Η δημοσιογράφος και δημιουργός ντοκιμαντέρ Δήμητρα Κουζή (’89) ετοιμάζει, στις 23/1/2021, στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού προγράμματος Kinderdocs, μια ακόμη εκδήλωση με θέμα Το ντοκιμαντέρ ως εκπαιδευτικό εργαλείο στην ψηφιακή τάξη. Ένα webinar για το ντοκιμαντέρ και τη χρήση του ως εκπαιδευτικό εργαλείο. Τι μπορεί ο εκπαιδευτικός να κάνει στην τάξη με μια ταινία ντοκιμαντέρ; Πώς μπορεί να την εντάξει στο μάθημά του και να επανέρχεται πάλι και πάλι σε αυτή υπό διαφορετικό κάθε φορά πρίσμα; Πληροφορίες…
Η Κυριακή Γονή εμφανίστηκε την Πέμπτη 17.12.2020 στην εκπομπή της Κατερίνας Ζαχαροπούλου “Η εποχή των εικόνων”.
Ο Dieter Klemm μας έστειλε στοιχεία για το περιδικό Εξάντας, που εκδίδει στο Βερολίνο με άλλα τρία άτομα, ανάμεσα στα οποία είναι και η κόρη του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια:
Το ελληνο-γερμανικό περιοδικό Εξάντας βγαίνει στο Βερολίνο δύο φορές το χρόνο εδώ και 15 χρόνια. Το ίδρυσε ο Κώστας Κουβέλης, αρχιτέκτων, που ήταν κάποτε και μαθητής στη ΓΣΑ αλλά άλλαξε μετά και πήγε στη Λεόντειο. Σπούδασε στο Βερολίνο και πέρασε όλη την επαγγελματική ζωή του εδώ. Δυστυχώς πέθανε πριν από δύο χρόνια. Μετά αποφασίστηκε να συνεχιστεί η έκδοση από μια ομάδα τεσσάρων συντακτών και εξ`ολοκλήρου στις δύο γλώσσες. Τα μέλη της συντακτικής επιτροπής είναι ο Γιώργος Λάιος, η Φανή Μαρία Παπούλια, ο Claus Quassowski και εγώ.
Για τη ενημέρωση στέλνω τα εξώφυλλα δύο τευχών του περιοδικού που εκδίδεται σε έντυπη μορφή. Εννοείται ότι η όλη η δουλειά γίνεται σε εθελοντική βάση. Στο τελευταίο τεύχος είχαμε και ένα άρθρο για τον καθηγητή της ΓΣΑ Günter Dietz που απεβίωσε στις αρχές του χρόνου και υπήρξε δεινός μεταφραστής ελληνικής ποίησης (και καθηγητής μου στα λατινικά). H ιστοσελίδα του exantas.de είναι ακόμα γιαπί αλλά περιέχει και περισσότερες πληροφορίες.
Η τάξη του 63 της οποίας η απόφοιτοι διανύουν φέτος αισίως το 75ο τους ετοςπρωτοτύπησε την Πέμπτη 17.12. με την πρώτη διαδικτυακή reunion με 14συμμετοχές από Ελλάδα, Γερμανία, Αγγλία και Ελβετία. Η συζήτηση “άναψε” γύρω από τον κορονοϊό και τοσχετικόεμβόλιο,επίσηςθυμηθήκαμε με συγκίνηση τα χρόνια στη Μετσόβου και τους μακαρίτες πλέον καθηγητές και καθηγήτριες μας. Και ξαναδώσαμε νέο διαδικτυακό ραντεβού για μετά τις γιορτές.
Η πρωτοβουλία ανήκει στον Κώστα Παπαηλιού, όπως πάντα βέβαια, και στην συνάντηση ήταν η Κατερίνα Οικονομίδου, ο Παντελής Παντελούρης, ο Δημήτρης Μιχαλακόπουλος, η Ελένη Καλλιγά, ο Θόδωρος Σπαθόπουλος, η Ειρήνη Κόρριγκαν, ο Λεωνίδας Καμαρινόπουλος, ο Γιώργος Δεπάστας, η Δέσπω Κωβαίου, η Ευαγγελία Βρεττού, ο Γιάννης Ρόκας, ο Σπύρος Ραφτόπουλος και η Τένια Παπαδάκη.
Η Κωνσταντίνα Ψωμά (’88) υπογράφει τη διασκευή και τη σκηνοθεσία της αγαπημένης από μικρούς και μεγάλους “Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας“ του Τσαρλς Ντίκενς που θα μεταδοθεί διαδικτυακά από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Με την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ. Αφηγητής – Σκρουτζ ο Δημήτρης Πιατάς.
