοκάλογλου σε ένα σεμινάριο για τραγουδοποιούς. Σε εκείνο το σεμινάριο ο Πορτοκάλογλου έθεσε ως εργασία στον Παπαντώνη να γράψει τραγούδια για διάφορες θεματικές ενότητες, όπως για τη γειτονιά που μεγάλωσε, για τους γονείς του, για την άνοιξη και τη ζωή, για ένα πρόσωπο από τη Μυθολογία και ένα “κοινωνικοπολιτικό τραγούδι”.

Αποτέλεσμα αυτής της εργασίας είναι τα τραγούδια του album “Ι.Χ”, με τη συμμετοχή και του Νίκου Πορτοκάλογλου στο τραγούδι «Ποιος είναι ποιος». Στο album βρίσκουμε ερμηνευτικές συμμετοχές από την Αγάπη Διαγγελάκη, τον Μιχάλη Κλεάνθη και την Μαρία Βασιλοπούλου. Το album κυκλοφορεί από την Μικρός Ήρως.

Δείτε και ακούστε όλα τα τραγούδια του CD και το trailer της παρουσίασης…

Ο Σ.Α.Γ.Σ.Α. παρουσιάζει στη ΓΣΑ ένα μοναδικό κύκλο διαλέξεων για τη ζωή και το έργο τριών σημαντικώνΕλλήνων αρχιτεκτόνων του 20 ου αιώνα, που σημάδεψαν ανεξίτηλα τη σύγχρονη Ελληνική Αρχιτεκτονική:

1.ΒΑΛΕΝΤΙΝΗ ΚΑΡΒΟΥΝΤΖΗ,

Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ

“Η Κλίμακα και το Φώς στο έργο του Δημήτρη Πικιώνη”

13.11.2019 (ώρα 19.00)

2.ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΚΙΚΑΠΕΠΠΑΣ

Επίκουρος Καθηγητής Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ

“Το βλέμμα της επιστροφής στο έργο του Άρη Κωνσταντινίδη”

20.11.2019 (ώρα 19.00)

3.ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΡΦΙΑΤΗΣ (’61) – ΠΕΤΡΟΣ ΠΕΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ (’72)

“Τάκης Ζενέτος”

4.12.2019 (ώρα 19.00)

Η Βαλεντίνη Καρβουντζή για τον Πικιώνη στην Βιβλιοθήκη…

Ο Βασίλης Γκικαπέππας για τον Άρη Κωνσταντινίδη στην Βιβλιοθήκη…

Ο ιατρός Μιχάλης Καΐρης, γιός της Έρεικας Γερουλάνου, μαθήτριας της Γερμανικής στα χρόνια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, και με αφορμή την αναφορά στην μητέρα του, μας διευκρίνισε ότι:

το όνομα “Έρεικα” δεν αντιστοιχεί στο αρσενικό “Ερρίκος”, αλλά προέρχεται από το φυτό “ερείκη η σπονδυλανθής” που αποκτά αργότερα το κοινό όνομα “φθινοπωρινό ρείκι” ή “σουσούρα” και αποδίδεται στα λατινικά “Erica manipuliflora” με ένα “r”.

Δανειζόμαστε από το άρθρο του news.gr (27/10/2016):

Παρόλο που θεωρείται ένα από τα αρτιότερα εμβατήρια όλων των εποχών, πρόκειται για ένα ρομαντικό τραγούδι αγάπης!

Το 1930, ο Γερμανός συνθέτης εμβατηρίων Herms Niel έγραψε ένα τραγούδι για την Erika, αγριολούλουδο της εξοχής και κοινό γυναικείο όνομα της χώρας του. Το τραγούδι είχε απλά τον ρυθμό εμβατηρίου και κανένα πολεμικό νόημα. Ένας άντρας απλά θυμάται την αγαπημένη του «την μικρούλα υπηρέτρια Erika» κάθε φορά που βλέπει το μωβ αγριολούλουδο.