Στις 25 Δεκεμβρίου στις 19.00 η ΕΤ2 μας ταξιδεύει στον μαγικό κόσμο των παραμυθιών μέσα από το αριστούργημα του Τσαρλς Ντίκενς, την «Χριστουγεννιάτικη ιστορία» που γράφτηκε στην βικτωριανή Αγγλια το 1843. Ο πασίγνωστος από τα παιδικά μας χρόνια τσιγκούνης και γκρινιάρης Σκρουτζ ζωντανεύει μέσα από την εξαιρετική ερμηνεία του Δημήτρη Πιατά. Η επίσκεψη του φαντάσματος του νεκρού συνεργάτη του Τζέικομπ Μάρλει και τα τρία πνεύματα των Χριστουγέννων, αλλάζουν τον μίζερο Σκρουτζ και τον μετατρέπουν στον μεγαλύτερο ευεργέτη της πόλης του.
Η Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ ζωντανεύει μουσικά την πλοκή, ερμηνεύοντας γνωστές και αγαπημένες χριστουγεννιάτικες μελωδίες που θα συγκινήσουν μικρούς και μεγάλους.
Ένας ξεχωριστός συνδυασμός λόγου και μουσικής που θα μας μεταδώσει το πνεύμα των Χριστουγέννων!
Μουσική Διεύθυνση:
Γιώργος Αραβίδης
Διασκευή-Σκηνοθεσία:
Κωνσταντίνα Ψωμά
Βίντεο:
Χρήστος Μαγγανάς
Σκηνικά-Κοστούμια:
Μαρία Ζορμπά
Φωτισμοί:
Κώστας Μπλουγουράς
Ενορχήστρωση Μουσικών Έργων:
Θοδωρής Λεμπέσης
Αφηγητής-Σκρουτζ:
Δημήτρης Πιατάς
Φωνές Μάρλεϊ-Πνευμάτων:
Λαέρτης Μαλκότσης
Φωνή Μπελ:
Κωνσταντίνα Ψωμά
Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ
Οργάνωση Παραγωγής ΦΟΡΜΙΓΞ
Τα γυρίσματα έγιναν στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Μετά την πρώτη τους προβολή όλες οι εκδηλώσεις θα παραμείνουν αναρτημένες στην ιστοσελίδα του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά δίνοντας την ευκαιρία για επαναληπτικές θεάσεις. Περισσότερα…
Η προσπάθεια δημιουργίας ενός Επαγγελματικού Οδηγού ξεκίνησε στις αρχές του ’90 και εκδόθηκε τον Ιανουάριο του 1992 με τίτλο “Επαγγελματικός Οδηγός Μελών” αποτελούμενος από 100 περίπου σελίδες. Ήταν μία εξαιρετική προσσπάθεια της Μαρίας Μάστορα, αποφοίτου του 1971 και την μακέττα του εξωφύλλου είχε επιμεληθεί η Χαρίκλεια Καμάρη-Παπαμητροπούλου και μπορείτε να τον δείτε στις Εκδόσεις ΣΑΓΣΑ…
Το 2019 η Μαρία Μπάρλου, απόφοιτος ’97, και η Δήμητρα Ριζά, απόφοιτος ’96, ξεκίνησαν μία δύσκολη προπάθεια να δημιουργήσουν από την αρχή ένα νέο Επαγγελματικό Οδηγό.
Ούτως ή άλλως τα στοιχεία του προηγούμενου, που είχαν συγκεντρωθεί προ εικοσαετίας δεν ίσχυαν πλέον. Ήταν όμως και κάτι άλλο. Ο κατάλογος του ’92 ήταν κατάλογος “ενεργών” και “μη ενεργών” επαγγελματιών. Ήταν μία πολύ σημαντική απόπειρα καταγραφής των διευθύνσεων και των επαγγελμάτων όλων των “Μελών”, δηλαδή όλων όσοι ήσαν οικονομικά ενήμεροι απέναντι στον Σύλλογο.
Σήμερα πλεόν αυτό δεν υφίσταται. Ως “μέλη” πλέον νοούνται όλοι όσοι “πέρασαν” από τα θρανία και η συνδρομή καταβάλλεται από όσους επιθυμούν και μπορούν να εισφέρουν.
Τα προσωπικά πλεόν δεδομένα δεν μας επιτρέπουν να κινούμαστε με την άνεση του παρελθόντος, οπότε τα στοιχεία που θα δείτε αναρτημένα είναι με την σύμφωνη γνώμη των επαγγελματιών που αναγράφονται.
Επιλέξτε“Επαγγελματικος Οδηγός” είτε στην ενότητα “Απόφοιτοι”, είτε στο “ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ” από την αρχική σελίδα μαςwww.ex-dsathen.gr
Τσαντίλη Άννα (1965)
ΕΚΠΑ – Φαρμακευτική
Ομότιμη Καθηγήτρια ΕΚΠΑ – Φαρμακευτική Χημεία
2108069453, 6944761334, tsantili@pharm.uoa.gr
Παντελούκας Παναγιώτης (1995)
Δικηγόρος παρ΄Αρείω Πάγω (βλ. Δικηγόροι-Νομικοί), Συγγραφέας
Επιστημονικά Συγγράματα, Νουβέλες, Αρθρογραφία
Σούμπερτ Μαρία (1997)
ΕΚΠΑ – Θεατρικές Σπουδές, Πάντειο Παν. – Πολιτιστική Πολιτική, Διοίκηση & Επικοινωνία, Ινστ.Δραματοθεραπείας ΑΙΩΝ – Δραματοθεραπεία
Συγγραφέας, Ψυχοθεραπεύτρια-Δραματοθεραπεύτρια (βλ. Ψυχοθεραπευτές)
Ελ. Επαγγελματίας – Ινστιτούτο Δραματοθεραπείας ΑΙΩΝ
6938255522, schubertmaria@outlook.com
Καλαντζή Φωτεινή (1997)
Πάντειο Παν – Διεθνής Σχέσεις, Lavern – Οικονομικά, ΠΑΜΑΚ, Univ. of Warwick – Bachelor/Master of Arts, Phd
Ακαδημαϊκός – Ερευνήτρια
Παν/μιο Οξφόρδης
kalantzif@yahoo.com
Η Μαρία Κατσαρού-Makinμετείχε πρόσφατα σε μία τηλεδιάσκεψη με τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη με αντικείμενοτο “καυτό” της διαρροής ελληνικών μυαλών στο εξωτερικό.
Σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες αποδεικνύεται ο επαναπατρισμός Ελλήνων επιστημόνων από το εξωτερικό ακόμη και με την ψήφιση φορολογικών κινήτρων από την κυβέρνηση για την αντιστροφή του brain drain. Περισσότεροι από δέκα Έλληνες επιστήμονες του εξωτερικού πριν λίγες μέρες μετά την αξιολόγηση των βιογραφικών τους από το Μαξίμου, ενημέρωσαν για περίπου μιάμιση ώρα από πρώτο χέρι τον πρωθυπουργό για τις πρωτοβουλίες που πρέπει να «τρέξουν» προκειμένου να αναστραφεί το κλίμα, προσθέτοντας ότι η ψήφιση του νομοσχεδίου δεν είναι ικανή για να πάρουν το τρένο της επιστροφής. Αν και όλοι τους αναγνωρίζουν τις προθέσεις του πρωθυπουργού εξηγούν στο ethnos.gr ότι το ζήτημα δεν είναι μόνο θέμα μείωσης φορολογίας, ούτε μπορούν να γίνουν όλα μέσα σε ένα ή δύο χρόνια.
Δείτε το άρθρο του Τίμου Φακαλή όπως αναρτήθηκε στο ethnos.gr…
Ο stand up κωμικός και λιμπρετίστας Δημήτρης Δημόπουλος (’94) εμφανίζεται ως παρουσιαστής και συνεργάτης επί επιστημονικών θεμάτων, ενώ η μεσόφωνος Μαργαρίτα Συγγενιώτου είναι δημοσιογράφος, σεφ, αστρολόγος και αστέρας της σκηνής – παράλληλα, από το τηλέφωνο παρεμβαίνει ο τενόρος Δημήτρης Πακσόγλου. Όλα αυτά συμβαίνουν στις κωμικές «Μουσικές ΚαλημέρΕΛΣ» (πρεμιέρα 30/12), «πρωινάδικο» με όπερα, άστρα και υψηλή μαγειρική που θα ανεβεί διαδικτυακά από την Εναλλακτική σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Σύλληψη – Δραματουργία: Μαργαρίτα Συγγενιώτου, Δημήτρης Δημόπουλος. Κείμενα: Δημήτρης Δημόπουλος.