«Στους αγρούς, ανθίζει ένα μικρό λουλούδι» , δηλαδή η Erika. Αυτός ήταν και ο κανονικός, ολόκληρος τίτλος του τραγουδιού (“Auf der Heide blüht ein kleines Blümelein” στα Γερμανικά και “On the Heath a Little Flower Blooms” στα Αγγλικά.

Το τραγούδι-εμβατήριο κυκλοφόρησε το 1938 και έγινε διάσημο και αγαπητό στους Γερμανούς πολύ πριν ξεκινήσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.

Ο ίδιος ο Niel εντάχθηκε στο Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα, γνωστότερο ως NSDAP, του Αδόλφου Χίτλερ στις αρχές Μαΐου 1933 και έγινε ηγετικό στέλεχος στην Υπηρεσία Εργασίας του Ράιχ, δημιουργώντας πολλά εμβατήρια για τις εκστρατείες προπαγάνδας του Εθνικοσοσιαλιστικού Κινήματος. Μάλιστα, ο ίδιος ο αρχηγός προπαγάνδας Joseph Goebbels, παρατήρησε από νωρίς ότι τα απλά τραγούδια σε ρυθμό εμβατηρίου, ήταν χρήσιμα εργαλεία προπαγάνδας.

Έτσι, το Erika μπήκε σε όλες τις στρατιωτικές παρελάσεις του Τρίτου Ράιχ και της Βέρμαχτ και συνδέθηκε άρρηκτα με τους Ναζί.

“Στους αγρούς ανθίζει  ένα μικρό λουλούδι

και το λένε Έρικα. 

Ανυπόμονες, χιλιάδες μικρές μέλισσες

τριγυρίζουν την Έρικα

γιατί η καρδιά της είναι γεμάτη γλύκα και το λουλουδάτο της φόρεμα ευωδιάζει.

Στους αγρούς ανθίζει  ένα μικρό λουλούδι

και το λένε Έρικα….”

Στίχοι και μετάφραση στα Αγγλικά  

Auf der Heide blüht ein kleines Blümelein und das heißt: Erika. Heiß von hunderttausend kleinen Bienelein wird umschwärmt Erika denn ihr Herz ist voller Süßigkeit, zarter Duft entströmt dem Blütenkleid. Auf der Heide blüht ein kleines Blümelein und das heißt: Erika.	On the heath, there blooms a little flower and it’s called Erika. Eagerly a hundred thousand little bees, swarm around Erika. For her heart is full of sweetness, a tender scent escapes her blossom-gown. On the heath, there blooms a little flower and it’s called Erika.
In der Heimat wohnt ein kleines Mägdelein und das heißt: Erika. Dieses Mädel ist mein treues Schätzelein und mein Glück, Erika. Wenn das Heidekraut rot-lila blüht, singe ich zum Gruß ihr dieses Lied. Auf der Heide blüht ein kleines Blümelein und das heißt: Erika.	Back at home, there lives a little maiden and she’s called Erika. That girl is my faithful little darling and my joy, Erika! When the heather blooms in a reddish purple, I sing her this song in greeting. On the heath, there blooms a little flower and it’s called Erika.
In mein’m Kämmerlein blüht auch ein Blümelein und das heißt: Erika. Schon beim Morgengrau’n sowie beim Dämmerschein schaut’s mich an, Erika. Und dann ist es mir, als spräch’ es laut: “Denkst du auch an deine kleine Braut?” In der Heimat weint um dich ein Mägdelein und das heißt: Erika.	In my room, there also blooms a little flower and it’s called Erika. Already In the grey of dawn, as it does at dusk, It looks at me, Erika! And it is as if it spoke aloud: “Are you thinking of your fiancée?” Back at home, a maiden weeps for you and she’s called Erika.

πηγή: https://www.news.gr/kosmos/evroph/article-wide/285911/ti-einai-h-erika-sto-diashmo-emvathrio-ton-nazi.html

ακόμη:

https://www.mixanitouxronou.gr/to-erotiko-tragoydi-poy-sfyrizan-oi-germanoi-otan-ekanan-parelasi-stis-katechomenes-chores/