Συγκεκριμένα, η Ελληνική Εθνική Λυρική Σκηνή παρουσιάζει το 3ο Online Φεστιβάλ, με τίτλο Η Μουσική του Λόγου. Το Φεστιβάλ επιμελείται ο Γιώργος Κουμεντάκης και διαθέτει πέντε μοναδικά διηγήματα. Τα βίντεο του Φεστιβάλ θα μεταδοθούν online από τις 9 Δεκεμβρίου 2020 έως τις 6 Ιανουαρίου 2021 και θα παραμείνουν διαθέσιμα στο κοινό για 30 ημέρες μετά την πρεμιέρα τους.
Στο τελευταίο τεύχος (no 1001) της Οικονομικής Επιθεώρησης, που εκδίδει η Αλεξάνδρα Βοβολίνη και που ανακοινώσαμε στο προηγούμενο montags, παρουσιάζονται δύο βιβλία: το νέο βιβλίο του Τάσου Γιαννίτση και το γνωστό μας βιβλίο του Απόστολου Πίτσου“ΠΙΤΣΟΣ”.
Ανάμεσα σ’ αυτά και ένα ακόμη βιβλίο, αυτό της Μαριλένας Κασιμάτη με τις αναμνήσεις του Έρνστ Τσίλλερ σε μία δίγλωσση έκδοση.
Την Πέμπτη 17/12 στις 21:00 η εικαστικός Κυριακή Γονή καλεσμένη της Κατερίνας Ζαχαροπούλου στην τηλεοπτική εκπομπή Εποχή των Εικόνων στη ΕΡΤ2.
Η εκπομπή θα είναι διαθέσιμη και στο ERTflix. Δείτε το τρέηλερ εδώ…
Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη της εικαστικού Paula Lakah (’72) δημοσίευσε η ιστοσελίδα The Real Woman στις 30/11/2020. Γλυπτική, κόσμημα και design, εναλλάσσονται στις αναζητήσεις της Paula, ενώ δημιουργίες της έχουν παρουσιαστεί σε γνώστες γκαλερί στην Αυστρία, την Ολλανδία, την Γερμανία και φυσικά την Αθήνα και άλλες πόλεις.
Η ανατολική και δυτική της καταγωγή, μαζί με την εκ γενετής περιέργεια που τη διακατέχει για τα «κρυφά» μηνύματα πίσω από την εικόνα, όπως και η αδιάλειπτη αναζήτηση του τρόπου που είναι φτιαγμένα τα υλικά πράγματα, έγιναν οι καταλύτες που παραμέρισαν την αρχική επιλογή της αρχιτεκτονικής και έσπρωξαν την Paula Lakah στο πολύχρωμο μεθύσι της καλλιτεχνικής έκφρασης. Γλυπτική, κόσμημα και design, εναλλάσσονται σταθερά στις δημιουργικές αναζητήσεις της.
Γεννήθηκε στο Κάϊρο με καταβολές από Συρία και Ελλάδα, στην οποία ήρθε στα δέκα της χρόνια όπου και φοίτησε στη Γερμανική Σχολή Αθηνών. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο του Μονάχου και συνέχισε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στην αναστήλωση παλαιών κτιρίων. Η φιλοσοφία της, που εστιάζει στο ότι «Τίποτε δεν είναι αυτό που φαίνεται», τη συνόδευσε σε μια νέα της διαδρομή: στην δημιουργική αναζήτηση της ουσίας, των υπαινιγμών και των κρυφών μηνυμάτων με όχημα την γλυπτική, το κόσμημα και το design.
Δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ του Σαββάτου 12/12/2020 άρθρο του Τάσου Γιαννίτση (’62, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, π. υπουργός) με τίτλο “Θεωρία και πράξη στο κενό των επενδύσεων“.
Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη το νέο βιβλίο του πρώην υπουργού, καθηγητή Τάσου Γιαννίτση με τίτλο «Ασφαλιστικό, Ανάπτυξη, Μακροοικονομία. Οι κρίσιμες διασυνδέσεις».
Στόχος μου στο βιβλίο αυτό είναι να συμβάλω ώστε η συζήτηση για το ασφαλιστικό να μετατοπιστεί από το ατομικό στο συλλογικό επίπεδο. Να αναδείξω τις αναπτυξιακές και μακροοικονομικές επιπτώσεις του ασφαλιστικού. Αυτές έχουν παραμείνει στο περιθώριο των αναλύσεων, παρόλο που είναι εξαιρετικά κρίσιμοι παράγοντες για την πορεία της χώρας – και του ασφαλιστικού. Η έμφαση που δίνεται στις επιμέρους ρυθμίσεις του ασφαλιστικού που αφορούν τις συντάξεις και η αδιαφορία για τις αναπτυξιακές διαστάσεις, που επίσης -αλλά μέσα από διαφορετικές διαδικασίες- καθορίζουν το εισόδημα, την απασχόληση και το βιοτικό επίπεδο των ασφαλισμένων, είναι το ίδιο όπως αν κοιτάζει κανείς το δέντρο αντί το δάσος. Και τα δύο, βέβαια, έχουν σημασία, όμως, έπειτα από τόσες παρεμβάσεις και μη παρεμβάσεις στα χρόνια της κρίσης και έπειτα από τόσα γκρεμίσματα προσδοκιών, η ανάλυση των αναπτυξιακών επιπτώσεων του ασφαλιστικού και ιδίως οι μορφές αλληλεξάρτησής του με πολλά γνωστά, αλλά και νέα, προβλήματα κινείται σε ένα επικίνδυνο κενό.
Συνεπώς, η μεγάλη πρόκληση στα επόμενα χρόνια δεν είναι συνάρτηση απλώς του αν και με ποιον τρόπο θα αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα του ασφαλιστικού. Είναι πώς ξεπερνιούνται αντιλήψεις και στρατηγικές που, μέχρι τώρα, με αναφορά στο ασφαλιστικό μπλοκάρουν συνολικά την πορεία της χώρας προς μια ισχυρότερη αναπτυξιακή τροχιά. Λύση, αν υπάρξει, δε θα προκύψει μέσα από κάποιες ακόμα αλλαγές, όπως αυτές που έχουν θεσπιστεί στα τελευταία είκοσι χρόνια. Μια λύση αποτελεί συνάρτηση μιας αλυσίδας πολιτικών και μιας διαφορετικής κατανόησης της αλληλουχίας των προβλημάτων, που βρίσκονται έξω από το ασφαλιστικό σύστημα το ίδιο.
Στην πορεία αυτής της γραφής, έτυχε να σταθώ σε μια φράση του Αλμπέρ Καμύ: “Ίσως και να μην έχει σημασία αν όσα κάνει κανείς έχουν νόημα ή όχι. Σημασία έχει να βλέπει κανείς μόνο αν αυτά αποτελούν απάντηση στις ελπίδες των ανθρώπων”. Μιλώντας για ελπίδες των ανθρώπων, αυτό που διασφαλίζει ότι δε θα τις διαψεύσει κανείς είναι η ειλικρίνεια. Έτσι, παραφράζοντας λίγο τη ρήση του Κέυνς, ότι “μια τέτοια κοινωνία είναι δούλη των ιδεών κάποιου πεθαμένου οικονομολόγου”, θεωρώ ότι η κοινωνία μας πρέπει να ξεπεράσει το σύνδρομο του να παραμένει δούλη νεκρών ιδεών ζωντανών οικονομολόγων, πολιτικών, και πολλών άλλων, που επηρεάζουν την πορεία της προς το μέλλον. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Ο Αντώνης Ρεγκάκος, απόφοιτος του 1975, εξελέγη Αντιπρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών στις 14 Δεκεμβρίου 2020. Δείτε το άρθρο που δημοσίευσε η εφημερίδα Ναυτεμπορική:
Η Ολομέλεια της Ακαδημίας Αθηνών εξέλεξε σήμερα Αντιπρόεδρό της για το έτος 2021 τον Ακαδημαϊκό κ. Αντώνιο Ρεγκάκο. Πρόεδρος της Ακαδημίας για το ίδιο έτος θα είναι ο κύριος Λουκάς Γ. Χριστοφόρου.
Ο Αντώνιος Ρεγκάκος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1975. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Freiburg im Breisgau της Γερμανίας Κλασική Φιλολογία, Αρχαία Ιστορία και Αρχαιολογία. Το 1982 αναγορεύθηκε διδάκτωρ.
Ως υποψήφιος υφηγητής, έλαβε εντολή διδασκαλίας στο Πανεπιστήμιο του Freiburg, συνέχισε τη συγγραφή της διατριβής με τίτλο Apollonios Rhodios und die Antike Homererklärung, την οποία είχε αρχίσει πριν να εκπληρώσει τις στρατιωτικές υποχρεώσεις του στην Ελλάδα και το 1992 αναγορεύθηκε υφηγητής Κλασικής Φιλολογίας.
Δίδαξε στα Πανεπιστήμια του Freiburg (1992-1996) και της Βιέννης (1994-1995) και από το 1997 είναι καθηγητής της Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Ο Τάσος Γιαννίτσης παραχώρησε μία συνέντευξη στον Άγγελο Κωβαίο στο ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ.
Για τις χαμένες μεταρρυθμιστικές ευκαιρίες του παρελθόντος, την αναγκαιότητα των γενναίων αποφάσεων σήμερα και τους κινδύνους που διατρέχει η χώρα στο μέλλον, μιλάει στη «Βήμα της Κυριακής» ο πρώην υπουργός Τάσος Γιαννίτσης. Με αφορμή το νέο του βιβλίο επισημαίνει την ελληνική δυσανεξία σε αλλαγές και προσαρμογές και τονίζει ότι αν δεν γίνουν τώρα υπερβάσεις σε πολλά ζητήματα, το συλλογικό τίμημα θα είναι μεγάλο τα αμέσως επόμενα χρόνια.
– Κύριε Γιαννίτση, σε τι μοιάζει η σημερινή συγκυρία με εκείνη του 2000; Ήταν τότε οι μεταρρυθμίσεις που επιχειρήθηκαν (και δεν προχώρησαν) όσο αναγκαίες είναι σήμερα; Μήπως διατρέχουμε τον κίνδυνο να είναι το 2029 ένα «νέο 2009»;
«Σήμερα, δεν έχουμε μόνο το ασφαλιστικό. Αυτό πλέον αποτελεί τμήμα ενός συνολικότερου πλέγματος επικίνδυνων μάκρο-απειλών, που θα κυριαρχήσουν στην τρέχουσα δεκαετία (κλιματική αλλαγή, γήρανση, νέες τεχνολογίες, ανισότητες κ.α.). Η πραγματικότητα αυτή θέτει πολλαπλάσιες απαιτήσεις απ’ ότι είκοσι χρόνια πριν, ενώ απαιτεί διορατικότητα και αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον. Φάσεις κρίσης, όπως αυτή του 2009/10, η οποία πριν ξεπεραστεί επικαλύφθηκε από μια δεύτερη, παράλληλη, κρίση, δείχνουν πόσο αλληλένδετοι και πολύμορφοι είναι κίνδυνοι. Η σύνδεση όμως μεταξύ 2009 και 2029 είναι εφιαλτική και ελπίζω να μείνει στη σφαίρα των μύχιων φόβων. Επίσης, το πρόβλημά μας δεν είναι μόνο οι μεταρρυθμίσεις. Το ασφαλιστικό, το εκπαιδευτικό σύστημα, η λειτουργία του Κράτους αναμφίβολα πιέζουν. Όμως προβλήματα αντίληψης, κουλτούρας, γνώσης, προνοητικότητας, ενδιαφέροντος για το μέλλον δεν μεταρρυθμίζονται. Αλλάζουν με δικούς τους ρυθμούς».
– Στο τελευταίο βιβλίο σας «Ασφαλιστικό, Ανάπτυξη, Μακροοικονομία: Οι κρίσιμες διασυνδέσεις», παρουσιάζετε για μία ακόμη φορά το πλέγμα των προβληματικών αντιλήψεων και πρακτικών που οδήγησαν στο αδιέξοδο. Θεωρείτε ότι βρισκόμαστε σε σημείο «τώρα ή ποτέ» ως προς την αναγκαιότητα μεταρρυθμίσεων, μεταξύ των οποίων και η ασφαλιστική;
«Στο ασφαλιστικό, το “τώρα” το χάσαμε. Οι επιπτώσεις του στην ανάπτυξη, στα δημοσιονομικά, στην κοινωνική πολιτική, στην απασχόληση, στη φορολογία, στις ανισότητες είναι εντονότατες και υπόγειες. Όπως αναλύω στο βιβλίο μου, αν δεν κάνουμε υπερβάσεις σε πολλά ζητήματα στη δεκαετία αυτή (και στο ασφαλιστικό), το συλλογικό μας τίμημα θα είναι ακόμα πιο οδυνηρό».
– Είναι αυτός ο λόγος για τον οποίο σημειώνετε ότι είναι το τελευταίο βιβλίο σας για το θέμα;
«Στην πορεία μου πάντα με προσέλκυσε η εξέλιξη της πραγματικότητας, οι νέες θεματικές, η ανάγκη να σκεφτώ κάτι διαφορετικό. Οι αλλαγές στο διεθνές περιβάλλον και στη χώρα στις δεκαετίες που πέρασαν είναι φανταστικές. Το να στριφογυρίζει κανείς συνεχώς στα ίδια δεν είναι το πιο συναρπαστικό. Για το ασφαλιστικό ό,τι είχα να πω, το είπα».
– Η πανδημία έχει επιφέρει δραστικές αλλαγές στο πεδίο της εργασίας (ευελιξία, τηλεργασία, ωράρια, κλπ); Πώς βλέπετε την εξέλιξη;
«Ο χώρος της εργασίας θα έχει πληγεί βαριά στο χρόνο της πανδημίας. Μειώσεις εισοδημάτων, απολύσεις, μερική απασχόληση, αβεβαιότητα, τηλεργασία αποτελούν μερικά μόνο από τα προβλήματα. Ένας νέος κίνδυνος είναι να ενταθεί η εξ αποστάσεως εργασία μεταξύ χωρών. Για μια χώρα όπως η δική μας, που επικεντρώνεται σε μορφές παραγωγής απλής και μέσης τεχνολογίας, η κάλυψη αναγκών από εργαζόμενους άλλων χωρών, με χαμηλότερες αμοιβές, αποτελεί μια πρόσθετη απειλή, με διπλή μορφή: να επηρεαστεί αρνητικά η ζήτηση Ελλήνων εργαζόμενων και να αποκτήσουν άλλες χώρες μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα απέναντί μας. Ταυτόχρονα, πάντως, θα επωφεληθούν και Έλληνες εργαζόμενοι».
Μήπως όλα αυτά διαμορφώνουν μία προϋπόθεση για ταχύτερες μεταρρυθμίσεις;
«Το θέμα των μεταρρυθμίσεων έρχεται και επανέρχεται από περισσότερες οπτικές. Η ιστορία δείχνει ένα κανόνα: κοινωνίες που κατανοούν τις αλλαγές στην πραγματικότητα γύρω τους, αξιοποιούν ευκαιρίες, αντιμετωπίζουν έγκαιρα απειλές, σκέφτονται δημιουργικά, διασφαλίζουν πλεονεκτήματα. Κοινωνίες που είναι δύσκαμπτες, ιδεοληπτικές, αλλόκοτες ή φοβικές πληρώνουν σοβαρό τίμημα. Νομίζω ότι στη μεγάλη φάση που διατρέχουμε είμαστε πιο κοντά στη δεύτερη κατηγορία, αλλά υπάρχουν και περίοδοι που κινούμαστε αν όχι στην πρώτη, πάντως πιο κοντά στην πρώτη».
– Διανύουμε μία περίοδο που χαρακτηρίζεται από ένα πρωτοφανή συνδυασμό οικονομικής κρίσης, χαμηλού κόστους δανεισμού και δημοσιονομικής ελευθερίας. Κρατικές ενισχύσεις παντού, επιδόματα, επιδοτήσεις. Διακρίνετε έναν κίνδυνο, ειδικώς για την Ελλάδα, να παγιωθεί μία νέου τύπου παρασιτική νοοτροπία; Πώς μπορεί να σπάσει αυτός ο κύκλος;
«Κατ΄ αρχάς ένας μεγάλος επικίνδυνος κύκλος στον οποίο κινούμαστε για δέκα χρόνια, είναι η κατάρρευση των επενδύσεων και της εθνικής αποταμίευσης και η εκτόξευση των καταναλωτικών δαπανών, που περιλαμβάνουν κρατικά επιδόματα, άλλες ενισχύσεις και συντάξεις. Οι τάσεις αυτές είναι αυτοκαταστροφικές. Ανάπτυξη κανείς και πουθενά δεν πέτυχε με καταναλωτισμό. Όμως, σήμερα, η ανάγκη στήριξης ενός σημαντικού αριθμού εργαζόμενων και επιχειρήσεων είναι τεράστια, τόσο από κοινωνική, όσο και από οικονομική άποψη, με την προϋπόθεση ότι παραμένει μέσα σε κάποια όρια. Είναι κάπως σαν να επενδύουμε στο μέλλον μας.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα βρεθούμε σύντομα αντιμέτωποι με το κόστος, που για αρκετά χρόνια θα επικεντρωθεί ξανά στα δημοσιονομικά και στους αδύναμους ρυθμούς μεγέθυνσης. Ακριβώς για το λόγο αυτό, ο κύκλος πρέπει να “σπάσει”. Έγκαιρα. Όσο πιο πολύ το σπρώχνουμε προς τα εμπρός, τόσο δυσμενέστερες επιπτώσεις θα υφιστάμεθα. Θέλουμε να είμαστε “ιδανικοί αυτόχειρες”»;
– Όλοι αναμένουν το τέλος της πανδημίας και την επόμενη ημέρα. Και πολλοί χαρακτηρίζουν και αυτήν την κρίση «ευκαιρία». Συνεπώς, σημασία έχει η προετοιμασία για την επόμενη περίοδο. Πόσο ρεαλιστικό είναι να αναμένει κανείς γενναίες τομές και μεταρρυθμίσεις, όσο δίνεται κυριολεκτικά ένας αγώνας επιβίωσης;
«Αγώνα επιβίωσης δίνουν άλλοι. Στην Αφρική, στην Ασία, στη Λατινική Αμερική. Για εμάς αυτά είναι άλλοθι. Ποτέ δεν θα παραδεχθούμε ότι οι συνθήκες είναι ευνοϊκές για να αλλάξουμε κάτι. Όταν με μικρές και συνεχείς αλλαγές μπορούσαν να αποτραπούν τα αδιέξοδα, δεν θελήσαμε να κάνουμε τίποτα, αφήνοντας τα προβλήματα να διογκωθούν. Κάθε τόσο ακούει κανείς για μεταρρυθμίσεις και ευκαιρίες. Πότε το κάναμε πράξη; Ποιος ετοιμάζει τον κόσμο για μεταρρυθμίσεις; Πώς μια κοινωνία και ένα πολιτικό σύστημα που αρνείται να κάνει μικρά και λίγα θα κάνει ξαφνικά πολλά και επώδυνα;»
Ο μαθητικός διαγωνισμός για τη δημιουργία του λογοτύπου με το οποίο η Γερμανική Σχολή Αθηνών θα γιορτάσει το 2021 την 125η επέτειό της ολοκληρώθηκε και η Ομάδα Εργασίας που έχει συγκροτηθεί για την προετοιμασία της επετείου των 125 χρόνων παρέλαβε με ιδιαίτερη χαρά τις συνολικά 90 προτάσεις που κατατέθηκαν. Χάρη στις πολλές δημιουργικές και πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις η διαδικασία επιλογής ήταν μια ιδιαίτερη πρόκληση για την Επιτροπή.
Έχουμε, λοιπόν, την χαρά να σας παρουσιάσουμε τώρα τους νικητές/τις νικήτριες του μαθητικού διαγωνισμού:
1η θέση: Ιωάννα Μίζουκι Σιδέρη (4b)
2η θέση: Αθηνά Μαρία Νικήτα (7d)
3η θέση: Αλέξανδρος-Μάρκος Δισακιάς (9d) και Πέτρος-Βασίλειος Αξαρλής (8d)
Το λογότυπο της Ιωάννας Μίζουκι Σιδέρη που κέρδισε την πρώτη θέση θα τύχει επαγγελματικής επεξεργασίας από γραφίστρια και θα είναι το επίσημο επετειακό λογότυπο της DSA.
Δείτε και τα υπόλοιπα λογότυπα που διακρίθηκαν:
 |
 |
 |
| Αθηνά Μαρία Νικήτα (7d) | Αλέξανδρος-Μάρκος Δισακιάς (9d) | Πέτρος-Βασίλειος Αξαρλής (8d) |
Την παραίτησή του από Πρόεδρος του Ελληνογερμανικού Επιμελητηρίου υπέβαλε ο Μιχάλης Μαΐλλης. Ο λόγος παραίτησής του, όπως έκανε γνωστό σε άρθρό του στην Καθημερινή, αποτελεί η στάση της Γερμανίας απέναντι στη «συνεχή παραβίαση που δέχεται η Ελλάδα, κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στα κυριαρχικά δικαιώματά της από την Τουρκία».
Ο Μιχάλης Μαΐλλης δεν είναι απόφοιτος. Απόφοιτος είνα η αδελφή του Ελένη Καλλιγά, ιδιοκτήτρια της Gallery Skoufa, αλλά όπως όλοι γνωρίζουμε ήταν πάντα πολύ κοντά στην ελληνογερμανική κοινότητα.
“Από 18 χρόνων οι σχέσεις μου με τη Γερμανία υπήρξαν στενές και καθοριστικές. Σπουδές, εργασία ως μηχανικός σε γερμανικά εργοστάσια και αργότερα συνεχής και αδιάκοπη επιχειρηματική συνεργασία. Από τη 10ετία του ’80 διετέλεσα μέλος του Ελληνογερμανικού Βιομηχανικού και Εμπορικού Επιμελητηρίου, όπου τα τελευταία 12 χρόνια ήμουν πρόεδρος. (Να σημειώσω ότι και ο παππούς μου ήταν ιδρυτικό μέλος του Ελληνογερμανικού Επιμελητηρίου στο Βερολίνο το 1924.)”
